Time Crisis: Razing Storm στο PS3

Όταν ήμουν πιτσιρικάς, θυμάμαι που μετά τα μαθήματα, ολόκληρο το σχολείο μεταφερόταν στην πλατεία, στα ηλεκτρονικά του Αντρέα: τα μεν αγοράκια τάιζαν τα μπλιμπλίκια, τα δε κοριτσάκια σαλιάριζαν μαζί τους –με τα αγοράκια, όχι τα μπλιμπλίκια. Τον είχαμε κάνει πλούσιο τον κερατά τον Αντρέα αφού όλοι φροντίζαμε να καταθέτουμε εκεί τα υπολείμματα του χαρτζιλικιού μας. Όλοι εκτός απ’ τον Βασίλη που είχε γίνει μάστορας του κόλπου με το τρύπιο εικοσάρικο (το μεγάλο, με τον Περικλή από πίσω) και έτσι έπαιζε σε… God mode!
Προς τι η –φαινομενικά- άσχετη με το παιχνίδι εισαγωγή; Μα διότι το Time Crisis: Razing Storm μου θύμισε κάργα arcade (διότι πολύ απλά... τέτοιο είναι!), ταξιδεύοντάς με αρκετά χρόνια πίσω! Στην ουσία πρόκειται για ένα πακετάκι με τρία on-rails shooters: Time Crisis: Razing Storm, Time Crisis 4 και Deadstorm Pirates. Πιστά στον arcade χαρακτήρα τους, και τα τρία παιχνίδια δεν ασχολούνται καν με λεπτομέρειες όπως το σενάριο και η πλοκή. Ελάτε, ας είμαστε ρεαλιστές: ασχολήθηκε ποτέ κανείς σας σε παιχνίδι που έπαιξε σε ουφάδικο, με την ιστορία του; Κανείς, ποτέ. Όλη η ιστορία γινόταν για να δείτε το σκορ και τα τρία γράμματά σας πάνω από αυτά των άλλων και τίποτα παραπάνω! Μια γεύση από Sentry mode: πιάνετε μια γωνία και «ξαπλώνετε» φυλακισμένους.Εγώ Θεό κι εσύ Αλλάχ…
Το Time Crisis: Razing Storm υποστηρίζει τόσο «παραδοσιακά» χειριστήρια όσο και Move/sub-controller. Με το DualShock μου δεν έπαιξα παρά ελάχιστα. Αφ’ ενός δεν με βόλεψε ιδιαίτερα αφού δεν μπορούσε να μου προσφέρει την επιθυμητή ακρίβεια στις βολές μου, αφ’ ετέρου ήθελα να ζήσω μια αυθεντική arcade εμπειρία, κάτι που μόνο το Move μπορούσε να μου χαρίσει. Το μεγάλο στοίχημα για τίτλο αυτής της κατηγορίας είναι βεβαίως ο χειρισμός. Με δεδομένο δε ότι μιλάμε για on-rails παιχνίδια, όλο το ζουμί είναι η απόκριση του όπλου του παίκτη σας, πάντα σε ό,τι αφορά το Move. Ε, και στους τρεις τίτλους οι εντυπώσεις που αποκόμισα ήταν θετικότατες! Δεν συνάντησα κανένα απολύτως πρόβλημα, το Move μετέφερε με περισσή ακρίβεια την κάθε μου κίνηση στο παιχνίδι και γενικότερα, δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή που να αναφώνησα εκνευρισμένος (ρίχνοντας κάτω και το φλιτζάνι του καφέ για εφέ) «Ρε π***τη μου, αφού εκεί σημάδευα!» ή κάτι παρόμοιο τελοσπάντων.
Ακόμα κι αν βαρεθείτε το τοπικό multiplayer, μπορείτε να ορμήξετε στα online modes του παιχνιδιού.Φυσικά με δεδομένο ότι μιλάμε για τρία ξεχωριστά παιχνίδια, λογικό είναι το καθένα να έχει κάποιες, ελάχιστες ιδιαιτερότητες. Τα Deadstorm Pirates και Time Crisis 4 (Arcade Version παρακαλώ) ήταν με διαφορά πιο «καλτ» από το Razing Storm. Το μεν πρώτο έχει να κάνει με πειρατές, το δε δεύτερο με ένα super-duper-uber μυστικό όπλο του αμερικάνικου στρατού, αλλά όπως είπαμε, το μόνο που κρατάμε από όλα αυτά, είναι το διαφορετικό setting –τα υπόλοιπα, πέραν του πιστολιδίου, ελάχιστα θα σας απασχολήσουν. Το Razing Storm από την άλλη, προσφέρει πέραν του Arcade, ένα Story mode το οποίο είναι free-roam αλλά και ένα Sentry mode. Στο Story mode χρησιμοποιείτε τον αναλογικό μοχλό του sub-controller για να κινηθείτε όπου τραβά η όρεξή σας αλλά δεν μπορώ να πω ότι σαν υλοποίηση μετράει τόσο. Το Sentry mode έχει σχεδιαστεί για multiplayer καταστάσεις αφού περιλαμβάνει stages όπου καλείστε να σκοτώσετε κρατούμενους που προσπαθούν να το σκάσουν από μια φυλακή –high scores και leaderboards εννοείται ότι κρατούν το ενδιαφέρον στην κορυφή.
byteme.greece