Το Fragile είναι ένα παιχνίδι που σε κάνει να το μισείς και να το αγαπάς ταυτόχρονα. Ένα παιχνίδι που είναι ανέλπιστα αριστουργηματικό, όσο είναι εκνευριστικά κακό. Ως συνέπεια, είναι ένα από τα παιχνίδια αυτά, που η παρουσίαση τους μέσω του γραπτού λόγου –και γενικά η παρουσίαση-, κρίνεται ιδιαίτερα περίπλοκη, αν όχι δύσκολη. Ας κάνουμε όμως μία προσπάθεια.Isolation 101: Σενάριο και δομή
Η βασική δομή, το πάτημα του σεναρίου, είναι το συνεχές και αδιάκοπο ταξίδι του Seto, ενός έφηβου που βρίσκεται σε μία απεγνωσμένη αναζήτηση επιζώντων, με την ανθρωπότητα σχεδόν απούσα. Ένας τρομακτικά αδειανός κόσμος, στον οποίο ένα παιδί ταξιδεύει μονάχο του, αφού πρώτα έθαψε με τα ίδια του τα χέρια τον μοναδικό άνθρωπο που είχε συναντήσει στην, έστω και μικρή, ζωή του.
Ο θάνατος της μοναδικής του μοναξιάς σηματοδοτεί και το ξεκίνημα του ταξιδιού του, με προορισμό έναν μακρινό πύργο, ελπίδα για εύρεση ζωής. Η απλότητα της σεναριακής δομής ωφελεί το παιχνίδι, αφού μέσα από αυτή δίνεται το έναυσμα για δημιουργία συναισθημάτων, που ο παίκτης δεν αναμένει. Οι άνθρωποι της tri-Crescendo, γνωστοί από το Eternal Sonata και το Baten Kaitos, έδωσαν τεράστιο βάρος στον τρόπο με τον οποίο τα γεγονότα του παιχνιδιού καταφέρνουν να επηρεάσουν την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση του παίκτη. Αυτό που ξεκινά ως ένα ακόμα ιαπωνικό παιχνίδι που είναι λίγο Adventure, λίγο JRPG, λίγο Survival Horror, μετατρέπεται σε ένα από τα καταθλιπτικότερα παιχνίδια που είχαμε την τύχη να παίξουμε, όλα αυτά τα χρόνια που καταπιανόμαστε με τα videogames.
Η ειρωνεία είναι πως πολλές φορές το παιχνίδι δεν προσπαθεί καν να μας ταρακουνήσει ψυχολογικά. Είναι η αίσθηση της απομόνωσης, της καταστροφής, της μοναξιάς, της αποσύνθεσης και του θανάτου, που ασυναίσθητα αγγίζουν και καταρρακώνουν όποιον κρατά το Wii Remote.
"Why am I all alone?" - Το GameplayΌπως αναφέραμε παραπάνω, το Fragile Dreams ουσιαστικά αποτελεί μία μείξη ποικίλων ειδών, με το Adventure να κυριαρχεί. Οι Survival Horror επιρροές είναι κι αυτές παρούσες, σε μικρό όμως βαθμό. Το ίδιο ισχύει και για το RPG στοιχείο, αφού πέρα από την απόκτηση εμπειρίας του Seto κι ορισμένων άλλων βασικών στοιχείων ρόλων, το παιχνίδι δεν παρουσιάζει το βάθος ενός JRPG. Έχουμε να κάνουμε με ένα Action/Adventure λοιπόν, που τα πηγαίνει αφάνταστα άψογα στον τομέα της ιστορίας. Τόσο καλά μάλιστα, που δεν αργεί να γίνει εμφανές το γεγονός πως οι δημιουργοί αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης στον τομέα της εξιστόρησης και στο σύμπαν του παιχνιδιού, αφήνοντας τα του gameplay σε δεύτερη μοίρα.
Ως αποτέλεσμα, έχουμε ένα ιδιαίτερα αδύναμο σύστημα μάχης, που ουσιαστικά αποτελείται από μία ενέργεια, την επίθεση. Πατώντας το Α στο Wii Remote, επιτιθέμεθα. Χρονίζοντας το πάτημα του A, πραγματοποιούμε απλά combos, που αυξάνουν τη ζημιά που κάνουμε στα διάφορα εχθρικά πνεύματα, φαντάσματα, και γενικά τους εχθρούς του παιχνιδιού. Αυτή, πάνω κάτω, είναι όλη η δράση που θα δείτε στο παιχνίδι.
Δυνατότητα για άμυνα ή αποφυγή επιθέσεων δεν υπάρχει, ενώ όλα τα melee όπλα του παιχνιδιού έχουν περιορισμένη αντοχή, με αποτέλεσμα να σπάνε και να αχρηστεύονται μετά από εκτεταμένη χρήση. Μέχρι εδώ όλα φαντάζουν απλά και όμορφα, κάτι που όμως δεν ισχύει. Η υπερβολικά απλουστευμένη ρουτίνα μάχης καταντά κουραστική σε επίπεδο εκνευρισμού, ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, όταν εχθροί θα μας επιτίθενται πισώπλατα, αφού έχουν πρώτα εξαφανιστεί μπροστά από τα μάτια μας, με τον παίκτη να μην έχει την ικανότητα να κάνει τίποτα για να αποφύγει τα παραπάνω. Απλά κάθεται και τις τρώει, με άλλα λόγια.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου