Η Dead or Alive είναι μία σειρά που έγινε γνωστή στον περισσότερο κόσμο εξαιτίας των εντυπωσιακών γραφικών που διέθεταν όλα τα επεισόδιά της και, φυσικά, των όμορφων πρωταγωνιστριών της. Προσπερνώντας τα ανάξια αναφοράς spin – offs, που βασίστηκαν αποκλειστικά και μόνο στα... κάλλη των εν λόγω πρωταγωνιστριών, το Dead or Alive: Dimensions είναι πρακτικά το πρώτο fighting παιχνίδι της σειράς μετά το Dead or Alive 4 του 2005. Στην πραγματικότητα, το καλύτερο χαρακτηριστικό της σειράς που δημιούργησε η Team Ninja δεν είναι οι πρωταγωνίστριές του, αλλά ο άμεσος χειρισμός που διαθέτει, μέσω του οποίου μπορεί να προσφέρει γρήγορες και διασκεδαστικές μάχες ακόμα και σε όσους δεν έχουν "master" στην κατηγορία.Ένα fighting με βολικό χειρισμό στο 3DS
Ο χειρισμός του Dead or Alive: Dimensions ταιριάζει στη φιλοσοφία μίας φορητής κονσόλας όπως το 3DS και δεν υπάρχουν οι δυσκολίες που συναντάμε, για παράδειγμα, στο Super Street Fighter IV 3D. Κατά την άποψη του υπογράφοντος, τα Dead or Alive παιχνίδια ανήκουν σε μία από τις λίγες σειρές στις οποίες μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο αναλογικός μοχλός χωρίς κανένα πρόβλημα και το Dimensions δεν αποτελεί εξαίρεση, στοιχείο θετικό, αφού έτσι αποφεύγουμε το σχετικά μικρό d-pad του 3DS.
Στο παιχνίδι της Team Ninja υπάρχουν τέσσερα βασικά πλήκτρα. Ένα κουμπί για τις γροθιές, ένα για τα λακτίσματα, ένα για τις λαβές και ένα για άμυνα και counters. Επίσης, έχουμε τη δυνατότητα να αμυνθούμε πατώντας απλά το "πίσω", ενώ για τα counters -μαζί με το αντίστοιχο κουμπί- πρέπει να πατήσουμε πίσω, ή διαγώνια προς τα πίσω και κάτω ή πάνω, ανάλογα με το ύψος της επίθεσης του εχθρού, χωρίς να έχει σημασία αν δεχόμαστε γροθιά ή λάκτισμα. Στην οθόνη αφής της κονσόλας έχουμε τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε ολόκληρη τη λίστα με τις κινήσεις και τα combos των χαρακτήρων, τα οποία και ενεργοποιούμε άμεσα με τη χρήση της γραφίδας.
Πρακτικά, είναι μάλλον απίθανο να παρακολουθεί κάποιος τη δράση στην οθόνη και ταυτόχρονα να επιλέγει τη σωστή κίνηση από τη move list, οπότε η λειτουργία αυτή είναι άχρηστη... σχεδόν. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα να επιλέγει κάποιος την ίδια κίνηση συνεχώς ή εντελώς στην τύχη διάφορες κινήσεις και να ελπίζει για το καλύτερο. Σε αυτό το σημείο μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη δουλειά.
Όμορφο, αλλά ας αφήσουμε το 3D στην άκρη: Τεχνικός τομέας
Τα γραφικά του Dead or Alive Dimensions είναι πολύ καλά αναδεικνύοντας τις δυνατότητες του 3DS. Υπάρχει λίγο aliasing, ειδικά στις cut scenes του story mode, αλλά δεν ενοχλεί καθόλου και το 3D εφέ είναι αρκετά καλό, χωρίς όμως να φτάνει το επίπεδο του Super Street Fighter IV 3D. Ωστόσο, το κακό είναι ότι το 3D αφαιρεί πολύ περισσότερα από όσα προσθέτει, καθώς όταν είναι ενεργοποιημένο, το παιχνίδι τρέχει στα 30 frames το δευτερόλεπτο. Μόλις το απενεργοποιήσουμε, τα καρέ εκτινάζονται στα 60 το δευτερόλεπτο και η διαφορά στη ροή των μαχών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Στο παιχνίδι της Team Ninja υπάρχουν τέσσερα βασικά πλήκτρα. Ένα κουμπί για τις γροθιές, ένα για τα λακτίσματα, ένα για τις λαβές και ένα για άμυνα και counters. Επίσης, έχουμε τη δυνατότητα να αμυνθούμε πατώντας απλά το "πίσω", ενώ για τα counters -μαζί με το αντίστοιχο κουμπί- πρέπει να πατήσουμε πίσω, ή διαγώνια προς τα πίσω και κάτω ή πάνω, ανάλογα με το ύψος της επίθεσης του εχθρού, χωρίς να έχει σημασία αν δεχόμαστε γροθιά ή λάκτισμα. Στην οθόνη αφής της κονσόλας έχουμε τη δυνατότητα να τοποθετήσουμε ολόκληρη τη λίστα με τις κινήσεις και τα combos των χαρακτήρων, τα οποία και ενεργοποιούμε άμεσα με τη χρήση της γραφίδας.
Πρακτικά, είναι μάλλον απίθανο να παρακολουθεί κάποιος τη δράση στην οθόνη και ταυτόχρονα να επιλέγει τη σωστή κίνηση από τη move list, οπότε η λειτουργία αυτή είναι άχρηστη... σχεδόν. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα να επιλέγει κάποιος την ίδια κίνηση συνεχώς ή εντελώς στην τύχη διάφορες κινήσεις και να ελπίζει για το καλύτερο. Σε αυτό το σημείο μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη δουλειά.
Όμορφο, αλλά ας αφήσουμε το 3D στην άκρη: Τεχνικός τομέας
Τα γραφικά του Dead or Alive Dimensions είναι πολύ καλά αναδεικνύοντας τις δυνατότητες του 3DS. Υπάρχει λίγο aliasing, ειδικά στις cut scenes του story mode, αλλά δεν ενοχλεί καθόλου και το 3D εφέ είναι αρκετά καλό, χωρίς όμως να φτάνει το επίπεδο του Super Street Fighter IV 3D. Ωστόσο, το κακό είναι ότι το 3D αφαιρεί πολύ περισσότερα από όσα προσθέτει, καθώς όταν είναι ενεργοποιημένο, το παιχνίδι τρέχει στα 30 frames το δευτερόλεπτο. Μόλις το απενεργοποιήσουμε, τα καρέ εκτινάζονται στα 60 το δευτερόλεπτο και η διαφορά στη ροή των μαχών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου