Battlefield 1 Review

Ο τολμών νικά”. Μία φράση που ισχύει πάντοτε και παντού, και στο gaming όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Οι gamers συχνά δεν ξέρουν τί θέλουν ή δεν ξέρουν ότι θέλουν κάτι μέχρι κάποιος να τους το δώσει και να το αγαπήσουν. Έτσι και πολλοί φαν των FPS, κουρασμένοι από την επιμονή των σειρών Battlefield και Call of Duty στη σημερινή εποχή και στο μέλλον αντίστοιχα, είχαν αρχίσει να θέλουν πάλι Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, παρόλο που πριν από μία δεκαετία τον είχαν σκυλοβαρεθεί. Ότι να 'ναι. Ο “τολμών” στην προκειμένη περίπτωση είναι η DICE, η οποία αποφάσισε να επιστρέψει τη σειρά Battlefield στο παρελθόν, πηγαίνοντας όμως σε μία εποχή που δεν περίμενε -ούτε είχε ζητήσει- κανείς. Το Battlefield 1 διαδραματίζεται στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, μία θεματολογία με την οποία δεν είχε ασχοληθεί κανένα μεγάλο παιχνίδι μέχρι τώρα. Το αποτέλεσμα δικαιώνει την εταιρεία και με το παραπάνω.

Το άλμα στο μακρινό παρελθόν (100 χρόνια πίσω) έχει παικτικές και οπτικές συνέπειες. Ξεχάστε τη σύγχρονη στρατιωτική εμπειρία των πρόσφατων Battlefield, με τα όπλα, τα οχήματα και τα εργαλεία που έχουμε συνηθίσει να χρησιμοποιούμε στα παιχνίδια της σειράς τα τελευταία 10 χρόνια. Η πολεμική εμπειρία που προσφέρει το Battlefield 1 είναι πιο ωμή, πιο άγρια, πιο προσγειωμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Όπλα από τις αρχές του 20ού αιώνα και οχήματα στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα πρώτα τανκ και τα πρώτα πολεμικά αεροπλάνα. Παρόλα αυτά, το Battlefield 1 δεν είναι πιστός εξομοιωτής Ά Παγκοσμίου – ευτυχώς. Η DICE έχει πάρει κάποιες δημιουργικές ελευθερίες για να διασφαλίσει ότι το παιχνίδι πάνω απ' όλα είναι διασκεδαστικό. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι τα αυτόματα όπλα, τα οποία ναι μεν τότε άρχισαν να εμφανίζονται, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα εκείνη την περίοδο. Το παιχνίδι περιλαμβάνει αυτόματα, γιατί δεν πολύ απλά γινόταν αλλιώς, θα έχανε τον μισό κόσμο. Το ίδιο ισχύει και για τα τανκ. Με λίγα λόγια, η DICE πήρε υπόψη τί υπήρχε τότε, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, έστω και στο τέλος του πολέμου, όχι τί ήταν πιο διαδεδομένο καθόλη τη διάρκειά του. Ως εκ τούτου, η ποικιλία όπλων και οχημάτων ικανοποιεί απόλυτα, δεδομένων και των περιορισμών της εποχής.

Κάτω από το περίβλημα του Ά Παγκοσμίου, κρύβεται το γνωστό, απολαυστικό gameplay της σειράς Battlefield, καλύτερο από ποτέ. Η ανάγκη για ομαδική δουλειά και η φιλοσοφία “πέτρα-ψαλίδι-χαρτί” διατηρείται αυτούσια. Κάθε όπλο, κάθε όχημα, κάθε εργαλείο, υπερέχει σε μία κατάσταση αλλά χάνει σε κάποια άλλη. Κάθε σας επιλογή, κάθε σας απόφαση, έχει θετικές και αρνητικές συνέπειες. Αυτό ισχύει και στις classes, η κάθε μία εκ των οποίων έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ο assault έχει ότι χρειάζεται για να καταστρέφει οχήματα, ο support ανεφοδιάζει με πυρομαχικά τους συμπαίκτες του, ο medic τους αναπληρώνει την υγεία, ο scout είναι ο κλασικός (μισητός) sniper που κάνει τη δουλειά από μακριά. Τα όπλα τους επίσης διαφέρουν. Τα δε βαρβάτα οχήματα έχουν τις δικές τους classes -tanker και pilot- οι οποίες μπορούν να επισκευάζουν χωρίς να βγουν έξω και επιλέγονται αναγκαστικά όταν κάνετε spawn στη θέση του οδηγού. Με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι ουσιαστικά σας ωθεί να αφοσιωθείτε πλήρως στο ρόλο, αλλιώς καλύτερα να αφήσετε το όχημα σε κάποιον άλλο παίκτη. Να σημειωθεί επίσης ότι πλέον επιλέγετε και τί όχημα θέλετε. Πχ τα τανκ δεν εμφανίζονται έτοιμα να τα πάρετε, όπως στα προηγούμενα Battlefield, αλλά επιλέγετε εσείς τί είδους τανκ θέλετε. Το ίδιο και τα αεροπλάνα. Αυτό σας αναγκάζει να σκεφτείτε ακόμα πιο στρατηγικά, με βάση τις ανάγκες της ομάδας τη δεδομένη στιγμή.

Τα τανκ είναι πραγματικές μηχανές θανάτου.

Τα τανκ είναι τέρατα, τόσο εμφανισιακά όσο και παικτικά. Αντιμετωπίζονται δύσκολα (κάποιες φορές εξοργιστικά δύσκολα) και η σωστή χρήση τους δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην ομάδα. Υπάρχουν επίσης τα λεγόμενα μεγαθήρια, δηλαδή αερόπλοιο, θωρηκτό και τεθωρακισμένο τρένο, τα οποία από μόνα τους μπορούν να αλλάξουν την πορεία της μάχης. Έχουν πολλαπλά όπλα για πολλαπλούς παίκτες και χρειάζονται πάρα πολλά χτυπήματα για να καταστραφούν. Τα μεγαθήρια κάνουν την εμφάνισή τους ανάλογα με τον χάρτη και το mode, ένα σε κάθε γύρο, μόνο για μία από τις δύο ομάδες με βάση την πορεία της μάχης (πχ στο conquest αν μια ομάδα είναι πολύ πίσω στο σκορ λαμβάνει ένα μεγαθήριο για να μπορέσει να ξαναμπεί στο παιχνίδι). Πέρα από τεράστια προβλήματα στους αντιπάλους, τα μεγαθήρια προκαλούν δέος και ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος του παιχνιδιού – εξαιρετική προσθήκη. Στο παιχνίδι υπάρχουν και... άλογα, τα οποία είναι κάτι αντίστοιχο με τις γουρούνες του Battlefield 4, δηλαδή χρησιμεύουν για γρήγορες μετακινήσεις και για να σκοτώνετε εχθρούς που βρίσκονται στο δρόμο σας. Έχουν ενσωματωθεί πολύ ωραία στο gameplay, αν και είναι υπερβολικά ανθεκτικά στα πυρά. Ένα ακόμα στοιχείο που δίνει πλεονέκτημα είναι οι ειδικές classes όπως ο στρατιώτης με φλογοβόλο, οι οποίες εμφανίζονται σποραδικά σε διάφορα σημεία του χάρτη (δηλαδή πρέπει να πάτε να τις βρείτε). Οι ειδικές classes έχουν βαρβάτα όπλα αλλά και εμφανείς αδυναμίες. Και εδώ τίθεται θέμα στρατηγικής.

Oι μάχες του Battlefield 1 είναι καταιγιστικές, με τεράστια κλίμακα, τρομερό πιστολίδι, απολαυστική αίσθηση όπλων, κτηνώδη μαχαιρώματα και χτυπήματα σώμα-με-σώμα, διαφόρων ειδών χειροβομβίδες να προκαλούν μακελειό, κορυφαίο χειρισμό οχημάτων που διαφέρει ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του τανκ, αεροπλάνου κλπ που οδηγείτε. Οι σφαίρες πέφτουν βροχή, εκρήξεις αριστερά και δεξιά και γύρω σας δέντρα, πόρτες, παράθυρα, τοίχοι, οροφές κλπ διαλύονται, ενώ το έδαφος γεμίζει λακούβες από τα βαριά πυρά, που μπορείτε να εκμεταλλεύεστε για κάλυψη. Η επιμέρους καταστροφή εκτείνεται και στα οχήματα, ανάλογα με το πού τα χτυπάτε, πχ αχρηστεύονται οι ερπίστριες και συγκεκριμένα όπλα των τανκ ή κάποια κανόνια των μεγαθηρίων. Τα δυναμικά καιρικά φαινόμενα έρχονται με τη σειρά τους να επηρεάσουν την μάχη, διευκολύνοντας ή δυσκολεύοντας τη ζωή σας. Άλλοτε έχει ήλιο, άλλοτε βρέχει, άλλοτε έχει ομίχλη και δε ξέρετε πού σας παν' τα τέσσερα. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε σκηνικά βγαλμένα από τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως χαρακώματα, χωριά και δάση στην Γαλλία, βουνοπλαγιές και οχυρά στην Ιταλία και έρημοι και οάσεις στην Αραβία. Οι εννιά χάρτες που περιλαμβάνει το παιχνίδι έχουν ποικιλία και όλοι είναι καλοσχεδιασμένοι, χωρίς κάποια μετριότητα να ξεχωρίζει αρνητικά όπως σε προηγούμενα Battlefield.

Κόλαση!

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, η βασική ατραξιόν του Battlefield 1 είναι το νέο operations mode, το οποίο ουσιαστικά συνδυάζει conquest και rush. Οι μεν επιτιθέμενοι πρέπει να καταλάβουν κάποια σημεία όπως στο conquest, αλλά μόνο όταν τα έχουν όλα προχωράνε στην επόμενη περιοχή όπως στο rush. Οι αμυνόμενοι προσπαθούν να κρατήσουν μέχρι να τελειώσουν οι τρεις επιθέσεις/γύροι των αντιπάλων. Αν οι επιτιθέμενοι καταλάβουν όλες τις περιοχές στον πρώτο χάρτη, η μάχη μεταφέρεται σε δεύτερο χάρτη όπου γίνεται η ίδια διαδικασία (τα σετ χαρτών είναι συγκεκριμένα). Ακόμα κι έτσι όμως ο αριθμός των διαθέσιμων επιθέσεων της επιτιθέμενης ομάδας παραμένει ίδιος, δεν αυξάνεται, που σημαίνει ότι μια καλή άμυνα εξαρχής είναι πολύ σημαντική καθώς έχει κάνει ζημιά. Αντίστοιχα, μια αποτελεσματική επίθεση εξαρχής επιτρέπει στους επιτιθέμενους να φτάσουν στις τελικές δύσκολες περιοχές με αρκετές ενισχύσεις. Εντωμεταξύ, πριν από κάθε χάρτη υπάρχουν cutscenes στις οποίες η εκάστοτε παράταξη μιλάει (στη γλώσσα της!) για την επικείμενη μάχη, ενώ κατά την διάρκεια της φόρτωσης η αφηγήτρια του παιχνιδιού σας ενημερώνει με σχετικά ιστορικά στοιχεία.

Το operations είναι ένας ιδιοφυής συνδυασμός conquest και rush, στρατηγικής και δράσης, με ιστορικό περιτύλιγμα. Eνώ τα άλλα modes είναι απλά “τύποι παιχνιδιού”, το operations σας κάνει να νιώθετε ότι πράγματι συμμετέχετε σε μια μάχη τεράστιας κλίμακας, σε κανονικό πόλεμο. Είναι η καλύτερη προσθήκη στη σειρά από τότε που ήρθε το rush με το πρώτο Bad Company. Να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχει σε δύο εκδοχές: με 40 παίκτες και με 64 παίκτες. Μετά από αρκετές ώρες παιχνιδιού, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι με 40 παίκτες είναι καλύτερο, κυρίως γιατί οι μάχες είναι πιο αμφίρροπες. Με 64 παίκτες οι επιτιθέμενοι έχουν μεγαλύτερη φθορά και μικρότερη οργάνωση, με συνέπεια να νικάνε πιο σπάνια. Όσο για τα άλλα modes, το conquest είναι... conquest, κορυφαίο όπως πάντα. Ο μεγάλος... ασθενής είναι το rush, το οποίο έχει χάσει την αίγλη του. Υποστηρίζει μόλις 24 παίκτες και φαντάζει εντελώς δευτερεύον σε σχέση με το operations. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα domination (conquest με πεζικό), team deathmatch και war pigeons (κάτι σαν capture the flag). Όλα τους είναι διασκεδαστικά σε περίπτωση που θέλετε ένα διάλειμμα από το operations ή το conquest.

Τα μεγαθήρια, όπως το ζέπελιν, μπορούν αν αλλάξουν τη ροή της μάχης.

To γνωστό σύστημα με τις squads έως πέντε παικτών επιστρέφει και δουλεύει ως συνήθως, εκτός από ένα πρόβλημα. Αν μπείτε στο ματς παρέα με φίλους, η squad σας κλειδώνεται εξαρχής και σε αυτήν μπορούν να μπουν μόνο άλλοι φίλοι σας αν δεν την ξεκλειδώσετε χειροκίνητα. Οι περισσότεροι ξεχνάνε να ξεκλειδώσουν τις squads τους, με συνέπεια να υπάρχουν κλειδωμένες squads τριών, δύο ή ακόμα και ενός ατόμου, γεγονός που υποβαθμίζει τη λειτουργία της ομάδας. Είναι ένα θέμα που πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί. Από εκεί και πέρα, υπάρχει η κλασική παραμετροποίηση όπλων και οχημάτων, αν και περιορισμένη σε σχέση με τα προηγούμενα Battlefield. Όπως πάντα, καθώς παίζετε αποκτάτε πόντους εμπειρίας, ανεβαίνετε rank και ξεκλειδώνετε διάφορα πράγματα. Πόντους εμπειρίας αποκτάτε και με το να κερδίζετε διάφορα παράσημα που απαιτούν εκπλήρωση μιας σειράς από στόχους. Τα battlepacks επιστρέφουν, αν και αυτή τη φορά περιλαμβάνουν κυρίως skins για τα όπλα. Αποκτάτε battlepacks παίζοντας ή αγοράζοντάς τα με “scraps”, κάτι σαν χρήματα που παίρνετε όταν ξεφορτώνεστε skins που δεν σας ενδιαφέρουν. Tέλος, με την εκπλήρωση συγκεκριμένων στόχων ξεκλειδώνετε και σχετικές ιστορικές πληροφορίες για τον Ά Παγκόσμιο στην “εγκυκλοπαίδεια” του παιχνιδιού.

Το single-player campaign του Battlefield 1 αφήνει πίσω τη συνταγή των προκατόχων του και αντί για μία ενιαία ιστορία με τους ίδιους πρωταγωνιστές, έχει πέντε μικρές ιστορίες από τον πόλεμο με διαφορετικούς χαρακτήρες. Αν και αυτό ταιριάζει στη θεματολογία του παιχνιδιού, δεν δίνει ιδιαίτερο σεναριακό κίνητρο για να παίξετε. Το campaign εν πολλοίς λαμβάνει χώρα στους χάρτες του multiplayer και διαθέτει μηχανισμούς του multiplayer όπως η κατάληψη σημείων, γεγονός που δείχνει πόσο δευτερεύον είναι. Πάντως έχει τις στιγμές του, με έναν πολύ ωραίο πρόλογο που παρουσιάζει την τραγωδία του πολέμου, ποικιλία και ελευθερία κινήσεων που σας επιτρέπει να παίζετε είτε με stealth τακτική, είτε φουλ επίθεση. Δυστυχώς η νοημοσύνη των εχθρικών στρατιωτών σε αρκετές περιπτώσεις απογοητεύει, ακόμα και στον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας. Τώρα που το έφερε η κουβέντα, καλό είναι να παίξετε στο hard και γιατί το campaign είναι μικρό. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Γάλλοι και οι Ρώσοι λάμπουν διά της απουσίας τους, παρόλο που ήταν από τις βασικές παρατάξεις στον Ά Παγκόσμιο. Τουλάχιστον θα προστεθούν στο παιχνίδι με DLC.

Τα παιχνίδια Battlefield πάντα έχουν κορυφαίο τεχνικό τομέα και το Battlefield 1 δεν αποτελεί εξαίρεση. Για την ακρίβεια, προσφέρει ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα που όμοιό του δεν έχετε δει/ακούσει ξανά σε παιχνίδι. Εκπληκτικά μοντέλα χαρακτήρων με το στρατό κάθε χώρας να έχει αυθεντική εμφάνιση, ρευστό animation σε κάθε κίνηση (με αποκορύφωμα τα melee kills), επιβλητικά οχήματα, πανέμορφα περιβάλλοντα, εντυπωσιακή καταστροφή, πειστικά εφέ όπως εκρήξεις, φωτιά και καπνός, αληθοφανή καιρικά φαινόμενα, τεράστιο draw distance που αναδεικνύει το μέγεθος των χαρτών, ανύπαρκτο aliasing και συνολική ποιότητα εικόνας και προσοχή στη λεπτομέρεια που απλά δεν έχει ξαναυπάρξει σε multiplayer παιχνίδι. Το μόνο θέμα είναι ότι κάποιες φορές πέφτει το frame rate όταν γίνεται χαμός, στο PS4 τουλάχιστον.