Τα Xcom αντιπροσωπεύουν ένα είδος gameplay απειλούμενο σοβαρά με εξαφάνιση - τα παιχνίδια τακτικής. Ειδικά στις κονσόλες η κατάσταση είναι σοβαρή. Δυσκολεύμαι πολύ να σκεφτώ πάνω από τρία παιχνίδια τακτικής που να βγήκαν στην προηγούμενη γενιά, πόσο μάλλον στην τωρινή. Γι’αυτό και η κυκλοφορία του Xcom 2 στα PS4 και Xbox One είναι ένα ανέλπιστα ευτυχές συμβάν, ένα δώρο αν θέλετε της Firaxis στους ελάχιστους πια οπαδούς αυτού του σκληροπυρηνικού είδους. Τα δώρα όμως έχουν την τάση να μας κάνουν δυο φορές πιο δυστυχισμένους αν δεν είναι αυτό που περιμέναμε οπότε τίθεται το εξής ερώτημα: είναι το Xcom 2 ένα καλό παιχνίδι τακτικής;
Κάτι που ίσως θα έπρεπε να απαντηθεί πριν ασχοληθούμε με το παραπάνω ερώτημα αφορά το ίδιο το είδους. Τι είναι ένα παιχνίδι τακτικής; Λοιπόν, σκεφτείτε το ως ένα πλήρες παιχνίδι στρατηγικής διαμορφωμένο κατά γύρους, με διαχείριση πόρων, βάσης και επεκτάσεων που, αντί για μάχες μεταξύ ολόκληρων στρατών, χειρίζεστε μάχες μεταξύ μονάδων. Στο Xcom 2, εν προκειμένω, χειρίζεστε στρατιώτες που μάχονται εξωγήινους. Η λογική του παιχνιδιού προστάζει να τοποθετείτε έτσι τους στρατιώτες στον εκάστοτε χάρτη ώστε να εκπληρωθούν επιτυχώς οι επιταγές της αποστολής, να εξολοθρευτούν πιθανώς οι εξωγήινοι και όλα αυτά δίχως να τραυματιστούν -ή ακόμα χειρότερα να σκοτωθούν- οι στρατιώτες σας. Είναι στη βάση της μια απλή λογική η οποία εμπλουτίζεται τόσο από τις περιορισμένες κινήσεις του κάθε στρατιώτη σε κάθε γύρο, όσο και από το περιβόητο σύστημα RNG (Random Number Generator). Κάθε χτύπημα, τόσο των δικών σας όσο και των αντιπάλων, κυβερνάται από την τυχαιότητα των ποσοστών, δηλαδή οι βολές έχουν μόνο κάποια συγκεκριμένη πιθανότητα να είναι επιτυχείς.
Τούτο το πιθανοκρατικό σύστημα είναι ευχή και κατάρα μαζί. Μπορεί εκείνο το απελπισμένο χτύπημα της 20% πιθανότητας να βρει τελικά στόχο και χάρη σε αυτό να σωθεί μια καταδικασμένη αποστολή, αλλά μπορεί και κάποιο άλλο, της τάξης της 85% επιτυχίας, να βρει αέρα και η στρατηγική σας να καταρρεύσει σαν ένα καλοστημένο ντόμινο. Αν μη τι άλλο, το RNG είναι τελικά κίνητρο. Όντας εν δυνάμει σκόπελος για την επιτυχία της αποστολής, σας ωθεί στο να κάνετε τις όποιες κινήσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να μειωθεί ο βραχνάς της τυχαιότητας. Και το παιχνίδι το ξέρει αυτό οπότε έχει φροντίσει να τοποθετήσει στους χάρτες διάφορα στοιχεία που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε υπέρ σας και οι στόχοι της εκάστοτε αποστολής να επιδέχονται παραπάνω από μία προσέγγιση. Πιο σημαντικό όμως απ’όλα είναι το γεγονός πως οι περισσότερες αποστολές στο Xcom 2 ξεκινάνε υπό καθεστώς απόκρυψης. Οι εξωγήινοι δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη των στρατιωτών έως ότου βρεθούν στο (κάπως εκτεταμένο) οπτικό τους πεδίο, γεγονός που σας δίνει την ελευθερία να στήσετε παγίδες στους πιο επικίνδυνους εχθρούς ή περιπολίες εχθρών και, σε κάθε περίπτωση, πλεονεκτικό χέρι σε μερικές κρίσιμα δύσκολες μάχες.
