Αργησαν, αλλά τελικά επιτέλους ενημέρωσαν. Η Anna Donlon, παραγωγός του CoD Black Ops στο Wii παρέδοσε συνέντευξη σχετικά με την έκδοση αυτή. Ενδιαφέρεστε; Συνεχίστε το διάβασμα!
"Ποιος ήταν ο ρόλος σας στο Black Ops;"
Είμαι παραγωγός του παιχνιδιού για το Wii. Δουλεύω στα project της κονσόλας απο το 2005, αλλά εγώ είμαι αυτή που δημιούργησα το Modern Warfare Reflex. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε την καλύτερη FPS εμπειρία που είδατε ποτέ σε παιχνίδι του Wii.
Γιατί πρέπει να είναι ενθουσιασμένοι για την έκδοση αυτοί; Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Προσφέρουμε τεράστους χάρτες, πλήρη single player εμπειρία. Επίσης, επιστρέφει το πλήρες multiplayer με όλα τα modes, συμπεριλαμβανομένου των Wager Matches. Επίσης, σας είχαμε πει ότι θα σπρώξουμε το Wii στα όριά του, και έτσι καταφέραμε να έχει online Co-Op όπως και οι άλλες εκδόσεις.. Επίσης, θα υπάρχει Combat Training, αλλά και 4 player Zombies! Επίσης, με το Headset προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία! (WiiSpeak άραγε;)
Και τότε μπαίνει το Classic Controller. Μου αρέσει πολύ ο συνδιασμός της κονσόλας, αλλά απο τότε που το βάλαμε στο παιχνίδι, είδα τον εαυτό μου να τα αλλάζει σε κάθε αγώνα!
Τερμα και οι friend codes! Δημιουργήσαμε ένα σύστημα Allies, ώστε να μπορείτε να στέλνετε εύκολα invites, να κάνετε εύκολα add, να στέλνετε μυνήματα. Eπίσης, το customization του Create a Class δηλώνει και εδώ παρόν! Αυτές λοιπόν ήταν οι πληροφορίες. Το Black Ops αναμένεται και στο Wii στις 9 Νοεμβρίου, αν και ενδέχεται να καθυστερήσει για την Ελλάδα μέχρι τις 26 Νοεμβρίου. Θα είναι εκπληκτικό, δεν συμφωνείτε;
Pages - Menu
▼
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Fight: Lights Out, για τα μάτια του PS3
Το The Fight ήταν ένας από τους πρώτους τίτλους που έπαιξα με το Move και παράλληλα αυτός που νομίζω ότι προωθεί καλύτερα την επανάσταση που φέρνει το νέο περιφερειακό της Sony. Επίσης μαζί με το Heavy Rain, είναι ό,τι λιγότερο casual έχω παίξει με τη βοήθεια του Move –μιας και είμαι αυτός από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει όλα τα Mov-ο-παίχνιδα στο byteme. Το The Fight, που λέτε, είναι ένας εξομοιωτής πάλης και τι πάλης, βρώμικης μέχρις εσχάτων. Ξεχάστε τα κυριλέ ρινγκ του WWE και του MMA, εδώ μιλάμε για δρόμους, φυλακές, αλάνες και άλλα τέτοια ευχάριστα μέρη όπου διάφοροι μπρατσαράδες πλακώνονται στις μάπες για –τι άλλο- φράγκα.
Ξεκινάω απ’ τα βασικά: το The Fight: Lights Out, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, δεν είναι το παιχνιδάκι που θα βάλετε στο PS3 σας, θα αράξετε στον καναπέ και θα παίξετε για να χαλαρώσετε κάνα μισάωρο. Το παιχνίδι θέλει ξεκούραστα μπράτσα, όρεξη, ενέργεια και νεύρο! Κατ’ αρχάς υποστηρίζονται δύο μοντέλα χειρισμού: δύο Move ή Move και χειριστήριο για όσους δεν έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν το αξεσουάρ της Sony… στο τετράγωνο. Προφανώς τη ρεαλιστικότερη εμπειρία την προσφέρει ο πρώτος συνδυασμός (προσοχή, μιλάμε για δύο Move και όχι Move και sub-controller), ωστόσο η δουλειά γίνεται και με τον δεύτερο. Ο τίτλος υποστηρίζει και head tracking έτσι ώστε ολόκληρο το επάνω μέρος του αθλητή σας στο παιχνίδι να εξαρτάται αποκλειστικά από τις κινήσεις σας. Αν βέβαια ο χώρος που βρίσκεστε δεν είναι ο ιδανικός (φωτισμός, background, χρώματα και κίνηση παίζουν ρόλο), τότε απλά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό απενεργοποιείται –με τον χειρισμό να γίνεται κομματάκι πιο πολύπλοκος.
Πρώτο θέμα: το παιχνίδι δεν σας αφήνει να ξεκινήσετε αν δεν βγάλετε το βασικό του tutorial και πολύ καλά κάνει. Τα πάντα στο The Fight εξαρτώνται απ’ τις κινήσεις σας, οπότε καλό είναι να μάθετε τι κάνει τι, πριν ξεκινήσετε, ειδικά όταν παίζετε και με χειριστήριο –γιατί πες, με δύο Move, τα περισσότερα είναι προφανή. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, το ρεπερτόριο κινήσεων του χαρακτήρα σας θα εμπλουτιστεί με νέες, πιο περίπλοκες, ενώ την εμφάνισή τους θα κάνουν και τα σχετικά combos. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια «βρώμικη κίνηση» που μάθατε η οποία ναι μεν θα προκαλέσει μεγαλύτερη φθορά στον αντίπαλο, ωστόσο θα σας ρίξει, όσο να ‘ναι στα μάτια του… κοινού (ένας χοτ-ντογκάς, δύο ντίλερς, κάτι καταζητούμενοι, ένα «βαποράκι», μια μαούνα, μία τράτα κι ένας σκύλος) και θα έχουν αντίκτυπο στη φήμη σας.
Σάλια, δόντια, αίμα, άντε και κάνα κοκαλάκι στις extreme περιπτώσεις...Από πλευράς απόκρισης, που είναι κι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές καλά αλλά όχι τέλεια. Lag δεν εντόπισα, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό που να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Φυσικά δεν είδα τις κινήσεις μου να μεταφέρονται με πάσα ακρίβεια στο παιχνίδι, ωστόσο στο ποσοστό που αυτό συνέβη, με ικανοποίησε. Το αυτό ισχύει τόσο για τα χέρια όσο και για το κεφάλι και εν γένει το πάνω μέρος του σώματος. Αν το head tracking απενεργοποιηθεί ελέω background, τότε απλά θα χρειαστεί να πατήσετε κάνα πλήκτρο παραπάνω (το Χ κατά βάση) για κάθε κίνηση που θα κάνετε και κανονικά θα απαιτούσε και κίνηση του κεφαλιού. Όπως και να ‘χει πάντως, θα χρειαστεί να κουνάτε τα χέρια σας σαν να παίζετε κανονικά ξύλο, να ρίχνετε γροθιές με μένος και νεύρο και γενικώς να ιδρώσετε αρκετά μέχρι να ξαπλώσετε κάτω τους αντιπάλους σας –ειδικά τους πιο ζόρικους από δαύτους.
Την πρώτη φορά που έπαιξα το The Fight ήταν απόγευμα προς βράδυ. Αφού τέλειωσα με το παιχνίδι, έκανα δουλίτσα για κάνα δίωρο ακόμα και εν συνεχεία την έπεσα για ύπνο. Ε, το πρωί τα χέρια μου αρνούνταν να υπακούσουν τις εντολές μου, σε βαθμό που αισθανόμουν λες κι είχα πάει γυμναστήριο για βάρη –ήτοι «πιασμένος» σε απελπιστικό βαθμό. Χωρίς φυσικά αυτό να είναι αρνητικό, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι casual και εδώ είναι το δυνατό σημείο του The Fight: ναι μεν χρησιμοποιεί το Move που είναι πολύ «σούπερ» και «ουάου» ως σύστημα χειρισμού, φυσικά και σαν ιδέα ακούγεται πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο θα σας βγάλει την Παναγία κανονικότατα.
Ξεκινάω απ’ τα βασικά: το The Fight: Lights Out, όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, δεν είναι το παιχνιδάκι που θα βάλετε στο PS3 σας, θα αράξετε στον καναπέ και θα παίξετε για να χαλαρώσετε κάνα μισάωρο. Το παιχνίδι θέλει ξεκούραστα μπράτσα, όρεξη, ενέργεια και νεύρο! Κατ’ αρχάς υποστηρίζονται δύο μοντέλα χειρισμού: δύο Move ή Move και χειριστήριο για όσους δεν έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν το αξεσουάρ της Sony… στο τετράγωνο. Προφανώς τη ρεαλιστικότερη εμπειρία την προσφέρει ο πρώτος συνδυασμός (προσοχή, μιλάμε για δύο Move και όχι Move και sub-controller), ωστόσο η δουλειά γίνεται και με τον δεύτερο. Ο τίτλος υποστηρίζει και head tracking έτσι ώστε ολόκληρο το επάνω μέρος του αθλητή σας στο παιχνίδι να εξαρτάται αποκλειστικά από τις κινήσεις σας. Αν βέβαια ο χώρος που βρίσκεστε δεν είναι ο ιδανικός (φωτισμός, background, χρώματα και κίνηση παίζουν ρόλο), τότε απλά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό απενεργοποιείται –με τον χειρισμό να γίνεται κομματάκι πιο πολύπλοκος.
Πρώτο θέμα: το παιχνίδι δεν σας αφήνει να ξεκινήσετε αν δεν βγάλετε το βασικό του tutorial και πολύ καλά κάνει. Τα πάντα στο The Fight εξαρτώνται απ’ τις κινήσεις σας, οπότε καλό είναι να μάθετε τι κάνει τι, πριν ξεκινήσετε, ειδικά όταν παίζετε και με χειριστήριο –γιατί πες, με δύο Move, τα περισσότερα είναι προφανή. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, το ρεπερτόριο κινήσεων του χαρακτήρα σας θα εμπλουτιστεί με νέες, πιο περίπλοκες, ενώ την εμφάνισή τους θα κάνουν και τα σχετικά combos. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια «βρώμικη κίνηση» που μάθατε η οποία ναι μεν θα προκαλέσει μεγαλύτερη φθορά στον αντίπαλο, ωστόσο θα σας ρίξει, όσο να ‘ναι στα μάτια του… κοινού (ένας χοτ-ντογκάς, δύο ντίλερς, κάτι καταζητούμενοι, ένα «βαποράκι», μια μαούνα, μία τράτα κι ένας σκύλος) και θα έχουν αντίκτυπο στη φήμη σας.
Σάλια, δόντια, αίμα, άντε και κάνα κοκαλάκι στις extreme περιπτώσεις...Από πλευράς απόκρισης, που είναι κι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, τα πράγματα είναι σε γενικές γραμμές καλά αλλά όχι τέλεια. Lag δεν εντόπισα, τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό που να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Φυσικά δεν είδα τις κινήσεις μου να μεταφέρονται με πάσα ακρίβεια στο παιχνίδι, ωστόσο στο ποσοστό που αυτό συνέβη, με ικανοποίησε. Το αυτό ισχύει τόσο για τα χέρια όσο και για το κεφάλι και εν γένει το πάνω μέρος του σώματος. Αν το head tracking απενεργοποιηθεί ελέω background, τότε απλά θα χρειαστεί να πατήσετε κάνα πλήκτρο παραπάνω (το Χ κατά βάση) για κάθε κίνηση που θα κάνετε και κανονικά θα απαιτούσε και κίνηση του κεφαλιού. Όπως και να ‘χει πάντως, θα χρειαστεί να κουνάτε τα χέρια σας σαν να παίζετε κανονικά ξύλο, να ρίχνετε γροθιές με μένος και νεύρο και γενικώς να ιδρώσετε αρκετά μέχρι να ξαπλώσετε κάτω τους αντιπάλους σας –ειδικά τους πιο ζόρικους από δαύτους.
Την πρώτη φορά που έπαιξα το The Fight ήταν απόγευμα προς βράδυ. Αφού τέλειωσα με το παιχνίδι, έκανα δουλίτσα για κάνα δίωρο ακόμα και εν συνεχεία την έπεσα για ύπνο. Ε, το πρωί τα χέρια μου αρνούνταν να υπακούσουν τις εντολές μου, σε βαθμό που αισθανόμουν λες κι είχα πάει γυμναστήριο για βάρη –ήτοι «πιασμένος» σε απελπιστικό βαθμό. Χωρίς φυσικά αυτό να είναι αρνητικό, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι casual και εδώ είναι το δυνατό σημείο του The Fight: ναι μεν χρησιμοποιεί το Move που είναι πολύ «σούπερ» και «ουάου» ως σύστημα χειρισμού, φυσικά και σαν ιδέα ακούγεται πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο θα σας βγάλει την Παναγία κανονικότατα.
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Pro Evolution Soccer 2011: Master League Online
Το Master League Online είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του φετινού PES. Η Konami στηρίζει αρκετά πάνω του ώστε να ανεβάσει τον αριθμό των online παικτών, ο οποίος λόγω των γνωστών προβλημάτων στους servers της ποτέ δεν ήταν στο επιθυμητό επίπεδο.
Πως παίζεται
Επιλέγοντας το Master League Online, καλείστε αρχικά να επιλέξετε την αγαπημένη σας ομάδα. Όποια κι αν είναι η επιλογή σας, θα καταλήξετε να έχετε το ίδιο ακριβώς ρόστερ παικτών, των οποίων τα ratings κυμαίνονται από 45 έως 60. Από το αρχικό αυτό ρόστερ, μπορείτε όποτε θέλετε να πουλήσετε άμεσα όσους παίκτες θέλετε, ακόμα και να φτάσετε στο minimum των 16 παικτών. Μπορείτε επίσης να αγοράσετε όσους παίκτες θέλετε. Το αρχικό όριο είναι 5 μεταγραφές, αλλά για κάθε αγώνα που παίζετε με άλλους χρήστες online, αποκτάτε το δικαίωμα αγοράς συν ενός παίκτη. Αγώνα μπορείτε να παίξετε όποτε εσείς επιθυμείτε, με όσους είναι συνδεδεμένοι εκείνη την στιγμή.
Μεταγραφές
Επειδή το αρχικό σας μπάτζετ είναι περιορισμένο στις 500.000 ευρώ και από πωλήσεις παικτών δεν θα βγάλετε πολλά χρήματα, θα πρέπει σε πρώτη φάση να ξεφορτωθείτε την «σαβούρα» σε κάθε θέση, να περιοριστείτε σε 16-18 παίκτες και να κινηθείτε σε έξυπνες μεταγραφές. Πουλώντας τους αναπληρωματικούς σας μπορείτε να εξοικονομήσετε περίπου 4.000.000 ευρώ. Όποτε θέλετε να κάνετε μεταγραφή, οι κινήσεις σας γίνονται κατευθείαν με ένα κλικ, καθώς οι τιμές των παικτών καθορίζονται από το πόσοι προπονητές τους έχουν αγοράσει. Καλές περιπτώσεις αυτή τη στιγμή είναι για παράδειγμα ο επιθετικός Eduardo με rating 77 και κόστος 2.400.000 ευρώ ή ο Νίνης με rating 67 (φτάνει έως και 73 αν τον βάλετε μέσα-δεξιά) και κόστος 1.100.000. Φυσικά οι τιμές αυτές αλλάζουν συνέχεια την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αν οι παίκτες αυτοί πουληθούν από αρκετούς χρήστες που τους έχουν, τότε η τιμή τους θα πέσει. Αν αγοραστούν από πολλούς από εσάς που μάθατε πως έχει η κατάσταση, τότε η τιμή τους θα ανέβει.
Το ερώτημα για αρχή είναι πως θα κινηθείτε μεταγραφικά. Με πολλές καλές περιπτώσεις στο 60-65 ή με λίγες στο 65-70 ή ακόμα και το 70-75; Εδώ είναι το ρίσκο. Προσωπικά απέκτησα τους δύο παραπάνω με βάση τα φίλτρα αναζήτησης, καθώς επίσης και τον Haruna για αμυντικό χαφ (Rating 67) και με τρεις παίκτες-κλειδιά έχω ξεκινήσει με τα περισσότερα ματς να καταλήγουν νίκες. Πάντοτε βέβαια παίζει ρόλο κι η ατομική ικανότητά σας. Αν δεν είστε καλοί στο Pro, τότε όσο καλές μεταγραφές κι αν κάνετε, θα πάνε χαμένες.
Βαθμολογία-Αγώνες
Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, στο PES 2011 υπάρχουν πέντε πρωταθλήματα. Αν φτάσετε στις πρώτες θέσεις ενός πρωταθλήματος σας εμφανίζεται προειδοποιητικό μήνυμα. Αν ξεπεράσετε τον πρώτο της κατηγορίας σας τότε ανεβαίνετε στην Division 4. Δεν χρειάζεται λοιπόν να περιμένετε να τελειώσει μία πραγματική αγωνιστική σεζόν. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να παίζετε διαρκώς αγώνες, στους οποίους κληρώνεστε συνήθως με αντίπαλο της ίδιας κατηγορίας με εσάς ή παραπλήσιας κατηγορίας. Στις κατηγορίες συμμετέχουν συνολικά περίπου 60.000 χρήστες. Είναι 31.500 στην Division 5, 24.700 στην Division 4, 3.941 στην Division 3, 491 στην Division 2, ενώ η Division 1 έχει μόλις 14 «καμένους» προπονητές.
Για κάθε αγώνα τα έξοδα συμμετοχής είναι κοντά στα 40.000 ευρώ. Μετά το τέλος του αγώνα, αν νικήσετε συνήθως εισπράττετε πάνω από 80.000. Το πόσα θα εισπράξετε εξαρτάται από το μέγεθος του αντιπάλου που νικήσατε. Αν για παράδειγμα ο αντίπαλός σας έχει τον Cristiano Ronaldo, του οποίου η αξία κοντεύει να φτάσει 10.000.000 ευρώ (χαρά στο κουράγιο σας να τον χρυσοπληρώνετε τον κλάψα!) τότε με την αξία της ομάδας του αντιπάλου να φτάνει στα ύψη, πραγματικά θα θησαυρίσετε με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ! 3-4 τέτοιους να έχει ο αντίπαλός σας δηλαδή και θα κλαίει τα λεφτά που τους πλήρωσε. Αναλόγως θα πρέπει να σκεφτείτε κι εσείς. Όσο πιο ακριβό είναι το ρόστερ σας, τόσο λιγότερα χρήματα θα κερδίζετε από τους αγώνες. Φυσικά όταν ανεβαίνετε τις κατηγορίες και παίζετε με παίκτες που ξέρουν το τόπι, αναγκαστικά θα πάτε στη λογική του ακριβού ρόστερ ή τουλάχιστον των παικτών που αποδίδουν.
Αν φέρετε ισοπαλία ή ήττα, αυτό δε σημαίνει ταυτόχρονα ότι θα χάσετε χρήματα. Στην ισοπαλία, αν το ρόστερ σας είναι σχεδόν ίδιο με του αντιπάλου τότε θα κερδίσετε 20.000-30.000 ευρώ ή και περισσότερα ανάλογα με το επίπεδό σας. Υπό τις ίδιες συνθήκες, ακόμα κι η ήττα δίνει 3.000-4.000 ευρώ. Φυσικά αν είστε κατά πολύ καλύτεροι του αντιπάλου τότε αναγκαστικά θα χάσετε χρήματα.
Laaaag!
Πάμε τώρα στο κλασικό θέμα συζήτησης όσων παίζουν Pro. Έχει lag φέτος; Έχει και παραέχει. Σε αγώνες ένας εναντίον ενός, είτε παίζετε με αντίπαλο από την Αμερική, είτε με Λατίνο απ’ την Μεσογειακή Ισπανία, το lag δεν θα έχει τελειωμό. Δεν αντιμετωπίσαμε disconnects όπως πέρυσι, αλλά τα frames πέφτουν σε τέτοιο σημείο, ώστε να αναγκάζεστε να παίξετε κυριολεκτικά «ποδόσφαιρο της αλάνας». Θα πρέπει δηλαδή να διώχνετε την μπάλα μακριά χωρίς ρίσκο και να προβλέψετε που θα δώσετε πάσα, πριν καν έρθει η μπάλα στα πόδια σας. Λόγω του lag, όποιος πιέζει έχει πλεονέκτημα να κλέψει την μπάλα (καθότι πάει αυτόματα πάνω σας), άρα τα λάθη είναι αλλεπάλληλα. Είναι προτιμότερο να παίζετε με προωθημένες μπαλιές, σκαφτές προωθημένες ή ακόμα και μακρινές μπαλιές, παρά να βάλετε την μπάλα κάτω. Κάτι σαν…το Beach Soccer δηλαδή.
Τα συστήματα πάνε περίπατο στο Master League Online και πλέον έχουμε μια νέα κατηγορία formation. Είναι τα λεγόμενα «συστήματα του lag». Δεν είναι να πεις π.χ. ότι παίζεις με την γνωστή ΑΕΚ κι ότι θα βάλεις τα αμυντικά χαφ πίσω και θα βγεις στην κόντρα με Scocco και μπροστά Djebbour-Libe. Παίζεις από την αρχή με τυχαίους παίκτες. Με τον Ivarov τέρμα, τον Minanda επιτελικό χαφ, τον Gutierrez και τον Ordaz επίθεση. Όλοι με αυτούς ξεκινάνε και θα τους δείτε άπειρες φορές μπροστά σας. Άρα το σύστημα που θα επιλέξετε θα πρέπει πρώτον να εξαρτάται απ’ τους φθηνούς και καλούς παίκτες που θα αγοράσετε και δεύτερον να ανταποκρίνεται καλά…στο lag. Αντί για το κλασικό 4-4-2, σκεφτείτε για παράδειγμα ένα 4-3-3 και τι ωραία που θα βγαίνουν οι τρεις επιθετικοί μπροστά στην κόντρα, όταν θα στραβοπατήσει ένας από τους αντίπαλους ακραίους αμυντικούς για το lag της στιγμής. Το οποίο lag παρεμπιπτόντως είναι μεγαλύτερο από το να παίζεις στο Fifa 11 εναντίον 11.
Πως παίζεται
Επιλέγοντας το Master League Online, καλείστε αρχικά να επιλέξετε την αγαπημένη σας ομάδα. Όποια κι αν είναι η επιλογή σας, θα καταλήξετε να έχετε το ίδιο ακριβώς ρόστερ παικτών, των οποίων τα ratings κυμαίνονται από 45 έως 60. Από το αρχικό αυτό ρόστερ, μπορείτε όποτε θέλετε να πουλήσετε άμεσα όσους παίκτες θέλετε, ακόμα και να φτάσετε στο minimum των 16 παικτών. Μπορείτε επίσης να αγοράσετε όσους παίκτες θέλετε. Το αρχικό όριο είναι 5 μεταγραφές, αλλά για κάθε αγώνα που παίζετε με άλλους χρήστες online, αποκτάτε το δικαίωμα αγοράς συν ενός παίκτη. Αγώνα μπορείτε να παίξετε όποτε εσείς επιθυμείτε, με όσους είναι συνδεδεμένοι εκείνη την στιγμή.
Μεταγραφές
Επειδή το αρχικό σας μπάτζετ είναι περιορισμένο στις 500.000 ευρώ και από πωλήσεις παικτών δεν θα βγάλετε πολλά χρήματα, θα πρέπει σε πρώτη φάση να ξεφορτωθείτε την «σαβούρα» σε κάθε θέση, να περιοριστείτε σε 16-18 παίκτες και να κινηθείτε σε έξυπνες μεταγραφές. Πουλώντας τους αναπληρωματικούς σας μπορείτε να εξοικονομήσετε περίπου 4.000.000 ευρώ. Όποτε θέλετε να κάνετε μεταγραφή, οι κινήσεις σας γίνονται κατευθείαν με ένα κλικ, καθώς οι τιμές των παικτών καθορίζονται από το πόσοι προπονητές τους έχουν αγοράσει. Καλές περιπτώσεις αυτή τη στιγμή είναι για παράδειγμα ο επιθετικός Eduardo με rating 77 και κόστος 2.400.000 ευρώ ή ο Νίνης με rating 67 (φτάνει έως και 73 αν τον βάλετε μέσα-δεξιά) και κόστος 1.100.000. Φυσικά οι τιμές αυτές αλλάζουν συνέχεια την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αν οι παίκτες αυτοί πουληθούν από αρκετούς χρήστες που τους έχουν, τότε η τιμή τους θα πέσει. Αν αγοραστούν από πολλούς από εσάς που μάθατε πως έχει η κατάσταση, τότε η τιμή τους θα ανέβει.
Το ερώτημα για αρχή είναι πως θα κινηθείτε μεταγραφικά. Με πολλές καλές περιπτώσεις στο 60-65 ή με λίγες στο 65-70 ή ακόμα και το 70-75; Εδώ είναι το ρίσκο. Προσωπικά απέκτησα τους δύο παραπάνω με βάση τα φίλτρα αναζήτησης, καθώς επίσης και τον Haruna για αμυντικό χαφ (Rating 67) και με τρεις παίκτες-κλειδιά έχω ξεκινήσει με τα περισσότερα ματς να καταλήγουν νίκες. Πάντοτε βέβαια παίζει ρόλο κι η ατομική ικανότητά σας. Αν δεν είστε καλοί στο Pro, τότε όσο καλές μεταγραφές κι αν κάνετε, θα πάνε χαμένες.
Βαθμολογία-Αγώνες
Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, στο PES 2011 υπάρχουν πέντε πρωταθλήματα. Αν φτάσετε στις πρώτες θέσεις ενός πρωταθλήματος σας εμφανίζεται προειδοποιητικό μήνυμα. Αν ξεπεράσετε τον πρώτο της κατηγορίας σας τότε ανεβαίνετε στην Division 4. Δεν χρειάζεται λοιπόν να περιμένετε να τελειώσει μία πραγματική αγωνιστική σεζόν. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να παίζετε διαρκώς αγώνες, στους οποίους κληρώνεστε συνήθως με αντίπαλο της ίδιας κατηγορίας με εσάς ή παραπλήσιας κατηγορίας. Στις κατηγορίες συμμετέχουν συνολικά περίπου 60.000 χρήστες. Είναι 31.500 στην Division 5, 24.700 στην Division 4, 3.941 στην Division 3, 491 στην Division 2, ενώ η Division 1 έχει μόλις 14 «καμένους» προπονητές.
Για κάθε αγώνα τα έξοδα συμμετοχής είναι κοντά στα 40.000 ευρώ. Μετά το τέλος του αγώνα, αν νικήσετε συνήθως εισπράττετε πάνω από 80.000. Το πόσα θα εισπράξετε εξαρτάται από το μέγεθος του αντιπάλου που νικήσατε. Αν για παράδειγμα ο αντίπαλός σας έχει τον Cristiano Ronaldo, του οποίου η αξία κοντεύει να φτάσει 10.000.000 ευρώ (χαρά στο κουράγιο σας να τον χρυσοπληρώνετε τον κλάψα!) τότε με την αξία της ομάδας του αντιπάλου να φτάνει στα ύψη, πραγματικά θα θησαυρίσετε με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ! 3-4 τέτοιους να έχει ο αντίπαλός σας δηλαδή και θα κλαίει τα λεφτά που τους πλήρωσε. Αναλόγως θα πρέπει να σκεφτείτε κι εσείς. Όσο πιο ακριβό είναι το ρόστερ σας, τόσο λιγότερα χρήματα θα κερδίζετε από τους αγώνες. Φυσικά όταν ανεβαίνετε τις κατηγορίες και παίζετε με παίκτες που ξέρουν το τόπι, αναγκαστικά θα πάτε στη λογική του ακριβού ρόστερ ή τουλάχιστον των παικτών που αποδίδουν.
Αν φέρετε ισοπαλία ή ήττα, αυτό δε σημαίνει ταυτόχρονα ότι θα χάσετε χρήματα. Στην ισοπαλία, αν το ρόστερ σας είναι σχεδόν ίδιο με του αντιπάλου τότε θα κερδίσετε 20.000-30.000 ευρώ ή και περισσότερα ανάλογα με το επίπεδό σας. Υπό τις ίδιες συνθήκες, ακόμα κι η ήττα δίνει 3.000-4.000 ευρώ. Φυσικά αν είστε κατά πολύ καλύτεροι του αντιπάλου τότε αναγκαστικά θα χάσετε χρήματα.
Laaaag!
Πάμε τώρα στο κλασικό θέμα συζήτησης όσων παίζουν Pro. Έχει lag φέτος; Έχει και παραέχει. Σε αγώνες ένας εναντίον ενός, είτε παίζετε με αντίπαλο από την Αμερική, είτε με Λατίνο απ’ την Μεσογειακή Ισπανία, το lag δεν θα έχει τελειωμό. Δεν αντιμετωπίσαμε disconnects όπως πέρυσι, αλλά τα frames πέφτουν σε τέτοιο σημείο, ώστε να αναγκάζεστε να παίξετε κυριολεκτικά «ποδόσφαιρο της αλάνας». Θα πρέπει δηλαδή να διώχνετε την μπάλα μακριά χωρίς ρίσκο και να προβλέψετε που θα δώσετε πάσα, πριν καν έρθει η μπάλα στα πόδια σας. Λόγω του lag, όποιος πιέζει έχει πλεονέκτημα να κλέψει την μπάλα (καθότι πάει αυτόματα πάνω σας), άρα τα λάθη είναι αλλεπάλληλα. Είναι προτιμότερο να παίζετε με προωθημένες μπαλιές, σκαφτές προωθημένες ή ακόμα και μακρινές μπαλιές, παρά να βάλετε την μπάλα κάτω. Κάτι σαν…το Beach Soccer δηλαδή.
Τα συστήματα πάνε περίπατο στο Master League Online και πλέον έχουμε μια νέα κατηγορία formation. Είναι τα λεγόμενα «συστήματα του lag». Δεν είναι να πεις π.χ. ότι παίζεις με την γνωστή ΑΕΚ κι ότι θα βάλεις τα αμυντικά χαφ πίσω και θα βγεις στην κόντρα με Scocco και μπροστά Djebbour-Libe. Παίζεις από την αρχή με τυχαίους παίκτες. Με τον Ivarov τέρμα, τον Minanda επιτελικό χαφ, τον Gutierrez και τον Ordaz επίθεση. Όλοι με αυτούς ξεκινάνε και θα τους δείτε άπειρες φορές μπροστά σας. Άρα το σύστημα που θα επιλέξετε θα πρέπει πρώτον να εξαρτάται απ’ τους φθηνούς και καλούς παίκτες που θα αγοράσετε και δεύτερον να ανταποκρίνεται καλά…στο lag. Αντί για το κλασικό 4-4-2, σκεφτείτε για παράδειγμα ένα 4-3-3 και τι ωραία που θα βγαίνουν οι τρεις επιθετικοί μπροστά στην κόντρα, όταν θα στραβοπατήσει ένας από τους αντίπαλους ακραίους αμυντικούς για το lag της στιγμής. Το οποίο lag παρεμπιπτόντως είναι μεγαλύτερο από το να παίζεις στο Fifa 11 εναντίον 11.
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Vanquish μόνο για τα X360, PS3
Λοιπόν ξεκινάμε από τα βασικά: ξέρουμε όλοι τι είναι το powerslide; Όσοι δεν ξέρετε, μπορείτε να δείτε την ταινία Tenacious D and the Pick of Destiny με τον τρισυπόστατο Jack Black στην οποία διδάσκει τι ακριβώς είναι το powerslide. Και για να σας γλυτώσω από τον κόπο κάντε «κλικ» εδώ για να μην ψάχνετε.
Όπως λοιπόν λέει και στο βιντεάκι «it is the single most powerful stage move in any rocker’s arsenal». Και αυτό είναι αλήθεια. Το powerslide είναι κουλ, είναι σέξυ, είναι γκρούβι, είναι φάνκι, είναι μαγκιά. Φανταστείτε τώρα να κάνετε powerslide με μία φουτουριστική πανοπλία, σε ένα φουτουριστικό τοπίο, με υποβοήθηση από προωθητήρες, πυροβολώντας ρομπότ σε αργή κίνηση ανάβοντας τσιγάρο στο τέλος! Πωπω ρε σεις ανατρίχιασα! Κι όμως αυτό είναι το Vanquish. Ένα παιχνίδι που έχει φτιαχτεί από έναν σύγχρονο μύθο των computer games, τον άνθρωπο που γέννησε τα survival horror παιχνίδια και μας πρόσφερε τη σειρά Resident Evil, τον Shinji Mikami. Τελικά όταν «το ‘χεις»…
Αυτό το πράμα στο κέντρο που μοιάζει με κεφάλι τυριού ή pie chart (ανάλογα με το πόσο πεινασμένοι είστε) δείχνει τον χρόνο που απομένει για το slow motion -μόλις κοκκινίσει, time's up.Πόσο, μα πόσο γαμάτος είμαι;
Η ιστορία του Vanquish μπορώ να πω πως είναι αρκετά καλή, αν και δεν της λείπουν τα κλισέ. Βρισκόμαστε στο μέλλον και ενώ τα πράγματα στο Σαν Φρανσίσκο κυλάνε σχεδόν ειδυλλιακά, ένας περίεργος διαστημικός σταθμός ρίχνει μια μυστηριώδη ακτίνα η οποία χτυπάει την πόλη κάνοντας τα πάντα να δείχνουν λες και βρίσκονται σε έναν τεράστιο φούρνο μυκροκυμμάτων. Έτσι, κάθε τι υγρό αρχίζει να… βράζει και βέβαια οι άνθρωποι που αποτελούμαστε από 70% νερό, δεν αποτελούμε εξαίρεση. Την ευθύνη για αυτό το χτύπημα αναλμβάνει ένας κακός Ρώσος (ασχολίαστο τώρα αυτό) και έτσι οι καλοί Αμερικάνοι, τιγκαρισμένοι από πατριωτισμό, αποφασίζουν να κάνουν ντου στον διαστημικό σταθμό έχοντας μαζί και ένα μυστικό όπλο. Εμένα! Ή τέλος πάντων τον ήρωα του παιχνιδιού ονόματι Sam. Άσχετο, αλλά μετά τον Sam Fisher είναι ο δεύτερος Sam που είναι τόσο κουλ και γαμάτος σε παιχνίδι. Α, είναι και η Samus αλλά αυτή είναι υπεργκόμενα και δεν πιάνεται. Παμ’ παρακάτω λοιπόν.
Τα bosses δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχουν πάντα μορφή ανθρωποειδούς. Να, αυτό εδώ για παράδειγμα μοιάζει να 'χει βγει κατ' ευθείαν από μονάδα παραγωγής της Komatsu!Ο Sam, που λέτε, είναι ένας πρώην αθληταράς, πρωταθλητής στο κολεγιακό πρωτάθλημα φούτμπολ που δώρισε το σώμα του στην επιστήμη η οποία τον εξόπλισε με μία πειραματική πανοπλία μετατρέποντάς τον σε μία τέλεια πολεμική μηχανή. Είναι πιο γρήγορος, πιο εύστοχος, πιο δυνατός και γενικότερα μια σκάλα παραπάνω από τους υπόλοιπους στρατιώτες. Έτσι, για αυτό το λόγο (αλλά και για κάποιον άλλο που δεν θα σας αποκαλύψω) τον επιλέγουν να πάει με τη δύναμη κρούσης στον διαστημικό σταθμό και να σταματήσει τον τρελό Ρώσο πριν αυτός πραγματοποιήσει την απειλή του για επίθεση και στη Νέα Υόρκη. Βέβαια εδώ πρέπει να σας πω ότι ο «διαστημικός σταθμός» είναι περισσότερο κάτι σαν τεχνητός πλανήτης αφού αφ’ ενός είναι πραγματικά τεράστιος, αφ’ ετέρου πέρα από κλειστούς χώρους έχει και κανονικούς βιότοπους. Παρόλο που ο ήρωάς μας έχει κάποια προβληματάκια συμπεριφοράς και γενικότερα δεν είναι και ο πιο συμπαθής άνθρωπος στον κόσμο, δημιουργεί συμπάθιες στην «ομάδα» και δεν αργεί να γίνει από τους «αγαπημένους της εξέδρας». Κάτι σαν τον Γιαννάκη τον Φετφατζίδη στο πιο ψηλό και στο μεγαλύτερο, με φουτουριστική πανοπλία και υπερόπλα στο διάστημα (ντόινγκ).
Όπως λοιπόν λέει και στο βιντεάκι «it is the single most powerful stage move in any rocker’s arsenal». Και αυτό είναι αλήθεια. Το powerslide είναι κουλ, είναι σέξυ, είναι γκρούβι, είναι φάνκι, είναι μαγκιά. Φανταστείτε τώρα να κάνετε powerslide με μία φουτουριστική πανοπλία, σε ένα φουτουριστικό τοπίο, με υποβοήθηση από προωθητήρες, πυροβολώντας ρομπότ σε αργή κίνηση ανάβοντας τσιγάρο στο τέλος! Πωπω ρε σεις ανατρίχιασα! Κι όμως αυτό είναι το Vanquish. Ένα παιχνίδι που έχει φτιαχτεί από έναν σύγχρονο μύθο των computer games, τον άνθρωπο που γέννησε τα survival horror παιχνίδια και μας πρόσφερε τη σειρά Resident Evil, τον Shinji Mikami. Τελικά όταν «το ‘χεις»…
Αυτό το πράμα στο κέντρο που μοιάζει με κεφάλι τυριού ή pie chart (ανάλογα με το πόσο πεινασμένοι είστε) δείχνει τον χρόνο που απομένει για το slow motion -μόλις κοκκινίσει, time's up.Πόσο, μα πόσο γαμάτος είμαι;
Η ιστορία του Vanquish μπορώ να πω πως είναι αρκετά καλή, αν και δεν της λείπουν τα κλισέ. Βρισκόμαστε στο μέλλον και ενώ τα πράγματα στο Σαν Φρανσίσκο κυλάνε σχεδόν ειδυλλιακά, ένας περίεργος διαστημικός σταθμός ρίχνει μια μυστηριώδη ακτίνα η οποία χτυπάει την πόλη κάνοντας τα πάντα να δείχνουν λες και βρίσκονται σε έναν τεράστιο φούρνο μυκροκυμμάτων. Έτσι, κάθε τι υγρό αρχίζει να… βράζει και βέβαια οι άνθρωποι που αποτελούμαστε από 70% νερό, δεν αποτελούμε εξαίρεση. Την ευθύνη για αυτό το χτύπημα αναλμβάνει ένας κακός Ρώσος (ασχολίαστο τώρα αυτό) και έτσι οι καλοί Αμερικάνοι, τιγκαρισμένοι από πατριωτισμό, αποφασίζουν να κάνουν ντου στον διαστημικό σταθμό έχοντας μαζί και ένα μυστικό όπλο. Εμένα! Ή τέλος πάντων τον ήρωα του παιχνιδιού ονόματι Sam. Άσχετο, αλλά μετά τον Sam Fisher είναι ο δεύτερος Sam που είναι τόσο κουλ και γαμάτος σε παιχνίδι. Α, είναι και η Samus αλλά αυτή είναι υπεργκόμενα και δεν πιάνεται. Παμ’ παρακάτω λοιπόν.
Τα bosses δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχουν πάντα μορφή ανθρωποειδούς. Να, αυτό εδώ για παράδειγμα μοιάζει να 'χει βγει κατ' ευθείαν από μονάδα παραγωγής της Komatsu!Ο Sam, που λέτε, είναι ένας πρώην αθληταράς, πρωταθλητής στο κολεγιακό πρωτάθλημα φούτμπολ που δώρισε το σώμα του στην επιστήμη η οποία τον εξόπλισε με μία πειραματική πανοπλία μετατρέποντάς τον σε μία τέλεια πολεμική μηχανή. Είναι πιο γρήγορος, πιο εύστοχος, πιο δυνατός και γενικότερα μια σκάλα παραπάνω από τους υπόλοιπους στρατιώτες. Έτσι, για αυτό το λόγο (αλλά και για κάποιον άλλο που δεν θα σας αποκαλύψω) τον επιλέγουν να πάει με τη δύναμη κρούσης στον διαστημικό σταθμό και να σταματήσει τον τρελό Ρώσο πριν αυτός πραγματοποιήσει την απειλή του για επίθεση και στη Νέα Υόρκη. Βέβαια εδώ πρέπει να σας πω ότι ο «διαστημικός σταθμός» είναι περισσότερο κάτι σαν τεχνητός πλανήτης αφού αφ’ ενός είναι πραγματικά τεράστιος, αφ’ ετέρου πέρα από κλειστούς χώρους έχει και κανονικούς βιότοπους. Παρόλο που ο ήρωάς μας έχει κάποια προβληματάκια συμπεριφοράς και γενικότερα δεν είναι και ο πιο συμπαθής άνθρωπος στον κόσμο, δημιουργεί συμπάθιες στην «ομάδα» και δεν αργεί να γίνει από τους «αγαπημένους της εξέδρας». Κάτι σαν τον Γιαννάκη τον Φετφατζίδη στο πιο ψηλό και στο μεγαλύτερο, με φουτουριστική πανοπλία και υπερόπλα στο διάστημα (ντόινγκ).
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Νέος τίτλος Dynasty Warriors
Η Koei προχώρησε στην επίσημη παρουσίαση του Dynasty Warriors 7, αν και οι περισσότεροι είχαν υποψιαστεί πως η σειρά θα αποκτήσει ένα νέο μέλος, εξαιτίας του teaser trailer που είχε προβληθεί στο Tokyo Game Show. Η εταιρία υπόσχεται αρκετές προσθήκες, με τους Sima Shi, Sima Zhao και Bao Sanniang να προστίθενται στην ήδη μεγάλη λίστα διαθέσιμων χαρακτήρων. Για ακόμα μια φορά το κυρίως campaignόλοι οι όροι » Campaign Το campaign είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σύνολο των γεγονότων, την ιστορία και το σενάριο που διαδραματίζονται κατά τη διά... περισσότερα » mode θα σηκώσει όλο το βάρος, με την ομάδα ανάπτυξης να δηλώνει πως ο τεχνικός τομέας θα είναι κάτι το μοναδικό.
Το Dynasty Warriors 7 αναμένεται να κυκλοφορήσει αποκλειστικά για το PlayStation 3 τον Μάρτιο του 2011 –η ημερομηνία αφορά την αγορά της Ιαπωνίας- ενώ θα υποστηρίζει και την τεχνολογία 3D.
Το Dynasty Warriors 7 αναμένεται να κυκλοφορήσει αποκλειστικά για το PlayStation 3 τον Μάρτιο του 2011 –η ημερομηνία αφορά την αγορά της Ιαπωνίας- ενώ θα υποστηρίζει και την τεχνολογία 3D.
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Fallout: New Vegas
War. War never changes. Με αυτή τη φράση ξεκινάει η νέα περιπέτεια στον κόσμο του Fallout για ακόμα μια φορά, όπως ακριβώς και στους προηγούμενους τέσσερις τίτλους (συμπεριλαμβανομένου και του Tactics). Ο πόλεμος, που τώρα μεταφέρεται στο λαμπερό Las Vegas, φαίνεται πως όντως δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Η δημιουργός του Fallout: New Vegas, Obsidian Entertainment (που έχει στο δυναμικό της μέλη της Black Isle, δημιουργού των δυο πρώτων παιχνιδιών), έκανε πολύ καλά αυτό για το οποίο έχει γίνει γνωστή σαν εταιρία: Πάτησε πάνω στο Fallout 3 και προσθέτοντας ορισμένα νέα στοιχεία στο περιβάλλον, την ιστορία και το gameplay, δημιούργησε έναν αξιόλογο ανεξάρτητο τίτλο, που φαίνεται όμως να αποτελεί κάτι σαν expansion του προηγούμενου.
Ένας φανατικός υπέρμαχος του Fallout 3 θα έλεγε σε αυτό το σημείο ότι συνταγή που πετυχαίνει δεν αλλάζει και θα έχει απόλυτο δίκιο. Στον αντίποδα όμως, από την κυκλοφορία του Fallout 3 έχουν περάσει δυο και πλέον χρόνια, άρα σίγουρα περιμέναμε κάτι το διαφορετικό.
“Western” Side Story
Η βασικότερη διαφορά του New Vegas με τον προκάτοχό του, είναι η τοποθεσία στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία. Σύμφωνα με το σενάριο, στον κόσμο του Fallout 3 η δυτική πλευρά των Η.Π.Α. δεν χτυπήθηκε στην ίδια πυκνότητα από τις ατομικές βόμβες, σε σχέση με την ανατολική. Έτσι, ενώ στην Capital Wasteland και την γενικότερη περιοχή της Ουάσινγκτον υπήρχαν μονάχα συντρίμμια και ίχνη αποσύνθεσης, στην ευρύτερη περιοχή της Nevada, όπου βρίσκεται το Las Vegas και η Mojave Wasteland υπάρχουν υλικές ζημιές, αλλά τα περισσότερα κτίρια στέκουν ακόμα και η βλάστηση δεν έχει αφανιστεί ολοσχερώς.
Το τοπίο ξεφεύγει από την “τεχνοκρατική” προσέγγιση του Fallout 3 και περιέχει περισσότερο επιρροές western. Θα συναντήσετε δηλαδή από σαλούν και καουμπόηδες μέχρι καζίνο και ράντζα. Οι ντόπιοι μιλάνε μια πιο “βαριά” αμερικάνικη διάλεκτο και ο τρόπος που ντύνονται θυμίζει περισσότερο Λούκι Λουκ παρά φουτουριστικό σκηνικό δράσης. Η ιστορία ωστόσο είναι ανεξάρτητη με αυτήν του προηγούμενου τίτλου και δεν συνδέεται μαζί της αφηγηματικά.
Μέσα από το εισαγωγικό βίντεο μαθαίνετε πως δουλεύετε ως κούριερ κι έχετε για αποστολή την παράδοση ενός πακέτου. Στην διαδρομή δέχεστε επίθεση από μια ομάδα αγνώστων, με αρχηγό έναν περίεργα ντυμένο “κύριο”. Αφού σας...ξαλαφρώσουν από τα υπάρχοντα και το πακέτο που μεταφέρετε, σας θάβουν κάτω από το χώμα και σας παρατάνε εκεί, μέχρι την επικείμενη διάσωσή σας από ένα Securitron (ρομπότ ασφαλείας).
Ένας φανατικός υπέρμαχος του Fallout 3 θα έλεγε σε αυτό το σημείο ότι συνταγή που πετυχαίνει δεν αλλάζει και θα έχει απόλυτο δίκιο. Στον αντίποδα όμως, από την κυκλοφορία του Fallout 3 έχουν περάσει δυο και πλέον χρόνια, άρα σίγουρα περιμέναμε κάτι το διαφορετικό.
“Western” Side Story
Η βασικότερη διαφορά του New Vegas με τον προκάτοχό του, είναι η τοποθεσία στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία. Σύμφωνα με το σενάριο, στον κόσμο του Fallout 3 η δυτική πλευρά των Η.Π.Α. δεν χτυπήθηκε στην ίδια πυκνότητα από τις ατομικές βόμβες, σε σχέση με την ανατολική. Έτσι, ενώ στην Capital Wasteland και την γενικότερη περιοχή της Ουάσινγκτον υπήρχαν μονάχα συντρίμμια και ίχνη αποσύνθεσης, στην ευρύτερη περιοχή της Nevada, όπου βρίσκεται το Las Vegas και η Mojave Wasteland υπάρχουν υλικές ζημιές, αλλά τα περισσότερα κτίρια στέκουν ακόμα και η βλάστηση δεν έχει αφανιστεί ολοσχερώς.
Το τοπίο ξεφεύγει από την “τεχνοκρατική” προσέγγιση του Fallout 3 και περιέχει περισσότερο επιρροές western. Θα συναντήσετε δηλαδή από σαλούν και καουμπόηδες μέχρι καζίνο και ράντζα. Οι ντόπιοι μιλάνε μια πιο “βαριά” αμερικάνικη διάλεκτο και ο τρόπος που ντύνονται θυμίζει περισσότερο Λούκι Λουκ παρά φουτουριστικό σκηνικό δράσης. Η ιστορία ωστόσο είναι ανεξάρτητη με αυτήν του προηγούμενου τίτλου και δεν συνδέεται μαζί της αφηγηματικά.
Μέσα από το εισαγωγικό βίντεο μαθαίνετε πως δουλεύετε ως κούριερ κι έχετε για αποστολή την παράδοση ενός πακέτου. Στην διαδρομή δέχεστε επίθεση από μια ομάδα αγνώστων, με αρχηγό έναν περίεργα ντυμένο “κύριο”. Αφού σας...ξαλαφρώσουν από τα υπάρχοντα και το πακέτο που μεταφέρετε, σας θάβουν κάτω από το χώμα και σας παρατάνε εκεί, μέχρι την επικείμενη διάσωσή σας από ένα Securitron (ρομπότ ασφαλείας).
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
Enslaved: Odyssey to the West
Τρία χρόνια μετά τον τελευταίο τίτλο της Ninja Theory, η Αγγλική προγραμματιστική εταιρεία επιστρέφει και αξιοποιεί την Unreal Engine 3 για το Enslaved: Odyssey to the West. Υπόσχεται δε να σας προσφέρει μία μοναδική εμπειρία gaming, συνδυάζοντας ένα πολύ καλό σύστημα μάχης μαζί με στοιχεία platform, αλλά και σύγχρονα γραφικά που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και των πιο απαιτητικών παικτών. Όμως είναι όλα αυτά αρκετά για να μπορέσει το παιχνίδι να σας κρατήσει προσκολλημένους, ή μήπως μερικά προβλήματα δεν μπορούν απλά να αγνοηθούν;
Σενάριο
Η ιστορία του Enslaved μας ταξιδεύει 150 χρόνια στο μέλλον, όπου η γη δεν είναι όπως την γνωρίζουμε. Μετά από έναν ακόμη Παγκόσμιο Πόλεμο το ανθρώπινο είδος έχει αποδεκατιστεί και την θέση του στην γη έχουν πάρει μηχανές, οι οποίες αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον εν λόγω πόλεμο, ακόμα ακολουθούν την βασική τους λειτουργία και αναζητούν να σκοτώσουν τους τελευταίους εναπομείναντες ανθρώπους.
Εδώ είναι που αρχίζει η δική σας περιπέτεια. Έχοντας στον έλεγχό σας τον σκλάβο Monkey, βρίσκεστε παγιδευμένος σε ένα κελί σκλάβων, όταν μία μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Trip βάζει, εκρηκτικό μηχανισμό στο σκάφος στο οποίο είστε παγιδευμένος, ώστε να αποτρέψει τις μηχανές να βρουν άλλους ανθρώπους για να αιχμαλωτίσουν. Αφού ελευθερώνεστε, αναζητάτε αυτήν την μυστήρια κοπέλα, η οποία στην συνέχεια σας βάζει στο κεφάλι ένα είδος μηχανισμού, ώστε να μπορεί να σας ελέγχει, αφήνοντάς σας δέσμιο στα χέρια της. Έχοντας να αντιμετωπίσετε πολλούς γρίφους και ακόμα περισσότερες μηχανές, το ταξίδι σας προς το κρησφύγετο στο οποίο βρίσκονται οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν θα είναι καθόλου εύκολο.
Gameplay
Όπως προαναφέραμε, έχετε στον έλεγχό σας τον χαρακτήρα Monkey, ο οποίος έχει φυσική δύναμη που ξεπερνάει αυτή του ανθρώπου. Το παιχνίδι προσφέρει ένα αρκετά ισορροπημένο σύστημα μάχης, το οποίο αποτρέπει το γνωστό σε όλους μας button mashing. Με τα αντίστοιχα κουμπιά, μπορείτε να κάνετε επιθέσεις, που θα είναι είτε απλές και γρήγορες είτε πιο αργές και δυνατές. Τα combos ξεκλειδώνονται αργότερα, όσο περισσότερο αναβαθμίζετε τον χαρακτήρα ή τα όπλα σας. Αν το combo σας πετύχει, το παιχνίδι σας επιβραβεύει με ένα πολύ ωραίο cinematic όπου παρουσιάζεται η ανάλογη finishing move που εκτελέσατε.
Δυστυχώς όμως δεν είναι όλα τόσο καλά και ισορροπημένα. Τα upgrades των όπλων και του χαρακτήρα σας είναι αρκετά περιορισμένα και είναι ο μόνος ίσως λόγος να θέλετε να ξαναπαίξετε το παιχνίδι για δεύτερη φορά, για να τα φτάσετε όλα στο φουλ. Ωστόσο, το Enslaved δεν προσφέρει και τόσο αξιόλογες αναβαθμίσεις, κάτι που μπορεί να σας αποτρέψει από το να βάλετε τον εν λόγω στόχο.
Σενάριο
Η ιστορία του Enslaved μας ταξιδεύει 150 χρόνια στο μέλλον, όπου η γη δεν είναι όπως την γνωρίζουμε. Μετά από έναν ακόμη Παγκόσμιο Πόλεμο το ανθρώπινο είδος έχει αποδεκατιστεί και την θέση του στην γη έχουν πάρει μηχανές, οι οποίες αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον εν λόγω πόλεμο, ακόμα ακολουθούν την βασική τους λειτουργία και αναζητούν να σκοτώσουν τους τελευταίους εναπομείναντες ανθρώπους.
Εδώ είναι που αρχίζει η δική σας περιπέτεια. Έχοντας στον έλεγχό σας τον σκλάβο Monkey, βρίσκεστε παγιδευμένος σε ένα κελί σκλάβων, όταν μία μυστηριώδης γυναίκα με το όνομα Trip βάζει, εκρηκτικό μηχανισμό στο σκάφος στο οποίο είστε παγιδευμένος, ώστε να αποτρέψει τις μηχανές να βρουν άλλους ανθρώπους για να αιχμαλωτίσουν. Αφού ελευθερώνεστε, αναζητάτε αυτήν την μυστήρια κοπέλα, η οποία στην συνέχεια σας βάζει στο κεφάλι ένα είδος μηχανισμού, ώστε να μπορεί να σας ελέγχει, αφήνοντάς σας δέσμιο στα χέρια της. Έχοντας να αντιμετωπίσετε πολλούς γρίφους και ακόμα περισσότερες μηχανές, το ταξίδι σας προς το κρησφύγετο στο οποίο βρίσκονται οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν θα είναι καθόλου εύκολο.
Gameplay
Όπως προαναφέραμε, έχετε στον έλεγχό σας τον χαρακτήρα Monkey, ο οποίος έχει φυσική δύναμη που ξεπερνάει αυτή του ανθρώπου. Το παιχνίδι προσφέρει ένα αρκετά ισορροπημένο σύστημα μάχης, το οποίο αποτρέπει το γνωστό σε όλους μας button mashing. Με τα αντίστοιχα κουμπιά, μπορείτε να κάνετε επιθέσεις, που θα είναι είτε απλές και γρήγορες είτε πιο αργές και δυνατές. Τα combos ξεκλειδώνονται αργότερα, όσο περισσότερο αναβαθμίζετε τον χαρακτήρα ή τα όπλα σας. Αν το combo σας πετύχει, το παιχνίδι σας επιβραβεύει με ένα πολύ ωραίο cinematic όπου παρουσιάζεται η ανάλογη finishing move που εκτελέσατε.
Δυστυχώς όμως δεν είναι όλα τόσο καλά και ισορροπημένα. Τα upgrades των όπλων και του χαρακτήρα σας είναι αρκετά περιορισμένα και είναι ο μόνος ίσως λόγος να θέλετε να ξαναπαίξετε το παιχνίδι για δεύτερη φορά, για να τα φτάσετε όλα στο φουλ. Ωστόσο, το Enslaved δεν προσφέρει και τόσο αξιόλογες αναβαθμίσεις, κάτι που μπορεί να σας αποτρέψει από το να βάλετε τον εν λόγω στόχο.
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
Naruto Shippuden: Ultimate Ninja Storm 2
Δεν σας κρύβουμε πως ποτέ δεν υπήρξαμε οπαδοί του Naruto σύμπαντος. Όχι εξ αιτίας κάποιας αντιπάθειας ή απάθειας, αλλά περισσότερο επειδή ποτέ δεν έτυχε να καταπιαστούμε, να επενδύσουμε χρόνο, ιδιαίτερα στη σκέψη ότι το anime μετρά μονάχα κάποιες εκατοντάδες επεισόδια. Κι ενώ αρχικά ήμασταν ιδιαίτερα σκεπτικοί για αυτό το νέο πόνημα της CyberConnect2, δεν αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε πως η “αμάθεια” μας αυτή γύρω από το Narutoverse, μας έδωσε την ευκαιρία να κρίνουμε το Ultimate Ninja Storm 2 γι' αυτό που είναι. Ένας arena-based fighting τίτλος, με "γιγατόνους" δράσης και πανέμορφο σχέδιο. Και ένα επικό storyline.
Αυτό λοιπόν που ξεκίνησε ως μία ακόμα ενασχόληση με έναν τίτλο στα πλαίσια παρουσίασης και κριτικής του, μετατράπηκε σε μία από τις πιο συναρπαστικές gaming εμπειρίες που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος; Το γεγονός ότι η CyberConnect2, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρέδωσε την ποιοτικότερη προσθήκη στη βιβλιοθήκη τίτλων που αντλούν τη θεματολογία τους από τις περιπέτειες του Naruto και της παρέας του.
An Ultimate Adventure, the Shippuden way
Πέρα από ένα εξαίσιο beat-em-up, το πρώτο Ultimate Ninja Storm, το οποίο επισκέφθηκε τους κατόχους PlayStation 3 πίσω στο 2008, προσέφερε και ένα προσεγμένο story mode, κερδίζοντας έτσι πολλούς πόντους στον τομέα της διάρκειας. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με έναν multiplatform τίτλο, αλλά όχι όμως και και το ταλέντο της ιαπωνικής ομάδας να αξιοποιεί άριστα το, κολοσσιαίου μεγέθους, υλικό που προσφέρει η δουλειά που έχει παραθέσει ο Hayato Date. Τα γεγονότα στο νέο story mode, εν ονόματι Ultimate Adventure, τοποθετούνται σχεδόν τρία χρόνια μετά από αυτά του πρώτου παιχνιδιού, πλέον διανύοντας τα Shippuden χρόνια, μετά την εκπαίδευση του Naruto με τον Jiraiya.
Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε τα όποια spoilers -το κατά πόσο μπορεί να θεωρηθούν spoilers γεγονότα που οι fans ήδη γνωρίζουν και έχουν δει να λαμβάνουν μέρος στο anime, είναι άλλο θέμα-, θα αναφέρουμε απλά πως ενώ ξεκινά αργά και χαλαρά, το story mode δεν αργεί να ανεβάσει ταχύτητα και να συνεχίσει να επιταχύνει αστραπιαία μέχρι και το τέλος, παρασέρνοντας όποιον θα του αφιερώσει το χρόνο του μαζί του. Πληροφοριακά, αν και η διάρκεια είναι θέμα του παίκτη και της θέλησής του να ασχοληθεί με το κυνήγι αντικειμένων και ολοκλήρωσης δευτερευόντων objectives, κάποιος μπορεί να αφιερώσει για το Ultimate Adventure περισσότερες από 15 ώρες, κάτι που όμως επιτυγχάνεται με ισχυρό το φαινόμενο του backtracking. Κανείς δεν είναι τέλειος όμως.
Αυτό λοιπόν που ξεκίνησε ως μία ακόμα ενασχόληση με έναν τίτλο στα πλαίσια παρουσίασης και κριτικής του, μετατράπηκε σε μία από τις πιο συναρπαστικές gaming εμπειρίες που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος; Το γεγονός ότι η CyberConnect2, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρέδωσε την ποιοτικότερη προσθήκη στη βιβλιοθήκη τίτλων που αντλούν τη θεματολογία τους από τις περιπέτειες του Naruto και της παρέας του.
An Ultimate Adventure, the Shippuden way
Πέρα από ένα εξαίσιο beat-em-up, το πρώτο Ultimate Ninja Storm, το οποίο επισκέφθηκε τους κατόχους PlayStation 3 πίσω στο 2008, προσέφερε και ένα προσεγμένο story mode, κερδίζοντας έτσι πολλούς πόντους στον τομέα της διάρκειας. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με έναν multiplatform τίτλο, αλλά όχι όμως και και το ταλέντο της ιαπωνικής ομάδας να αξιοποιεί άριστα το, κολοσσιαίου μεγέθους, υλικό που προσφέρει η δουλειά που έχει παραθέσει ο Hayato Date. Τα γεγονότα στο νέο story mode, εν ονόματι Ultimate Adventure, τοποθετούνται σχεδόν τρία χρόνια μετά από αυτά του πρώτου παιχνιδιού, πλέον διανύοντας τα Shippuden χρόνια, μετά την εκπαίδευση του Naruto με τον Jiraiya.
Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε τα όποια spoilers -το κατά πόσο μπορεί να θεωρηθούν spoilers γεγονότα που οι fans ήδη γνωρίζουν και έχουν δει να λαμβάνουν μέρος στο anime, είναι άλλο θέμα-, θα αναφέρουμε απλά πως ενώ ξεκινά αργά και χαλαρά, το story mode δεν αργεί να ανεβάσει ταχύτητα και να συνεχίσει να επιταχύνει αστραπιαία μέχρι και το τέλος, παρασέρνοντας όποιον θα του αφιερώσει το χρόνο του μαζί του. Πληροφοριακά, αν και η διάρκεια είναι θέμα του παίκτη και της θέλησής του να ασχοληθεί με το κυνήγι αντικειμένων και ολοκλήρωσης δευτερευόντων objectives, κάποιος μπορεί να αφιερώσει για το Ultimate Adventure περισσότερες από 15 ώρες, κάτι που όμως επιτυγχάνεται με ισχυρό το φαινόμενο του backtracking. Κανείς δεν είναι τέλειος όμως.
Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010
Αχόρταγο...TRON Evolution
1982. Για τους νεότερους της παρέας μας πρέπει να πούμε ότι ορισμένοι εξ ημών είχαμε...γεννηθεί ήδη εκείνη τη χρονιά, τη χρονιά που ξεκίνησε ο πόλεμος των Φώκλαντ, που ο Michael Jackson κυκλοφόρησε το θρυλικό album Thriller και που πέθανε ο σπουδαίος κιθαρίστας του Ozzy, Randy Rhoads. Αλλά εκείνη τη χρονιά υπήρξε και μια σημαντική γέννηση, η γέννηση των CGI, δηλαδή των ψηφιακών εφέ που έμελλε να αλλάξουν για πάντα το πρόσωπο του κινηματογράφου, αλλά και των videogames. Αναφερόμαστε, φυσικά, στην ταινία TRON του οραματιστή σκηνοθέτη Steven Lisberger με τους Jeff Bridges και Bruce Boxleitner.
Το TRON ήταν μια ακόμα περίπτωση ταινίας που βρισκόταν πριν την εποχή της και που το κοινό δεν κατάφερε να κατανοήσει τη στιγμή της πρώτης προβολής της (όπως το Blade Runner για παράδειγμα). Χρησιμοποιώντας πραγματικούς ηθοποιούς και συνδυάζοντάς τους με ψηφιακά εφέ που βρίσκονταν στην αιχμή της τεχνολογίας -όχι μόνο για το 1982, αλλά και για αρκετά χρόνια μετά- το TRON απέκτησε σταδιακά cult status και αγαπήθηκε όσο λίγα franchises.
Με την “κρίση” και την έλλειψη έμπνευσης που έχει χτυπήσει το Hollywood εδώ και μερικά χρόνια, ήταν αναμενόμενο ότι η Disney θα επέστρεφε κάποια στιγμή στο σύμπαν που άφησε ανεκμετάλλευτο για περισσότερο από 25 χρόνια. Έτσι, τον ερχόμενο Νοέμβριο θα δούμε στους κινηματογράφους το sequel της αρχικής ταινίας, με τον τίτλο TRON: Legacy. Αναπόφευκτα, ένα τόσο σημαντικό γεγονός για τον sci-fi κινηματογράφο δεν θα μπορούσε να μην έχει κάποιον αντίκτυπο και στην όλο και ανερχόμενη βιομηχανία των videogames. Έτσι, η Disney Interactive ανέθεσε στην καναδική Propaganda games (Turok) την ανάπτυξη ενός παιχνιδιού σχετικού με την ταινία. Και κάπως έτσι προέκυψε το TRON: Evolution.
Με το παιχνίδι να βρίσκεται κάτι περισσότερο από ένα μήνα μακριά μας, η Disney έκρινε ότι είχε φτάσει η στιγμή να προχωρήσει σε μια εκτενή παρουσίαση του πονήματος της Propaganda στον Τύπο. 'Eτσι, μέσω της CD Media -αντιπροσώπου της στην Ελλάδα-, μας προσκάλεσε στο Λονδίνο, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα μικρό τμήμα του Single Player campaign, να δοκιμάσουμε εκτενώς το multiplayer τμήμα του τίτλου, αλλά και να παρακολουθήσουμε 8 εκπληκτικά λεπτά σε 3D από την επερχόμενη κινηματογραφική παραγωγή.
Δεδομένου ότι από το σενάριο του τίτλου αποκομίσαμε ελάχιστες πληροφορίες, απλά θα αναφέρουμε ότι δεν θα βασίζεται στην επερχόμενη ταινία, αλλά θα αποτελεί prequelόλοι οι όροι » Prequel Βλέπε [[Sequel]] περισσότερα » αυτής. Εν ολίγοις, η ιστορία θα εξελίσσεται κάποια χρόνια μετά το αρχικό TRON και πριν τη νέα ταινία, ενώ το πρόσωπο που θα ελέγχουμε δεν θα είναι ο πρωταγωνιστής της κινηματογραφικής παραγωγής, αλλά ένας άλλος χαρακτήρας, του οποίου οι ενέργειες θα καθορίσουν τη μοίρα στον ψηφιακό κόσμο του TRON. Επίσης, ο Darren Hedges, director του τίτλου, σε κατ' ιδίαν συζήτηση που είχαμε, ανέφερε ότι τα συμβάντα που θα εξελιχθούν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα οδηγούν σε πράγματα και καταστάσεις που θα δούμε στις σκοτεινές αίθουσες.
Αυτό το γεγονός είναι ενθαρρυντικό, κυρίως διότι οι δημιουργοί του παιχνιδιού δεν περιορίζονται από στεγανά που τίθενται από τον σκηνοθέτη και τους σεναριογράφους της ταινίας, έχοντας έτσι μια σχετική ελευθερία στο πως ακριβώς θα σχεδιάσουν και δομήσουν το παιχνίδι τους.
Το TRON ήταν μια ακόμα περίπτωση ταινίας που βρισκόταν πριν την εποχή της και που το κοινό δεν κατάφερε να κατανοήσει τη στιγμή της πρώτης προβολής της (όπως το Blade Runner για παράδειγμα). Χρησιμοποιώντας πραγματικούς ηθοποιούς και συνδυάζοντάς τους με ψηφιακά εφέ που βρίσκονταν στην αιχμή της τεχνολογίας -όχι μόνο για το 1982, αλλά και για αρκετά χρόνια μετά- το TRON απέκτησε σταδιακά cult status και αγαπήθηκε όσο λίγα franchises.
Με την “κρίση” και την έλλειψη έμπνευσης που έχει χτυπήσει το Hollywood εδώ και μερικά χρόνια, ήταν αναμενόμενο ότι η Disney θα επέστρεφε κάποια στιγμή στο σύμπαν που άφησε ανεκμετάλλευτο για περισσότερο από 25 χρόνια. Έτσι, τον ερχόμενο Νοέμβριο θα δούμε στους κινηματογράφους το sequel της αρχικής ταινίας, με τον τίτλο TRON: Legacy. Αναπόφευκτα, ένα τόσο σημαντικό γεγονός για τον sci-fi κινηματογράφο δεν θα μπορούσε να μην έχει κάποιον αντίκτυπο και στην όλο και ανερχόμενη βιομηχανία των videogames. Έτσι, η Disney Interactive ανέθεσε στην καναδική Propaganda games (Turok) την ανάπτυξη ενός παιχνιδιού σχετικού με την ταινία. Και κάπως έτσι προέκυψε το TRON: Evolution.
Με το παιχνίδι να βρίσκεται κάτι περισσότερο από ένα μήνα μακριά μας, η Disney έκρινε ότι είχε φτάσει η στιγμή να προχωρήσει σε μια εκτενή παρουσίαση του πονήματος της Propaganda στον Τύπο. 'Eτσι, μέσω της CD Media -αντιπροσώπου της στην Ελλάδα-, μας προσκάλεσε στο Λονδίνο, όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε ένα μικρό τμήμα του Single Player campaign, να δοκιμάσουμε εκτενώς το multiplayer τμήμα του τίτλου, αλλά και να παρακολουθήσουμε 8 εκπληκτικά λεπτά σε 3D από την επερχόμενη κινηματογραφική παραγωγή.
Δεδομένου ότι από το σενάριο του τίτλου αποκομίσαμε ελάχιστες πληροφορίες, απλά θα αναφέρουμε ότι δεν θα βασίζεται στην επερχόμενη ταινία, αλλά θα αποτελεί prequelόλοι οι όροι » Prequel Βλέπε [[Sequel]] περισσότερα » αυτής. Εν ολίγοις, η ιστορία θα εξελίσσεται κάποια χρόνια μετά το αρχικό TRON και πριν τη νέα ταινία, ενώ το πρόσωπο που θα ελέγχουμε δεν θα είναι ο πρωταγωνιστής της κινηματογραφικής παραγωγής, αλλά ένας άλλος χαρακτήρας, του οποίου οι ενέργειες θα καθορίσουν τη μοίρα στον ψηφιακό κόσμο του TRON. Επίσης, ο Darren Hedges, director του τίτλου, σε κατ' ιδίαν συζήτηση που είχαμε, ανέφερε ότι τα συμβάντα που θα εξελιχθούν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα οδηγούν σε πράγματα και καταστάσεις που θα δούμε στις σκοτεινές αίθουσες.
Αυτό το γεγονός είναι ενθαρρυντικό, κυρίως διότι οι δημιουργοί του παιχνιδιού δεν περιορίζονται από στεγανά που τίθενται από τον σκηνοθέτη και τους σεναριογράφους της ταινίας, έχοντας έτσι μια σχετική ελευθερία στο πως ακριβώς θα σχεδιάσουν και δομήσουν το παιχνίδι τους.
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Ferrari: The Race Experience
Περιμένοντας να ολοκληρωθεί το downloading του Ferrari The Race Experience, βρεθήκαμε για ακόμα μια φορά στην ευχάριστη θέση της αναμονής για τη δοκιμή ενός racing τίτλου. Πριν ακόμα βρεθούμε στο ψηφιακό cockpit της θηριώδους 599ΧΧ και φορέσουμε τα αγωνιστικά μας γάντια, η φαντασία είχε ήδη αρχίσει να οργιάζει για το τι έπρεπε να περιμένουμε από τη νέα πρόταση της System 3. Εξάλλου, πρόκειται για μια δημιουργία που προσφέρει αποκλειστικά και μόνο οχήματα από το ιστορικό Maranello, οπότε είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος τί μπορεί να πάει στραβά. Και όμως, παρά τις πανέμορφες καμπύλες των κομψών Ιταλίδων και πέρα από τις ασύλληπτες ιπποδυνάμεις, το τελικό πόρισμα δεν είναι θετικό, γιατί κάπου χάθηκε η ουσία.
Το Ferrari The Race Experience αποτελεί ουσιαστικά το διάδοχο του Challenge Trofeo Pirelli, ενός τίτλου που, σε γενικές γραμμές, είχε το ίδιο περιεχόμενο και είχε επίσης διατεθεί μέσω του PlayStation Store. Ο developer διατυμπανίζει συνεχώς πως έχουμε μπροστά μας τον επίσημο εξομοιωτή οδήγησης της Ferrari και αν τελικά η ιταλική εταιρία έβαλε την υπογραφή της, τότε μάλλον φαίνεται πως δεν ήταν ιδιαίτερα προσεκτική.
Ταξίδι στο όνειρο...
Το πρώτο θετικό σημάδι έρχεται από την σχεδόν μεθυστική εισαγωγική σκηνή, όπου ορισμένα ιερά τέρατα του παρελθόντος προσπαθούν να ακολουθήσουν τους σύγχρονους "πυραύλους" της εταιρίας. Φυσικά, στον τίτλο της System 3 προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο αυτοκίνητα τα οποία φέρουν επάνω τους το θρυλικό Cavallino, οπότε η αρχή είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή. Στη συνέχεια εμφανίζεται το κεντρικό μενού επιλογών, όπου για φέτος η δημιουργός εμφανίζεται ιδιαίτερα απλόχερη. Είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που ένας τίτλος είναι εφοδιασμένος με τόσα πολλά modes, ενώ αν αναλογιστεί κανείς πως η τιμή απόκτησης του είναι ιδιαίτερα χαμηλή, τότε θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως η ομάδα ανάπτυξης δεν έκανε τσιγγουνιές.
Το career mode είναι αυτό που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων, αν και η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον στην αρχή, ο χρήστης θα θελήσει να βρεθεί αμέσως σε κάποια διαδρομή και να οδηγήσει την Ferrari των ονείρων του. Kάνοντας φιλότιμες προσπάθειες ώστε να αντισταθούμε και να εξερευνήσουμε περισσότερο το κυρίως μενού, γίνεται αντιληπτό πως παρέχεται κάτι για όλα τα γούστα.
Είτε κάποιος επιθυμεί απλά και μόνο να τρέξει ενάντια στον χρόνο, είτε να δοκιμάσει τις αντοχές του απέναντι σε αντιπάλους που ελέγχει η CPU, η πρόκληση φαίνεται αρχικά –το τονίζουμε- να είναι δεδομένη. Ανάλογα με τη χρονολογία κατασκευής του εκάστοτε οχήματος θα παρέχεται και ένα διαφορετικό τουρνουά, ενώ η επιλογή Challenge Cards θα αποτελέσει ένα ασταμάτητο παιχνίδι εξερεύνησης και συλλογής καρτών. Όσο περισσότερες αποκτήσει ο παίκτης, τόσο περισσότερες πληροφορίες θα μάθει για το ιστορικό της εταιρίας, ενώ θα μπορέσει στη συνέχεια να προβεί και σε ορισμένες, αισθητικές κυρίως, τροποποιήσεις των οχημάτων.
Το Ferrari The Race Experience αποτελεί μία πρώτης τάξεως εικονική εγκυκλοπαίδεια, ένα μεθυστικό οφθαλμόλουτρο για τους φίλους των τεσσάρων τροχών, μιας και ορισμένα τέρατα του παρελθόντος βρίσκονται στη λίστα –όχι όλα από την αρχή- ενώ η εικόνα των 458 Italia, Enzo FXX, California και, φυσικά, της θηριώδους 599XX, θα κάνουν τα...σάλια των περισσοτέρων να τρέξουν.
Ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα
Αλλά αρκετά με τα τυπικά. Το κουμπί της μίζας πατήθηκε με μια εντονότατη αίσθηση ανυπομονησίας και ο δωδεκακύλινδρος κινητήρας ξεκίνησε να γουργουρίζει, καταβροχθίζοντας αχόρταγα το καύσιμο. Οι στροφές άρχισαν να ανεβαίνουν απότομα, τα ελαστικά ούρλιαζαν στην άσφαλτο, ο έλεγχος έδειχνε να είναι εξωπραγματικός και, ευτυχώς, τα διαστημικά φρένα ήταν πάντοτε παρόντα ώστε να μειώσουν αισθητά την ταχύτητα. Όνειρο ή πραγματικότητα; Δύσκολη απάντηση.
Δυστυχώς, τα περισσότερα από όσα μόλις ειπώθηκαν, απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα του Ferrari The Race Experience. Το πρώτο χτύπημα έρχεται από τον τεχνικό τομέα, ο οποίος δείχνει να μην έχει βελτιωθεί καθόλου σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο της εταιρίας. Η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται από την κάμερα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, από την οποία δείχνει κατά κάποιο τρόπο να απουσιάζει η τρίτη διάσταση.
Το Ferrari The Race Experience αποτελεί ουσιαστικά το διάδοχο του Challenge Trofeo Pirelli, ενός τίτλου που, σε γενικές γραμμές, είχε το ίδιο περιεχόμενο και είχε επίσης διατεθεί μέσω του PlayStation Store. Ο developer διατυμπανίζει συνεχώς πως έχουμε μπροστά μας τον επίσημο εξομοιωτή οδήγησης της Ferrari και αν τελικά η ιταλική εταιρία έβαλε την υπογραφή της, τότε μάλλον φαίνεται πως δεν ήταν ιδιαίτερα προσεκτική.
Ταξίδι στο όνειρο...
Το πρώτο θετικό σημάδι έρχεται από την σχεδόν μεθυστική εισαγωγική σκηνή, όπου ορισμένα ιερά τέρατα του παρελθόντος προσπαθούν να ακολουθήσουν τους σύγχρονους "πυραύλους" της εταιρίας. Φυσικά, στον τίτλο της System 3 προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο αυτοκίνητα τα οποία φέρουν επάνω τους το θρυλικό Cavallino, οπότε η αρχή είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή. Στη συνέχεια εμφανίζεται το κεντρικό μενού επιλογών, όπου για φέτος η δημιουργός εμφανίζεται ιδιαίτερα απλόχερη. Είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που ένας τίτλος είναι εφοδιασμένος με τόσα πολλά modes, ενώ αν αναλογιστεί κανείς πως η τιμή απόκτησης του είναι ιδιαίτερα χαμηλή, τότε θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως η ομάδα ανάπτυξης δεν έκανε τσιγγουνιές.
Το career mode είναι αυτό που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων, αν και η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον στην αρχή, ο χρήστης θα θελήσει να βρεθεί αμέσως σε κάποια διαδρομή και να οδηγήσει την Ferrari των ονείρων του. Kάνοντας φιλότιμες προσπάθειες ώστε να αντισταθούμε και να εξερευνήσουμε περισσότερο το κυρίως μενού, γίνεται αντιληπτό πως παρέχεται κάτι για όλα τα γούστα.
Είτε κάποιος επιθυμεί απλά και μόνο να τρέξει ενάντια στον χρόνο, είτε να δοκιμάσει τις αντοχές του απέναντι σε αντιπάλους που ελέγχει η CPU, η πρόκληση φαίνεται αρχικά –το τονίζουμε- να είναι δεδομένη. Ανάλογα με τη χρονολογία κατασκευής του εκάστοτε οχήματος θα παρέχεται και ένα διαφορετικό τουρνουά, ενώ η επιλογή Challenge Cards θα αποτελέσει ένα ασταμάτητο παιχνίδι εξερεύνησης και συλλογής καρτών. Όσο περισσότερες αποκτήσει ο παίκτης, τόσο περισσότερες πληροφορίες θα μάθει για το ιστορικό της εταιρίας, ενώ θα μπορέσει στη συνέχεια να προβεί και σε ορισμένες, αισθητικές κυρίως, τροποποιήσεις των οχημάτων.
Το Ferrari The Race Experience αποτελεί μία πρώτης τάξεως εικονική εγκυκλοπαίδεια, ένα μεθυστικό οφθαλμόλουτρο για τους φίλους των τεσσάρων τροχών, μιας και ορισμένα τέρατα του παρελθόντος βρίσκονται στη λίστα –όχι όλα από την αρχή- ενώ η εικόνα των 458 Italia, Enzo FXX, California και, φυσικά, της θηριώδους 599XX, θα κάνουν τα...σάλια των περισσοτέρων να τρέξουν.
Ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα
Αλλά αρκετά με τα τυπικά. Το κουμπί της μίζας πατήθηκε με μια εντονότατη αίσθηση ανυπομονησίας και ο δωδεκακύλινδρος κινητήρας ξεκίνησε να γουργουρίζει, καταβροχθίζοντας αχόρταγα το καύσιμο. Οι στροφές άρχισαν να ανεβαίνουν απότομα, τα ελαστικά ούρλιαζαν στην άσφαλτο, ο έλεγχος έδειχνε να είναι εξωπραγματικός και, ευτυχώς, τα διαστημικά φρένα ήταν πάντοτε παρόντα ώστε να μειώσουν αισθητά την ταχύτητα. Όνειρο ή πραγματικότητα; Δύσκολη απάντηση.
Δυστυχώς, τα περισσότερα από όσα μόλις ειπώθηκαν, απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα του Ferrari The Race Experience. Το πρώτο χτύπημα έρχεται από τον τεχνικό τομέα, ο οποίος δείχνει να μην έχει βελτιωθεί καθόλου σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο της εταιρίας. Η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται από την κάμερα στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, από την οποία δείχνει κατά κάποιο τρόπο να απουσιάζει η τρίτη διάσταση.
Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Έρχεται το πρώτο EA Challenge
H Electronic Arts Hellas, σε συνεργασία με το ESL, ανακοινώνει σήμερα το EA Challenge, το πρώτο επίσημο tournament της ΕΑ για την ελληνική αγορά. Πιστεύεις πως είσαι ο καλύτερος στο ποδόσφαιρο; Νομίζεις πως μπορείς να επιβιώσεις οποιονδήποτε πόλεμο; Δείξε τις ικανότητες σου στο EA SPORTS™ και στο Battlefield: Bad Company™ 2 και κέρδισε πλούσια χρηματικά έπαθλα. Το EA Challenge θα πραγματοποιηθεί στις 19-21 Νοεμβρίου στην Τεχνόπολις στο Γκάζι. Οι καταναλωτές μπορούν να δηλώσουν τη συμμετοχή τους και να διαβάσουν περισσότερες λεπτομέρειες στο www.eachallenge.gr.
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Fable 3: στο PC τον Φεβρουάριο...
To τρίτο μέρος της σειράς Fable θα κυκλοφορήσει, όσον αφορά στην έκδοση του για PC, στις 28 Φεβρουαρίου 2011. Αυτό τουλάχιστον αναφέρει το γερμανικό Amazon. Οι κάτοχοι του Xbox 360 γνωρίζουν από τον Αύγουστο ότι η έκδοση του Fable 3 για τις κονσόλες τους θα διατίθεται στην Ευρώπη από τις 26 Οκτωβρίου.
Η Microsoft και το στούντιο ανάπτυξη του παιχνιδιού (Lionhead) δεν έχουν σχολιάσει ακόμα την ημερομηνία που αναφέρει το Amazon.de. Αρχικά η έκδοση για PC ήταν να βγει ταυτόχρονα με την έκδοση του παιχνιδιού για κονσόλες.
Η Microsoft και το στούντιο ανάπτυξη του παιχνιδιού (Lionhead) δεν έχουν σχολιάσει ακόμα την ημερομηνία που αναφέρει το Amazon.de. Αρχικά η έκδοση για PC ήταν να βγει ταυτόχρονα με την έκδοση του παιχνιδιού για κονσόλες.
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Ανακοινώσεις από τη Nintendo
Η Nintendo γνωστοποίησε πως το χειριστήριο Wii Remote Plus -ένα ανανεωμένο Wii Remote με ενσωματωμένο το Wii MotionPlus- θα κυκλοφορήσει στις 5 Νοεμβρίου. Διαθέσιμο σε τέσσερα χρώματα -λευκό, μαύρο, ροζ και μπλε- το Wii Remote Plus έχει τις ίδιες φυσικές διαστάσεις ενός κλασσικού Wii Remote και όλα τα συμβατά περιφερειακά μπορούν να συνδεθούν κανονικά στη βάση του. Λειτουργώντας ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως το Wii Remote με το Wii Motion Plus συνδεδεμένο, το Wii Remote Plus μας επιτρέπει να δούμε κάθε κίνηση του καρπού ή του χεριού να γίνεται πραγματικότητα και να αντιγράφεται πιστά στην οθόνη της τηλεόρασής μας με τη χρήση ενός συμβατού χειριστηρίου.
Επίσης, η εταιρεία ανακοίνωσε το FlingSmash, ένα παιχνίδι για το Wii από την Artoon που συνδυάζει τη διασκέδαση του τένις με τη δράση χωρίς τέλος του pinball. Όταν στο τροπικό νησί Suthon έχει εισβάλλει ο δαιμόνιος Omminus, o σφαιρικός ήρωας Zip καλείται να σώσει το νησί. Το FlingSmash θα κυκλοφορήσει στις 19 Νοεμβρίου και θα έρχεται μαζί με το νέο Wii Remote Plus σε μαύρο χρώμα, το οποίο θα επιτρέπει μεγαλύτερη ακρίβεια, καθώς εκσφενδονίζουμε τον Zip στους στόχους για να δημιουργήσουμε τον δρόμο μας μέσα από 8 πολύχρωμους κόσμους. Το παιχνίδι είναι ένα κλασσικό sidescroller δράσης, όπου εκτοξεύοντας τον Zip σε συγκεκριμένες γωνίες επιδιώκουμε να σπάσουμε αντικείμενα ή να ταξιδέψουμε μέσα σε διαδρόμους. Οι αριστερόχειρες παίκτες μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι και τη θέση του Zip στην αριστερή πλευρά της οθόνης.
Καθώς προχωράμε τα επίπεδα του παιχνιδιού, ο Zip μεταμορφώνεται σε διάφορους τύπους μπάλας, όπου η κάθε μια προσφέρει μια μοναδική πρόκληση. Ο Zip μπορεί να συρρικνωθεί, να παχύνει ή να μετατραπεί σε μια βαριά μεταλλική μπάλα που απαιτεί ένα δυνατό χτύπημα για να κινηθεί μέσα στα επίπεδα του παιχνιδιού.
Σε άλλα επίπεδα, η δράση παίρνει άλλη διάσταση, καθώς κινούμαστε κάθετα αντί για οριζόντια. Επιπλέον, θα μπορούμε να συνεργαστούμε με έναν φίλο μας, χρησιμοποιώντας ένα επιπλέον Wii Remote Plus (ή ένα Wii Remote με το Wii MotionPlus), με τον δεύτερο παίκτη να ελέγχει τον αξιαγάπητο φίλο του Zip, τον Pip. Υπάρχουν, ακόμα, οκτώ ξεκλείδωτα mini-games και οκτώ επιπλέον επίπεδα για να εξερευνήσουμε, τα οποία μπορούν να παιχτούν από ένα ή δύο παίκτες. Τέλος, χρησιμοποιώντας το Wii Remote Plus σαν ρακέτα, ο Zip θα κινείται σαν φλιπεράκι και θα περνά μέσα από εμπόδια και επιτιθέμενους εχθρούς.
Επίσης, η εταιρεία ανακοίνωσε το FlingSmash, ένα παιχνίδι για το Wii από την Artoon που συνδυάζει τη διασκέδαση του τένις με τη δράση χωρίς τέλος του pinball. Όταν στο τροπικό νησί Suthon έχει εισβάλλει ο δαιμόνιος Omminus, o σφαιρικός ήρωας Zip καλείται να σώσει το νησί. Το FlingSmash θα κυκλοφορήσει στις 19 Νοεμβρίου και θα έρχεται μαζί με το νέο Wii Remote Plus σε μαύρο χρώμα, το οποίο θα επιτρέπει μεγαλύτερη ακρίβεια, καθώς εκσφενδονίζουμε τον Zip στους στόχους για να δημιουργήσουμε τον δρόμο μας μέσα από 8 πολύχρωμους κόσμους. Το παιχνίδι είναι ένα κλασσικό sidescroller δράσης, όπου εκτοξεύοντας τον Zip σε συγκεκριμένες γωνίες επιδιώκουμε να σπάσουμε αντικείμενα ή να ταξιδέψουμε μέσα σε διαδρόμους. Οι αριστερόχειρες παίκτες μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι και τη θέση του Zip στην αριστερή πλευρά της οθόνης.
Καθώς προχωράμε τα επίπεδα του παιχνιδιού, ο Zip μεταμορφώνεται σε διάφορους τύπους μπάλας, όπου η κάθε μια προσφέρει μια μοναδική πρόκληση. Ο Zip μπορεί να συρρικνωθεί, να παχύνει ή να μετατραπεί σε μια βαριά μεταλλική μπάλα που απαιτεί ένα δυνατό χτύπημα για να κινηθεί μέσα στα επίπεδα του παιχνιδιού.
Σε άλλα επίπεδα, η δράση παίρνει άλλη διάσταση, καθώς κινούμαστε κάθετα αντί για οριζόντια. Επιπλέον, θα μπορούμε να συνεργαστούμε με έναν φίλο μας, χρησιμοποιώντας ένα επιπλέον Wii Remote Plus (ή ένα Wii Remote με το Wii MotionPlus), με τον δεύτερο παίκτη να ελέγχει τον αξιαγάπητο φίλο του Zip, τον Pip. Υπάρχουν, ακόμα, οκτώ ξεκλείδωτα mini-games και οκτώ επιπλέον επίπεδα για να εξερευνήσουμε, τα οποία μπορούν να παιχτούν από ένα ή δύο παίκτες. Τέλος, χρησιμοποιώντας το Wii Remote Plus σαν ρακέτα, ο Zip θα κινείται σαν φλιπεράκι και θα περνά μέσα από εμπόδια και επιτιθέμενους εχθρούς.
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010
Speedball 2: Evolution, πρεμιέρα για πάντα!
Ένα από τα καλύτερα “διπλά” όλων των εποχών, ένα παιχνίδι που μπορεί να σε κρατήσει με τις ώρες -τι ώρες, ημέρες ολόκληρες- καρφωμένο στην οθόνη, ένα παιχνίδι που μπορεί να… καταστρέψει φιλίες..! Το Speedball 2, το εκπληκτικό φουτουριστικό αθλητικό “ποδοσφαιράκι” που τσακίσαμε στην Amiga επιστρέφει ανανεωμένο. Και θα παιχθεί σχεδόν… παντού!
Αν και υπήρξε άλλη μια, ατυχέστατη προσπάθεια για μετατροπή του κλασσικού τίτλου σε “3D”, πριν κάποια χρονάκια, την οποία καλύτερα να… αγνοήσουμε επιδεικτικά, ο νέος τίτλος δείχνει πως θα είναι 2D – εξάλλου, κάτι τέτοιο θα είναι καλύτερο και για τις πλατφόρμες όπου θα κυκλοφορήσει. Ποιές; Πάμε: iPhone, iPad, Android, ως mini (που σημαίνει “και σε PSP και σε PS3″) και στο bada της Samsung.
Το ίδιο το trailer πάντως φαίνεται να ποντάρει στην ίδια τη… “ρετρίλα” του θέματος, αρχίζοντας με τα γρούτσου-γρούτσου-κλάνκ του drive 3,5” της Amiga (ναι, αυτό που ακούτε στην αρχή, όσοι δεν το είχατε ζήσει, είναι ο ήχος της κεφαλής του drive που προσπαθεί να διαβάσει τη δισκέτα) και τελειώνοντας στην κλασσική ατάκα του ημιχρόνου. Ανυπομονώ..!
Αν και υπήρξε άλλη μια, ατυχέστατη προσπάθεια για μετατροπή του κλασσικού τίτλου σε “3D”, πριν κάποια χρονάκια, την οποία καλύτερα να… αγνοήσουμε επιδεικτικά, ο νέος τίτλος δείχνει πως θα είναι 2D – εξάλλου, κάτι τέτοιο θα είναι καλύτερο και για τις πλατφόρμες όπου θα κυκλοφορήσει. Ποιές; Πάμε: iPhone, iPad, Android, ως mini (που σημαίνει “και σε PSP και σε PS3″) και στο bada της Samsung.
Το ίδιο το trailer πάντως φαίνεται να ποντάρει στην ίδια τη… “ρετρίλα” του θέματος, αρχίζοντας με τα γρούτσου-γρούτσου-κλάνκ του drive 3,5” της Amiga (ναι, αυτό που ακούτε στην αρχή, όσοι δεν το είχατε ζήσει, είναι ο ήχος της κεφαλής του drive που προσπαθεί να διαβάσει τη δισκέτα) και τελειώνοντας στην κλασσική ατάκα του ημιχρόνου. Ανυπομονώ..!
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Ξεκινά η διάθεση του Medal of Honor
Με δελτίο Τύπου η Electronic Arts ανακοινώνει την επίσημη διάθεση του ιδιαιτέρως αναμενόμενου FPS τίτλου Medal of Honor. Το δελτίο αναγράφει: Η Electronic Arts Inc (NASDAQ: ERTS), ανακοίνωσε σήμερα ότι το Medal of Honor ™ θα είναι διαθέσιμο στα καταστήματα όλης της Ευρώπης από τις 15 Οκτωβρίου. Το παιχνίδι διαθέτει βραβευμένο gameplay ομαδικών και ατομικών μαχών. Ανανεωμένο με σύγχρονες συνθήκες πολέμου και βασισμένο σε πραγματικές αποστολές στο Αφγανιστάν, το Medal of Honor αναπτύχθηκε έχοντας πρόσβαση σε στοιχεία του αμερικανικού στρατού, σε βαθμό που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, και συνεργασία με ενεργούς και απόστρατους στρατιώτες του εξέχοντος στρατιωτικού τμήματος Tier 1. Το παιχνίδι εισάγει ένα νέο επίπεδο αμεσότητας που έχει χαρακτηριστεί από το NY Times Magazine ως "υπερβατικά αληθινό".
Το Medal of Honor εντυπωσίασε τους κριτικούς και τους fan του σε όλο το κόσμο με το αληθοφανές περιβάλλον του, τα προηγμένα γραφικά και το εξαιρετικό του gameplay. Για πρώτη φορά στην 11-χρονη ιστορία του, το παιχνίδι, εγκαταλείπει το περιβάλλον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και εισέρχεται στο σύγχρονο κόσμο του πόλεμου στο Αφγανιστάν. Το παιχνίδι εξελίσσεται από την οπτική γωνία μιας μικρής ομάδας εικονικών χαρακτήρων. Το νέο version του παιχνιδιού συστήνει στους παίκτες τους Tier 1 Operators, μία άγνωστη, για τους περισσότερους, αδίστακτη ομάδα του Αμερικανικού Στρατού που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας αποστολές που κανείς άλλος δεν τολμά να εκτελέσει.
Μερικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού:
Έχει καταγράψει τον υψηλότερο αριθμό προπαραγγελιών που έχουν καταγραφεί στην 11χρονη ιστορία του
Έχει, ήδη, πάνω από 200 χιλιάδες φίλους σε facebook και twitter
Πριν βγει στην αγορά, δοκιμάστηκε από 1 εκατ. άτομα σε PlayStation 3, Xbox 360 και PC, μέσω δύο ανοιχτών εκδόσεων Beta, για να εξασφαλιστεί η υψηλή ποιότητα του
Οι ταυτόχρονοι χρήστες της Multiplayerόλοι οι όροι » Multiplayer Multiplayer χαρακτηρίζονται τα βιντεοπαιχνίδια (ή τμήμα αυτών) που περισσότεροι του ενός, παίκτες παίζουν στο ίδιο περιβάλλον την ίδια χρονική στιγ... περισσότερα » Beta έκδοσης για PC ξεπέρασαν το προηγούμενο ρεκόρ, του EA Battlefield: Bad Company ™ 2, κατά 41%
Εκτιμάται ότι ήταν το μεγαλύτερο blockbuster της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου, ξεπερνώντας ακόμα και νέες, δημοφιλείς ταινίες
To video του που περιέχει το τραγούδι των Linkin Park «The Catalyst», έφτασε τα 6,5 εκατομμύρια views απ’ όλο τον κόσμο μέσα σε δύο μέρες (από 1 μέχρι 2 Αυγούστου)
Το Medal of Honor εντυπωσίασε τους κριτικούς και τους fan του σε όλο το κόσμο με το αληθοφανές περιβάλλον του, τα προηγμένα γραφικά και το εξαιρετικό του gameplay. Για πρώτη φορά στην 11-χρονη ιστορία του, το παιχνίδι, εγκαταλείπει το περιβάλλον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και εισέρχεται στο σύγχρονο κόσμο του πόλεμου στο Αφγανιστάν. Το παιχνίδι εξελίσσεται από την οπτική γωνία μιας μικρής ομάδας εικονικών χαρακτήρων. Το νέο version του παιχνιδιού συστήνει στους παίκτες τους Tier 1 Operators, μία άγνωστη, για τους περισσότερους, αδίστακτη ομάδα του Αμερικανικού Στρατού που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας αποστολές που κανείς άλλος δεν τολμά να εκτελέσει.
Μερικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού:
Έχει καταγράψει τον υψηλότερο αριθμό προπαραγγελιών που έχουν καταγραφεί στην 11χρονη ιστορία του
Έχει, ήδη, πάνω από 200 χιλιάδες φίλους σε facebook και twitter
Πριν βγει στην αγορά, δοκιμάστηκε από 1 εκατ. άτομα σε PlayStation 3, Xbox 360 και PC, μέσω δύο ανοιχτών εκδόσεων Beta, για να εξασφαλιστεί η υψηλή ποιότητα του
Οι ταυτόχρονοι χρήστες της Multiplayerόλοι οι όροι » Multiplayer Multiplayer χαρακτηρίζονται τα βιντεοπαιχνίδια (ή τμήμα αυτών) που περισσότεροι του ενός, παίκτες παίζουν στο ίδιο περιβάλλον την ίδια χρονική στιγ... περισσότερα » Beta έκδοσης για PC ξεπέρασαν το προηγούμενο ρεκόρ, του EA Battlefield: Bad Company ™ 2, κατά 41%
Εκτιμάται ότι ήταν το μεγαλύτερο blockbuster της πρώτης εβδομάδας του Οκτωβρίου, ξεπερνώντας ακόμα και νέες, δημοφιλείς ταινίες
To video του που περιέχει το τραγούδι των Linkin Park «The Catalyst», έφτασε τα 6,5 εκατομμύρια views απ’ όλο τον κόσμο μέσα σε δύο μέρες (από 1 μέχρι 2 Αυγούστου)
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
Το Xbox Live στην Ελλάδα
Η Microsoft Hellas το ανακοίνωσε κι επίσημα για τις 10 Νοεμβρίου, μαζί με την τιμή της Gold συνδρομής.Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια, η πλατφόρμα Xbox Live της Microsoft ζωνταντεύει επιτέλους και στη χώρα μας. Ασφαλώς οι περισσότεροι κάτοχοι Xbox 360 θα είχατε δηλώσει διευθύνσεις άλλων χωρών για να αποκτήσετε πρόσβαση, όμως τώρα πλησιάζει η στιγμή όπου δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε άλλο. Στις 10 Νοεμβρίου, ημέρα στην οποία κυκλοφορεί και το Kinect, το Xbox Live κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα.
Με μια κονσόλα Xbox 360 και μια ευρυζωνική σύνδεση στο internet, μπορείτε να συνδεθείτε και να μπείτε στο Xbox Live δωρεάν, για να έχετε πρόσβαση στο προσωπικό σας προφίλ με το σκορ των παιχνιδιών, την ετικέτα παίκτη (gamertag) το Avatar, καθώς και την αγορά (Marketplace) του Xbox LIVE, όπου βρίσκονται τα δωρεάν demo παιχνιδιών. Με μια αναβάθμιση στη συνδρομή Xbox LIVE Gold, θα μπορείτε να παίζετε παιχνίδια online με άλλους παίκτες, να κατεβάζετε πρώτοι το demo ή την beta έκδοση ενός νέου τίτλου, καθώς επίσης και να έχετε έγκαιρη πρόσβαση σε περιεχόμενο και αποκλειστικές εκπτώσεις για τα Gold μέλη. Η 12μηνη συνδρομή στο Xbox LIVE Gold υπολογίζεται ότι θα κοστίζει έως και €59,9€.
Όσοι έχετε ήδη λογαριασμό στο Xbox Live σε μια άλλη χώρα, μπορείτε να μεταφέρετε τα στοιχεία σας στην εγχώρια υπηρεσία και να διατηρήσετε το προφίλ σας, τo σκορ σας, τα επιτεύγματα (achievements), τους πόντους Microsoft και το υπόλοιπο πληρωμένο χρονικό διάστημα της Gold συνδρομής σας, αν και εφόσον έχετε. Μπορείτε επίσης να διατηρήσετε όλο το περιεχόμενο που έχετε κατεβάσει και αποθηκεύσει στο σκληρό σας δίσκο, όπως αντικείμενα του Avatar, παιχνίδια LIVE Arcade και τραγούδια. Για αναλυτικές λεπτομέρειες ως προς τη μεταφορά του λογαριασμού σας, επισκεφθείτε την σελίδα www.xbox.com/El-gr/live/faq.htm.
Με μια κονσόλα Xbox 360 και μια ευρυζωνική σύνδεση στο internet, μπορείτε να συνδεθείτε και να μπείτε στο Xbox Live δωρεάν, για να έχετε πρόσβαση στο προσωπικό σας προφίλ με το σκορ των παιχνιδιών, την ετικέτα παίκτη (gamertag) το Avatar, καθώς και την αγορά (Marketplace) του Xbox LIVE, όπου βρίσκονται τα δωρεάν demo παιχνιδιών. Με μια αναβάθμιση στη συνδρομή Xbox LIVE Gold, θα μπορείτε να παίζετε παιχνίδια online με άλλους παίκτες, να κατεβάζετε πρώτοι το demo ή την beta έκδοση ενός νέου τίτλου, καθώς επίσης και να έχετε έγκαιρη πρόσβαση σε περιεχόμενο και αποκλειστικές εκπτώσεις για τα Gold μέλη. Η 12μηνη συνδρομή στο Xbox LIVE Gold υπολογίζεται ότι θα κοστίζει έως και €59,9€.
