Shadows of the Damned

Το χιούμορ στα games είναι πάντα μια ιδιαίτερα περίπλοκη υπόθεση. Αφενός η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος που μπορεί να γράψει ένας δημιουργός, αφετέρου οι παραδοσιακές τεχνικές της κωμωδίας δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε ένα παιχνίδι –μια και πράγματα όπως ο συγχρονισμός και το κλίμα, απαραίτητοι παράγοντες για να δουλέψει ένα αστείο, ελέγχονται από τον παίκτη και όχι τον δημιουργό. Δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν πετύχει να βγάλουν γέλιο μέσα από τα games τους, γι’αυτό και όταν κάτι τέτοιο δουλεύει, δουλεύει πολύ καλά.
Η κωμωδία, όπως και τα games, χωρίζεται σε είδη. Υπάρχει η πιο εγκεφαλική κωμωδία, με αστεία που απαιτούν και γνώσεις και προσοχή για να τα καταλάβει κανείς όπως το χιούμορ του Eddie Izzard και αυτό του Portal, υπάρχει η κωμωδία του στυλ των Monty Python, την οποία σε games συναντάμε σε δημιουργούς όπως ο Ron Gilbert... και υπάρχει και η “κάφρικη”, κολλεγιακή κωμωδία, γεμάτη σεξουαλικά υπονοούμενα και σόκιν λογοπαίγνια, που έχουμε συνηθίσει σε ταινίες όπως αυτές του Judd Apatow. Σε αυτό το είδος ανήκει και το Shadows of the Damned.
Γελάστε με την καρδιά σας... στο χέρι
Τελικά, ενώ το νέο παιχνίδι της Grasshopper Manufacture φαινόταν ότι θα ήταν ένα βίαιο action/horror third-person shooter, αυτό που δεν ήταν άμεσα αντιληπτό από τα hands-on μας, ήταν το πόσο πραγματικά αστείο είναι. Βέβαια, όπως και όλο το Shadows of the Damned, το χιούμορ του είναι τελείως υποκειμενικό. Πολλοί θα αναστενάξουν με απελπισία με τον αριθμό των λέξεων που επιστρατεύει το SotD για να περιγράψει το ανδρικό μόριο, ή με τις ατάκες του Johnson (άλλη μία), του δαιμονικού κρανίου με τη βρετανική προφορά που συντροφεύει τον ήρωα στο ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο. Όμως, βγαίνει τόσο επιδέξια και με τόσο σωστό και έξυπνο συγχρονισμό, που η ανωριμότητά του γίνεται όπλο του, με την ίδια ευκολία που ο Johnson μεταμορφώνεται στο πιστό μας πυροβόλο.
Ο εν λόγω ήρωας είναι ο Garcia Hotspur (ο ίδιος προσθέτει και ένα μεσαίο όνομα αρκετά συχνά, αλλά δεν θα το επαναλάβουμε εδώ, γιατί μας διαβάζουν και μικρά παιδιά), κυνηγός δαιμόνων, που του αρέσουν τα τατουάζ και τα στενά δερμάτινα, ενώ είναι πολύ καλός στο σφάξιμο υπερφυσικών κατεργαραίων και λιγότερο στην ανάγνωση και στις λέξεις με παραπάνω από τρεις συλλαβές.
Μια μέρα ανακαλύπτει ότι οι δαίμονες έχουν επιτεθεί στην κοπέλα του, την γλυκύτατη Paula, και ο γενικός δερβέναγας του Κάτω Κόσμου, ένας δαίμονας με τριώροφο (!) κρανίο ονόματι Fleming, την παίρνει μαζί του για να γίνει η σκοτεινή του νύφη (ο ίδιος το θέτει κάπως αλλιώς, αλλά είπαμε, εδώ είμαστε gentlemen!). Ο Garcia, που όπως βλέπουμε στην αρχή του παιχνιδιού, λιώνει κεφάλια δαιμόνων με πολύ πιο ασήμαντες αφορμές από αυτή, δεν έχει άλλη επιλογή από το να βουτήξει στον Κάτω Κόσμο για να τη σώσει.