Vanquish μόνο για τα X360, PS3

Λοιπόν ξεκινάμε από τα βασικά: ξέρουμε όλοι τι είναι το powerslide; Όσοι δεν ξέρετε, μπορείτε να δείτε την ταινία Tenacious D and the Pick of Destiny με τον τρισυπόστατο Jack Black στην οποία διδάσκει τι ακριβώς είναι το powerslide. Και για να σας γλυτώσω από τον κόπο κάντε «κλικ» εδώ για να μην ψάχνετε.
Όπως λοιπόν λέει και στο βιντεάκι «it is the single most powerful stage move in any rocker’s arsenal». Και αυτό είναι αλήθεια. Το powerslide είναι κουλ, είναι σέξυ, είναι γκρούβι, είναι φάνκι, είναι μαγκιά. Φανταστείτε τώρα να κάνετε powerslide με μία φουτουριστική πανοπλία, σε ένα φουτουριστικό τοπίο, με υποβοήθηση από προωθητήρες, πυροβολώντας ρομπότ σε αργή κίνηση ανάβοντας τσιγάρο στο τέλος! Πωπω ρε σεις ανατρίχιασα! Κι όμως αυτό είναι το Vanquish. Ένα παιχνίδι που έχει φτιαχτεί από έναν σύγχρονο μύθο των computer games, τον άνθρωπο που γέννησε τα survival horror παιχνίδια και μας πρόσφερε τη σειρά Resident Evil, τον Shinji Mikami. Τελικά όταν «το ‘χεις»…
Αυτό το πράμα στο κέντρο που μοιάζει με κεφάλι τυριού ή pie chart (ανάλογα με το πόσο πεινασμένοι είστε) δείχνει τον χρόνο που απομένει για το slow motion -μόλις κοκκινίσει, time's up.Πόσο, μα πόσο γαμάτος είμαι;
Η ιστορία του Vanquish μπορώ να πω πως είναι αρκετά καλή, αν και δεν της λείπουν τα κλισέ. Βρισκόμαστε στο μέλλον και ενώ τα πράγματα στο Σαν Φρανσίσκο κυλάνε σχεδόν ειδυλλιακά, ένας περίεργος διαστημικός σταθμός ρίχνει μια μυστηριώδη ακτίνα η οποία χτυπάει την πόλη κάνοντας τα πάντα να δείχνουν λες και βρίσκονται σε έναν τεράστιο φούρνο μυκροκυμμάτων. Έτσι, κάθε τι υγρό αρχίζει να… βράζει και βέβαια οι άνθρωποι που αποτελούμαστε από 70% νερό, δεν αποτελούμε εξαίρεση. Την ευθύνη για αυτό το χτύπημα αναλμβάνει ένας κακός Ρώσος (ασχολίαστο τώρα αυτό) και έτσι οι καλοί Αμερικάνοι, τιγκαρισμένοι από πατριωτισμό, αποφασίζουν να κάνουν ντου στον διαστημικό σταθμό έχοντας μαζί και ένα μυστικό όπλο. Εμένα! Ή τέλος πάντων τον ήρωα του παιχνιδιού ονόματι Sam. Άσχετο, αλλά μετά τον Sam Fisher είναι ο δεύτερος Sam που είναι τόσο κουλ και γαμάτος σε παιχνίδι. Α, είναι και η Samus αλλά αυτή είναι υπεργκόμενα και δεν πιάνεται. Παμ’ παρακάτω λοιπόν.
Τα bosses δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχουν πάντα μορφή ανθρωποειδούς. Να, αυτό εδώ για παράδειγμα μοιάζει να 'χει βγει κατ' ευθείαν από μονάδα παραγωγής της Komatsu!Ο Sam, που λέτε, είναι ένας πρώην αθληταράς, πρωταθλητής στο κολεγιακό πρωτάθλημα φούτμπολ που δώρισε το σώμα του στην επιστήμη η οποία τον εξόπλισε με μία πειραματική πανοπλία μετατρέποντάς τον σε μία τέλεια πολεμική μηχανή. Είναι πιο γρήγορος, πιο εύστοχος, πιο δυνατός και γενικότερα μια σκάλα παραπάνω από τους υπόλοιπους στρατιώτες. Έτσι, για αυτό το λόγο (αλλά και για κάποιον άλλο που δεν θα σας αποκαλύψω) τον επιλέγουν να πάει με τη δύναμη κρούσης στον διαστημικό σταθμό και να σταματήσει τον τρελό Ρώσο πριν αυτός πραγματοποιήσει την απειλή του για επίθεση και στη Νέα Υόρκη. Βέβαια εδώ πρέπει να σας πω ότι ο «διαστημικός σταθμός» είναι περισσότερο κάτι σαν τεχνητός πλανήτης αφού αφ’ ενός είναι πραγματικά τεράστιος, αφ’ ετέρου πέρα από κλειστούς χώρους έχει και κανονικούς βιότοπους. Παρόλο που ο ήρωάς μας έχει κάποια προβληματάκια συμπεριφοράς και γενικότερα δεν είναι και ο πιο συμπαθής άνθρωπος στον κόσμο, δημιουργεί συμπάθιες στην «ομάδα» και δεν αργεί να γίνει από τους «αγαπημένους της εξέδρας». Κάτι σαν τον Γιαννάκη τον Φετφατζίδη στο πιο ψηλό και στο μεγαλύτερο, με φουτουριστική πανοπλία και υπερόπλα στο διάστημα (ντόινγκ).