Όσοι έχετε ήδη λογαριασμό στο Xbox Live σε μια άλλη χώρα, μπορείτε να μεταφέρετε τα στοιχεία σας στην εγχώρια υπηρεσία και να διατηρήσετε το προφίλ σας, τo σκορ σας, τα επιτεύγματα (achievements), τους πόντους Microsoft και το υπόλοιπο πληρωμένο χρονικό διάστημα της Gold συνδρομής σας, αν και εφόσον έχετε. Μπορείτε επίσης να διατηρήσετε όλο το περιεχόμενο που έχετε κατεβάσει και αποθηκεύσει στο σκληρό σας δίσκο, όπως αντικείμενα του Avatar, παιχνίδια LIVE Arcade και τραγούδια. Για αναλυτικές λεπτομέρειες ως προς τη μεταφορά του λογαριασμού σας, επισκεφθείτε την σελίδα www.xbox.com/El-gr/live/faq.htm.
Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010
Enslaved: Odyssey to the West
Πολλά είναι τα παιχνίδια που διατυμπανίζουν ότι προσφέρουν μια «κινηματογραφική εμπειρία». Όμως, λίγα (ελάχιστα, ίσως) το καταφέρνουν όπως το εννοούν. Οι περισσότεροι δημιουργοί παιχνιδιών πιστεύουν ότι η «κινηματογραφική εμπειρία» είναι η αντικατάσταση μέρους της αλληλεπιδραστικής φύσης ενός παιχνιδιού με την παθητική θέαση και την αφήγηση. Αυτή η προσέγγιση, όμως, σπάνια έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τα παιχνίδια που προσπαθούν να ενσωματώσουν στη δομή τους τις νόρμες και τις αφηγηματικές μεθόδους του κινηματογράφου χωρίς να τις αφομοιώσουν, καταλήγουν πολύ συχνά σαν ένα συνονθύλευμα που είναι λίγο παιχνίδι και λίγο ταινία. Ακόμα και αν τα επιμέρους τμήματα μιας τέτοιας εμπειρίας είναι πολύ υψηλής ποιότητας (θυμηθείτε το Metal Gear Solid 4), το σύνολο δεν προσφέρει στον παίκτη μια πραγματικά ενιαία και ολοκληρωμένη εμπειρία.
Το Enslaved είναι ένα από τα πιο γνήσια «κινηματογραφικά» παιχνίδια που μπορεί να παίξει κανείς φέτος.Τελικά, τις πιο πλούσιες «κινηματογραφικές» εμπειρίες τις προσφέρουν τα παιχνίδια που δεν προσπαθούν να συμπεριφερθούν σαν ταινίες, αλλά προσπαθούν να επηρεάσουν το θεατή με τον ίδιο τρόπο που τον επηρεάζει μια ταινία. Το θέμα δεν είναι να δείξεις παθητικό θέαμα στον παίκτη, αλλά να τον κάνεις να ταυτιστεί με τους ήρωες, να τον κάνεις να ενδιαφερθεί για όλα όσα τους συμβαίνουν, όχι μόνο επειδή αν πεθάνουν τελειώνει το παιχνίδι, αλλά επειδή τον ενδιαφέρει η ιστορία τους και έχει μάθει να τους αντιλαμβάνεται σαν άτομα με πραγματική υπόσταση. Εν ολίγοις, «κινηματογραφικό παιχνίδι» κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα, είναι το παιχνίδι που καταφέρνει να συγκινήσει ή να συναρπάσει τον παίκτη με την ιστορία που αφηγείται και με τους χαρακτήρες που ζωντανεύει, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί το αλληλεπιδραστικό κομμάτι ως συνδετικό κρίκο και ως μοχλό για την εμπειρία που θέλει να προσφέρει. Έστω και αν αυτό το αλληλεπιδραστικό κομμάτι δεν είναι τόσο ποιοτικό ώστε να μπορεί να σταθεί από μόνο του, χωρίς να στηρίζεται στο τριπλό «δεκανίκι» της αφήγησης, της ζωντάνιας των ψηφιακών ηθοποιών και της ατμόσφαιρας ενός φανταστικού κόσμου.
Οι μηχανισμοί του gameplay είναι επαρκείς, έστω και αν το αυτοματοποιημένο platforming είναι λίγο κουραστικό (και με τα δύο, και με το ένα χέρι).Ε, μετά από αυτόν τον τεράστιο πρόλογο, θα ήταν μάλλον ανόητο αν έλεγα ότι το Enslaved δεν είναι το παιχνίδι που ταιριάζει απόλυτα στον παραπάνω «ορισμό». Από πολλές απόψεις, ο νέος τίτλος της Ninja Theory είναι το απόλυτο κινηματογραφικό παιχνίδι. Έχει ένα σενάριο πλούσιο, καλογραμμένο, στη συγγραφή του οποίου έχει συμβάλει και ο Alex Garland του The Beach και του 28 Days Later. Έχει τις υψηλές αξίες παραγωγής και το εκπληκτικό από τεχνικής πλευράς performance capturing που είδαμε και στο Heavenly Sword, σε σκηνοθεσία του Andy Serkis (Lord of the Rings, King Kong), του γνωστότερου ηθοποιού που… δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό του σε μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή. Έχει μια αίσθηση του δραματικού, προσφέρει μια καλοσκηνοθετημένη εμπειρία και διαδραματίζεται σε έναν γοητευτικό κόσμο γεμάτο ατμόσφαιρα και φαντασία. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική διεύθυνση, η οποία κάνει συνεχείς διακριτικές αναφορές στην κινεζική μυθολογία (υποτίθεται ότι η ιστορία βασίζεται χαλαρά στο μυθιστόρημα του 16ου αιώνα «Ταξίδι προς τη Δύση» του Tang Shazang).
Οι μάχες συνδυάζουν έξυπνα πυροβολισμούς και melee, έστω κι αν τους λείπει λίγο το βάθος.Βέβαια, η βασική πλοκή του Enslaved δεν έχει μεγάλη σχέση με την κλασική ιστορία των τεσσάρων βουδιστών μοναχών που αναζητούν ιερές γραφές στη Δυτική Κίνα. Πρόκειται για μια cyberpunk ιστορία που διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον, σε μια κατεστραμμένη Γη. Πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ο Monkey, ένας περιπλανώμενος τυχοδιώκτης, ο οποίος συλλαμβάνεται από μια ομάδα σκλαβέμπορων και μεταφέρεται σε μα κινητή φυλακή. Με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους κοπέλας, καταφέρνει να ξεφύγει από τα δεσμά του και να αποδράσει μαζί της από το σκάφος. Το επόμενο πρωινό, όμως, του επιφυλάσσει μια δυσάρεστη έκπληξη: επωφελούμενη από τη στιγμιαία αδυναμία του, η μυστηριώδης κοπέλα, η οποία συστήνεται ως Trip, τον αναγκάζει να φορέσει μια ηλεκτρονική συσκευή που ελέγχει το μυαλό του και δεν του επιτρέπει να απομακρυνθεί από την Trip. Επίσης, η συσκευή συνδέει τους οργανισμούς τους, ώστε αν η Trip χάσει τη ζωή της, το ίδιο θα συμβεί και σε αυτόν. Τώρα, ο Monkey έχει μια νέα αποστολή: να συνοδεύσει την Trip στο χωριό της φυλής της και να φροντίσει να μην της συμβεί τίποτα.
Το Enslaved είναι ένα από τα πιο γνήσια «κινηματογραφικά» παιχνίδια που μπορεί να παίξει κανείς φέτος.Τελικά, τις πιο πλούσιες «κινηματογραφικές» εμπειρίες τις προσφέρουν τα παιχνίδια που δεν προσπαθούν να συμπεριφερθούν σαν ταινίες, αλλά προσπαθούν να επηρεάσουν το θεατή με τον ίδιο τρόπο που τον επηρεάζει μια ταινία. Το θέμα δεν είναι να δείξεις παθητικό θέαμα στον παίκτη, αλλά να τον κάνεις να ταυτιστεί με τους ήρωες, να τον κάνεις να ενδιαφερθεί για όλα όσα τους συμβαίνουν, όχι μόνο επειδή αν πεθάνουν τελειώνει το παιχνίδι, αλλά επειδή τον ενδιαφέρει η ιστορία τους και έχει μάθει να τους αντιλαμβάνεται σαν άτομα με πραγματική υπόσταση. Εν ολίγοις, «κινηματογραφικό παιχνίδι» κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντα, είναι το παιχνίδι που καταφέρνει να συγκινήσει ή να συναρπάσει τον παίκτη με την ιστορία που αφηγείται και με τους χαρακτήρες που ζωντανεύει, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί το αλληλεπιδραστικό κομμάτι ως συνδετικό κρίκο και ως μοχλό για την εμπειρία που θέλει να προσφέρει. Έστω και αν αυτό το αλληλεπιδραστικό κομμάτι δεν είναι τόσο ποιοτικό ώστε να μπορεί να σταθεί από μόνο του, χωρίς να στηρίζεται στο τριπλό «δεκανίκι» της αφήγησης, της ζωντάνιας των ψηφιακών ηθοποιών και της ατμόσφαιρας ενός φανταστικού κόσμου.
Οι μηχανισμοί του gameplay είναι επαρκείς, έστω και αν το αυτοματοποιημένο platforming είναι λίγο κουραστικό (και με τα δύο, και με το ένα χέρι).Ε, μετά από αυτόν τον τεράστιο πρόλογο, θα ήταν μάλλον ανόητο αν έλεγα ότι το Enslaved δεν είναι το παιχνίδι που ταιριάζει απόλυτα στον παραπάνω «ορισμό». Από πολλές απόψεις, ο νέος τίτλος της Ninja Theory είναι το απόλυτο κινηματογραφικό παιχνίδι. Έχει ένα σενάριο πλούσιο, καλογραμμένο, στη συγγραφή του οποίου έχει συμβάλει και ο Alex Garland του The Beach και του 28 Days Later. Έχει τις υψηλές αξίες παραγωγής και το εκπληκτικό από τεχνικής πλευράς performance capturing που είδαμε και στο Heavenly Sword, σε σκηνοθεσία του Andy Serkis (Lord of the Rings, King Kong), του γνωστότερου ηθοποιού που… δεν έχει δείξει ποτέ το πρόσωπό του σε μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή. Έχει μια αίσθηση του δραματικού, προσφέρει μια καλοσκηνοθετημένη εμπειρία και διαδραματίζεται σε έναν γοητευτικό κόσμο γεμάτο ατμόσφαιρα και φαντασία. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική διεύθυνση, η οποία κάνει συνεχείς διακριτικές αναφορές στην κινεζική μυθολογία (υποτίθεται ότι η ιστορία βασίζεται χαλαρά στο μυθιστόρημα του 16ου αιώνα «Ταξίδι προς τη Δύση» του Tang Shazang).
Οι μάχες συνδυάζουν έξυπνα πυροβολισμούς και melee, έστω κι αν τους λείπει λίγο το βάθος.Βέβαια, η βασική πλοκή του Enslaved δεν έχει μεγάλη σχέση με την κλασική ιστορία των τεσσάρων βουδιστών μοναχών που αναζητούν ιερές γραφές στη Δυτική Κίνα. Πρόκειται για μια cyberpunk ιστορία που διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον, σε μια κατεστραμμένη Γη. Πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ο Monkey, ένας περιπλανώμενος τυχοδιώκτης, ο οποίος συλλαμβάνεται από μια ομάδα σκλαβέμπορων και μεταφέρεται σε μα κινητή φυλακή. Με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους κοπέλας, καταφέρνει να ξεφύγει από τα δεσμά του και να αποδράσει μαζί της από το σκάφος. Το επόμενο πρωινό, όμως, του επιφυλάσσει μια δυσάρεστη έκπληξη: επωφελούμενη από τη στιγμιαία αδυναμία του, η μυστηριώδης κοπέλα, η οποία συστήνεται ως Trip, τον αναγκάζει να φορέσει μια ηλεκτρονική συσκευή που ελέγχει το μυαλό του και δεν του επιτρέπει να απομακρυνθεί από την Trip. Επίσης, η συσκευή συνδέει τους οργανισμούς τους, ώστε αν η Trip χάσει τη ζωή της, το ίδιο θα συμβεί και σε αυτόν. Τώρα, ο Monkey έχει μια νέα αποστολή: να συνοδεύσει την Trip στο χωριό της φυλής της και να φροντίσει να μην της συμβεί τίποτα.
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Quantum Theory για τους εκλεκτούς...
Ο τίτλος της Tecmo αποτελεί έναν πιστό κλώνο του Gears of War. Δεν πρόκειται για κάποια υπερβολή, ούτε και για εκείνες τις περιπτώσεις που συνήθως λέγεται ότι «το τάδε παιχνίδι χρησιμοποιεί τον τάδε μηχανισμό που είναι σαν του GoW». Όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία του Gears, χωρίς καμία πρωτοτυπία και χωρίς να πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο τη δράση του τίτλου της Epic.
«Κάτι μου θυμίζει….»
Μέχρι κάποιο βαθμό είναι λογικό τα λιγότερο καλά παιχνίδια να «εμπνέονται» από τις μεγάλες παραγωγές. Άλλες φορές αυτό γίνεται προκειμένου μικρές ομάδες με περιορισμένα budgets να μπορέσουν να έχουν κάποια ποιότητα στις δημιουργίες τους, χωρίς να πρέπει να σκέφτονται ριζοσπαστικά. Άλλες φορές, απλώς, η αντιγραφή ενός μεγάλου παιχνιδιού είναι η εύκολη λύση αν θέλεις να απευθυνθείς σε ένα κοινό που δεν γνωρίζεις. Δεν ξέρουμε σε ποια από τις παραπάνω περιπτώσεις ανήκει ο τίτλος της Tecmo. Μπορεί και σε όλες από αυτές.
Η ουσία είναι ότι το Quantum Theory μοιάζει υπερβολικά στο Gears of War, κάτι που από μόνο του δεν είναι αρνητικό για μια κριτική, αλλά εξελίσσεται αρνητικά όταν όλα τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, είναι κατά πολύ χειρότερα από αυτά του πρωτότυπου, ενώ δεν κάνει και καμία προσπάθεια στο να τα εξελίξει. Πως γίνεται να υπάρξει τόσο μεγάλη αποτυχία στην αντιγραφή; Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει κανείς στο Quantum και θα του θυμίσει έντονα το Gears of War (η συγκεκριμένη πρόταση θα αναφερθεί πολλές φορές), είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Syd.
Πρόκειται για άλλη μια υπέρ-φουσκωμένη φιγούρα, με βαριά στολή, χοντρές μπότες και μέγεθος...γορίλα, που θυμίζει τον Marcus Fenix και το στυλ χαρακτήρων που έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές τα τελευταία χρόνια σε αρκετά παιχνίδια.Ο Syd δεν μοιάζει μόνο εξωτερικά με τους χαρακτήρες της Epic, αλλά και ως προσωπικότητα. Λιγομίλητος και πάντα έτοιμος να σχολιάσει ένα headshot με μια έξυπνη ατάκα είναι, ενώ τρομακτική ήταν και η ομοιότητα στις εκφράσεις των δύο πρωταγωνιστών κάθε φορά που μαζεύουν ένα κουτί με σφαίρες από το πάτωμα (ακόμα και το κουτί ήταν ολόιδιο με αυτά που βρίσκει ο παίκτης στο Gears of War).
«…μα τι μου θυμίζει τι…»
Τι άλλο είναι ίδιο με το Gears of War; Το σύστημα κάλυψης λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, με τη μόνη διαφορά ότι ο παίκτης δεν μπορεί να «αποκολληθεί» με το μοχλό της κίνησης από έναν τοίχο, αλλά πρέπει πάντα να επιλέγει μια κατεύθυνση και να πατάει το «Α». Συνολικά, θα λέγαμε ότι το σύστημα κάλυψης βρίσκεται ένα βήμα πίσω στην απόκριση από αυτό του Gears. Μπορεί να παραμένει αποτελεσματικό, αλλά δεν είναι ευχάριστο στον έλεγχο.
Ίδιος είναι επίσης και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να «βουτάμε» στις τέσσερις κατευθύνσεις, μια κίνηση που στο Gears of War ενεργοποιείται με το «Α», ενώ στο Quantum Theory έχει τοποθετηθεί στο «Β». Ίδιος είναι επίσης και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τρέξουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Και εδώ η κάμερα (όπως και στο Gears) μεταφέρεται πίσω από τον παίκτη, ενώ, προς μεγάλη μας έκπληξη, παρατηρούμε ότι και το «κούνημα» της κάμερας είναι ίδιο με αυτό του Gears of War.
Ίδια επίσης είναι και τα κουμπιά στο χειριστήριο, με την αριστερή σκανδάλη να χρησιμοποιείται για να στοχεύουμε, τη δεξιά για να πυροβολούμε, το δεξί bumper για να γεμίζουμε, ενώ τα όπλα τα επιλέγουμε με το σταυρό κατέθυνσης, ακριβώς όπως και στο (ναι, το βρήκατε!) Gears! Ένα σύστημα με το οποίο ο παίκτης μπορεί να στρέφει την προσοχή του σε σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν, επίσης χρησιμοποιείται και στο Quantum Theory.
Οι ομοιότητες των δύο παιχνιδιών είναι ακόμη πιο ουσιαστικές, όπως για παράδειγμα στο σχεδιασμό των επιπέδων. Ο παίκτης θα βρίσκεται συνήθως σε μικρούς χώρους του τύπου: «δωμάτια με αρκετά blocks για να μπορεί να τα χρησιμοποιεί με το μηχανισμό κάλυψης». Οι αρχικές πίστες μοιάζουν ακόμα περισσότερο με το Gears κυρίως επειδή θα βρεθούμε στους δρόμους μιας μισο-κατεστραμμένης πόλης, ενώ πάντα η πρόοδος από δωμάτιο σε δωμάτιο γίνεται μόνο όταν ο παίκτης εξοντώνει όλα τα κύματα των εχθρών που εμφανίζονται κάθε φορά.
«Κάτι μου θυμίζει….»
Μέχρι κάποιο βαθμό είναι λογικό τα λιγότερο καλά παιχνίδια να «εμπνέονται» από τις μεγάλες παραγωγές. Άλλες φορές αυτό γίνεται προκειμένου μικρές ομάδες με περιορισμένα budgets να μπορέσουν να έχουν κάποια ποιότητα στις δημιουργίες τους, χωρίς να πρέπει να σκέφτονται ριζοσπαστικά. Άλλες φορές, απλώς, η αντιγραφή ενός μεγάλου παιχνιδιού είναι η εύκολη λύση αν θέλεις να απευθυνθείς σε ένα κοινό που δεν γνωρίζεις. Δεν ξέρουμε σε ποια από τις παραπάνω περιπτώσεις ανήκει ο τίτλος της Tecmo. Μπορεί και σε όλες από αυτές.
Η ουσία είναι ότι το Quantum Theory μοιάζει υπερβολικά στο Gears of War, κάτι που από μόνο του δεν είναι αρνητικό για μια κριτική, αλλά εξελίσσεται αρνητικά όταν όλα τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, είναι κατά πολύ χειρότερα από αυτά του πρωτότυπου, ενώ δεν κάνει και καμία προσπάθεια στο να τα εξελίξει. Πως γίνεται να υπάρξει τόσο μεγάλη αποτυχία στην αντιγραφή; Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει κανείς στο Quantum και θα του θυμίσει έντονα το Gears of War (η συγκεκριμένη πρόταση θα αναφερθεί πολλές φορές), είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Syd.
Πρόκειται για άλλη μια υπέρ-φουσκωμένη φιγούρα, με βαριά στολή, χοντρές μπότες και μέγεθος...γορίλα, που θυμίζει τον Marcus Fenix και το στυλ χαρακτήρων που έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές τα τελευταία χρόνια σε αρκετά παιχνίδια.Ο Syd δεν μοιάζει μόνο εξωτερικά με τους χαρακτήρες της Epic, αλλά και ως προσωπικότητα. Λιγομίλητος και πάντα έτοιμος να σχολιάσει ένα headshot με μια έξυπνη ατάκα είναι, ενώ τρομακτική ήταν και η ομοιότητα στις εκφράσεις των δύο πρωταγωνιστών κάθε φορά που μαζεύουν ένα κουτί με σφαίρες από το πάτωμα (ακόμα και το κουτί ήταν ολόιδιο με αυτά που βρίσκει ο παίκτης στο Gears of War).
