Μετά το σκοτεινό Shadows of the Damned, ο επόμενος μεγάλος τίτλος από τον Suda51 και την εταιρία του, Grasshopper Manufacture, είναι το Lollipop Chainsaw, ένα παιχνίδι που παρότι διατηρεί το παράλογο στυλ των προγενέστερων games του Ιάπωνα δημιουργού, έχει αρκετές διαφορές που το κάνουν μια πιο χαρούμενη, αλλά όχι και τόσο αξιομνημόνευτη εμπειρία.
Hot teen gets head
Η ιστορία ξεκινάει με την πρωταγωνίστρια του παιχνιδιού, την τέλεια ξανθιά έφηβη Juliet Starling, να εξηγεί την περίεργη ζωή της, που χωρίζεται μεταξύ της καθημερινότητας της (μαθήτρια, σέξι μαζορέτα, κοπέλα του τυπά Nick Carlyle) και της κρυφής οικογενειακής επιχείρησης, η οποία έχει να κάνει με το ξεπάστρεμα των ζωντανών νεκρών που απειλούν τον κόσμο.
Μετά από αυτή την εισαγωγή η ηρωίδα του παιχνιδιού ξεκινάει για το σχολείο της, μόνο και μόνο για να βρει ότι όλοι οι συμμαθητές της έχουν μετατραπεί σε zombies από ένα ψυχοπαθή γκοθά με το όνομα Swan. Ακόμα και ο Nick πέφτει θύμα των μαγικών του, αλλά την τελευταία στιγμή η Juliet καταφέρνει (εν μέρει τουλάχιστον) να τον σώσει, κόβοντας το κεφάλι του και επαναφέροντάς το στη ζωή με μαγικά. Αυτό το συμβάν χαλά εντελώς τα 18α γενέθλια της Juliet, πράγμα που την κάνει να βάλει μπρος το φονικό της αλυσοπρίονο, για να καθαρίσει το σχολείο απ’ τα χιλιάδες zombies και να σταματήσει τον Swan, πριν οι τάσεις του για κυριαρχία προχωρήσουν πέρα απ τους τοίχους του σχολείου.
You are already dead
Όπως σε πολλά action games, έτσι και στο Lollipop Chainsaw, η ιστορία έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Συγκεκριμένα, το σενάριο μοιάζει σχεδόν ανύπαρκτο μέχρι το τέλος της πρώτης ώρας του παιχνιδιού και, μετά από την αποκάλυψη του κεντρικού στόχου, τα κομματάκια ιστορίας που δίνονται κατά τη διάρκειά των levels μοιάζουν ασήμαντα. Για να καλύψει αυτή την αδυναμία του, το Lollipop Chainsaw χρησιμοποιεί την λεγόμενη φόρμουλα του Michael Bay, κάτι που σημαίνει σκηνές δράσης, πολλές εκρήξεις και…ακόμα πιο πολύ χιούμορ.
Μιλώντας για χιούμορ, ο τίτλος του Suda 51 στοχεύει δυνατά σε αυτό το κομμάτι, προσεγγίζοντάς το από διάφορες πλευρές. Πέρα απ το κωμικό ντουέτο Nick και Juliet (το οποίο δεν είναι τόσο δυνατό όσο αυτό του Shadows of the Damned ή του –παρόμοιου ύφους- NeverDead), υπάρχουν επίσης πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα, αστεία σχετικά με το θέμα της κάθε περιοχής, zombies με περίεργες συμπεριφορές και -για τους πιο παρατηρητικούς- αναφορές σε ταινίες, anime και games, στοιχεία που θυμίζουν έντονα το Scary Movie. Και η αλήθεια είναι ότι όσο προχωράει το σενάριο, τα αστεία γίνονται σιγά-σιγά λιγότερο πετυχημένα.
Ένα αρνητικό που έρχεται μαζί με το αδύναμο σενάριο είναι οι προσωπικότητες των βασικών χαρακτήρων. Οι περισσότεροι από αυτούς, πέρα από επιφανειακά χαρακτηριστικά και αστείες ατάκες, δεν δίνουν αρκετά για να τραβήξουν το ενδιαφέρον. Οι λίγες εξαιρέσεις (π.χ. ο μπαμπάς της Juliet), εμφανίζονται μόνο σε δύο-τρεις σκηνές, βοηθώντας την ιστορία να πάρει τα πάνω της. Ακόμα και η Juliet, η οποία είναι δυναμική, γλυκιά και σέξι, δεν δίνει αρκετή έμφαση σε κανένα από τα τρία στοιχεία, καταντώντας έτσι ένα avatar με μερικές αναλαμπές προσωπικότητας.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου