Με το Chains of Olympus είχα πάθει την πλάκα μου. Ναι, τα God of War δεν συγκαταλέγονται στα franchises για τα οποία «κόβομαι» και κυλιέμαι στα πατώματα, ωστόσο όταν κάποιο βρεθεί στα χέρια μου, όχι δεν θα πω. Εν πάση περιπτώσει, το Chains of Olympus κάποια στιγμή το τερμάτισα και αφού δεν υπήρχε κάτι εφάμιλλο του για να ασχοληθώ, το PSP μου έπεσε σε χειμερία νάρκη (πέραν των περιστασιακών playthroughs διαφόρων τίτλων για τις ανάγκες των reviews τους φυσικά) μέχρι να έρθει το Dante’s Inferno και να με κάνει να νοσταλγήσω τη δουλειά της Ready at Dawn. Ευτυχώς η τελευταία αφουγκράστηκε τον πόνο μου και έτσι, δυόμισι χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου God of War στο PSP, λανσάρει και δεύτερο.«Σφοδρές βροχοπτώσεις είχαμε χθες βράδυ η πόλη της Ατλαντίδας. Η πυροσβεστική πήρε πάνω από 1315 κλήσεις για άντληση υδάτων»...Από τον Όλυμπο στη Σπάρτη
Το Ghost of Sparta, λοιπόν, τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στα δύο πρώτα GoW (για το PS2). Οι άνθρωποι της Ready at Dawn επέλεξαν δύσβατο δρόμο αφού τέτοιες «σφήνες» κρύβουν πολλές σεναριακές παγίδες. Παρ’ όλα αυτά, το Ghost of Sparta όχι απλά δεν πέφτει σε καμία από αυτές αλλά τις αποφεύγει μαεστρικά. Θα ήθελα πολύ να πω δυο λόγια για την ιστορία αλλά φοβάμαι ότι τα spoilers θα τρέξουν ποτάμι απ’ το στόμα μου (… ας πούμε) γι’ αυτό θα περιοριστώ στο ότι κεντρικό πρόσωπο της υπόθεσης είναι ο αδελφός του Kratos, Deimos. Αυτό που έχω να καταθέσω πάντως, είναι πως ενώ σε παιχνίδια αυτού του είδους το σενάριο δύσκολα με εντυπωσιάζει, εντούτοις η πλοκή και η εξέλιξη της ιστορίας στο Ghost of Sparta με κράτησαν σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το φινάλε του. Είχα αγωνία να δω τι θα γίνει παρακάτω ρε παιδί μου, ποιος κρύβεται πίσω απ’ αυτόν, που κρύβεται πίσω απ’ τον άλλον και πάει λέγοντας…
Είναι αυτό που λένε «να πιάσεις τον ταύρο απ' τα κέρατα». Αν ο ταύρος βέβαια μπει ανάμεσα στον Kratos και την κάμερα, τότε έχουμε πρόβλημα...Κάποιος που έχει παίξει και τα δύο God of War του PSP δεν μπορεί παρά να τα συγκρίνει. Οι βασικές διαφορές - ή ορθότερα οι προσθήκες - του Ghost of Sparta έναντι του Chains of Olympus έχουν να κάνουν με δύο πράγματα: τα γραφικά και το gameplay. Πρόκειται για τα καλύτερα γραφικά που έχω δει (και όχι μόνο εγώ αλλά και υπόλοιπα 6.879.299.999 κατοίκων του πλανήτη) σε handheld. Τα περιβάλλοντα είναι απίστευτα καλοσχεδιασμένα και έχουν μεγάλη ποικιλία. Τα δε μοντέλα των χαρακτήρων είναι λεπτομερέστατα και όχι απλά ξεχωρίζουν ως σύνολα αλλά διακρίνονται πάνω τους μέχρι και οι λεπτομέρειες που αφορούν την εξάρτηση και την ενδυμασία τους!
Μιλώντας με συναδέλφους που έπαιξαν το παιχνίδι, παρατήρησα πως όλοι μα όλοι, όταν έφτασε η ώρα να μιλήσουν για τα γραφικά του, το συνέκριναν με το God of War III στο PS3 (με ένα σχόλιο του τύπου «είναι απίστευτα για το PSP αλλά δεν φτάνουν αυτά του God of War III»). Μολονότι προσωπικά βρίσκω μια τέτοια σύγκριση αδόκιμη, εντούτοις απεικονίζει με τον καλύτερο τρόπο το κατόρθωμα της Ready at Dawn. Συνηθίζω να λέω πως λόγω των δυνατοτήτων του hardware, τα παιχνίδια του PSP θυμίζουν τίτλους του PS2. Για το Ghost of Sparta δεν είμαι και απόλυτα σίγουρος πάντως. Ίσως του… PS2,5…
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου