Fallout 4 Review

Είναι κάποια παιχνίδια που γνωρίζουμε, πριν ακόμα κυκλοφορήσουν, ότι θα μας απασχολήσουν για καιρό, θα μας ρουφήξουν σχεδόν την ψυχή απλά και μόνο με την ίδια τους την ύπαρξη. Δεν μας αφορά ακριβώς αν είναι καταπληκτικά ή, έστω, πρωτότυπα. Η αναμονή και μόνο για την επανάληψη μιας παλιάς εμπειρίας σε νέο πακέτο, κάτι που έχει να κάνει και λίγο με τη νοσταλγία, είναι αρκετή. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι το Fallout 4. Τόσο για τον γράφοντα, όσο και για πολύ κόσμο, το νέο παιχνίδι της Bethesda μπορεί να μην είναι το ορόσημο της γενιάς ή κάτι τέτοιο, είναι όμως αυτό που όλοι περιμέναμε: ένα καινούριο Fallout.

Αυτή τη φορά, η Bethesda σας ταξιδεύει στην Μασσαχουσσέτη το 2287, 210 χρόνια δηλαδή μετά τον μεγάλο πυρηνικό πόλεμο που παραλίγο να αφανήσει την ανθρωπότητα. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με έναν μεταποκαλυπτικό, αφιλόξενο και άγριο κόσμο, όπου τίποτα δεν θυμίζει το παλιό βίωμα του αμερικάνικου ονείρου. Ακριβώς αυτή τη διαφορά εκμεταλλεύεται το σενάριο του παιχνιδιού, που ξεκινάει με την παρουσίαση μιας μέσης οικογένειας πριν ακόμα την καταστροφή. Τα τρία μέλη της θεωρούνται τυχερά καθώς έχουν πρόσβαση σε ένα vault, ένα καταφύγιο δηλαδή φτιαγμένο για να αντέξει ακριβώς μια τέτοια πυρηνική καταστροφή, όπου και καταλήγουν λεπτά πριν ξεσπάσει ο όλεθρος. Φυσικά, κάτι πάει στραβά οπότε και η οικογένεια μπαίνει σε κατάσταση κρυογονικού ύπνου, από τον οποίο ξυπνάει μόνο ο ένας από το ζεύγος, με τον άλλον νεκρό και με το βρέφος να έχει απαχθεί από κάποιους μυστηριώδεις τύπους. Συνοπτικά λοιπόν, το Fallout 4 παρουσιάζει ένα βασικό σενάριο σχεδόν παρόμοιο με αυτό του Fallout 3 - μια ιστορία αναζήτησης του γιού (στο 3 ψάχνατε τον πατέρα σας), ιστορία που κάπως καταλήγει να επηρεάζει και το μέλλον ολάκερης της πολιτείας, που στο παιχνίδι αναφέρεται ως Commonwealth.

Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό το δίπολο της ζωής σε μία ακμάζουσα, προπολεμική Αμερική και της ζωής σε έναν κρανίου τόπο ουσιαστικά γεμάτο από ραδιενεργά, παραμορφωμένα τέρατα. Το παιχνίδι ασχολείται με αυτήν την ιστορία για περίπου μία ώρα μόνο (η διαρκεία του μπορεί να ξεπεράσει και τις 40 ώρες, αν ασχοληθείτε με τα πάντα) και έπειτα ξεχνάει παντελώς την εισαγωγή του. Ο ήρωας, που μπορεί φυσικά να είναι είτε ο άντρας είτε η γυναίκα, αναλόγως τις επιλογές σας κατά τη λεπτομερέστατη δημιουργία χαρακτήρα, φαίνεται να παίρνει πολύ ψύχραιμα την κοσμογονική τούτη αλλαγή. Κάτι φοβερά απογοητευτικό αφού είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια μετάβαση γίνεται κατά τη διάρκεια του παιχνδιού (στα προηγούμενα Fallout είχατε χαρακτήρες, αμνησιακούς μεν, αλλά που δεν είχαν ζήσει τον κόσμο προ του μεγάλου πολέμου). Το πρώτο παράπτωμα της ιστορίας τελικά είναι αυτό, το γεγονός πως το σενάριο αδυνατεί να χτίσει κάτι πάνω σε αυτό το καταπληκτικό θεμέλιο που θα έκανε, ίσως, το παιχνίδι να ξεχωρίζει από τα προηγούμενα.

Η δημιουργία χαρακτήρα έχει πολλές λεπτομέρειες.

Κατά τ’ άλλα, η πλοκή του Fallout 4 εξελίσσεται χωρίς σημαντικές εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για μια μέτρια ιστορία που υπάρχει κυρίως για να σας γνωρίσει με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και τις οργανώσεις που υπάρχουν στην Commonwealth. Εδώ το παιχνίδι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι τρεις κύριοι διεκδικητές για την κυριαρχία της περιοχής, η γνωστή από τα παλιά Brotherood of Steel, το μυστηριώδες Institute και οι συνομωσιολόγοι του Railroad, παρουσιάζονται εξαιρετικά. Τα κίνητρα τους είναι μεν ξεκάθαρα, οι πράξεις τους όμως αμφιλεγόμενες και τα μυστικά τους ύποπτα. Προφανώς, δεν μπορείτε να τα έχετε καλά με όλους από ένα σημείο και μετά και τότε οι επιλογές γίνονται δύσκολες και όχι δίχως επιφυλάξεις. Το παιχνίδι δεν φοβάται να γίνει αρκετά σκληρό στις τελευταίες αποστολές και αυτό πραγματικά αντισταθμίζει το ελαφρώς αδιάφορο σενάριο. Βέβαια, οι οργανώσεις που σας απασχολούν δεν παρουσιάζουν την διαπλοκη εκείνων στο Fallout: New Vegas, αλλά, όπως και νά ’χει το θέμα, είναι ό,τι καλύτερο έχει παρουσιάσει η Bethesda από την εποχή του Morrowind.