«…μα τι μου θυμίζει τι…»
Τι άλλο είναι ίδιο με το Gears of War; Το σύστημα κάλυψης λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, με τη μόνη διαφορά ότι ο παίκτης δεν μπορεί να «αποκολληθεί» με το μοχλό της κίνησης από έναν τοίχο, αλλά πρέπει πάντα να επιλέγει μια κατεύθυνση και να πατάει το «Α». Συνολικά, θα λέγαμε ότι το σύστημα κάλυψης βρίσκεται ένα βήμα πίσω στην απόκριση από αυτό του Gears. Μπορεί να παραμένει αποτελεσματικό, αλλά δεν είναι ευχάριστο στον έλεγχο.
Ίδιος είναι επίσης και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να «βουτάμε» στις τέσσερις κατευθύνσεις, μια κίνηση που στο Gears of War ενεργοποιείται με το «Α», ενώ στο Quantum Theory έχει τοποθετηθεί στο «Β». Ίδιος είναι επίσης και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να τρέξουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Και εδώ η κάμερα (όπως και στο Gears) μεταφέρεται πίσω από τον παίκτη, ενώ, προς μεγάλη μας έκπληξη, παρατηρούμε ότι και το «κούνημα» της κάμερας είναι ίδιο με αυτό του Gears of War.
Ίδια επίσης είναι και τα κουμπιά στο χειριστήριο, με την αριστερή σκανδάλη να χρησιμοποιείται για να στοχεύουμε, τη δεξιά για να πυροβολούμε, το δεξί bumper για να γεμίζουμε, ενώ τα όπλα τα επιλέγουμε με το σταυρό κατέθυνσης, ακριβώς όπως και στο (ναι, το βρήκατε!) Gears! Ένα σύστημα με το οποίο ο παίκτης μπορεί να στρέφει την προσοχή του σε σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν, επίσης χρησιμοποιείται και στο Quantum Theory.
Οι ομοιότητες των δύο παιχνιδιών είναι ακόμη πιο ουσιαστικές, όπως για παράδειγμα στο σχεδιασμό των επιπέδων. Ο παίκτης θα βρίσκεται συνήθως σε μικρούς χώρους του τύπου: «δωμάτια με αρκετά blocks για να μπορεί να τα χρησιμοποιεί με το μηχανισμό κάλυψης». Οι αρχικές πίστες μοιάζουν ακόμα περισσότερο με το Gears κυρίως επειδή θα βρεθούμε στους δρόμους μιας μισο-κατεστραμμένης πόλης, ενώ πάντα η πρόοδος από δωμάτιο σε δωμάτιο γίνεται μόνο όταν ο παίκτης εξοντώνει όλα τα κύματα των εχθρών που εμφανίζονται κάθε φορά.
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
Το Myst έρχεται στη μεγάλη οθόνη
Έγινε και επισήμως γνωστό ότι η θρυλική σειρά Myst θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Η Roserock Films και η Gran Via Productions συνεργάζονται για την παραγωγή της νέας ταινίας, η οποία εστιάζει σε ένα μυστικό πολιτισμό που έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Οι παραγωγοί δήλωσαν: "Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρήσουμε το πνεύμα [του Myst]. Χρησιμοποιώντας τα βιβλία σαν κύρια πηγή μας, έχουμε την δυνατότητα να προσφέρουμε στο κοινό την ουσία του Myst, χωρίς να περιοριστούμε μόνο στο διάσημο νησί του πρώτου παιχνιδιού".
Μία ακόμα ταινία βασισμένη σε videogames ανακοινώθηκε. Σύμφωνα με το Variety, η Eric Eisner's L+E Pictures θα αναλάβει τη μεταφορά του Just Cause στον κινηματογράφο. Υπεύθυνος της μεταφοράς θα είναι ο παραγωγός Adrian Askarieh Askarieh, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ταινία Hitman, και θα εποπτεύει και την ταινία Kane & Lynch, στην οποία θα πρωταγωνιστούν οι Bruce Willis και Jamie Foxx.
Πηγη:gameover
Μία ακόμα ταινία βασισμένη σε videogames ανακοινώθηκε. Σύμφωνα με το Variety, η Eric Eisner's L+E Pictures θα αναλάβει τη μεταφορά του Just Cause στον κινηματογράφο. Υπεύθυνος της μεταφοράς θα είναι ο παραγωγός Adrian Askarieh Askarieh, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ταινία Hitman, και θα εποπτεύει και την ταινία Kane & Lynch, στην οποία θα πρωταγωνιστούν οι Bruce Willis και Jamie Foxx.
Πηγη:gameover
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Ταινία Halo απ’ τον Steven Spielberg;
Μύθος ή ένας ιδανικός συνδυασμός που μαγειρεύεται; H εταιρεία παραγωγής DreamWorks, της οποίας ιδρυτής είναι ο Steven Spielberg, φέρεται σύμφωνα με φήμες να ενδιαφέρεται για την μεταφορά το Halo στη μεγάλη οθόνη. Πηγή της είδησης είναι το blog Vulture, ιδιοκτησίας του New York Magazine.
Πριν από 4-5 χρόνια, πολλοί από εσάς ίσως θυμούνται ότι το Halo είχε συζητηθεί για να κάνει ντεμπούτο στο Hollywood. Οι ενδιαφερόμενοι ήταν τότε η 20th Century Fox και η Universal, οι οποίοι όμως αργότερα είδαν τα κόστη και απέσυραν το ενδιαφέρον τους.
Τώρα, με βάση Αμερικανικό δημοσίευμα, ο Spielberg δείχνει να ενδιαφέρεται για την αξιοποίηση του Halo στο cinema. Κύριος λόγος είναι ότι το Halo: Reach, η τελευταία έκδοση της σειράς, έβγαλε 200 εκατομμύρια δολάρια μέσα στις πρώτες 24 ώρες από την κυκλοφορία του. Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι αν η συνεργασία προχωρήσει, η Dreamworks θα εξετάσει κάθε βιβλίο βασισμένο στον κόσμο του Halo. To πρόβλημα όμως είναι ότι ο Spielberg θα πρέπει πρώτα να πληρώσει 12 εκατομμύρια δολάρια στη Universal για να τις αποσπάσει το σενάριο καθώς και κάποια πρώτα λειτουργικά έξοδα.
Όπως και να ‘χει, το ενδιαφέρον μπορεί να υπάρχει απ’ την Dreamworks, αλλά η Microsoft είναι σε τέτοιες περιπτώσεις δύσκολη στα παζάρια. Ακριβώς επειδή θέλει να θέσει δικούς της όρους για να έχει άριστο τελικό αποτέλεσμα, η ταινία Halo σίγουρα θα πρέπει να δημιουργηθεί με την διάθεση μεγάλου μπάτζετ. Να δούμε όμως ποιος θα είναι διατεθειμένος να το προσφέρει στις μέρες μας.
Πριν από 4-5 χρόνια, πολλοί από εσάς ίσως θυμούνται ότι το Halo είχε συζητηθεί για να κάνει ντεμπούτο στο Hollywood. Οι ενδιαφερόμενοι ήταν τότε η 20th Century Fox και η Universal, οι οποίοι όμως αργότερα είδαν τα κόστη και απέσυραν το ενδιαφέρον τους.
Τώρα, με βάση Αμερικανικό δημοσίευμα, ο Spielberg δείχνει να ενδιαφέρεται για την αξιοποίηση του Halo στο cinema. Κύριος λόγος είναι ότι το Halo: Reach, η τελευταία έκδοση της σειράς, έβγαλε 200 εκατομμύρια δολάρια μέσα στις πρώτες 24 ώρες από την κυκλοφορία του. Το δημοσίευμα αναφέρει επίσης ότι αν η συνεργασία προχωρήσει, η Dreamworks θα εξετάσει κάθε βιβλίο βασισμένο στον κόσμο του Halo. To πρόβλημα όμως είναι ότι ο Spielberg θα πρέπει πρώτα να πληρώσει 12 εκατομμύρια δολάρια στη Universal για να τις αποσπάσει το σενάριο καθώς και κάποια πρώτα λειτουργικά έξοδα.
Όπως και να ‘χει, το ενδιαφέρον μπορεί να υπάρχει απ’ την Dreamworks, αλλά η Microsoft είναι σε τέτοιες περιπτώσεις δύσκολη στα παζάρια. Ακριβώς επειδή θέλει να θέσει δικούς της όρους για να έχει άριστο τελικό αποτέλεσμα, η ταινία Halo σίγουρα θα πρέπει να δημιουργηθεί με την διάθεση μεγάλου μπάτζετ. Να δούμε όμως ποιος θα είναι διατεθειμένος να το προσφέρει στις μέρες μας.
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Εθισμός στα Ηλεκτρονικά παιχνίδια;
Τα τελευταία χρόνια, με την εξάπλωση του διαδικτύου και κατ’επέκταση των διαδικτυακών παιχνιδιών, μπήκε στη ζωή μας η συζήτηση για τους «καμένους».
Πολλοί άνθρωποι και ειδικά άτομα ηλικίας 12-20 (+- 3-4 χρόνια) ξοδεύουν το μεγαλύτερο ποσοστό του ελεύθερου χρόνου τους μπροστά στον υπολογιστή ή της κονσόλα τους, σερφάροντας στο internet ή παίζοντας τον αγαπημένο τους παιχνίδι. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι φετινό, ούτε περσινό και έχει σίγουρα αναλυθεί αρκετά, ίσως παραπάνω από ότι χρειάζεται, με αποτέλεσμα εκτός από πραγματικές έρευνες και χειροπιαστά στοιχεία να έχουμε και καταιγισμό από «απόψεις» σύμφωνα με τις οποίες τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατατάσσονται δίπλα στα ναρκωτικά.
Σαν μέχρι πρότινος συστηματικός gamer λοιπόν, θα προσπαθήσω να ξεδιπλώσω τη σκέψη μου για να ακούσω και τις δικές σας για το θέμα. Πριν πάμε στο ζουμί, δε μπορώ παρα να παραδεχτώ ότι πράγματι χιλιάδες κόσμος αντιμετωπίζει προβλήματα «εθισμού» με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το internet. To θέμα είναι κατά πόσο αυτό είναι θέμα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, της προσωπικότητας των παθόντων, ή σε τελική ανάλυση, σημάδι της εποχής μας.
Είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάζετε αυτό το αρθρο στο xgamers.gr σημαίνει ότι είστε σε αυτό το site γιατι αγαπάτε τα Videogames. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, είναι μια από τις βασικές μορφές διασκέδασης της εποχής μας για τα παιδιά και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Φυσικά λόγω της μεγάλης αποδοχής τους, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο: Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, προωθούν τη βία, πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια σπρώχνουν τα παιδιά στο σατανισμό και άλλα τέτοια ωραία. Τελευταία μάλιστα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατηγορήθηκαν και για τζόγο(!!) οδηγώντας στην απαγορεύση των Coin-ups στη χώρα μας(που ευτυχώς άρθηκε). Για τις κατηγορίες αυτές κατά των παιχνιδιών, δε θα ασχοληθώ, αφενώς γιατι θα ξεφεύγαμε από το θέμα και αφετέρου γιατί δεν είναι καν άξια συζήτησης.
Η οικογένεια των Videogames γιγαντώθηκε με την εξάπλωση του internet, και τα Online games μπήκαν στη ζώή μας. Τότε ήταν που άρχισαν και τα σημαντικά προβλήματα.
Δύο πτυχές των Online games είναι αυτές που τα έκανα διάσημα πριν καλά καλά το καταλάβουμε: Η δυνατότητα να τεθούμε αντιμέτωποι ή να παλέψουμε στο πλευρό ανθρώπων από όλο τον κόσμο, όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτου πολιτικών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, και φυσικά το ότι στα Online games(και στα videogames γενικότερα)μπορούμε να είμαστε οποιοσδήποτε! Super ήρωας, δολοφόνος, πειρατής, Μάγος, Ιππότης, στρατιώτης, στρατηγός είναι μόλις μερικοι από τους χαρακτήρες που μπορούμε να έχουμε υπο τις οδηγίες μας σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι.
Ας το παραδεχτούμε λοιπόν, η ιδέα να είσαι κάτι από αυτά μπορεί εύκολα να σε τραβήξει αλλα και να σε κρατήσει σε ένα παιχνίδι. Και είναι γεγονός ότι ο ανθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό πλάσμα κάνοντας τα παιχνίδια μια φανταστική εμπειρία διασκέδασης.
Εκτός από κοινωνικός ο ανθρωπος όμως είναι και γεμάτος από ανασφάλειες, έτσι τα παιχνίδια είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για αντικοινωνικά άτομα να αποκοπούν ακόμα περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο αφού μπορούν να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές ανάγκες τους, χωρίς να βγούν από το σπίτι τους, και το σημαντικότερο, χωρις να έρθουν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με τους υπόλοιπους. Ο εθισμός για αυτά τα άτομα είναι θέμα χρόνου και συχνά δεν έχει επιστροφή. Βεβαια το ζητούμενο είναι αν πρέπει να κατηγορήσουμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που προσφέρουν την διέξοδο σε αυτούς τους ανθρώπους ή κάτι άλλο.
Πολλοί άνθρωποι και ειδικά άτομα ηλικίας 12-20 (+- 3-4 χρόνια) ξοδεύουν το μεγαλύτερο ποσοστό του ελεύθερου χρόνου τους μπροστά στον υπολογιστή ή της κονσόλα τους, σερφάροντας στο internet ή παίζοντας τον αγαπημένο τους παιχνίδι. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι φετινό, ούτε περσινό και έχει σίγουρα αναλυθεί αρκετά, ίσως παραπάνω από ότι χρειάζεται, με αποτέλεσμα εκτός από πραγματικές έρευνες και χειροπιαστά στοιχεία να έχουμε και καταιγισμό από «απόψεις» σύμφωνα με τις οποίες τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατατάσσονται δίπλα στα ναρκωτικά.
Σαν μέχρι πρότινος συστηματικός gamer λοιπόν, θα προσπαθήσω να ξεδιπλώσω τη σκέψη μου για να ακούσω και τις δικές σας για το θέμα. Πριν πάμε στο ζουμί, δε μπορώ παρα να παραδεχτώ ότι πράγματι χιλιάδες κόσμος αντιμετωπίζει προβλήματα «εθισμού» με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το internet. To θέμα είναι κατά πόσο αυτό είναι θέμα των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, της προσωπικότητας των παθόντων, ή σε τελική ανάλυση, σημάδι της εποχής μας.
Είμαι σίγουρος ότι όσοι διαβάζετε αυτό το αρθρο στο xgamers.gr σημαίνει ότι είστε σε αυτό το site γιατι αγαπάτε τα Videogames. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, είναι μια από τις βασικές μορφές διασκέδασης της εποχής μας για τα παιδιά και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Φυσικά λόγω της μεγάλης αποδοχής τους, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο: Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, προωθούν τη βία, πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια σπρώχνουν τα παιδιά στο σατανισμό και άλλα τέτοια ωραία. Τελευταία μάλιστα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατηγορήθηκαν και για τζόγο(!!) οδηγώντας στην απαγορεύση των Coin-ups στη χώρα μας(που ευτυχώς άρθηκε). Για τις κατηγορίες αυτές κατά των παιχνιδιών, δε θα ασχοληθώ, αφενώς γιατι θα ξεφεύγαμε από το θέμα και αφετέρου γιατί δεν είναι καν άξια συζήτησης.
Η οικογένεια των Videogames γιγαντώθηκε με την εξάπλωση του internet, και τα Online games μπήκαν στη ζώή μας. Τότε ήταν που άρχισαν και τα σημαντικά προβλήματα.
Δύο πτυχές των Online games είναι αυτές που τα έκανα διάσημα πριν καλά καλά το καταλάβουμε: Η δυνατότητα να τεθούμε αντιμέτωποι ή να παλέψουμε στο πλευρό ανθρώπων από όλο τον κόσμο, όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτου πολιτικών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, και φυσικά το ότι στα Online games(και στα videogames γενικότερα)μπορούμε να είμαστε οποιοσδήποτε! Super ήρωας, δολοφόνος, πειρατής, Μάγος, Ιππότης, στρατιώτης, στρατηγός είναι μόλις μερικοι από τους χαρακτήρες που μπορούμε να έχουμε υπο τις οδηγίες μας σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι.
Ας το παραδεχτούμε λοιπόν, η ιδέα να είσαι κάτι από αυτά μπορεί εύκολα να σε τραβήξει αλλα και να σε κρατήσει σε ένα παιχνίδι. Και είναι γεγονός ότι ο ανθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό πλάσμα κάνοντας τα παιχνίδια μια φανταστική εμπειρία διασκέδασης.
Εκτός από κοινωνικός ο ανθρωπος όμως είναι και γεμάτος από ανασφάλειες, έτσι τα παιχνίδια είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για αντικοινωνικά άτομα να αποκοπούν ακόμα περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο αφού μπορούν να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές ανάγκες τους, χωρίς να βγούν από το σπίτι τους, και το σημαντικότερο, χωρις να έρθουν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με τους υπόλοιπους. Ο εθισμός για αυτά τα άτομα είναι θέμα χρόνου και συχνά δεν έχει επιστροφή. Βεβαια το ζητούμενο είναι αν πρέπει να κατηγορήσουμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που προσφέρουν την διέξοδο σε αυτούς τους ανθρώπους ή κάτι άλλο.
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
Σκληρές Ninety Nine Nights II
Δύο χρόνια έχουν περάσει από την κυκλοφορία του τελευταίου Dynasty Warriors και, όπως φαίνεται, το κενό του είδους των hardcore hack and slash επιχειρεί να γεμίσει η Konami, αποκτώντας τα δικαιώματα διανομής του N3-2. Αναμφίβολα, το αρχικό Ninety Nine Nights αποτελούσε -στην καλύτερη περίπτωση- μία μέτρια πρόταση για τους πρώτους κατόχους του Xbox 360. Το ανελέητο button mashing σε σημείο που...σπάνε δάχτυλα, ήταν το χαρακτηριστικό του στοιχείο, εντούτοις, μπορούσε να προσφέρει μία απλοϊκής μορφής διασκέδαση σε όσους από εμάς ήθελαν δράση, χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψουμε το παραμικρό ίχνος φαιάς ουσίας.
Προσφέροντας την πρώτη hack and slash εμπειρία στο, τότε, νέο σύστημα της Microsoft, η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να τραβήξει ορισμένα βλέμματα επάνω του, με τα καθαρά HD γραφικά (χωρίς να αποτελεί βέβαια κάτι το εξωπραγματικό) που συνοδεύονταν από τριψήφιους αριθμούς αντιπάλων ταυτόχρονα στην οθόνη.
Τέσσερα χρόνια μετά, η Konami έρχεται να μας μεταφέρει στο πρώτο sequel των ενενηκοστών ένατων νυχτών. Έπειτα από την ενασχόλησή μας με τον τίτλο της ιαπωνικής Feelplus, η πιθανότητα συνέχειας του franchise φαίνεται να είναι αρκετά...συννεφιασμένη. Παρουσιάζοντας μηδαμινά σημάδια εξέλιξης σε σχέση με το πρώτο μέρος, η εργασία της προαναφερθείσας εταιρίας δείχνει ιδιαίτερα βεβιασμένη, αδυνατώντας να προσφέρει κάτι νέο ή –έστω στο ελάχιστο- βελτιωμένο. Δυστυχώς, αυτή η νέα πρόταση της Konami αδυνατεί να κερδίσει το ενδιαφέρον μας ακόμα και μέσω της πιθανής πρόσκαιρης διασκέδασης (ή “guilty pleasure αν προτιμάτε) που καταφέρνουν να επιτύχουν άλλοι τίτλοι του είδους.
Η ύπαρξη του σεναρίου φαντάζει ως απλό πρόσχημα για τις συγκρούσεις στις οποίες θα λάβουμε μέρος. Η ιστορία μας μεταφέρει στο βασίλειο Orphea όπου ο Lord of the Night (ή Άρχοντας του Σκότους ελληνιστί) αρχίζει να σπέρνει την καταστροφή με τις εκατοντάδες χιλιάδες των στρατιωτών του.
Παίρνοντας το ρόλο πέντε ξεχωριστών μαχητών, καλούμαστε φυσικά να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εχθρό, ενώ οι συνήθεις ύποπτοι των fantasy “σκηνικών” κάνουν την εμφάνισή τους -Elves, Orcs κ.λπ. Ήδη από τις πρώτες cutscenes ο κόσμος του Ninety Nine Nights II καταλήγει να είναι από τους πιο τετριμμένους που έχουμε δει, καταφέρνοντας με μεγάλη δυσκολία να μας αποθαρρύνει από το πάτημα του skip cutscene στις διάφορες σκηνές που εκτυλίσσονται στην οθόνη μας. Μόνη σανίδα σωτηρίας στην παρακολούθησή τους αποτελεί η πάντα αγαπημένη προφορά και το ιδιαίτερο πάθος των Ιαπώνων ηθοποιών –όσον αφορά τη γνώμη του γράφοντος-, τις φωνές των οποίων μπορούμε να επιλέξουμε έναντι των αγγλικών voice overs.
Η πρώτη αποστολή της περιπέτειας μας δίνει τον έλεγχο του Galen, μαχητή των ανθρώπων, μεταφέροντάς μας σε ένα πεδίο μάχης με εκατοντάδες εχθρούς. Αργότερα, ολοκληρώνοντας διάφορα επίπεδα, θα “ξεκλειδώσουμε” τους υπόλοιπους τέσσερις πολεμιστές, κάθε ένας εκ των οποίων μάχεται σε ξεχωριστούς χάρτες.
Τα combos είναι εξαιρετικά απλοϊκά και βασίζονται στις δύο διαφορετικές επιθέσεις μεταξύ των γρήγορων-αδύνατων και αργών-δυνατών χτυπημάτων. Οι συνδυασμοί που μπορούμε να εκτελέσουμε με αυτά τα δύο κουμπιά μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ δεν εμπλουτίζονται ποτέ με νέες επιθέσεις, αναγκάζοντάς μας τελικά στν χρήση των ίδιων κινήσεων ξανά και ξανά και ξανά και... Ένα ελαφρώς επιφανειακό βάθος έρχεται να προσφέρει η χρήση ειδικών κινήσεων που πραγματοποιείται με το ταυτόχρονο πάτημα του LB και ενός εκ των κεντρικών κουμπιών. Μπορούμε να εξοπλίσουμε τον εκάστοτε χαρακτήρα έως και με τέσσερις ειδικές κινήσεις, τις οποίες ανακαλύπτουμε (με ελάχιστη δυσκολία) στους διάφορους χάρτες.
Προσφέροντας την πρώτη hack and slash εμπειρία στο, τότε, νέο σύστημα της Microsoft, η ομάδα ανάπτυξης κατάφερε να τραβήξει ορισμένα βλέμματα επάνω του, με τα καθαρά HD γραφικά (χωρίς να αποτελεί βέβαια κάτι το εξωπραγματικό) που συνοδεύονταν από τριψήφιους αριθμούς αντιπάλων ταυτόχρονα στην οθόνη.
Τέσσερα χρόνια μετά, η Konami έρχεται να μας μεταφέρει στο πρώτο sequel των ενενηκοστών ένατων νυχτών. Έπειτα από την ενασχόλησή μας με τον τίτλο της ιαπωνικής Feelplus, η πιθανότητα συνέχειας του franchise φαίνεται να είναι αρκετά...συννεφιασμένη. Παρουσιάζοντας μηδαμινά σημάδια εξέλιξης σε σχέση με το πρώτο μέρος, η εργασία της προαναφερθείσας εταιρίας δείχνει ιδιαίτερα βεβιασμένη, αδυνατώντας να προσφέρει κάτι νέο ή –έστω στο ελάχιστο- βελτιωμένο. Δυστυχώς, αυτή η νέα πρόταση της Konami αδυνατεί να κερδίσει το ενδιαφέρον μας ακόμα και μέσω της πιθανής πρόσκαιρης διασκέδασης (ή “guilty pleasure αν προτιμάτε) που καταφέρνουν να επιτύχουν άλλοι τίτλοι του είδους.
Η ύπαρξη του σεναρίου φαντάζει ως απλό πρόσχημα για τις συγκρούσεις στις οποίες θα λάβουμε μέρος. Η ιστορία μας μεταφέρει στο βασίλειο Orphea όπου ο Lord of the Night (ή Άρχοντας του Σκότους ελληνιστί) αρχίζει να σπέρνει την καταστροφή με τις εκατοντάδες χιλιάδες των στρατιωτών του.
Παίρνοντας το ρόλο πέντε ξεχωριστών μαχητών, καλούμαστε φυσικά να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εχθρό, ενώ οι συνήθεις ύποπτοι των fantasy “σκηνικών” κάνουν την εμφάνισή τους -Elves, Orcs κ.λπ. Ήδη από τις πρώτες cutscenes ο κόσμος του Ninety Nine Nights II καταλήγει να είναι από τους πιο τετριμμένους που έχουμε δει, καταφέρνοντας με μεγάλη δυσκολία να μας αποθαρρύνει από το πάτημα του skip cutscene στις διάφορες σκηνές που εκτυλίσσονται στην οθόνη μας. Μόνη σανίδα σωτηρίας στην παρακολούθησή τους αποτελεί η πάντα αγαπημένη προφορά και το ιδιαίτερο πάθος των Ιαπώνων ηθοποιών –όσον αφορά τη γνώμη του γράφοντος-, τις φωνές των οποίων μπορούμε να επιλέξουμε έναντι των αγγλικών voice overs.
Η πρώτη αποστολή της περιπέτειας μας δίνει τον έλεγχο του Galen, μαχητή των ανθρώπων, μεταφέροντάς μας σε ένα πεδίο μάχης με εκατοντάδες εχθρούς. Αργότερα, ολοκληρώνοντας διάφορα επίπεδα, θα “ξεκλειδώσουμε” τους υπόλοιπους τέσσερις πολεμιστές, κάθε ένας εκ των οποίων μάχεται σε ξεχωριστούς χάρτες.
Τα combos είναι εξαιρετικά απλοϊκά και βασίζονται στις δύο διαφορετικές επιθέσεις μεταξύ των γρήγορων-αδύνατων και αργών-δυνατών χτυπημάτων. Οι συνδυασμοί που μπορούμε να εκτελέσουμε με αυτά τα δύο κουμπιά μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ δεν εμπλουτίζονται ποτέ με νέες επιθέσεις, αναγκάζοντάς μας τελικά στν χρήση των ίδιων κινήσεων ξανά και ξανά και ξανά και... Ένα ελαφρώς επιφανειακό βάθος έρχεται να προσφέρει η χρήση ειδικών κινήσεων που πραγματοποιείται με το ταυτόχρονο πάτημα του LB και ενός εκ των κεντρικών κουμπιών. Μπορούμε να εξοπλίσουμε τον εκάστοτε χαρακτήρα έως και με τέσσερις ειδικές κινήσεις, τις οποίες ανακαλύπτουμε (με ελάχιστη δυσκολία) στους διάφορους χάρτες.
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
Medal of Honor PC Beta
Άνοιξε και επίσημα η beta έκδοση του Medal of Honor για PC.
Η Electronic Arts ανοίγει από σήμερα την beta έκδοση του νέου Medal of Honor για τους PC users. Στην beta θα συνδεθείτε online και θα συμμετάσχετε στο multiplayer mode του παιχνιδιού, επιλέγοντας ανάμεσα σε δύο διαφορετικά modes, καθώς και δύο διαθέσιμους χάρτες. Η beta θα διαρκέσει μέχρι τις 8 Οκτωβρίου. Για να συνδεθείτε και να κατεβάσετε τον Client, μπείτε στη διεύθυνση www.medalofhonor.com/pcopenbeta. Εκεί, στα δεξιά της οθόνης θα σας εμφανιστούν διάφορα εναλλακτικά sites για Download. Προτιμήστε αυτό της Electronic Arts.
Τι έχει το πακέτο
Οι δύο πρώτες τοποθεσίες που θα δείτε είναι η Kunar Base και η Shahikot Mountains, οι οποίες με βάση τους developers είναι εμπνευσμένες από πραγματικά μέρη. Στην Kunar Base, όπου θα παίζετε το Sector Control multiplayer mode, οι δύο πλευρές θα πολεμούν για τον έλεγχο σε συγκεκριμένους τομείς του χάρτη. Στα Shahikot Mountains, θα χρησιμοποιήσετε τακτική, καθώς θα πρέπει να ολοκληρώσετε μια σειρά από στόχους για να νικήσετε την αντίπαλη ομάδα. Το Multiplayer υποστηρίζει 2-24 παίκτες οnline (ομάδες των 12). Το χαρακτηρίζει το ρεαλιστικό μοντέλο καταστροφών, οι τακτικές μάχης και η δυνατότητα επεξεργασίας των όπλων σας μέσω ενός ευρηματικού customization system που παράγει εκατοντάδες συνδυασμούς.
Κυκλοφορία
Το Medal of Honor, αφήνει για πρώτη φορά το σενάριο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εισβάλει στο Αφγανιστάν. Θα εισβάλει και στις οθόνες του σπιτιού μας στις 15 Οκτωβρίου 2010, όταν και θα κυκλοφορήσει για PC, Playstation 3 και Xbox 360.
Η Electronic Arts ανοίγει από σήμερα την beta έκδοση του νέου Medal of Honor για τους PC users. Στην beta θα συνδεθείτε online και θα συμμετάσχετε στο multiplayer mode του παιχνιδιού, επιλέγοντας ανάμεσα σε δύο διαφορετικά modes, καθώς και δύο διαθέσιμους χάρτες. Η beta θα διαρκέσει μέχρι τις 8 Οκτωβρίου. Για να συνδεθείτε και να κατεβάσετε τον Client, μπείτε στη διεύθυνση www.medalofhonor.com/pcopenbeta. Εκεί, στα δεξιά της οθόνης θα σας εμφανιστούν διάφορα εναλλακτικά sites για Download. Προτιμήστε αυτό της Electronic Arts.
Τι έχει το πακέτο
Οι δύο πρώτες τοποθεσίες που θα δείτε είναι η Kunar Base και η Shahikot Mountains, οι οποίες με βάση τους developers είναι εμπνευσμένες από πραγματικά μέρη. Στην Kunar Base, όπου θα παίζετε το Sector Control multiplayer mode, οι δύο πλευρές θα πολεμούν για τον έλεγχο σε συγκεκριμένους τομείς του χάρτη. Στα Shahikot Mountains, θα χρησιμοποιήσετε τακτική, καθώς θα πρέπει να ολοκληρώσετε μια σειρά από στόχους για να νικήσετε την αντίπαλη ομάδα. Το Multiplayer υποστηρίζει 2-24 παίκτες οnline (ομάδες των 12). Το χαρακτηρίζει το ρεαλιστικό μοντέλο καταστροφών, οι τακτικές μάχης και η δυνατότητα επεξεργασίας των όπλων σας μέσω ενός ευρηματικού customization system που παράγει εκατοντάδες συνδυασμούς.
Κυκλοφορία
Το Medal of Honor, αφήνει για πρώτη φορά το σενάριο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και εισβάλει στο Αφγανιστάν. Θα εισβάλει και στις οθόνες του σπιτιού μας στις 15 Οκτωβρίου 2010, όταν και θα κυκλοφορήσει για PC, Playstation 3 και Xbox 360.
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
«Fallout: New Vegas»: νέο gameplay βίντεο
Για το «Fallout: New Vegas» έσκασε μύτη ένα νέο βίντεο το οποίο έχει καταγραφεί από μια εξωτερική κάμερα και μας δείχνει σκηνές από το παιχνίδι. Αυτό το βίντεο δεν είναι μεγάλο ή συναρπαστικό, αλλά το gameplay που μας απεικονίζει είναι αρκετά συμπαθητικό.
Το νέο παιχνίδι που θα διεξάγεται σε ένα σκηνικό αποκάλυψης αναμένεται να είναι διαθέσιμο στις 22 Οκτωβρίου. Θα περιμένουμε να αφουγκραστούμε τις πρώτες πληροφορίες για τον χειρισμό και την πλοκή του παιχνιδιού καθώς και την τελειότητά του στο τομέα των γραφικών για να το συγκρίνουμε.....
Το νέο παιχνίδι που θα διεξάγεται σε ένα σκηνικό αποκάλυψης αναμένεται να είναι διαθέσιμο στις 22 Οκτωβρίου. Θα περιμένουμε να αφουγκραστούμε τις πρώτες πληροφορίες για τον χειρισμό και την πλοκή του παιχνιδιού καθώς και την τελειότητά του στο τομέα των γραφικών για να το συγκρίνουμε.....
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
Guitar Hero: Warriors of Rock
Η σειρά Guitar Hero έχει πολλές από τις τελευταίες εκδόσεις της αφιερωμένες σε συγκεκριμένα συγκροτήματα. Τώρα, αποφάσισε πλέον να αφιερωθεί στο πιο αξιοσέβαστο είδος μουσικής, την Rock. Άλλωστε, πάντοτε τα μουσικά games παρέπεμπαν σε ροκ καταστάσεις, κυρίως λόγω της παρουσίας ηλεκτρικής κιθάρας.
Το Σενάριο
Η σειρά Guitar Hero έχει πολλές από τις τελευταίες εκδόσεις της αφιερωμένες σε συγκεκριμένα συγκροτήματα. Τώρα, αποφάσισε πλέον να αφιερωθεί στο πιο αξιοσέβαστο είδος μουσικής, την Rock. Άλλωστε, πάντοτε τα μουσικά games παρέπεμπαν σε ροκ καταστάσεις, κυρίως λόγω της παρουσίας ηλεκτρικής κιθάρας.
Το άλλο Σενάριο
Είναι η πρώτη φορά που σε μουσικό video game έχουμε και…σενάριο! Άραγε οι προγραμματιστές εμπνεύστηκαν απ’ το Brutal Legend και είπαν να κάνουν κάτι ανάλογο κι εδώ; Η ουσία είναι ότι σε μια μυθική εποχή, ένας μεγάλος ήρωας κάποτε πάλεψε με το αρχαίο κακό, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο τσεκούρι, αλλά τελικά έχασε τη μάχη. Έκτοτε, το κακό αποκοιμήθηκε και το μεγάλο τσεκούρι χάθηκε. Τώρα όμως το κακό επανέρχεται κι εσείς θα κληθείτε να δώσετε μία μάχη μαζί του, χρησιμοποιώντας για όπλο…την κιθάρα σας!
Η λογική
Στο Guitar Hero: Warriors of Rock, δεν παίζετε απλά ένα μουσικό game. Η Neversoft έχει δώσει στο δημιούργημά της και χαρακτήρα…RPG, καθώς οι «αποστολές» ολοκλήρωσης κομματιών σας δίνονται υπό την μορφή των quests. Η βάση του gameplay όμως δεν αλλάζει. Καταρχήν διαλέγετε έναν από τους δύο διαθέσιμους χαρακτήρες (άνδρα ή γυναίκα) και σε κάθε ερμηνεία με την κιθάρα σας, θα πρέπει κάθε φορά να ολοκληρώσετε το τραγούδι, χωρίς να «κοπείτε» από συνεχόμενες λάθος νότες. Αυτό που αλλάζει, είναι ότι ουσιαστικά εδώ έχετε περισσότερους στόχους για κάθε κομμάτι. Προκειμένου να ολοκληρώσετε όσο το δυνατόν περισσότερα quests και να ξεκλειδωθούν τα τραγούδια της επόμενης φάσης, θα χρειαστεί όχι μόνο να αποδώσετε καλά στα τραγούδια σας, αλλά και να ολοκληρώσετε παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερους από τους στόχους που σας δίνονται. Αυτοί μπορεί να είναι π.χ. το να χτυπήσετε 10 νότες στη σειρά, να καταφέρετε να μη χάσετε νότα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κ.ο.κ.
Οι χαρακτήρας του παιχνιδιού έχουν κάποιες ειδικές ικανότητες. Για παράδειγμα, η Casey Lynch διαθέτει προστασία ώστε να έχει το δικαίωμα να χάνει μια νότα όταν προσπαθεί να πολλαπλασιάσει το σκορ της. Αντίστοιχα, ο Lars Umlaut μπορεί να πολλαπλασιάσει τους πόντους του όχι μόνο x4 όπως η Casey, αλλά μέχρι και x5.
Η διαφορά αυτού του Guitar Hero με τα προηγούμενα είναι ότι ουσιαστικά χάνεται η κλασική έννοια του Career Mode. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να ντύσετε τον χαρακτήρα σας ή να του αγοράσετε έξτρα αντικείμενα. Αρκείστε μόνο στο να παίζετε τα ίδια τραγούδια με στόχο την απόκτηση αστεριών και κατ’ επέκταση την πολυπόθητη μεταμόρφωση του χαρακτήρα σας. Υπάρχει μόνο ένα multiplayer mode 2-5 παικτών, το οποίο μπορεί να προσφέρει μία σεβαστή δόση μακροπρόθεσμης διασκέδασης.
Το Σενάριο
Η σειρά Guitar Hero έχει πολλές από τις τελευταίες εκδόσεις της αφιερωμένες σε συγκεκριμένα συγκροτήματα. Τώρα, αποφάσισε πλέον να αφιερωθεί στο πιο αξιοσέβαστο είδος μουσικής, την Rock. Άλλωστε, πάντοτε τα μουσικά games παρέπεμπαν σε ροκ καταστάσεις, κυρίως λόγω της παρουσίας ηλεκτρικής κιθάρας.
Το άλλο Σενάριο
Είναι η πρώτη φορά που σε μουσικό video game έχουμε και…σενάριο! Άραγε οι προγραμματιστές εμπνεύστηκαν απ’ το Brutal Legend και είπαν να κάνουν κάτι ανάλογο κι εδώ; Η ουσία είναι ότι σε μια μυθική εποχή, ένας μεγάλος ήρωας κάποτε πάλεψε με το αρχαίο κακό, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο τσεκούρι, αλλά τελικά έχασε τη μάχη. Έκτοτε, το κακό αποκοιμήθηκε και το μεγάλο τσεκούρι χάθηκε. Τώρα όμως το κακό επανέρχεται κι εσείς θα κληθείτε να δώσετε μία μάχη μαζί του, χρησιμοποιώντας για όπλο…την κιθάρα σας!
Η λογική
Στο Guitar Hero: Warriors of Rock, δεν παίζετε απλά ένα μουσικό game. Η Neversoft έχει δώσει στο δημιούργημά της και χαρακτήρα…RPG, καθώς οι «αποστολές» ολοκλήρωσης κομματιών σας δίνονται υπό την μορφή των quests. Η βάση του gameplay όμως δεν αλλάζει. Καταρχήν διαλέγετε έναν από τους δύο διαθέσιμους χαρακτήρες (άνδρα ή γυναίκα) και σε κάθε ερμηνεία με την κιθάρα σας, θα πρέπει κάθε φορά να ολοκληρώσετε το τραγούδι, χωρίς να «κοπείτε» από συνεχόμενες λάθος νότες. Αυτό που αλλάζει, είναι ότι ουσιαστικά εδώ έχετε περισσότερους στόχους για κάθε κομμάτι. Προκειμένου να ολοκληρώσετε όσο το δυνατόν περισσότερα quests και να ξεκλειδωθούν τα τραγούδια της επόμενης φάσης, θα χρειαστεί όχι μόνο να αποδώσετε καλά στα τραγούδια σας, αλλά και να ολοκληρώσετε παράλληλα όσο το δυνατόν περισσότερους από τους στόχους που σας δίνονται. Αυτοί μπορεί να είναι π.χ. το να χτυπήσετε 10 νότες στη σειρά, να καταφέρετε να μη χάσετε νότα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κ.ο.κ.
Οι χαρακτήρας του παιχνιδιού έχουν κάποιες ειδικές ικανότητες. Για παράδειγμα, η Casey Lynch διαθέτει προστασία ώστε να έχει το δικαίωμα να χάνει μια νότα όταν προσπαθεί να πολλαπλασιάσει το σκορ της. Αντίστοιχα, ο Lars Umlaut μπορεί να πολλαπλασιάσει τους πόντους του όχι μόνο x4 όπως η Casey, αλλά μέχρι και x5.
Η διαφορά αυτού του Guitar Hero με τα προηγούμενα είναι ότι ουσιαστικά χάνεται η κλασική έννοια του Career Mode. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να ντύσετε τον χαρακτήρα σας ή να του αγοράσετε έξτρα αντικείμενα. Αρκείστε μόνο στο να παίζετε τα ίδια τραγούδια με στόχο την απόκτηση αστεριών και κατ’ επέκταση την πολυπόθητη μεταμόρφωση του χαρακτήρα σας. Υπάρχει μόνο ένα multiplayer mode 2-5 παικτών, το οποίο μπορεί να προσφέρει μία σεβαστή δόση μακροπρόθεσμης διασκέδασης.