Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τρελό φαν της ραπ και της χιπ-χοπ μουσικής. Ναι, εντάξει, έχω δει το 8 Mile, ξέρω και 20-30 τραγούδια του Eminem, είμαι εξοικειωμένος με καλλιτέχνες τύπου 2Pac, Ice Cube, Nelly, Notorious B.I.G. και Lil’ Kim αλλά μέχρι εκεί. Ούτε σε battle raps συχνάζω, ούτε σε συναυλίες Ελλήνων Eminem-wannabes πάω, ούτε στο iPhone μου παίζει μέρα-νύχτα ο Kanye West. Παρ’ όλα αυτά η ραπ και η χιπ-χοπ δεν με χαλάνε ως είδος και παρ’ ότι δεν ταιριάζουν με την καμία με το lifestyle μου, δεν είναι λίγες οι φορές που θα ψάξω κάποιο κομματάκι τέτοιου στυλ στο YouTube –και μετά θα το ακούσω κουνώντας πέρα-δώθε ρυθμικά το κεφάλι. Στο εύκολο επίπεδο δυσκολίας, «πάτωνα». Στο hard η γλώσσα μου απ' την υπερπροσπάθεια, πάθαινε κράμπες.‘Sup ma’ nigga?Κατ’ αρχάς ότι και να λένε οι γνώστες του είδους, εμένα ο Eminem μ’ αρέσει. Εμπορικός ξε-εμπορικός, ποζέρι ξε-ποζέρι, μαγκιά του. Εγώ τα κομματάκια του τα πάω, τα ακούω, πολλά μ’ αρέσουν, γι’ αυτό και θεωρώ την απουσία του, αρχής εξαρχής από το Def Jam: Rapstar, σημαντική. Ότι και να ‘ναι για τους «χωμένους» στα μονοπάτια της ραπ o Eminem, ε, η απουσία του πλέον διάσημου στο casual κοινό ράπερ από ένα παιχνίδι που φέρει στον τίτλο του το όνομα μιας εκ των μεγαλύτερων δισκογραφικών εταιρειών στη ραπ μουσική σκηνή, χτυπάει άσχημα. Αντιλαμβάνομαι ότι στη μέση έχουν μπει τα ρημάδια τα licenses αλλά είναι σαν να μου βγάζεις ένα all-star Formula 1 game και να μην έχεις μέσα τον Michael Schumacher…
Στα ραπ τμήματα των κομματιών, μια χοροπηδηχτή κουκιδίτσα θα αναλάβει να σας βοηθήσει - όσο μπορεί...Εν πάση περιπτώσει, το Def Jam: Rapstar είναι κατά βάση ένας karaoke τίτλος που όπως θα ‘χετε ήδη αντιληφθεί απευθύνεται στους φίλους της ραπ και της χιπ-χοπ μουσικής. Η tracklist του αποτελείται από 45 κομμάτια μερικών εκ των διασημότερων εκπροσώπων των εν λόγω μουσικών σκηνών και αυτό από μόνο του αρκεί για να ανεβάσει τον βαθμό δυσκολίας του παιχνιδιού στον Θεό. Ραπ και χιπ-χοπ ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων για τον ρυθμό-πολυβόλου με τον οποίο οι ράπερ «εκτοξεύουν» λέξεις. Ε, φανταστείτε ότι το ίδιο θα πρέπει να κάνετε κι εσείς στο παιχνίδι – εκτός κι αν οι 100-200 λέξεις το λεπτό σας φαίνονται πις οφ κέικ.
H Terminal Reality δήλωνε τόσο καιρό περήφανη για το ότι το παιχνίδι θα ήταν σε θέση να αντιλαμβάνεται ακριβώς τι έλεγε ο παίκτης. Μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης μαζί του, δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο. Ναι, σύμφωνοι, δεν αρκούν άναρχες κραυγές ή ένα… παρατεταμένο τρίψιμο του μικροφώνου στον καναπέ για να βαθμολογηθείτε, ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις ξεστόμιζα κάτι που τέλειωνε στο ίδιο γράμμα με τη συλλαβή που έπρεπε να πω και κατά το Def Jam, αρίστευα! Απ’ το ολότελα πολύ καλύτερο, αλλά και πάλι, απέχει αρκετά απ’ το τέλειο για το οποίο μας προϊδέαζαν τόσο καιρό οι δημιουργοί του παιχνιδιού.
byteme
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου