World of Warcraft: Legion Review

Πριν ξεκινήσω το review του World of Warcraft: Legion, πρέπει να θέσουμε κάποιους όρους. Μιλάμε για ένα παιχνίδι το οποίο εξελίσσεται όλη την ώρα και το πλήρες περιεχόμενο του οποίου δεν είναι καν διαθέσιμο αυτή τη στιγμή για τους παίκτες. Πρόκειται για expansion όποτε δεν κρίνω το World of Warcraft συνολικά, παρά μόνο σε αντιστοιχία με τα προηγούμενα expansion που απαρτίζουν την ολοκληρωμένη εμπειρία. Και δεν θα μιλήσω για class balances ή για pvp επειδή αυτά τα πράγματα είναι πάντα ρευστά. Θα επικεντρωθώ μόνο σε πράγματα που πιστεύω, κρίνοντας από τα προηγούμενα expansion, πως θα μείνουν ακέραια, όπως τα quests, τα professions και η ιστορία (α ναι, σωστά, ξεχνάω το Cataclysm στο οποίο είχαν αλλάξει όλα αυτά τα πράγματα).

Η ιστορία του Legion έχει ως εξής: ανοίγει ένας τάφος όπου ένας μεγάλος δαίμονας είχε πεθάνει, αρχίζουν να βγαίνουν δαίμονες και το Azeroth αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη απειλή που έχει δεχτεί ως τώρα. Πάλι. Πραγματικά είναι δύσκολο να πάρω σοβαρά τη βαρύτητα της ιστορίας που παρουσιάζει η Blizzard όταν κάθε φορά λέει: “όχι σοβαρά, αυτή τη φορά υπάρχει θέμα με τους δαίμονες, τα πάντα θα καταστραφούνε, σοβαρά”. Ίσως την πρώτη φορά να με ξεγέλασες Blizzard, τώρα πια δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Κατά κύριο λόγο επειδή δαίμονες ακούω και δαίμονες δεν βλέπω. Αυτό είναι κάτι που πάντα έκανε η Blizzard - “ο Lich King θα μας κάνει όλους απέθαντα πτώματα!”, “ο Deathwing θέλει να μας κάνει κεμπάπ!”, “η Iron Horde θέλει να χτίσει αυθαίρετα στο Azeroth!”, “.......ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ!”. Κάθε φορά, υποτίθεται ότι μας απειλεί μία ανώτερη δύναμη. Εγώ γιατί αισθάνομαι λες και η Blizz ψάχνει δικαιολογίες για να μας στέλνει από εδώ και από εκεί να τραμπουκίζουμε κόσμο;

Αυτή τη φορά, η γειτονιά που τραμπουκίζετε είναι τα Broken Isles. Νησιά τα όποια υποτίθεται πως ο Gul'Dan είχε σηκώσει από τη θάλασσα περίπου 20 χρόνια πριν. Παρόλο που πολλά από αυτά κατά κάποιον περίεργο μαγικό τρόπο έχουν ιστορία εκατοντετίας. Υποτίθεται ότι είναι γεμάτα με δαίμονες που έχουν έρθει να εισβάλουν στον κόσμο, αλλά μάλλον κάπου έστριψαν λάθος, γιατί προσωπικά είδα μόνο δύο ανοιχτά camping με δαίμονες, οι οποίοι κοιτούσαν τη δουλειά τους. Μερικοί ήταν μέχρι και φιλικοί προς εμένα, ενισχύοντας την εντύπωση που έχω ότι απλά έψαχναν για μέρος να παραθερίσουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ειδυλλιακά Broken Isles δεν είναι κακή επιλογή. Από την άλλη, οι εχθροί που βρίσκετε όλη την ώρα μπροστά σας, είναι οι φυσικοί κάτοικοι των νησιών, οι οποίοι ως συνήθως παρουσιάζονται με τρόπο που να δείχνει ότι έχουν πολλή ιστορία και σκέψη από πίσω τους. Φυσικά ποτέ δεν κάθονται να πούνε περισσότερα γι αυτό, έτσι ώστε να μπορέσετε να απορροφηθείτε περισσότερο στην ιστορία που σερβίρει το παιχνίδι. Παρά το σλόγκαν που συνόδευε το expansion σε κάθε διαφήμιση, “Kingdoms Will Burn”, τίποτα δεν καίγεται και τίποτα δεν κινδυνεύει. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση απειλής. Ποτέ δεν αισθάνεστε ότι πρέπει να δεσμευτείτε στην υπεράσπιση του κόσμου που γνωρίζετε. Απλά κάνετε βόλτες σε κάτι νησιά και δέρνετε τους χίπηδες δαίμονες που ήρθαν για ανοιχτό camping στο Azeroth.

