Zelda: Tri Force Heroes Review

Η αλήθεια είναι ότι η σειρά Zelda δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή για τα multiplayer παιχνίδια της. Πως γίνεται να υπάρχουν παραπάνω από ένας Link; Αυτή είναι μια από τις αμέτρητες ερωτήσεις που χρειάζονται άλλους 29 τόμους Hyrule Historia για να έχουν πειστικές απαντήσεις. Αντί όμως να ασχολείστε με αυτό, γιατί δεν κανονίζετε με τους φίλους μας να παίξετε ένα ωραιότατο Zelda co-op;

To The Legend of Zelda Tri Force Heroes έχει την αίσθηση “περιφερειακού” και όχι βασικού τίτλου στο χρονικό του κόσμου του Zelda. Αναλαμβάνετε έναν από τους τρεις Link στην Hytopia, η οποία λειτουργεί σαν το κέντρο του παιχνιδιού. H Hytopia είναι γεμάτη από θεόμουρλους κατοίκους που έχουν μια τάση προς την μόδα και τις πλουμιστές φορεσιές, οι οποίες είναι ένα μεγάλο μέρος του gameplay. Η ιστορία είναι χαλαρή, ασήμαντη και απλά δένει τις αποστολές που κατά τα άλλα είναι ξεχωριστά dungeons, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στα κανονικά Zelda όπου βρίσκονται σε κάποιο overworld.

Τα dungeons συνήθως διαρκούν 15 λεπτά και μπορείτε είτε να παίζετε μόνοι σας, είτε μαζί με άλλους δύο παίκτες τοπικά ή online. Φυσικά, στο οnline μπορείτε απλά να παίζετε και με άγνωστους με μοναδική επικοινωνία μερικές προεπιλεγμένες φράσεις που περιλαμβάνουν απλές οδηγίες, επιδοκιμασίες ή αποδοκιμασίες. Μιλώντας για multiplayer, η καλύτερη επιλογή είναι το local co-op, ειδικά με το γεγονός ότι υποστηρίζεται το download and play έτσι ώστε να μην χρειάζεται να έχουν όλοι οι παίκτες από ένα αντίτυπο του παιχνιδιού. Το καλύτερο είναι να βρίσκονται και οι τρεις στο ίδιο δωμάτιο για να μπορούν να επικοινωνούν πιο εύκολα και να καταστρώνουν στρατηγικές. Στο online, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά μόνο και μόνο εξαιτίας του ότι δίνονται ελάχιστες επιλογές επικοινωνίας.

Οι μάχες με τα αφεντικά απαιτούν γρήγορες αποφάσεις και συνεργασία.

Οι παίκτες μοιράζονται τις συνολικές καρδιές, με αποτέλεσμα όλοι να έχουν την ίδια μπάρα ζωής που πρέπει να προσέχουν. Επίσης, σε κάποια dungeons ο κάθε παίκτης παίρνει από ένα ξεχωριστό εργαλείο. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να πάρει τις βόμβες, κάποιος άλλος το τόξο και ο τρίτος ένα hookshot. Κάποιες άλλες φορές οι παίκτες παίρνουν τα ίδια, αλλά το ζητούμενο σε όλες τις περιπτώσεις είναι η συνεργασία μεταξύ τους ώστε να λύνουν περίπλοκους και πολλές φορές περίεργους γρίφους. Σε γενικές γραμμές ο χειρισμός είναι ίδιος με του A Link Between Worlds, εκτός του ότι δεν έχετε ασπίδα και έχει προστεθεί η δυνατότητα να σηκώνετε τους άλλους παίκτες κάνοντας ένα τοτέμ. Το τελευταίο είναι ένας βασικός μηχανισμός που χρησιμοποιείτε με τους συμπαίκτες σας για να ανταπεξέρχεστε στα dungeons, συμπεριλαμβανομένων και των μαχών με τα αφεντικά στο τέλος τους, που είναι από μόνες τους ένας γρίφος, απλά με λίγη περισσότερη δράση. Το θέμα με τα bosses είναι ότι ανακυκλώνονται πολύ συχνά, βλέπετε δηλαδή το ίδιο τέρας με μικρές παραλλαγές στα μοτίβα επίθεσης.

Ταυτόχρονα, όσο παίζετε στα dungeons, μαζεύετε χρήμα και υλικά για νέες φορεσιές. Αυτή η λειτουργία όμως δεν αφορά μόνο την εμφάνισή σας, αφού έτσι αποκτάτε έξτρα δυνατότητες, απίστευτα χρήσιμες μέσα στα dungeons. Μερικές σας δίνουν δυνατότητες με τα εργαλεία, σας επιτρέπουν να διασχίζετε κάποιους τύπους τερέν πιο εύκολα όπως ο πάγος και η λάβα, ενώ μερικές σας δίνουν περισσότερες καρδιές. Δεν αλλάζουν πολύ τον τρόπο με τον οποίο λύνετε τις διάφορες καταστάσεις στα dungeons, γι αυτό και δεν είναι απαραίτητες κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά είναι διασκεδαστική προσθήκη, κυρίως όταν σας κάνουν την ζωή πιο εύκολη.

Εκεί που το παιχνίδι χωλαίνει σε σημείο απελπισίας, είναι στο single-player. Παίζοντας μόνοι έχετε τον έλεγχο μόνο ενός ήρωα κάθε φορά, ενώ οι άλλοι γίνονται άψυχα ανδρείκελα. Πρέπει λοιπόν να εναλλάσσετε μεταξύ των τριών χαρακτήρων κάνοντας τον χρόνο που χρειάζεται για να λύνετε τους γρίφους τριπλάσιο. Γενικά χάνεται όλη η ευχαρίστηση που προσφέρει το παιχνίδι όταν παίζετε με άλλους, ακόμα και αν η προσπάθεια να φέρετε τους πάντες στον τερματισμό είναι από μόνη της μια ξεχωριστή πρόσκληση. Ολοκληρώνοντας τις πίστες, μπορείτε να τις ξαναπαίζετε με διάφορα πιο δύσκολα challenges που περιέχουν, πέρα από πιο δύσκολους εχθρούς, και μερικές αλλαγές στους γρίφους η κάτι που σας κυνηγάει κατά την διάρκεια κάποιων dungeons.

Μπορεί να μοιάζει με αρχισαμουράι, αλλά είναι ένα μικρό χωριατόπαιδο που εκπληρώνει μια προφητεία.

Ο τεχνικός τομέα του Triforce Heroes αποτελεί απ’ ευθείας εξέλιξη του A Link Between Worlds. Πρόκειται για την ίδια μηχανή γραφικών. Από εκεί προέρχονται και οι πολλές ομοιότητες στο gameplay αλλά και στο οπτικό στιλ των δύο τίτλων. Τα γραφικά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, με την έννοια ότι δεν βλέπετε κάτι διαφορετικό σε σχέση με το A Link Between Worlds, πέρα από νέο artwork που δημιουργήθηκε ειδικά για το Triforce Heroes. Η μουσική του παιχνιδιού είναι αρκετά προσεγμένη. Νέα θέματα κάνουν την εμφάνισή τους και η όλη ατμόσφαιρα τύπου Zelda είναι εδώ ηχητικά, αλλά δεδομένου ότι το παιχνίδι έχει πολύ πιο ελαφρύ τόνο από τα προηγούμενα, δεν προσφέρει την ίδια αίσθηση επικότητας στην όλη περιπέτεια.

Εν τέλει το The Legend of Zelda: Tri Force Heroes είναι ένα multiplayer Zelda και αυτό είναι το δυνατό του σημείο. Αν έχετε παρέα με 3DS, είναι ότι πρέπει για να περάσετε αρκετές ώρες διασκέδασης και γέλιου. Αν πάλι θέλετε μια καλή single-player εμπειρία, τότε το παιχνίδι μάλλον δεν είναι για εσάς.