Street Fighter 5 Review

Η σειρά Street Fighter είναι ίσως η κορυφαία σειρά παιχνιδιών ξύλου στην ιστορία του gaming. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε κάτι ανάλογο για το Street Fighter 5, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί το απόλυτο ξύλο της γενιάς, όμως τελικά αποδεικνύεται κατώτερο των (πολύ υψηλών) προσδοκιών εξαιτίας των επιλογών που επιβάλλει η σύγχρονη εταιρική κουλτούρα. Ενώ το παιχνίδι έχει πραγματικά καλοδουλεμένο gameplay, είναι ημιτελές όσον αφορά τη λειτουργικότητα και το περιεχόμενο.

Σε αυτό το σημείο του review αναφέρουμε την ιστορία του εκάστοτε παιχνιδιού. Ελάτε όμως που το Street Fighter 5 δεν έχει story mode. Υπάρχει ένα τυπικό single-player που έχει μια υποτυπώδη ιστορία για τον κάθε χαρακτήρα, η οποία είναι δύο ή τρεις μάχες ανακατεμένες με τραγικά anime στερεότυπα. Διαδικασία του τετάρτου έκαστο για να πάρετε μερικά in-game χρήματα και ίσως και κανένα trophy. Επιπλέον, δεν υπάρχει ούτε arcade mode, κάτι που δεν ενοχλεί τόσο πολύ αφού το παιχνίδι είναι περισσότερο για multiplayer καταστάσεις, όμως ενισχύει την αίσθηση έλλειψης περιεχομένου. Tο survival mode επίσης θυμίζει ότι υπάρχει κάτι στον τομέα του single-player, αλλά οι λίγες μάχες του (12 μάχες στην καλύτερη περίπτωση) και το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που ακολουθεί, δεν επιτρέπουν σοβαρή ενασχόληση με αυτό.

Ευτυχώς στο gameplay το Street Fighter 5 τα πάει περίφημα. Οι βασικοί μηχανισμοί από το Street Fighter 4 επιστρέφουν, όμως με το ultra meter να έχει αντικατασταθεί από το v-system, το οποίο ουσιαστικά χωρίζεται στο v-skill και το v-trigger. Το v-skill διαφέρει σε κάθε χαρακτήρα. Ενεργοποιώντας το μπορεί να σας δώσει κάποιο τακτικό πλεονέκτημα, από κάποιο combo μέχρι τη δυνατότητα να φέρετε τον αντίπαλο σε μια βολική θέση για λιάνισμα. Κάνοντας χρήση του v-skill γεμίζετε την μπάρα του v-trigger το οποίο χρησιμοποιείτε ως ειδική κίνηση. Αυτή η ειδική κίνηση επίσης διαφέρει από χαρακτήρα σε χαρακτήρα και προσφέρει όχι κάτι συγκεκριμένο, όπως ένα μεγάλο θεαματικό combo (που παρόλα αυτά δεν λείπει σε μερικούς χαρακτήρες), αλλά και άλλα πράγματα όπως παρωδική αύξηση της ζημιάς που κάνετε στον αντίπαλο ή ακόμα πιο μεγάλα και γρήγορα combo. To v-system είναι το “αλάτι” που χρειαζόταν η ήδη πετυχημένη και αρκετά βασισμένη στην στρατηγική και το micromanagement συνταγή του Street Fighter 4. Επιστρέφουν και η μπάρα EX για το critical art και πιο δυνατά special moves, και η stun bar από το Street Fighter 3 που καθορίζει πότε κάποιος χαρακτήρας πραγματικά αρχίζει να ζαλίζεται από τα πολλαπλά χτυπήματα.

Ο Ryu μοιάζει να απολαμβάνει τη συγκεκριμένη κίνηση.

Αν θα έπρεπε να κάνω μια γενική παρατήρηση σε σχέση με τα προηγούμενα Street Fighter, είναι ότι έχει δοθεί περισσότερη βάση στις βασικές επιθέσεις και τα combo, παρά στο σταμπάρισμα επιθέσεων. Ο καθένας μπορεί να κάνει γερό comeback ακόμα κι αν τρώει ατελείωτο ξύλο σε όλη τη διάρκεια της μάχης. Όλα αυτά τα μαθαίνετε στο training mode, το οποίο είναι αρκετά περιεκτικό, φρεσκάροντας τις υπάρχουσες γνώσεις σας αλλά και μαθαίνοντάς σας τα νέα στοιχεία.

Όπως αντιλαμβάνεστε, το ζουμί του Street Fighter 5 είναι το online. Το παιχνίδι σας ωθεί να είστε συνέχεια online, καθώς για να ανεβαίνετε level και να κερδίζετε in-game χρήματα (fight money όπως λέγονται χαρακτηριστικά) πρέπει να είστε συνδεδεμένοι. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν όλες οι πιθανές επιλογές, όπως δημιουργία lobby, ranked match, spectator mode, δυνατότητα να κάνετε follow άλλους παίκτες και να παίζετε μαζί τους όταν βρίσκονται σε κάποιο lobby, να παρακολουθείτε ανεβασμένα replays, ακόμα και απευθείας συμμετοχή στο community του Street Fighter. Tο online αρχικά ήταν γεμάτο προβλήματα, αλλά στη συνέχεια βελτιώθηκε σημαντικά. Πλέον είναι αρκετά σταθερό, με σαφώς καλύτερο netcode, το οποίο μάλιστα ελαχιστοποιεί την καθυστέρηση στην εκτέλεση των κινήσεων στις online μάχες. Εξάλλου, τα in-game χρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσετε οτιδήποτε, όμως αυτό απαιτεί πάρα πολλές ώρες απασχόλησης. Ως εκ τούτου, υπάρχουν και τα καθιερωμένα microtransactions, με την μορφή ενός δεύτερου νομίσματος που αντιστοιχεί σε πραγματικά χρήματα. Καλωσορίσατε στην εποχή του freemium mobile gaming σε τίτλους των 70 ευρώ.

To Street Fighter 5 περιλαμβάνει γνωστούς χαρακτήρες, κάποιους λιγότερο γνωστούς, αλλά και νέους χαρακτήρες. Όλοι είναι υπέροχοι στη χρήση, με καλή ισορροπία μεταξύ τους για να έχουν ίσες πιθανότητες έναντι των άλλων, ενώ το v-system τους διαφοροποιεί αρκετά ώστε ο κάθε χαρακτήρας να ταιριάζει σε παίκτες με διαφορετικά γούστα. Κάτι αρκετά δύσκολο, αλλά έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς και εδώ το Street Fighter 5 πάσχει από έλλειψη περιεχομένου. Το ρόστερ είναι απογοητευτικά μικρό (μόλις 17 χαρακτήρες τη στιγμή που γράφεται το κείμενο), δεδομένου ότι ο κόσμος του Street Fighter βρίθει από χαρακτήρες που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο παιχνίδι.

Σε αυτό τον κόσμο, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Όπως ο Zangief.

Όσο για τον τεχνικό τομέα, δίχως αμφιβολία το Street Fighter 5 αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια ξύλου όλων των εποχών. Είναι πολύχρωμο, λεπτομερές και πάνω απ’ όλα τρέχει “νεράκι” στα 60 fps. Το animation των χαρακτήρων είναι καλοδουλεμένο και έχει αρκετή “βαρύτητα” έτσι ώστε να υπάρχει οπτικό feedback κατά τη διάρκεια των μαχών. Οι ειδικές επιθέσεις είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών και τα υπόλοιπα εφέ πλαισιώνουν άριστα τον καταπληκτικό οπτικό τομέα. Ο πίστες έχουν και αυτές αρκετή λεπτομέρεια, ζωντάνια και κίνηση στο background. Η μουσική ικανοποιεί, αν και μερικά κομμάτια με μεγάλα guitar riffs είναι ελαφρώς αχρείαστα, ενώ τα ηχητικά εφέ κάνουν το όλο ξυλίκι ακόμα πιο χορταστικό. Οι φωνές των χαρακτήρων στις μάχες είναι καλές, όχι όμως και στις μικρές cutscenes μεταξύ των μαχών, με τους ήδη κακογραμμένους διαλόγους να μην βοηθούν καθόλου, συμπληρώνοντας την απογοήτευση του single-player.