Demon hunter, η νέα class που προσθέτει το Legion.

Παρόλα αυτά, το σύστημα questing του Legion είναι το καλύτερο από όλα όσα έχουμε δει ως τώρα. Με voice over σε πολλά σημεία και ενδιαφέροντα quests στα όποια οδηγείτε οχήματα ή παίρνετε τον έλεγχο άλλων χαρακτήρων, σημαντικών για την πλοκή. Επίσης τα ημερήσια quests αποτελούν παρελθόν. Τώρα πια σε κάθε περιοχή υπάρχει ένας αριθμός από world quests στα οποία μπορούν να συνεισφέρουν παίκτες που συναντάτε τυχαία, χωρίς να χρειάζεται καν να είναι στο party σας, κάτι που τα κάνει πιο γρήγορα και απλά. Από την άλλη, συνήθως δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε ιδιαίτερα για να τα ολοκληρώσετε, γεγονός που τα καθιστά απλά ένα απαραίτητο χάσιμο χρόνου. Κάτι που πάντα ήταν γνωστός παράγοντας στο World of Warcraft.

Το επόμενο θέμα που θέλω να θίξω είναι το “streamlining” των spells και ικανοτήτων στο συγκεκριμένο expansion. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει το World of Warcraft από τα πρώτα του βήματα, δεν πρόκειται να καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω, οπότε απλά προσπεράστε αυτό το μέρος, δεν σας επηρεάζει ιδιαίτερα. Πολλά από τα spells/ικανότητες/talents έχουν γίνει passive ή έχουν εξαφανιστεί. Για παράδειγμα, ενώ μία ικανότητα μπορεί να ήταν ένα ξόρκι που χρησιμοποιούσατε κατά βούληση, τώρα πια είναι μέρος μίας ικανότητας που αρχίζει να λειτουργεί μόνη της, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι το βάθος του παιχνιδιού μειώνεται περαιτέρω, παρόλο που ήδη από τα τρία τελευταία expansions έχει αρχίσει να περιορίζεται ο έλεγχος σε πράγματα. Τα abilities είναι ακόμα εκεί, απλά πυροδωτούνται μόνα τους. Όπως έχω τονίσει και σε κάποια προηγούμενα reviews, δεν θα μπορούσα ποτέ να συμφωνήσω με έναν μηχανισμό που παίρνει τον έλεγχο από τα χέρια του παίχτη ως προς το gameplay.

Τα dungeons έχουν αρκετά καλή αισθητική.

Κάτι που φέρνει τη συζήτηση στα professions, τα δευτερεύοντα για την ακρίβεια. Δεν θα μπορούσα ποτέ να κρίνω όλα τα professions επειδή δεν έχω τόσο πολύ χρόνο και κάποιος πρέπει να καθαρίσει το μπάνιο μου. Το cooking και το first aid ήταν βοηθητικά professions που δίνουν ένα μικρό πλεονέκτημα και από ένα σημείο και μετά έγιναν υποχρεωτικά. Παρόλα αυτά, επειδή η Blizzard κατάλαβε πόσο σημαντικά είναι για τους παίκτες που ασχολούνται με end game content, έκανε την πρόοδο σε αυτά τα professions εύκολη και συνέχιζε να προσφέρει τρόπους για να γίνει πιo ευχάριστη. Τώρα πια, αν “επιλέξετε” να ασχοληθείτε με αυτό, οι συνταγές που είναι αναγκαίες για την πρόοδο του profession αποκτώνται εντελώς τυχαία. Και φυσικά είναι απαραίτητο για να δείτε πλήρως όλο το περιεχόμενο του expansion. Ίσως η χειρότερη εμπειρία που είχα ώς τώρα, είναι να παίζω με την τύχη μου για κάτι που η Blizzard έκανε υποχρεωτικό για την εξέλιξη του χαρακτήρα μου. Και λέω εγώ, επειδή κάποιος μπορεί να είναι πιο τυχερός, κάποιος άλλος άτυχος, αλλά όταν μιλάμε για ένα κοινωνικό multiplayer παιχνίδι, δεν μπορώ παρά να αποδεχτώ οτί κάποιος σάδιστης developer έζησε την Fifty Shades of Grey εμπειρία του εις βάρος εκατομμυρίων παικτών.

Tα Broken Isles σαν γεωγραφικός χώρος είναι ένα αμάλγαμα απο τοποθεσίες που έχουμε δει. Τα περισσότερα assets έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη σε διαφορετικές τοποθεσίες, με εξαίρεση τη ζώνη του Suramar, όπου η Blizzard δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν, ώστε να δώσει στον πολιτισμό των elf που ζούνε εκεί μία ξεχωριστή κουλτούρα. Η πόλη φαίνεται πανέμορφη και ζωντανή και η μουντή χρωματική παλέτα είναι ευχάριστη στα μάτια, κάτι που είναι απαραίτητο καθώς ξοδεύετε πολύ χρόνο εκεί. Όπως σε κάθε expansion, υπάρχουν επιπλέον επιλογές γραφικών για σκίαση και ηλιαχτίδες, όπως και δυνατότητα απενεργοποίησης κάποιων ρυθμίσεων όταν υπάρχουν πολλοί παίκτες σε ένα σημείο (πχ στα dungeons). Όπως προαναφέρθηκε, το voice over είναι εξαιρετικό και άφθονο. Μάλιστα μου έκανε εντύπωση, καθώς στο παρελθόν η Blizzard, με εξαίρεση τους ηθοποιούς (και τον Chris Metzen) που είχαν επιμεληθεί το voice over, δεν τα πήγαινε και πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα. Η μουσική ταιριάζει σε όλες τις ζώνες και αρκετές φορές απλά καθόμουν σε μία περιοχή χωρίς τέρατα, έκλεινα το overlay και απλά απολάμβανα την μουσική. Αν και, κάτι που πρόσεξα (οπότε δεν το έκρυψαν αρκετά καλά), σε ένα μέρος της μουσικής στη ζώνη Highmountain, κάποιος που προφανώς είναι φαν του Uncharted έχει αντιγράψει την μουσική του Uncharted 2. Δεν με χάλασε, αλλά αν πρόκειται η Blizzard να προσφέρει καλύτερη μουσική, να προτείνω ίσως να το αντικαταστήσει ολόκληρο;

Expansion WoW χωρίς βίκινγκ δεν γίνεται.

Η φύση του παιχνιδιού είναι τέτοια που αυτοί είναι οι μόνοι τομείς για τους οποίους μπορώ να μιλήσω αυτή τη στιγμή. Τα raids δεν έχουν βγει ακόμα, το pvp είναι κάτι για το oποίο θα μπορούσα να ξοδέψω μήνες ερευνώντας το, μόνο και μόνο για να γίνουν άτοπα τα πράγματα που θα πω με το επόμενο hotfix. Η ιστορία, οι εντυπώσεις από την ενασχόληση με ένα μεγάλο μέρος του Legion, είναι κάτι που μπορεί ο οποιοσδήποτε να μοιραστεί με πλήρη ακεραιότητα. Πώς όμως μπορεί κάποιος να προτείνει ένα expansion για ένα παιχνίδι δεκαετίας?