Medroid Prime: Federation Force Review

Το Metroid είναι ίσως η πιο συναρπαστική σειρά της Nintendo, με “ώριμη” ιστορία και gameplay τόσο καλό που σε κάνει να κλαις από αγαλλίαση. Μια σειρά που μας έχει δώσει διαμάντια, με αποκορύφωμα την τριλογία Metroid Prime. Δυστυχώς, στις (λίγες) απογοητεύσεις της σειράς έρχεται να προστεθεί τo Metroid Prime: Federation Force για το 3DS. Όχι τόσο γιατί περιμέναμε κάτι καλύτερο, αλλά γιατί και χωρίς το όνομα Metroid κολλημένο ολούθε, είναι ένας μέτριος τίτλος.

Η ιστορία διαδραματίζεται μετά το Metroid Prime 3: Corruption. Μπορεί η Samus να είχε μια ακόμα συντριπτική νίκη εναντίων των Space Pirates, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος τελείωσε. Οι Space Pirates ακόμα αποτελούν απειλή και η Intergalactic Federation δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός Federation marine που μαζί με το mech του, συνεχίζει τον πόλεμο ενάντια στους Space Pirates, έτσι ώστε να μην αποτελούν πια κίνδυνο. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από αποστολές με objectives και μπορείτε να παίζετε είτε μόνοι σας, είτε σε συνεργασία με άλλους τρεις παίκτες.

Θα το θέμα του co-op αφού μιλήσουμε για το βασικό θέμα του gameplay. Το Federation Force είναι, χωρίς έκπληξη, ένα shooter πρώτου προσώπου με πολλά κοινά με το Metroid Prime. Φαίνεται και από το όνομα άλλωστε. Έχετε το lock-on, που κλειδώνει στους εχθρούς, αλλά έχετε και την ελευθερία να κινείτε το στόχαστρο ενώ έχετε κλειδώσει στον εχθρό, κάτι το οποίο σας παρέχει ακρίβεια στις βολές. Εδώ όμως ξεκινάει το μεγάλο πρόβλημα του χειρισμού. Άν έχετε το 3DS/2DS, πρέπει να χρησιμοποιείτε το γυροσκόπιο της συσκευής, κάτι που σημαίνει ότι χάνετε το 3D και καλή τύχη αν παίζετε σε αμάξι ή λεωφορείο. Αν είστε κάτοχοι του New 3DS έχετε το δικό σας σετ προβλημάτων, αφού το c-stick δεν είναι ότι καλύτερο για shooting.

Μετά το Federation Force, θα γίνω ένας ice geemer.

Το δεύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα όπλα. Το κύριο όπλο είναι υπερβολικά αδύναμο όταν παίζετε μόνοι σας και το charge shot παίρνει υπερβολικά πολύ χρόνο για να φορτώσει και κάνει πραγματικά μεγάλη ζημιά μόνο όταν είναι πλήρως φορτισμένο. Αυτό καταλήγει στο να έχετε εχθρούς που χρειάζονται υπερβολικά πολλές βολές για να τους νικήσετε και bosses που παύουν να είναι διασκεδαστικά λόγω του ότι περιμένουν να κλωνοποιηθείτε με κάποιον μαγικό τρόπο ώστε να είστε σε δύο και τρία μέρη ταυτόχρονα. Τη λύση δίνει εν μέρει το ίδιο το παιχνίδι, με παραμετροποίηση και ειδικά όπλα. Η παραμετροποίηση σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε διαφορετικά chips και να αλλάζετε τις ιδιότητες του mech σας, έτσι ώστε να είστε πιο αποδοτικοί σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Τα διαφορετικά εναλλακτικά όπλα, τα οποία είναι διαθέσιμα εξαρχής και τα επιλέγετε στην αρχή κάθε αποστολής, έχουν αρκετή ποικιλία, από πυραύλους μέχρι ειδικές νάρκες που σας βοηθάνε όταν οι εχθροί αποφασίσουν να έρθουν ανα κύματα εναντίον σας. Φυσικά, κάπου η καλή ιδέα χαλάει. Τα ειδικά όπλα έχουν πολύ σπάνιες αναπληρώσεις στις πίστες, που ξαφνικά σας βάζουν σε μια λογική εξοικονόμησής τους. Αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερα κακό αν το κύριο όπλο δεν ήταν τόσο αργό και αδύναμο. Το αποτέλεσμα; Τα όπλα είναι ένα ακόμα πρόβλημα.

Το παραπάνω λύνεται με έναν απλό τρόπο: φέρτε φίλους. Στο co-op περισσότεροι παίκτες πυροβολούν τους στόχους και κάνουν μεγαλύτερη ζημιά σε μικρότερο χρόνο, οπότε τα αφεντικά και οι εχθροί είναι αρκετά πιο εύκολοι και διασκεδαστικοί στην αντιμετώπισή τους. Επίσης, έχει δοθεί μεγαλύτερη βάση στους ρόλους που έχει ο κάθε παίκτης, όχι μόνο διαφοροποιώντας τα όπλα που έχει ο καθένας ώστε να κάνουν διαφορετικό τύπο ζημιάς, αλλά και σαν εργασίες μέσα στις πίστες. Για παράδειγμα, να προστατεύουν ένα κινούμενο βαγόνι με αντικείμενα που δεν πρέπει να πέσουν στα χέρια των εχθρών ενώ οι άλλοι το σπρώχνουν ή να οδηγήσουν τέρατα σε κλουβιά, παγιδεύοντας τα. Ως εκ τούτου, το Federation Force είναι ένα παιχνίδι που προορίζεται σχεδόν αποκλειστικά για co-op, είτε τοπικό, είτε online. Που σημαίνει ότι μεμιάς χάνει την οποιαδήποτε αξία ως single-player εμπειρία καθώς το gameplay δεν αναπροσαρμόζεται στα δεδομένα του ενός παίκτη. Μην μπερδεύεστε όμως, τα προβλήματα στην στόχευση και στην αναπλήρωση των ειδικών όπλων παραμένουν και είναι αρκετά ενοχλητικά και στο multiplayer, περιορίζοντας χωρίς λόγο την διασκέδαση. Επίσης, εξαιτίας της χαρακτηριστικής έλλειψης voice chat, πρέπει να κάνετε στρατηγικό σχεδιασμό με προκάτ εκφράσεις, κάτι που επίσης δεν είναι ιδανικό.

Οι αποστολές έχουν πρωτεύοντες και δευτερεύοντες στόχους. Κάποιοι έχουν να κάνουν με επίλυση γρίφων, ενώ κάποιοι άλλοι απλά θέλουν να βρείτε μια περιοχή με κακούς και να τους εξαφανίσετε. Ενώ οι μάχες, ειδικά με παρέα, είναι αρκετά εντυπωσιακές και έντονες, οι γρίφοι είναι τουλάχιστον βαρετοί. Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να πυροβολήσετε μερικές φωτεινές μπάλες, να βρείτε μερικούς διακόπτες και τέλος. Ο σκοπός τους είναι κυρίως να σπάσουν τις συνεχόμενες μάχες, κάτι που καταφέρνουν, απλά όχι με τον καλύτερο τρόπο. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο Blast Ball, το οποίο είχε διατεθεί και δωρεάν πριν την κυκλοφορία του τίτλου. Το Blast Ball είναι ένα multiplayer παιχνίδι ποδοσφαίρου για έξι παίκτες (τρεις εναντίον τριών), μόνο που αντί οι παίκτες να κλωτσάνε την μπάλα, την πυροβολούν. Είναι μια διαφορετική προσέγγιση του ποδοσφαίρου, κοντά στη λογική του Rocket League αλλά σαφώς λιγότερο διασκεδαστική και δεν χρειάζεται καμία τεχνική. Σε ένα παιχνίδι όπου όλοι πυροβολούν την μπάλα, κανένας δεν έχει τον έλεγχό της. Οπότε απλά τρέχετε σε μια αρένα με άλλους παίκτες και πυροβολάτε μια μεγάλη σφαίρα, ελπίζοντας για το καλύτερο.

Πού κολλάει το Metroid;

Ο τεχνικός τομέας έχει ένα μεγάλο θετικό και ένα μεγάλο αρνητικό. Το αρνητικό είναι ότι τα γλυκούλικα μοντέλα των χαρακτήρων που θυμίζουν bobbleheads, είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Το θετικό είναι ότι τα περιβάλλοντα είναι καταπληκτικά και με το 3D ενεργοποιημένο ακόμα καλύτερα. Υπάρχουν τρεις πλανήτες με τα βασικά θέματα που περιμένουμε όλοι: πάγος, βιομηχανία και έρημος. Τα κτίρια και ο γενικός σχεδιασμός θυμίζει πολύ το παλιό καλό Metroid Prime, πράγμα που κάνει θαύματα με την ατμόσφαιρα του τίτλου. Ο ήχος, από την άλλη, περνά εντελώς απαρατήρητος. Η όλη μίξη sci-fi ήχου με αδιάφορο epic είναι κάτι που πραγματικά δεν σας μένει καθόλου, υπάρχει μόνο για να μην παίζετε σε αμήχανη σιωπή. Ίσως το κομμάτι που ακούγεται στην αρχή κάθε αποστολής να είναι λίγο πιο χαρακτηριστικό από την υπόλοιπη μουσική επένδυση. Τα ηχητικά εφέ επίσης σας αφήνουν να θέλετε κάτι περισσότερο.