The Wolf Among Us Review

Μετά το άκρως επιτυχημένο The Walking Dead, η Telltale μας φέρνει το The Wolf Among Us, ένα νέο παιχνίδι πέντε επεισοδίων βασισμένο στα κόμικ Fables του Bill Willngham.

Το The Wolf Among Us πραγματεύεται διάφορους χαρακτήρες μύθων και παραμυθιών όπως η Χιονάτη κι οι Εφτά Νάνοι, τα Τρία Γουρουνάκια, η Πεντάμορφη και το Τέρας και άλλα, όμως τους τοποθετεί στη Fabletown, μια περιοχή της Νέας Υόρκης κατοικημένη από ήρωες που ζουν εξόριστοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Η δουλειά σας ως σερίφης Bigby (κατά το Big Bad Wolf) είναι να διατηρείτε το νόμο και την τάξη στη Fabletown και κυρίως να αποτρέπετε τους κατοίκους από το να σκοτώνονται μεταξύ τους. Καθώς οι ήρωες των παραμυθιών είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί στα χτυπήματα, βρίσκεστε συχνά αντιμέτωποι με καβγάδες και βίαιες καταστάσεις που σας αφορούν είτε άμεσα είτε έμμεσα. Η περιπέτεια ξεκινάει με τον Bigby να ερευνά τη δολοφονία ενός μυστηριώδους ατόμου, αλλά εξελίσσεται σε κάτι μαγαλύτερο, προσθέτοντας στην υπόθεση θέματα όπως το ανθρώπινο εμπόριο, την παράνομη μαγεία, πληρωμένους δολοφόνους και συνωμοσίες. Επιπλέον, καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού όλοι οι χαρακτήρες δείχνουν την εγωιστική πλευρά τους, δίνοντας σας πολλούς λόγους να τους αντιπαθήσετε και ελάχιστους για να τους συμπαθήσετε ή να τους εμπιστευτείτε.

Αν έχετε ασχοληθεί με την πρώτη σεζόν του The Walking Dead θα διαπιστώσετε ότι το Wolf Among Us έχει ακόμα λιγότερο gameplay. Το μεγαλύτερο μέρος του εξελίσσεται μέσα από διαλόγους, όπου επιλέγετε την απάντηση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Μερικές φορές, μάλιστα, ο χρόνος που έχετε για να διαλέξετε μια από τις τέσσερις απαντήσεις είναι τόσο λίγος που αν πιάσετε τον εαυτό σας αναποφάσιστο ή δεν προλάβετε να πατήσετε έγκαιρα το κουμπί, τότε η σιωπή μετράει ως απάντηση. Το πρώτο επεισόδιο είναι αυτό με το περισσότερο “πραγματικό” gameplay, ενώ από εκεί και πέρα περιορίζεστε στα κουμπιά X και Y για να μιλήσετε ή να χτυπήσετε/αμυνθείτε. Ξεκινάτε ερευνώντας τοποθεσίες και αναλύοντας στοιχεία που στη συνέχεια χρησιμοποιείτε σε ερχόμενο διάλογο, όμως αυτός ο τρόπος παιχνιδιού κάνει αισθητή την παρουσία του μόνο στο στις πρώτες ώρες και δεν επαναμβάνεται όσο συχνά θα έπρεπε. Τα αντικείμενα που υπάρχουν στις τοποθεσίες είναι πάρα πολύ λίγα, ενώ αν κάνετε το “λάθος” να μελετήσετε από κοντά το σωστό αντικείμενο πριν κοιτάξετε όλα τα άλλα, τότε το παιχνίδι προχωράει αυτόματα στην επόμενη σκηνή στερώντας σας την ευκαρία να εξερευνήσετε τον κάθε χώρο άνετα και για λίγο χρόνο παραπάνω.

Δύσκολες αποφάσεις.

Μπορείτε να χειρίζεστε τον Bigby με χειριστήριο ή ποντίκι/πληκτρολόγιο, ενώ στα αριστερά της οθόνης βρίσκεται ένα υποτυπώδες inventory με τα αντικείμενα που κουβαλάτε, όμως ούτε αλληλεπιδράτε με αυτό, ούτε σας φαίνεται ποτέ χρήσιμο. Δεδομένης της λιγοστής αλληλεπίδρασης που έχετε με το περιβάλλον, ειδικά στα δύο τελευταία επεισόδια, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προτιμήσετε το χειριστήριο και να το αφήσετε επάνω στο γραφείο σας, πατώντας τα κατάλληλα κουμπιά όταν εμφανίζονται στην οθόνη.

Με εξαίρεση ένα μικρό παζλ, που πρέπει να στρίψετε μερικές φορές μέχρι να εμφανιστεί η εικόνα, το The Wolf Among Us δεν διαθέτει γρίφους. Κάθε τόσο αποφασίζετε αν θέλετε να πάρετε κάτι ή όχι (πχ να κλέψετε χρήματα) και συνήθως αυτό επηρεάζει το τί θα πείτε στη συνέχεια. Επίσης, η επιλογή του πώς θα μπείτε σε ένα χώρο (σπάζοντας την πόρτα, χτυπώντας ή προειδοποιώντας πρώτα) αλλάζει ελαφρά κάποιον μελλοντικό διάλογο, αλλά δεν επηρεάζει ουσιαστικά την εξέλιξη της κεντρικής ιστορίας. Το περιορισμένο gameplay ίσως να μην συμπεριλαμβανόταν στα αρνητικά του παιχνιδιού εάν η υπόθεση είχε αγωνία ή αν στην πλειοψηφία τους οι διάλογοι είχαν ουσία και ενδιαφέρον. Αντιθέτως, πολλές φορές ακούτε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά, προσπαθείτε ανελλιπώς να πείσετε τους άλλους (με το καλό ή το άγριο) να κάνουν κάτι που δεν θέλουν, ή μοιράζεστε τις σκέψεις σας με τους μετρημένους στα δάχτυλα συμπαθητικούς ήρωες του παιχνιδιού.

Η επιλογή των ηθοποιών που δίνουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες είναι απολύτως σωστή. Ειδικά οι πρωταγωνιστές Bigby και Snow “ζωνταντεύουν” την κάθε σκηνή όπου βρίσκονται μαζί. Η μουσική και τα ηχητικά εφέ είναι εξίσου πετυχημένα και δένουν με το περιβάλλον. Άν και τα γραφικά δεν διαφέρουν τρομακτικά από εκείνα του The Walking Dead, οι σκιές και τα έντονα χρώματα στον καρτουνίστικο κόσμο της Fabletown κάνουν τα χαρακτηριστικά του κάθε ήρωα να ξεχωρίζουν εύκολα, ενώ οι τοποθεσίες αποκτούν έναν τόνο μυστηρίου περισσότερο. Πραγματικά, κάθε σκηνή είναι σαν να παρακολουθείτε ένα κόμικ στην οθόνη σας.