Οι vipers είναι μισητοί εχθροι.
Η ιδέα της απόκρυψης (μπορείτε να το πείτε ελεύθερα και stealth, αυτό είναι) πηγάζει κατευθείαν από την πλοκή του παιχνιδιού. Το Xcom 2 είναι μια συνέχεια του Xcom: Enemy Uknown, όπου οι εξωγήινοι εισέβαλαν στη Γη με κακές προθέσεις. Το sequel αναγνωρίζει το κακό τέλος εκείνου του σεναρίου, δηλαδή πλέον κουμάντο στον πλανήτη κάνει η Advent, μια οργάνωση-βιτρίνα των εξωγήινων κατακτητών. Κάνεις δεν της αντιστέκεται πλην τριών ατόμων που ψάχνουν απεγνωσμένα για τον Commander, τον οποίο χειρίζεστε εσείς. Αναλαμβάνοντας αυτόν το ρόλο έχετε και την ολοκληρωτική οργάνωση της επανάστασης. Προφανώς, οι αριθμοί των διαθέσιμων στρατιωτών και πόρων (μιλάμε άλλωστε για μυστικά πράγματα) δεν μπορούν να συγκριθούν με τις ορδές της Advent, οπότε το παιχνίδι μπαίνει εξαρχής σε μια λογική ανταρτοπολέμου, εξ ου και το καθεστώς της απόκρυψης.
Φυσικά, το stealth που προκύπτει είναι μόνο ένα από τα παρελκόμενα του ανταρτοπολέμου αυτού. Μετά από 20 χρόνια υπό το ζυγό των εξωγήινων, πολλά πράγματα που είχαν επιτευχθεί στο πρώτο παιχνίδι πρέπει να κατακτηθούν ξανά από την αρχή. Αρχικά, καλείστε να έρθετε σε επικοινωνία με άλλες εστίες αντίστασης ανά την υφήλιο με σκοπό να επεκτείνετε το πεδίο δράσης σας εναντίον των εχθρών και να αποκτήσετε υψηλότερο εισόδημα από supplies, το νόμισμα δηλαδή στον κόσμο του Xcom. Από την άλλη, πρέπει να αναθέσετε στους επιστήμονές σας να ερευνήσουν τα πτώματα και τις τεχνολογίες των εξωγήινων για να εξοπλίσετε τους στρατιώτες σας με δυνατότερα όπλα και πιο ανθεκτικές πανοπλίες. Συν τοις άλλοις, με την πρόοδο στο παιχνίδι χρειάζεται να αναβαθμίσετε και το Avenger, την ιπτάμενη βάση σας δηλαδή, ώστε να μπορεί να συντηρεί τους στρατιώτες και τις διάφορες ερευνητικές ανάγκες. Παράλληλα, καλείστε να χαράξετε την πορεία της αναβάθμισης του Avenger με τέτοιον τρόπο ώστε να χωράει και μερικές προσθήκες που βοηθούν στην εξέλιξη του σεναρίου, δηλαδή τη μάχη κατά των εξωγήινων.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα πολύ βασικά στοιχεία ενός συστήματος base building που λαμβάνει χώρα στο Xcom 2, ενός συστήματος ίσης σημασίας με τις νίκες στις μάχες που γίνονται εν καιρώ. Προσέξτε, όσα ανέφερα δεν είναι καν προαιρετικά, πρέπει να γίνουν όλα αν θέλετε να νικήσετε στο παιχνίδι και οι επιλογές που γίνονται πρέπει να είναι τέτοιες που δεν προκαλούν χρονοτριβές. Οι επιστήμονες έχουν πολλαπλά αντικείμενα προς μελέτη και το καθένα από αυτά επιφέρει ένα σημαντικό αποτέλεσμα. Ποιο όμως είναι αυτό που βοηθάει περισσότερο στην επόμενη αποστολή; Από την άλλη, το Avenger έχει περιορισμένες θέσης αναβάθμισης ενώ και οι γραμμές επικοινωνίας που στήνονται με τις γείτονες περιοχές είναι και αυτές με τη σειρά τους λίγες.
Και τα sectoids είναι μισητοί εχθροί.
Στο δυνητικά αυτό αγχωτικό σύστημα την τελική πινελιά βάζει η έννοια του χρόνου. Ό,τι και αν κάνετε με τη βάση σας απαιτεί χρόνο και εδώ, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, ο χρόνος είναι πολυτέλεια. Εκτός του ότι με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται ολοένα και δυνατότεροι εξωγήινοι στις μάχες, όσο εσείς αντιμάχεστε την Advent αυτή δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Το μυστηριώδες Project Avatar της Advent, του οποίου η καταστροφή τελικά είναι και ο τελικός στόχος της πλοκής του παιχνιδιού, εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός και η σταδιακή εξέλιξή του σας φέρνει και ολοένα και πιο κοντά στο τρομακτικό game over. Όντως, το Xcom 2 δεν αστειεύεται, είναι από τους λίγους μοντέρνους τίτλους που χρησιμοποιούν το game over ως κινητήριο μηχανισμό, ως απειλή και άπαξ εμφανιστεί δύκολα σώζεται η κατάσταση. Βεβαίως, έχετε τη δυνατότητα να φρενάρετε την πρόοδο του Project Avatar και να δώσετε στον εαυτό σας επιπλέον χρόνο καταστρέφοντας τις βάσεις της Advent μέσω ειδικών αποστολών, ποτέ όμως δεν τορπιλίζετε ολοκληρωτικά τα σχέδια της μέχρι να δείτε το φινάλε του παιχνιδιού.
Μέχρι τότε λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να πει ότι το Xcom 2 είναι ένα αγχωτικό παιχνίδι γάτας-ποντικιού. Εξελίσσεται το Project Avatar αρκετά, τότε σαμποτάρετε μια βάση. Ως αντίποινα, η Advent προκαλεί τα dark events, δυσμενείς συνθήκες δηλαδή, όπως επιπλέον πανοπλία στους εξωγήινους ή υψηλότερο κόστος επικοινωνίας με άλλες περιοχές. Με τη σειρά σας μπορείτε να περιορίσετε αυτά τα dark events αλλά κάποια στιγμή υπάρχουν αντίποινα από την Advent, ανακύπτουν δηλαδή πολύ δύσκολες αποστολές σε περιοχές που έχετε ξεκλειδώσει, στις οποίες αν ηττηθείτε, χάνετε και πρόσβαση στις περιοχές και τα εισοδήματα τους. Παράλληλα, έχετε κατά νου και με ποια σειρά πρέπει να διαλέξετε τις αναβαθμίσεις γιατί ο χρόνος (και το χρήμα, αλλά σε μικρότερο βαθμό) είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εκτενές και καλοστημένο σύστημα που καταλήγει να είναι εθιστικό, χορταστικό και, τελικά, εξαιρετικό.
Ο έτερος πυλώνας του παιχνιδιού είναι σαφώς οι μάχες. Οι ίδιες οι μάχες όπως αναφέρθηκε κυβερνώνται από το σύστημα RNG, με τις όποιες τακτικές υπάρχουν για να το μετατοπίσετε υπέρ σας. Εδώ βοηθάνε πολύ οι χάρτες του παιχνιδιού και, κατά κύριο λόγο, το γεγονός πως τα πάντα στο παιχνίδι μπορούν να γκρεμιστούν. Είναι μεγάλο λάθος να βασίζεστε αποκλειστικά στην κάλυψη που σας προσφέρει ένα πεζούλι ή, Θεός φυλάξει, ένα αυτοκίνητο. Αυτά είναι πολυ πιθανό να δεχτούν πυρά και να εκραγούν, που σημαίνει χαμένη ζωή για τους προκείμενους στρατιώτες (αλλά και εχθρούς, να το θυμάστε), ενώ μία καλά πεταμένη χειροβομβίδα είναι σε θέση να καταστρέψει τοίχους, ορόφους και, γενικά, να προκαλέσει πονοκέφαλους. Οι χάρτες είναι γεμάτοι με αντικείμενα για κάλυψη και καλοσχεδιασμένα κτίρια στα οποία μπορείτε να εισέλθετε ώστε να στήσετε με πρωτοτυπία τη στρατηγική σας. Δυστυχώς η κάμερα δεν είναι πάντα συνεργάσιμη. Ναι μεν την ελέγχετε πλήρως, όταν όμως υπάρχει κάποιο κτίριο στη μέση δεν είστε και πολύ σίγουροι για τις σχετικές θέσεις των στρατιωτών με τους εξωγήινους ή για το βεληνεκές μιας χειροβομβίδας.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου