Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να μπορεί να προσθέσει κανείς στα γραφόμενα του Gamesnea για την PC έκδοση του Risen 2, σε ό,τι αφορά τη μεταφορά του στις κονσόλες (και δη στο Xbox 360). Κι αυτό, διότι από άποψη περιεχομένου τα πράγματα είναι πανομοιότυπα. Έχουμε να κάνουμε για ακόμη μία φορά με ένα "ξεροκέφαλο" RPG παλιάς κοπής, στα χνάρια της παράδοσης της Piranha Bytes, το οποίο λίγο μόνο έχει εξελιχθεί σε σχέση με τους προκατόχους του. Οι όποιες αλλαγές σε σχέση με τα τρία πρώτα Gothic, εντοπίζονται στο ότι κάποια πράγματα έχουν απλοποιηθεί (και αυτό δεν ισχύει πάντα -κάποια έχουν μείνει πεισματικά τα ίδια).
Παρόλα αυτά, και παρά τις κακοτοπιές, εκπλήσσει ευχάριστα η εμμονή της εταιρείας ανάπτυξης να παραδίδει πολύ πλούσιους κόσμους με τεράστιο περιεχόμενο, πολλά side quests και έντονο το στοιχείο της εξερεύνησης (που ο παίκτης γνωρίζει ότι θα αποδώσει καρπούς). Το πρόβλημα έγκειται (όπως πολύ σωστά το εντόπισε ο Νίκος Καβακλής στην έκδοση PC) στο ότι, πάνω στη φούρια να προστεθεί ή να διατηρηθεί σε σχέση με το πρώτο Risen μεγάλο περιεχόμενο, δεν έχουν τηρηθεί οι ισορροπίες. Ουσιαστικά μιλάμε για στοιχεία του τίτλου και του gameplay που, πολύ απλά, όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσει ο παίκτης, ίσως και να μη τα χρησιμοποιήσει ποτέ.
Σε αυτά προστίθεται το βασικό πρόβλημα ότι τα δύο βασικά factions του παιχνιδιού, στα οποία νωρίς στο παιχνίδι πρέπει να ενταχθεί ο παίκτης (ή στο ένα ή στο άλλο), δεν είναι ισορροπημένα και το ίδιο αποτελεσματικά. Η διαφορετικότητα που προσφέρει η επιλογή του δρόμου του Voodoo σε καμία περίπτωση δεν ισοσκελίζει την ταλαιπωρία και την αναποτελεσματικότητα στη μάχη σε σχέση με την εύκολη λύση της Ιεράς Εξέτασης (και της επιλογής των πυροβόλων όπλων), που μετατρέπουν την πλειοψηφία των μαχών σε εύκολη υπόθεση. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι και πάλι το παιχνίδι δεν είναι αιφνιδιαστικά και συχνά άδικα δύσκολο.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου