Prototype 2 με πολύ άγρια δράση...

Υπάρχει μία πολύ συγκεκριμένη κατηγορία παιχνιδιών στην οποία ανήκουν τίτλοι όπως το Crackdown 2 και το Rainbow Six Vegas 2. Από μόνοι τους είναι εξαιρετικά παιχνίδια που όμως δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από τους αντίστοιχους πρωτότυπους τίτλους. Και όταν λέμε τίποτα, το εννοούμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, περιμένει κανείς έστω μία βελτίωση και εμπλουτισμό των μηχανισμών. Αντιθέτως, όχι μόνο αυτά λείπουν αλλά και τα παιχνίδια αυτά στερούνται ενός νευραλγικού παράγοντα. Του παράγοντα “έκπληξη”. Εκεί που οι πρώτοι τίτλοι έρχονται και προσφέρουν προοδευτικά τα νέα στοιχεία, διατηρώντας φρέσκο το παιχνίδι για πολύ ώρα, στις συνέχειές τους, το γνωστό πακέτο προσφέρεται μονομιάς και βέβαια θεωρείται και δεδομένο από τον παίκτη. Ακριβώς τέτοια είναι και η περίπτωση του Prototype 2.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό ενασχόλησης μαζί του, προσφέρει, είτε ελαφρώς παραλλαγμένα, είτε (συχνότερα) πανομοιότυπα, αυτά που προσέφερε το Prototype του 2009. Κινείται συνεχώς εκ του ασφαλούς, και ενώ σχεδόν όλα όσα κάνει σαν free roam τίτλος καταστροφής, τα κάνει άριστα, δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τη συνολική μετριότητα.
Τι Mercer, τι Heller...
Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, λίγα μόλις χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου τίτλου, και η πόλη είναι χωρισμένη σε ζώνες ανάλογα με το βαθμό μόλυνσης της κάθε περιοχής από τον πειραματικό ιό που εξαπέλυσαν οι μυστικές παραστρατιωτικές και συνωμοτικές οργανώσεις και ο οποίος είχε μολύνει και τον πρωταγωνιστή του Prototype, Alex Mercer. O νέος πρωταγωνιστής, James Heller, είναι ένας στρατιώτης που έχοντας χάσει την οικογένειά του, βρίσκεται σε μία επιχείρηση του στρατού στην πλέον μολυσμένη ζώνη του Manhattan, όταν και στη συνάντησή του με το Mercer, προσβάλλεται από τον ιό και αποκτά αντίστοιχες και πιο εξελιγμένες δυνάμεις. Από κει και πέρα, ξεκινά μία ιστορία εκδίκησης που μέσα από τόνους αίματος και παραμορφωμένης σάρκας, ρίχνει και κάποιες λιγοστές αχτίδες φωτός στη συνολική συνωμοσία, με την απαραίτητη δόση ανατροπών που όμως είναι τόσο προβλέψιμες, που παύουν να είναι ανατροπές εν τη γενέσει.
Παρά την αξιοπρεπή γραφή και απόδοση του σεναρίου από τους ηθοποιούς, η ιστορία κινείται σε επίπεδα που δεν τα πιάνει το ραντάρ της ποιότητας, και παραμένει όπως και σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις, η δικαιολογία για να εξαπολυθεί το απόλυτο χάος, σε μία ήδη χαοτική Νέα Υόρκη