Η αμερικανική εταιρία του Dana White, έχει στο ενεργητικό της συμβόλαια με τους καλύτερους αθλητές του είδους, με αποτέλεσμα το όνομά της να έχει ταυτιστεί με τον όρο "MMA". Το 2007 η UFC εξαγόρασε την Pride FC, μία από τις μεγαλύτερες διοργανώτριες εταιρίες εκτός Αμερικής και από τότε ο αμερικανικός γίγαντας καταβροχθίζει ολοένα και περισσότερες διοργανώσεις -τελευταίο "θύμα", η WEC (World Extreme Cagefighting).
Για την... "Τιμή" των όπλων
Η Pride FC, ξεκίνησε τις δραστηριότητές της το 1997 με έδρα το Τόκυο της Ιαπωνίας και έκτοτε αποτελούσε το "proving ground" κάθε μεγάλου αθλητή. Η εταιρία διοργάνωνε σκληρά πρωταθλήματα, που διαρκούσαν λίγες μέρες και οι μαχητές έπρεπε να περάσουν από ένα συγκεκριμένο σύνολο μαχών με σκοπό την κατάκτηση της πολυπόθητης ζώνης. Από εκεί έχουν περάσει θρύλοι του αθλήματος, όπως είναι ο Fedor Emelianenko, ο Antônio Rodrigo Nogueira, o Mirko "Crocop" Filipovic, ο Mark Coleman, ο Bob Sapp και τόσοι άλλοι. Η δομή, αλλά και οι κανόνες στους αγώνες της Pride διαφέρουν από αυτούς της UFC.
Πρώτη και σημαντικότερη διαφορά είναι ότι οι μάχες στη Pride λαμβάνουν χώρα σε τετράγωνο πεντάσκοινο ρινγκ (παρόμοιο με αυτό της πυγμαχίας), ενώ στη UFC οι αθλητές μάχονται σε ένα κλειστό, οκτάγωνο κλουβί, περιτριγυρισμένο με συρματόπλεγμα. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, στην Pride επιτρέπονται τα χτυπήματα με το γόνατο και τα πόδια σε έναν πεσμένο αντίπαλο, ενώ στη UFC όχι. Αντιθέτως, στη UFC επιτρέπονται τα χτυπήματα με τον αγκώνα, κάτι που στη Pride θεωρείται foul.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου