Dragon's Dogma γιατί υπάρχει αύριο..

Το Dragon's Dogma είναι η προσπάθεια της Capcom να δημιουργήσει ένα δυτικού τύπου RPG και αποτελεί δημιουργία στελεχών που έχουν εργαστεί σε σημαντικά franchises της ιαπωνικής εταιρείας -όπως τα Breath of Fire, Devil May Cry και Resident Evil. Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι όσοι περιμένουν μία καλή ιστορία και έναν πειστικό κόσμο, καλύτερα να ψάξουν αλλού. Το DD είναι ένα dungeon crawler, που δίνει έμφαση στις μάχες, στην ανάπτυξη του χαρακτήρα μας και στην εξερεύνηση, ενώ καταφέρνει να φέρει νέες ιδέες στο προσκήνιο και συνδυάζει αρκετά επιτυχημένα στοιχεία από open world RPGs και το Dark Souls, τη στιγμή που χρησιμοποιεί μηχανισμούς δανεισμένους από παιχνίδια δράσης και το Shadow of the Colossus. Όσοι αναζητούν role playing στοιχεία -όπως τα εννοούμε στα δυτικά RPGs- εδώ δεν θα βρουν τίποτα τέτοιο, αλλά η Capcom κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ καλό παιχνίδι, του οποίου, ωστόσο, ορισμένα ελαττώματα δε θα περάσουν απαρατήρητα.
Τυπικό art-direction, ικανοποιητικός τεχνικός τομέας
Το art direction του Dragon’s Dogma δεν έχει ιδιαίτερη προσωπικότητα και ανακυκλώνει πολλά στοιχεία από High και Dark Fantasy τίτλους. Ωστόσο, ο σχεδιασμός των αντιπάλων -και ειδικά των bosses- είναι πολύ καλός και με αρκετές λεπτομέρειες. Από την άλλη πλευρά, τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού είναι άδεια και δεν ικανοποιούν, αν και η απλότητα στο σχεδιασμό τους επιτρέπει στο Dragon’s Dogma να περηφανεύεται για ένα από τα εντυπωσιακότερα draw distances που έχουμε δει μέχρι σήμερα.


Ειδικά όταν βρισκόμαστε σε υπερυψωμένα σημεία, μπορούμε να δούμε τις πόλεις του παιχνιδιού από εντυπωσιακή απόσταση, οι οποίες μάλιστα δεν αποτελούν ένα απλό background, αλλά μπορούμε να τις επισκεφθούμε. Υπάρχουν ορισμένες πτώσεις στο frame rate στην έκδοση PS3 (λίγες περισσότερες στην έκδοση για το Xbox 360), οι οποίες όμως δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα το gameplay, ενώ -περιέργως- υπάρχουν μαύρες μπάρες στο επάνω και στο κάτω μέρος της οθόνης. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε με ποια λογική υπάρχουν οι εν λόγω μπάρες, αλλά γρήγορα συνηθίζονται και δεν ενοχλούν.
Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα του παιχνιδιού, η μουσική είναι πολύ καλή και ατμοσφαιρική. Από την άλλη, το voice over είναι μέτριο, τα ηχητικά εφέ αδιάφορα, ενώ τα μέλη της ομάδας μας μιλούν συνεχώς, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λέξεις, μία όχι τόσο καλή ιδέα που ίσως ενοχλήσει ορισμένους παίκτες.
"Νεκρός" κόσμος και σχεδόν ανύπαρκτη ιστορία
Το Dragon’s Dogma διαθέτει μία "αναιμική", συνηθισμένη, υποτυπώδη και σχεδόν ανύπαρκτη υπόθεση. Καλές στιγμές στην εξέλιξη της ιστορίας σαφώς και υπάρχουν, αλλά τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε καν αν ασχολούμαστε με κάποιο side ή main quest, μιας και συχνά τα τελευταία δεν έχουν καμία σχέση με τον κεντρικό πυρήνα της υπόθεσης. Οι χαρακτήρες είναι "επίπεδοι" και αδιάφοροι, ενώ οι διάλογοι προχειροφτιαγμένοι.
Το σίγουρο είναι πως το Dragon’s Drogma δεν μπορεί να θεωρηθεί ένα "story driven RPG", μιας και ο πυρήνας του βρίσκεται στις μάχες και την εξερεύνηση. Η έλλειψη στιβαρής ιστορίας θα απογοητεύσει πολλούς, όμως, εδώ δεν μιλάμε για μία αποτυχία της Capcom, αλλά για μία συνειδητή απόφαση να μην ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτό τον τομέα. Ο κόσμος του παιχνιδιού -και ιδιαίτερα οι πόλεις- είναι νεκρές σε σχέση με τους καλύτερους εκπρόσωπους του είδους και οι NPCs που προσφέρουν ή συμμετέχουν με οποιοδήποτε τρόπο στα quests έχουν πάνω από το κεφάλι τους "ταμπελάκια", ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι συμμετέχουν στην ιστορία.