A Game of Thrones: Genesis

Το A Game of Thrones Genesis πρόκειται στην ουσία για ένα παιχνίδι στρατηγικής που επικεντρώνεται λιγότερο στο κτίσιμο της οικονομίας και στις μάχες και περισσότερο στην πολιτική και τις συμμαχίες. Μπορεί να χρησιμοποιεί την ονομασία της τηλεοπτικής σειράς «Game of Thrones» και να γίνεται χρήση χαρακτήρων και τοποθεσιών εντός του παιχνιδιού από το βιβλίο του R. R. Martin, όμως η ιστορία περιορίζεται στα βασικά objectives ενός RTS και δεν δημιουργεί κανένα ενδιαφέρον στον παίκτη.
Πιθανώς πολλοί να αγοράσουν το παιχνίδι μόνο και μόνο από την ονομασία του και περιμένοντας ένα μεσαιωνικό περιβάλλον με σπαθιά και δράκους -όπως υπόσχεται το αρκετά εντυπωσιακό εισαγωγικό trailer-, όμως η εντός παιχνιδιού πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Το AGOT είναι από τα πιο αργά και βαρετά RTS της αγοράς, όχι επειδή δεν επικεντρώνεται τόσο στις μάχες, αλλά επειδή όλοι οι μηχανισμοί της διπλωματίας και των συμμαχιών αποτυγχάνουν να προσφέρουν αυτό που κανονικά θα έπρεπε: Στρατηγική.
Μηχανισμοί... Mεσαίωνα
Οι βασικοί μηχανισμοί του παιχνιδιού προσπαθούν να μεταφέρουν τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους μικρές πόλεις και χωριά συνήθιζαν να αλλάζουν συνεχώς στρατόπεδα και να υποστηρίζουν το ένα κάστρο ή το άλλο. Η μάχη δεν είναι ο αυτοσκοπός εδώ, αφού μπορεί κάποιος να κερδίσει ένα match απλώς και μόνο κερδίζοντας πολλές συμμαχίες με γειτονικά χωριά και κάστρα, συμπληρώνοντας έτσι τους 100 prestige πόντους που απαιτούνται. Ο παίκτης πρέπει αρχικά να προσεγγίσει τα γειτονικά χωριά με διπλωματικό και ειρηνικό τρόπο, στέλνοντας Envoys, οι οποίοι θα «διαπραγματευτούν» (με άλλα λόγια, θα μετακινηθεί μια μπάρα στην οθόνη) και θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη -και τους merchants- του χωριού.
Όσο εύκολο είναι να δημιουργηθεί μια συμμαχία, άλλο τόσο εύκολο είναι και να «σπάσει», μιας και οι αντίπαλοι παίκτες μπορούν να στέλνουν και αυτοί τους δικούς τους Envoys για να δημιουργούν συμμαχίες. Κάπου εκεί έρχονται οι κατάσκοποι, οι οποίοι παίζουν το δικό τους ρόλο, αφού έχουν την ικανότητα να δημιουργούν μυστικές συμμαχίες, χωρίς όμως να το γνωρίζει αυτό ο αντίπαλος.
Άλλοι τρόποι για να δημιουργηθούν σταθερότερες συμμαχίες είναι οι... γάμοι. Ο παίκτης μπορεί να στείλει από το κάστρο του μια κοπέλα, η οποία δημιουργήσει δεσμούς αίματος με το γειτονικό χωρίο. Επιπλέον, οι γυναίκες μπορούν να αποπλανήσουν οποιαδήποτε άλλη μονάδα του αντιπάλου (όπως έναν Envoy), κάνοντάς την να αλλάξει στρατόπεδο. Όταν δεν μπορούμε να πάρουμε με το μέρος μας ένα χωριό με τη διπλωματία, τότε έχουν σειρά οι rogues. Ένας rogue μπορεί να δημιουργήσει εξεγέρσεις και να αποσταθεροποιήσει ένα χωριό, ενώ ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει η ικανότητά της «δωροδοκίας» μιας αντίπαλης μονάδας, με την οποία όλες οι πράξεις του αντιπάλου που θα γίνουν με αυτήν την μονάδα να είναι, ουσιαστικά, ψεύτικες.
Η κλιμάκωση των μηχανισμών των συμμαχιών συνεχίζεται με τους assassins, οι οποίοι μπορούν να εκτελέσουν σιωπηλά μια αντίπαλη μονάδα (όπως, για παράδειγμα, τον υποκινητή της εξέγερσης). Ο παίκτης, φυσικά, μπορεί να συλλάβει το δολοφόνο –ο οποίος γίνεται εμφανής για λίγα δευτερόλεπτα μετά την δολοφονία- αν διαθέτει Guardsmen.