Τα First-Person Shooters μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '90 αποτελούσαν αποκλειστικό προνόμιο των PC gamers. Η κυκλοφορία που ήταν ένας απ' τους πρώτους σταθμούς για την σταδιακή μετάβαση του είδους στις κονσόλες ήταν χωρίς αμφιβολία το Medal of Honor της DreamWorks Interactive. Άλλωστε, η σειρά σημείωσε αξιόλογη εισπρακτική επιτυχία μέχρι τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, απλά η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη καθώς το ενδιαφέρον του κοινού κορέστηκε από τα αλλεπάλληλα sequels.
To 2010 ήταν μια κομβική χρονιά, καθώς η Danger Close Games (πρώην DreamWorks Interactive) και η ΕΑ DICE μας προσέφεραν το reboot της ομώνυμης σειράς. Το Medal of Honor απέσπασε αρκετά καλές κριτικές και σημείωσε ικανοποιητικές πωλήσεις, εντούτοις δεν κατάφερε να εδραιωθεί στη συνείδηση των οπαδών των FPS.
Οι συγκρίσεις με τα εξαιρετικά Battlefield 2: Bad Company και Call of Duty: Modern Warfare 2 ήταν αναπόφευκτες και -όπως λέει το λαϊκό ρητό- "στους δυο τρίτος δε χωρεί".
Παρόλα αυτά η Danger Close δεν το έβαλε κάτω και δυο χρόνια μετά μας σερβίρει το Medal of Honor: Warfighter, το οποίο σημειωτέον χρησιμοποιεί την Frostbite 2 engine. Το Warfighter βρίσκεται εδώ και τρεις εβδομάδες στα ράφια των καταστημάτων και ήδη έχει προκαλέσει μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά του. Η αιτία είναι τα πρώτα αρνητικά σχόλια και κριτικές που έχουν αναρτηθεί. Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί που υποστηρίζουν, ότι όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή ότι είναι υπέρ του δεόντως αυστηρές απόψεις. Το αν λοιπόν το Medal of Honor: Warfigher αξίζει ή όχι την προσοχή σας "σηκώνει" μεγάλη συζήτηση.
If you don't live for something, you will die for nothing
Τα γεγονότα του Warfighter διαδραματίζονται μερικά χρόνια μετά από τα αντίστοιχα του προκατόχου του, με τους στρατιώτες Mother, Voodoo και Preacher των US Navy SEALs να έχουν επιστρέψει από το μέτωπο του Αφγανιστάν. Κατά την διάρκεια μιας νέας και φαινομενικά εύκολης αποστολής σ' ένα λιμάνι του Πακιστάν, όπου θα πρέπει να ανατινάξετε ένα φορτηγό με λαθραία όπλα, κάτι πηγαίνει στραβά και ανατινάσσεται ένα ολόκληρο παρακείμενο πλοίο γεμάτο με containers.
Καθώς επιστρέφετε στην βάση σας για το σχετικό debriefing, ένας πράκτορας της Delta Force ονόματι Dusty, σας ενημερώνει ότι η ανεξέλεγκτη έκρηξη στο λιμάνι οφείλεται στο εκρηκτικό PETN που βρίσκονταν σε μεγάλες ποσότητες στο πλοίο. Η νέα σας αποστολή λοιπόν είναι να βρείτε την προέλευση του εκρηκτικού και να εξαρθρώσετε το δίκτυο που το εμπορεύεται στην μαύρη αγορά. Για να τα καταφέρετε θα πρέπει να ταξιδέψετε σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως τις Φιλιππίνες, την Σομαλία, το Σαράγιεβο, το Πακιστάν κ.ο.κ.
O κεντρικός πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Preacher, αν και σε κάποιες αποστολές αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός άλλου επίλεκτου στρατιώτη, του Stump, ενός εξαιρετικού σκοπευτή. Το σενάριο αρκετές φορές αναδεικνύει και τις πιο ¨ανθρώπινες" πτυχές του Preacher, αφού η οικογένειά του τον έχει εγκαταλείψει.
Η εξέλιξη της ιστορίας πραγματοποιείται τις περισσότερες φορές ομαλά, αν και η εναλλαγή μεταξύ του Preacher και του Stump ανάμεσα στις αποστολές κάποιες φορές ενδέχεται να σας αποπροσανατολίσει.
Ένα αρκετά ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι καθ' όλη την διάρκεια του single-player campaign συνοδεύεστε από έναν ακόμα στρατιώτη, ο οποίος σας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για την θέση των εχθρών σας, σας επιδοκιμάζει όποτε επιτυγχάνετε headshot από μακρινή απόσταση ή σας προμηθεύει με πυρομαχικά. Το HUD είναι απόλυτα μινιμαλιστικό και οι μόνες ενδείξεις που εμφανίζονται είναι αυτές των διαθέσιμων πυρομαχικών και χειροβομβίδων σας. Επιπλέον, δεν υπάρχει κάποιο minimap που να υποδεικνύει τις θέσεις των αντίπαλων στρατιωτών. Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να δώσετε προσοχή στις υποδείξεις του συντρόφου σας, ο οποίος ανά τακτά χρονικά διαστήματα σας ενημερώνει για την θέση των εχθρών με ατάκες του στυλ "Check your six" ή "Enemy straight ahead on your twelve".
Η ποικιλία των διαθέσιμων όπλων θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, καθώς πριν από κάθε πίστα ξεκινάτε μ' έναν στάνταρ εξοπλισμό που συνήθως είναι ένα assault rifle ή ένα sniper rifle και ένα πιστόλι. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βέβαια τα όπλα των νεκρών στρατιωτών, αλλά και πάλι οι επιλογές είναι ελάχιστες και περιορίζονται σ' ένα τύπο καραμπίνας και σε διάφορες παραλλαγές του AΚ-47 (Kalashnikov). Όσον αφορά την ανάδραση των όπλων πάντως, το Medal of Honor: Warfighter σας αποζημιώνει και με το παραπάνω.
Φυσικά μπορείτε να ξεπαστρέψετε τους εχθρούς σας και με χειροβομβίδες ή με melee επιθέσεις. Στην περίπτωση των melee επιθέσεων θα θέλαμε λίγη παραπάνω graphic violence στα πρότυπα του Killzone 3 ή του Spec Ops: The Line, κάτι που όμως δεν κατέστη εφικτό.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου