Είστε η Zimri Eder, “επιζήσασα” του διαστημόπλοιου Persistence, το οποίο κατά λάθος βρέθηκε υπερβολικά κοντά στην ακτίνα μίας μαύρης τρύπας με ανεξέλεγκτα αποτελέσματα. Τα μέλη του πληρώματος έχουν σκοτωθεί, πλην μίας μηχανικού, ενώ δυσλειτουργικά μηχανήματα “εκτυπώνουν” συνεχώς διαφορετικούς μεταλλαγμένους κλώνους των πτωμάτων. Το “επιζήσασα” είναι σε εισαγωγικά, καθώς ουσιαστικά και εσείς έχετε πεθάνει, απλώς το δικό σας πτώμα είχε διατηρήσει σε εξαιρετικά επίπεδα το DNA του, ώστε να μπορεί να κλωνοποιηθεί σωστά από την ζωντανή μηχανικό του διαστημόπλοιου, η οποία και σας κατευθύνει. Σκοπός σας είναι να ολοκληρώσετε τις αναγκαίες εργασίες στο σκάφος, ώστε να καταφέρετε να φύγετε από την μαύρη τρύπα και να επιστρέψετε στο σπίτι σας.
Σεναριακά μιλώντας, το The Persistence σίγουρα δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχετε συναντήσει. Η ιστορία υπάρχει τυπικά για να υποστηρίξει το “ζουμί” του παιχνιδιού, δηλαδή το gameplay. Εδώ τα δεδομένα χαροποιούν ιδιαιτέρως. Βλέπετε, η επιρροή της μαύρης τρύπας έχει και ένα επιπλέον επακόλουθο: κάθε φορά που εισέρχεστε σε ένα κατάστρωμα του σκάφους, όλα τα δωμάτια και οι χώροι ανακατασκευάζονται και η θέση τους αλλάζει. Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που ο κλώνος σας σκοτώνεται, καθώς στην περίπτωση αυτή γίνεται επανεκτύπωση του κλώνου και ξεκινάτε από το μηδέν. Αυτό πρακτικά αποτελεί το roguelike μέρος του τίτλου, αφού κανένα παίξιμο δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο.
Είσαι ομορφούλης από κοντά, δε μπορώ να πω.
Το συγκεκριμένο είδος θεωρώ ότι είναι το πιο πορωτικό στο gaming – αν υλοποιείται σωστά. Στο The Persistence ευτυχώς η υλοποίηση είναι εξαιρετική. Το σύστημα λειτουργεί ιδιαίτερα έξυπνα – όσο πιο βαθιά έχετε φτάσει στο παιχνίδι τόσο πιο εύκολοι για εσάς επαναδημιουργούνται οι πρώτοι χώροι. Για παράδειγμα, εάν έχετε φτάσει στο δεύτερο κατάστρωμα του σκάφους (συνολικά θα χρειαστεί να ανεβείτε σε τέσσερα καταστρώματα), τότε στα επόμενα reruns η είσοδος προς το δεύτερο κατάστρωμα δημιουργείται σχετικά πιο κοντά στην αρχή. Αυτό γίνεται για να αποφεύγεται ο υπερβολικός εκνευρισμός που προκαλείται στα roguelike παιχνίδια. Κάτι ακόμα καλοδεχούμενο είναι ότι πρακτικά δεν υπάρχει permadeath και οι αναβαθμίσεις που κάνετε στα όπλα ή στον εξοπλισμό σας και τα chips που μαζεύετε (για να ξοδέψετε σε μελλοντικές αναβαθμίσεις) δε χάνονται. Αυτά που δεν έχετε, όμως, διαθέσιμα στα επόμενα runs είναι τα όπλα που έχετε δημιουργήσει ή μαζέψει. Προχωρώντας στο παιχνίδι μπορείτε να εντοπίσετε τα πτώματα άλλων μελών του πληρώματος και μέσω του DNA τους να κάνετε print τους αντίστοιχους κλώνους (μόνο σωματικά, καθώς είστε πάντα η Zimri). Διαφορετικοί κλώνοι έχουν και ξεχωριστές ιδιότητες σε health κτλ.
Το παιχνίδι είναι αρκετά γενναιόδωρο στα αντικείμενα που μπορείτε να συλλέξετε, εφόσον βέβαια έχετε όρεξη να μπείτε σε όσο το δυνατόν περισσότερα δωμάτια. Εναλλακτικά υπάρχουν τοποθετημένα μηχανήματα με τα οποία μπορείτε να κάνετε upgrade ή να δημιουργήσετε όπλα και εξοπλισμό. Για να ξεκλειδώσετε όλα τα παραπάνω, ξοδεύετε τα λεγόμενα erebos tokens που μπορείτε να βρείτε διάσπαρτα στα δωμάτια, ενώ για προχωρήσετε σε δημιουργία ή αναβάθμιση εξοπλισμού ξοδεύετε αντίστοιχα τα fab chips. Όσο πιο αναβαθμισμένο είναι ένα όπλο ή γκάτζετ, τόσο πιο πολύ κοστίζει σε fab chips.
Ως προς τον εξοπλισμό η ποικιλία εντυπωσιάζει, ειδικά για παιχνίδι του είδους. Τα διάφορα καλούδια που μπορείτε να έχετε χωρίζονται σε melee όπλα, όπλα στόχευσης, χειροβομβίδες και σε πειραματικό εξοπλισμό. Κάθε κατηγορία από τις παραπάνω διαθέτει τέσσερα με έξι όπλα ή γκάτζετ με ξεχωριστές ιδιότητες το καθένα. Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν όπλα που ταιριάζουν σε όλους και μπορείτε να πειραματιστείτε με όλα. Προσωπικά κατέληξα να χρησιμοποιώ κυρίως δύο-τρία που αγάπησα, αλλά ανάλογα με το επίπεδο έκανα χρήση των περισσότερων. Εκτός από διάφορα είδη όπλων και χειροβομβίδων υπάρχουν και βοηθήματα όπως το ivy serum που μετατρέπει οποιονδήποτε εχθρό σε φιλικό, το escape artist που σας μεταφέρει οποτεδήποτε σε ασφαλή τοποθεσία, το time warp που καθυστερεί τον χρόνο ώστε να σχεδιάσετε καλύτερα την επίθεσή σας και άλλα. Το standard όπλο σας είναι το Harvester, ένα είδος συρραπτικού που εκτοξεύει δύο ηλεκτρόδια με τα οποία σκοτώνετε τους εχθρούς. Το συγκεκριμένο όπλο, όμως, έχει χρησιμότητα μόνο σε stealth mode και είναι ιδιαίτερα κοντινής απόστασης. Μόνιμα στην διάθεσή σας έχετε και ένα είδος ενεργειακής ασπίδας, η οποία βέβαια έχει περιορισμένη διάρκεια οπότε η χρήση της πρέπει να γίνεται με σύνεση.
Από εδώ ξεκινάτε μετά από κάθε θάνατο – θα βαρεθείτε να το βλέπετε το μέρος.
Εκτός από τα παραπάνω μπορείτε να κάνετε αναβάθμιση και στον ίδιο τον κλώνο σας, ανεβάζοντας τα stats στο health, το melee, το stealth ή το dark matter. Το τελευταίο χρησιμοποιείται για το teleporting και το supersense, ιδιότητα με την οποία μπορείτε να εντοπίζετε τους εχθρούς. Τα παραπάνω upgrades γίνονται ξοδεύοντας stem cells που είτε βρίσκετε διάσπαρτα στα δωμάτια, είτε συλλέγετε σκοτώνοντας τους εχθρούς χρησιμοποιώντας το Harvester.
Μιλώντας για εχθρούς, το The Persistence έχει καλή ποικιλία και από αυτούς. Στην αρχή συναντάτε δύο είδη infected που θυμίζουν έντονα το The Last of Us. Oι μεν πρώτοι δε βλέπουν, αλλά φέρουν όπλο και είναι πολύ ευαίσθητοι στους ήχους, οπότε πρέπει να είστε ιδιαίτερα αργοί στο stealth σας για να τους πλησιάσετε. Οι άλλοι έχουν συγκεκριμένη ακτίνα οπτικής και αν σας πάρουν χαμπάρι ορμάνε με δύναμη και νεύρο κατά πάνω σας.
Όσο προχωράτε στο παιχνίδι συναντάτε και άλλα είδη εχθρών. Τους Berserkers, γιγαντόσωμους μεταλλαγμένους με υπερβολική δύναμη που καλό είναι να αποφεύγεται η melee επίθεση εναντίον τους. Τους Weepers, που προσωπικά τους θεωρώ τους πιο τρομακτικούς εχθρούς του παιχνιδιού. Οι συγκεκριμένοι κάθονται ήσυχα ήσυχα σε μια γωνίτσα και μυξοκλαίνε. Έτσι και σας πάρουν χαμπάρι, όμως, αρχίζουν να τηλεμεταφέρονται όλο και πιο κοντά σας και ξαφνικά βγάζουν ένα ουρλιαχτό που σας ρουφάει όλη την ενέργεια και πεθαίνετε. Παράλληλα, δεν μπορείτε να τους σκοτώσετε με όλα τα είδη όπλων, αφού αν τους ρίξετε πχ με σφαίρες αυτοί απλά σας εντοπίζουν και αρχίζουν την επίθεση. Στη συνέχεια συναντάτε τους Reapers που παραμονεύουν στις γωνίες. Και μετακινούνται από γωνία σε γωνία προκειμένου να σας πλησιάσουν και ξαφνικά από το πουθενά σας επιτίθενται. Είναι όμως αρκετά αδύναμοι και εξολοθρεύονται σχετικά εύκολα. Οι Fireball από την άλλη είναι φλογεροί undead που μόλις τους σκοτώσετε ανατινάσσονται προκαλώντας σας ζημιά. Τέλος υπάρχει και ο Bloodhound, ένα είδος μεταλλαγμένου undead κλώνου που προχωράει αργά και βασανιστικά σε όλο το deck και σκοτώνεται πολύ δύσκολα, ενώ σας ακολουθεί μέχρι να σας εξολοθρεύσει. Ευτυχώς υπάρχει μόνος ένας σε κάθε παίξιμο.