Πέρα από τις οργανώσεις αυτές και τα συλλογικά τους κίνητρα, ο κόσμος του Fallout 4 είναι γεμάτος χαρακτήρες να ανακαλύψει κανείς, να μιλήσει, να αντιμαχήσει και, φυσικά, να εξολοθρεύσει. Η κατάσταση εδώ δεν εντυπωσιάζει όπως με τις παραπάνω συλλογικότητες, δηλαδή οι χαρακτήρες σπάνια σας μένουν χαραγμένοι λόγω έξυπνων διαλόγων ή φευγάτων θεμάτων, μα δεν είναι και εντελώς απογοητευτική. Το παιχνίδι γενικά δίνει την αίσθηση της ατολμίας. Σπάνια βάζει τους χαρακτήρες του να μιλήσουν ή να ασχοληθούν με ενήλικα θέματα πλην της επιβίωσης αλλά, όταν το κάνει (σπάνια), καταφέρνει να τα χειρίζεται με αξιοπρέπεια και όχι εντελώς τραγελαφικά. Κάτι που φυσικά έχει αντίκτυπο και στις αποστολές. Η λογική του θεληματάρη ή του παιδιού για όλες τις δουλειές εμφανίζεται στέρεη για άλλη μια φορά και, ενώ έχει γίνει προσπάθεια να δομηθούν πιο σύνθετες και μεγάλες αποστολές, οι περισσότερες από αυτές στο Fallout 4 καταλήγουν αδιάφορες δίχως κάποιο σπουδαίο αντίκρυσμα.

Γίνεστε (πάλι) θεληματάρηδες διάφορων τύπων.

Στον αντίποδα, ο ίδιος ο κόσμος του παιχνιδιού είναι καταπληκτικά χτισμένος. Δεν μιλάω εδώ για τον τεχνικό τομέα, αυτά πιο κάτω. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι η υπέροχη ατμόσφαιρα της Commonwealth, η γεμάτη μυστικά και μέρη για εξερεύνηση πολιτεία. Είναι, βασικά, τεράστια. Μπορεί να μην είναι πιο μεγάλη σε έκταση από τα δύο προηγούμενα Fallout, έχει σίγουρα όμως περισσότερες τοποθεσίες προς ανακάλυψη, αρκετές από τις οποίες δαιδαλώδεις και εξαιρετικά σύνθετες. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις χάρτη που δημιουργούν πολύ πετυχημένα την αίσθηση του άγνωστου, το μέρος που προ(σ)καλεί τον παίκτη να τον εξερευνήσει. Δίχως αυτό να σημαίνει πως είναι φιλόξενο ή χωρίς κινδύνους - ειδικά κατά τις πρώτες ώρες παιχνιδιού, που ο χαρακτήρας σας είναι αρκετά αδύναμος, η Commonwealth είναι ζόρικος προορισμός. Η ξέφρενη παρέκκλιση από τις ροές των αποστολών, αυτός ο μεγάλος πειρασμός, συχνά αποβαίνει μοιραίος. Τα παραπάνω δε σημαίνουν πως το παιχνίδι θέλει ή καταλήγει να γίνει εξαιρετικά γραμμικό. Όχι, σε καμία περίπτωση. Σημαίνει πως υπάρχουν, επιτέλους, περιοχές που απευθύνονται σε χαρακτήρες πιο δυνατούς, με πιο ισχυρά όπλα και μεγαλύτερη εμπειρία.

Η μεταποκαλυπτική Commowealth είναι πράγματι επικίνδυνη. Εκτός όλων εκείνων των μεταλλαγμένων πλασμάτων, από τεράστιες κατσαρίδες μέχρι τη νέμεσι του ανθρώπου, τα mirelurks (που είναι μεταλλαγμένα καβούρια και εξαιρετικά ανθεκτικά), υπάρχουν και διάφορες συμμορίες από βάρβαρους επιζώντες ή κοπάδια μεταλλαγμένων από τη ραδιενέργεια ανθρώπων, τα ghouls. Οι περισσότεροι αντίπαλοι, και ειδικά τα πλάσματα, έχουν μία τάση απλά να επιτίθενται κατά μέτωπο, κατάσταση ιδιαίτερα ενοχλητική. Δε βολεύει σε αυτές τις περιπτώσεις καθόλου η απλή αντιμετώπιση με τα όπλα και ευτυχώς έρχεται το ανανεωμένο σύστημα V.A.T.S. να δώσει τη λύση. Το V.A.T.S. είναι (κατά το παιχνίδι) ένα σύστημα υποβοηθούμενης στόχευσης. Με απλούστερα λόγια, ενεργοποιώντας το, ο χρόνος κυλάει πιο αργά -δεν σταματά πια όπως παλαιότερα- και εσείς μπορείτε να στοχεύετε σε διάφορα σημεία του σώματος του εκάστοτε εχθρού. Το αν η βολή (που κοστίζει σε action points τα οποία συμπληρώνονται αυτόματα) είναι πετυχημένη εξαρτάται από το πόσο κοντά είναι ο εχθρός, το όπλο και από διάφορους άλλους παράγοντες.