Το The Fight ήταν ένας από τους πρώτους τίτλους που έπαιξα με το Move και παράλληλα αυτός που νομίζω ότι προωθεί καλύτερα την επανάσταση που φέρνει το νέο περιφερειακό της Sony. Επίσης μαζί με το Heavy Rain, είναι ό,τι λιγότερο casual έχω παίξει με τη βοήθεια του Move –μιας και είμαι αυτός από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει όλα τα Mov-ο-παίχνιδα στο byteme. Το The Fight, που λέτε, είναι ένας εξομοιωτής πάλης και τι πάλης, βρώμικης μέχρις εσχάτων. Ξεχάστε τα κυριλέ ρινγκ του WWE και του MMA, εδώ μιλάμε για δρόμους, φυλακές, αλάνες και άλλα τέτοια ευχάριστα μέρη όπου διάφοροι μπρατσαράδες πλακώνονται στις μάπες για –τι άλλο- φράγκα.Ξεκινάω απ’ τα βασικά: το The Fight: Lights Out, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, δεν είναι το παιχνιδάκι που θα βάλετε στο PS3 σας, θα αράξετε στον καναπέ και θα παίξετε για να χαλαρώσετε κάνα μισάωρο. Το παιχνίδι θέλει ξεκούραστα μπράτσα, όρεξη, ενέργεια και νεύρο! Κατ’ αρχάς υποστηρίζονται δύο μοντέλα χειρισμού: δύο Move ή Move και χειριστήριο για όσους δεν έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν το αξεσουάρ της Sony… στο τετράγωνο. Προφανώς τη ρεαλιστικότερη εμπειρία την προσφέρει ο πρώτος συνδυασμός (προσοχή, μιλάμε για δύο Move και όχι Move και sub-controller), ωστόσο η δουλειά γίνεται και με τον δεύτερο. Ο τίτλος υποστηρίζει και head tracking έτσι ώστε ολόκληρο το επάνω μέρος του αθλητή σας στο παιχνίδι να εξαρτάται αποκλειστικά από τις κινήσεις σας. Αν βέβαια ο χώρος που βρίσκεστε δεν είναι ο ιδανικός (φωτισμός, background, χρώματα και κίνηση παίζουν ρόλο), τότε απλά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό απενεργοποιείται –με τον χειρισμό να γίνεται κομματάκι πιο πολύπλοκος.
Πρώτο θέμα: το παιχνίδι δεν σας αφήνει να ξεκινήσετε αν δεν βγάλετε το βασικό του tutorial και πολύ καλά κάνει. Τα πάντα στο The Fight εξαρτώνται απ’ τις κινήσεις σας, οπότε καλό είναι να μάθετε τι κάνει τι, πριν ξεκινήσετε, ειδικά όταν παίζετε και με χειριστήριο –γιατί πες, με δύο Move, τα περισσότερα είναι προφανή. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, το ρεπερτόριο κινήσεων του χαρακτήρα σας θα εμπλουτιστεί με νέες, πιο περίπλοκες, ενώ την εμφάνισή τους θα κάνουν και τα σχετικά combos. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια «βρώμικη κίνηση» που μάθατε η οποία ναι μεν θα προκαλέσει μεγαλύτερη φθορά στον αντίπαλο, ωστόσο θα σας ρίξει, όσο να ‘ναι στα μάτια του… κοινού (ένας χοτ-ντογκάς, δύο ντίλερς, κάτι καταζητούμενοι, ένα «βαποράκι», μια μαούνα, μία τράτα κι ένας σκύλος) και θα έχουν αντίκτυπο στη φήμη σας.
Σάλια, δόντια, αίμα, άντε και κάνα κοκαλάκι στις extreme περιπτώσεις...Από πλευράς απόκρισης, που είναι κι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές καλά αλλά όχι τέλεια. Lag δεν εντόπισα, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό που να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Φυσικά δεν είδα τις κινήσεις μου να μεταφέρονται με πάσα ακρίβεια στο παιχνίδι, ωστόσο στο ποσοστό που αυτό συνέβη, με ικανοποίησε. Το αυτό ισχύει τόσο για τα χέρια όσο και για το κεφάλι και εν γένει το πάνω μέρος του σώματος. Αν το head tracking απενεργοποιηθεί ελέω background, τότε απλά θα χρειαστεί να πατήσετε κάνα πλήκτρο παραπάνω (το Χ κατά βάση) για κάθε κίνηση που θα κάνετε και κανονικά θα απαιτούσε και κίνηση του κεφαλιού. Όπως και να ‘χει πάντως, θα χρειαστεί να κουνάτε τα χέρια σας σαν να παίζετε κανονικά ξύλο, να ρίχνετε γροθιές με μένος και νεύρο και γενικώς να ιδρώσετε αρκετά μέχρι να ξαπλώσετε κάτω τους αντιπάλους σας –ειδικά τους πιο ζόρικους από δαύτους.
Την πρώτη φορά που έπαιξα το The Fight ήταν απόγευμα προς βράδυ. Αφού τέλειωσα με το παιχνίδι, έκανα δουλίτσα για κάνα δίωρο ακόμα και εν συνεχεία την έπεσα για ύπνο. Ε, το πρωί τα χέρια μου αρνούνταν να υπακούσουν τις εντολές μου, σε βαθμό που αισθανόμουν λες κι είχα πάει γυμναστήριο για βάρη –ήτοι «πιασμένος» σε απελπιστικό βαθμό. Χωρίς φυσικά αυτό να είναι αρνητικό, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι casual και εδώ είναι το δυνατό σημείο του The Fight: ναι μεν χρησιμοποιεί το Move που είναι πολύ «σούπερ» και «ουάου» ως σύστημα χειρισμού, φυσικά και σαν ιδέα ακούγεται πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο θα σας βγάλει την Παναγία κανονικότατα.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου