Sniper: Ghost Warrior 2

Ένα είναι σίγουρο: Το Sniper: Ghost Warrior 2 κυκλοφορεί υπό τις καλύτερες προυποθέσεις. "Το σίκουελ του sniper παιχνιδιού με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών". Και πράγματι, μπορεί το πρώτο Sniper: Ghost Warrior να είχε κάποια σοβαρά λάθη -κυρίως λόγω χαμηλού budget-, αλλά μέσα από αυτά αναδυόταν μια γνήσια και απολαυστική "sniper" εμπειρία, η οποία μόνο τις καλύτερες υποσχέσεις μπορούσε να αφήσει για τη συνέχεια. Δυστυχώς, το sequel, χωρίς να είναι ένα πολύ κακό παιχνίδι και παρά τις προσπάθειες των δημιουργών, δεν καταφέρνει να εκπληρώσει το όραμα του πρώτου παιχνιδιού, αφού είναι εμφανές πως κατά την ανάπτυξή του μάλλον κάτι πήγε πολύ στραβά. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι καταφέρνει η City Interactive με το νέο πόνημά της. It's a snipers' life 
Το Sniper: Ghost Warrior 2 μας βάζει στις μπότες του Cpt. Cole Anderson, μέλος της "ελίτ" ομάδας Ghost Warrior. Το σενάριο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, καθώς βρισκόμαστε στο κυνήγι τρομοκρατών, οι οποίοι απειλούν τον κόσμο με βιολογικά όπλα -και όχι μόνο. Να σημειώσουμε ότι είμαστε Αμερικανοί και οι εχθροί είναι σταθερά οι κακοί Ρώσοι. Σοκ; Τόσο οι ερμηνείες όσο και η ποιότητα/ απόδοση της ιστορίας δεν ξεπερνούν το μέτριο, ενώ η προσπάθεια της εταιρίας να δώσει μια πινελιά κλιμάκωσης και ίντριγκας στο σενάριο κρίνεται μάλλον αποτυχημένη, καθώς ακόμα και οι δήθεν επικές σεναριακές ανατροπές φαντάζουν στο μυαλό του παίκτη ως φυσική εξέλιξη της ιστορίας. Κατά τη διάρκεια των τριών συνολικά κεφαλαίων, θα μεταφερθούμε στις ζούγκλες των Φιλιππινών, το "άχαρο" βομβαρδισμένο Σαράγεβο και, τέλος, στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ. Το level design, αν και δίνει "πάτημα" για όμορφα περιβάλλοντα, παρουσιάζει έλλειψη ποικιλίας και δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, εκτός απο κάποιες ελάχιστες δημιουργικές αναλαμπές της City Interactive, η οποία, εν τέλει, δεν φαίνεται να εκμεταλλεύτηκε σωστά τα settings που επέλεξε. Και πώς να απολαύσουν οι παίκτες τα περιβάλλοντα αυτά, όταν η ελευθερία -και το όποιο νόημα- εξερεύνησης είναι ανύπαρκτη, και κάποιες αποστολές μπορεί να διαρκούν 10 μόλις λεπτά, σε μια διάρκεια που συνολικά κυμαίνεται γύρω στις 6 ώρες; 
My rifle is my best friend 
Όπως είναι φανερό από την ονομασία του παιχνιδιού, η θεματολογία και το gameplay περιορίζονται αποκλειστικά στη "δουλειά" του ελεύθερου σκοπευτή και, δυστυχώς, εδώ ακριβώς είναι που αποτυγχάνει. Στο πυρήνα του gameplay βρίσκεται το stealth, και η επιτυχία του βασίζεται σε τρεις βασικούς παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν ολοκληρωτικά το αν η σφαίρα θα βρει τον ανυποψίαστο Ρώσο ή τον ανυποψίαστο... θάμνο πίσω του. Πρώτον, τα bullet physics σημαίνουν πως η σφαίρα με την απόσταση χάνει ύψος, άρα πρέπει να στοχεύουμε λίγο πιο ψηλά ανάλογα την απόσταση. Ακόμη, πρέπει να παίρνουμε υπόψη την κατεύθυνση και τη δύναμη του αέρα, η οποία επηρεάζει αισθητά την τροχιά της σφαίρας. Τέλος, πρέπει να προσέχουμε τους παλμούς του πρωταγωνιστή. Πρέπει να αποφεύγονται κατά το δυνατόν κινήσεις που κουράζουν τον Cole, όπως τρέξιμο, άλματα, αλλά και αποτυχημένες βολές που απειλούν να ξεσκεπάσουν την κάλυψή του, αφού τον αγχώνουν και ανεβάζουν τους χτύπους της καρδιάς, προκαλώντας αστάθεια του όπλου.