«Σου είπα… μη με λες Junior!!!» Deadfall Adventures

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το ποια ακριβώς πορεία ακολουθούν οι τάσεις και οι μόδες κατά τη διαδρομή τους μέσα από τα διάφορα μέσα ψυχαγωγίας. Δύο δεκαετίες πριν, ένα παιχνίδι με την κλασική, "Indiana Jones" θεματολογία θα έσπαγε τα ταμεία. Σαν το θρυλικό “Fate of Atlantis”, που με τον τρόπο του το είχε καταφέρει. Αλλά η Indiana Jones αισθητική εγκαθιδρύθηκε με διαφορετικό τρόπο στον κόσμο των games, αφού ένα μοντέλο με πολύ πιο πλούσια προσόντα και αξιοθαύμαστες ακροβατικές ικανότητες θεωρήθηκε (και πολύ σωστά) ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερη απήχηση στο νεανικό και παρθένο από άποψη χαρτογράφησης των γούστων και μανατζερίστικης διακόρευσης κοινό των Video Games. Αλλά ο κύκλος της δεσποινίδος Croft ολοκληρώθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οπότε, στην ίδια θεματολογία, η βιομηχανία έκανε ένα βήμα πίσω (χρονικά) σε αισθητική και προσέγγιση με τον συμπαθέστατο Drake, που ξαναπλάσαρε το μοντέλο του Indy σε πιο νεανικό και ελαφρώς πιο Arnie/ Terminator στυλ (σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα μίας συμπλοκής μαζί τους). 
Και την ίδια στιγμή, το μεγαλεπήβολο σχέδιο για ένα next gen (πλέον last gen) Indiana Jones πετιόταν στο καλάθι των αχρήστων με μοναδικό απομεινάρι το Staff of Kings, που πέρασε και δεν ακούμπησε. Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Πρωτίστως γιατί δεν έχουμε και πάρα πολλά να πούμε για το Deadfall Adventures αυτό καθ' αυτό, και δεύτερον, διότι μας προξενεί τεράστια απορία το γεγονός ότι η βιομηχανία (που είναι θεωρητικά βιομηχανία διασκέδασης και ψυχαγωγίας) έχει προσκολληθεί στο αισθητικό άρμα της ακραίας μιλιταριστικής λογικής, και έχει εγκαταλείψει concept που και διασκεδαστικά είναι, και πολύ ταιριαστά στη λογική των videogames, στα χέρια δημιουργών που όσο καλές προθέσεις και να έχουν, κρίνονται συντριπτικά από το (κακό) αποτέλεσμα. Η Farm 51 προσπαθεί. Αυτό δεν το αρνείται κανείς. Το παιχνίδι δείχνει ότι έχει προοπτικές για κάτι μεγαλύτερο και πληρέστερο. Αλλά αυτές χάνονται κάπου μεταξύ του κακού σχεδιασμού, των βεβιασμένων αποφάσεων για τη φύση του gameplay και τα τεχνικά προβλήματα. Οι Πολωνοί σκέφτηκαν να ασχοληθούν με τον ήρωα (ή τον απόγονό του) που κατεξοχήν εγκαινίασε στη σύγχρονη λογοτεχνία το μοντέλο του ατρόμητου-ατίθασου-πνευματώδους και χιουμορίστα εξερευνητή. Το “King Solomon’s Mines” του H. Rider Haggard, με ήρωα τον προπάππου του εδώ ήρωά μας, τον Allan Quatermain, είναι η πιο γνωστή προσπάθεια στη σύγχρονη λογοτεχνία που παραδίδει στο κοινό αυτό το μοντέλο ήρωα. Από κει και ύστερα, το Kameo του Quatermain, εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις σε όλη τη βιομηχανία της διασκέδασης, από κινηματογραφικές ταινίες μέχρι και κόμιξ.