Last Day of June Review

Η ιταλική Ovosonico μας φέρνει το Last Day of June, ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι, με κεντρικό θέμα την αγάπη και την απώλεια. Αν και, σαφώς, δεν πρόκειται για τον πρώτο τίτλο που καταπιάνεται με τη διαχείριση απώλειας αγαπημένων προσώπων, είναι από τους λίγους που το κάνει με “γλυκό” και ομαλό τρόπο, χωρίς να προκαλεί ψυχοπλάκωμα με το φινάλε του. Ο χειρισμός του είναι απλός και δεν χρειάζεται να γνωρίζετε καν αγγλικά για να απολαύσετε την ιστορία, κάτι που κάνει το παιχνίδι προσιτό σε όλες τις ηλικίες και σε όλους όσοι χρειάζονται κάποιον αντιπερισπασμό σε περίοδο ψυχολογικής δυσφορίας. Πόσο μακριά θα φτάνατε για να σώσετε τους αγαπημένους σας; Ο Carl είναι διατεθειμένος να ταξιδέψει πάρα πολύ μακριά, πίσω στο χρόνο, για να σώσει την αγαπημένη του, June. Επιστρέφοντας από μια βόλτα στην εξοχή, το αυτοκίνητο του ζευγαριού ξεφεύγει από την πορεία του και διαλύεται, στοιχίζοντας τη ζωή της June και αφήνοντας τον Carl παράλυτο. Μένοντας στο ίδιο σπίτι, ο Carl ούτε μπορεί να ξεχάσει την αγαπημένη του, ούτε προσέχει τον εαυτό του, αφήνοντας το ψυγείο άδειο και τρώγοντας κονσέρβες. Ώσπου μια μέρα ανακαλύπτει πως, μέσω πινάκων που βρίσκει σ’ ένα από τα δωμάτια του σπιτιού, μπορεί να πάει το χρόνο πίσω σε εκείνη την αποφράδα ημέρα και να αλλάξει την εξέλιξη των γεγονότων. Αν δεν πεταγόταν εκείνο το αγόρι στο δρόμο για να πιάσει τη μπάλα του; Αν ο κυνηγός δεν είχε προκαλέσει κατολίσθηση, με το να σταθεί στην άκρη του λόφου; Αν η κοπέλα που μετακόμιζε μακριά από το χωριό είχε δέσει καλά τις κούτες στο αυτοκίνητό της, αντί αυτές να ξεχυθούν στο δρόμο; Ο Carl μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά, από ένα κάθε φορά, με εσάς να αναλαμβάνετε το χειρισμό του κάθε χαρακτήρα. Όλο το παιχνίδι εξελίσσεται στο μικρό χωριό από όπου ξεκίνησε το ατύχημα. Ο χειρισμός είναι άμεσος τρίτου προσώπου, με δυνατότητα περιστροφής της κάμερας. Κάθε φορά που βρίσκεστε κοντά σε hotspot με το οποίο μπορείτε να αλληλεπιδράσετε, είτε με κάτι που πρέπει να πάρετε, είτε απλά να κοιτάξετε, εμφανίζεται το X στην οθόνη. Οι τρόποι με τους οποίους αλληλεπιδράτε με το περιβάλλον είναι αρκετά περιορισμένοι, παρόλο που χειρίζεστε διαφορετικό ήρωα κάθε φορά. Δώστε ένα λουλούδι στην αγαπημένη σας, πετάξτε τη μπάλα ποδοσφαίρου επάνω στις γλάστρες (ξεκλειδώνοντας achievement γι’ αυτό) ή μαζέψτε ένα σχοινί για μελλοντική χρήση. 
Οι γρίφοι δεν είναι τόσο γρίφοι όσο πράξεις που καλείστε να κάνετε με συγκεκριμένη σειρά, όπως να αποσπάσετε την προσοχή κάποιου χαρακτήρα ή να μεταφέρετε μια κούτα στο αυτοκίνητό σας, δίχως να πατήσετε επάνω σε πεσμένα φύλλα. Επίσης, τα loading screens που εμφανίζονται πριν και μετά από κάθε ξεκίνημα της ημέρας καθυστερούν, με την διάρκειά τους να κυμαίνεται από μερικά δευτερόλεπτα έως μισό λεπτό. Κάθε φορά που κάνετε κάτι διαφορετικό με τον ένα, αλλάζετε τη ζωή του άλλου. Αν το αγόρι επιλέξει να κάνει κάτι διαφορετικό, αντί να παίξει με το σκύλο του, τότε ο σκύλος είναι διαθέσιμος για τον κυνηγό, που με τη σειρά του επηρεάζει την μετακόμιση της κοπέλας. Στόχος σας είναι να βρείτε εκείνο το συνδυασμό ενεργειών που αποτρέπει το αρχικό δυστύχημα. Το πρόβλημα εδώ είναι πως, από ένα σημείο και μετά βλέπετε τις ίδιες σκηνές, χωρίς να σας δίνεται δυνατότητα προσπέλασής τους. Κάθε φορά ξεκινάτε την ίδια ώρα της ημέρας και καταλήγετε στο δυστύχημα, βλέποντας τα ίδια cutscenes. Από την άλλη, ευτυχώς, δεν επαναλαμβάνετε ολόκληρη την ημέρα του καθενός από το μηδέν, αλλά από το σημείο που αλλάξατε τελευταία φορά. Όπως η ιστορία, έτσι και τα γραφικά είναι ιδιαίτερα και όμορφα με τον δικό τους τρόπο. Οι χαρακτήρες έχουν μεγάλα κεφάλια, αδύνατα σώματα και τους λείπουν τα μάτια, με τον Carl να φοράει ένα τεράστιο ζευγάρι γυαλιά. Το περιβάλλον, με τις πορτοκαλί και κίτρινες αποχρώσεις, τα παραδοσιακά σπιτάκια και την έντονη βλάστηση, δίνει την αίσθηση ότι κοιτάζετε έναν “ζωντανό” πίνακα. Τα φύλλα σηκώνονται στον αέρα όταν πατάτε επάνω τους, η χλόη κινείται στον άνεμο και, γενικότερα, κυριαρχεί μια αίσθηση γαλήνης παρόλη τη θεματολογία του τίτλου. Ο ηχητικός τομέας ακολουθεί τα βήματα του οπτικού, με ήχους της φύσης να συνοδεύουν το gameplay και απαλή μουσική υπόκρουση να “τυλίγει” τα cutscenes. Στον κόσμο του Last Day of June οι άνθρωποι δεν μιλούν κάποια συγκεκριμένη γλώσσα, παρά συνεννοούνται με εκφράσεις και μουρμουρητά α λα Sims. Είναι εντυπωσιακό το ότι δεν χρειάζεται να διαβάσετε κάποιο κείμενο ή να ακούσετε κάποιον διάλογο καθόλη την διάρκεια (πέντε-έξι ώρες) του παιχνιδιού για να καταλάβετε την εξέλιξη της υπόθεσης. Η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο animation καθιστά περιττά οποιαδήποτε λόγια, που θα μπορούσαν εύκολα να φτάσουν τα επίπεδα των κλισέ που προκύπτουν σχεδόν σε κάθε παιχνίδι του είδους.