SOCOM: Special Forces

Έπειτα από το αρκετά καλό και φιλόδοξο M.A.G. των 256 παικτών (ένα ρεκόρ για το χώρο των κονσόλων να υπενθυμίσουμε) η Zipper Interactive επιστρέφει στην ομάδα καταδρομών που την καταξίωσε, με το SOCOM: Special Forces. Μετά, λοιπόν, το SOCOM: Confrontation της Slant Six Games, η αμερικάνικη δημιουργός ξαναπαίρνει τα ηνία του franchise, αποφεύγοντας αυτή τη φορά την παράλειψη του campaign -προς ανακούφιση (είμαστε σίγουροι) όλων όσων επιθυμούν και single player τμήμα στους τίτλους που αγοράζουν. Για άλλη μία φορά, βέβαια, η πλάστιγγα γέρνει στο online κομμάτι, με το campaign να μην καταφέρνει να προσφέρει κάτι το αξιομνημόνευτο στα set pieces, στο gameplay και στο σενάριο.
Ταξιδεύοντας στη Μαλαισία
Το τρίτο αριθμημένο sequel του SOCOM μας μεταφέρει στο πρωτότυπο περιβάλλον της Μαλαισίας όπου θα πάρουμε τον έλεγχο μίας επίλεκτης ομάδας καταδρομών του NATO, προκειμένου να βοηθήσουμε στην αντιμετώπιση της εγχώριας επαναστατικής ομάδας ανταρτών, που επιχειρεί να ρίξει το καθεστώς της χώρας.
Σύντομα θα γίνει σαφές ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο απλή λόγω του σύγχρονου εξοπλισμού που φέρουν αυτές οι αντιστασιακές ομάδες. Εμείς θα αναλάβουμε το ρόλο του Aυστραλού επικεφαλής της πενταμελούς μας ομάδας, ενώ σε ορισμένες αποστολές θα πάρουμε τον έλεγχο της Κορεάτισσας συμμάχου, ονόματι Forty-Five. Οι ηθοποιοί που χαρίζουν τις φωνές τους μπορεί να κάνουν πολύ καλή δουλειά στην απόδοση των διαλόγων, με τη λεπτομέρεια των προσώπων τους αλλά και των μορφασμών τους να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, εντούτοις, αυτή η ποιότητα δεν καταφέρνει τελικά να υπερκεράσει το αδιάφορο σενάριο.
Κατά τη διάρκεια των δεκατεσσάρων αποστολών οι εξελίξεις δύσκολα θα κρατήσουν το ενδιαφέρον, καθώς τα ζητούμενα των αποστολών και οι στόχοι που αυτά εκπληρώνουν τα έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές. Θα χρειαστεί να σαμποτάρουμε εχθρικά οχήματα, να καταστρέψουμε αντιαεροπορικά όπλα, ώστε να καλέσουμε εναέρια υποστήριξη, και άλλα πολλά που δεν έχουν να προσφέρουν την παραμικρή διαφοροποίηση από ό,τι έχουμε ξαναδεί σε άλλους τίτλους με θέμα τον σύγχρονο πόλεμο.
Επιπλέον, οι ιδιαίτερα ρηχοί χαρακτήρες –πλην της Κορεάτισσας συμμάχου- δυσχεραίνουν τη δημιουργία ενδιαφέροντος. Ο πρωταγωνιστής δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από ένα απλό στρατιωτικό πιόνι που ακολουθεί ψυχρά και άβουλα τις εντολές που δέχεται, δίχως κάποιο χαρακτηριστικό που να τον καθιστά ως συμπαθή, ενώ οι υπόλοιποι τρεις από τους τέσσερις καταδρομείς υπάρχουν απλώς επειδή εξυπηρετούν τους gameplayόλοι οι όροι » Gameplay Με τον όρο gameplay αναφερόμαστε στη συνολική εμπειρία που εισπράττει ο παίκτης, κατά την αλληλεπίδραση του με ένα βιντεοπαιχνίδι. Με πολύ απλά λόγ... περισσότερα » μηχανισμούς. Ως εκ τούτου, δύσκολα θα σας προξενήσει κάποιο ενδιαφέρον η ανατροπή στα μέσα του τίτλου, η ύπαρξη της οποίας δείχνει ως μία ύστατη προσπάθεια δημιουργίας βάθους στα αδιάφορα τεκταινόμενα, με τις αφελείς εξηγήσεις της να μην πείθουν ιδιαίτερα.
Ως σανίδα σωτηρίας έρχεται να λειτουργήσει ο χαρακτήρας της Forty-Five, το ρόλο της οποίας θα πάρουμε σε ορισμένες αποστολές. Τα κείμενά της απέχουν από τα συνήθη γυναικεία στερεότυπα που βλέπουμε σε παρόμοιους τίτλους, αποδίδοντάς της μία ιδιαίτερα “γήινη” υπόσταση. Επιπλέον, σε αντίθεση με τους συμμάχους της, δείχνει πως κατανοεί πολύ περισσότερο την επικινδυνότητα της κατάστασης στην οποία βρίσκονται, κάτι το οποίο σημαίνει αυτομάτως την ευτυχή έλλειψη εξυπνακίστικων και ψευτο-χιουμοριστικών σχολίων από μέρους της, καθιστώντας την άμεσα ως έναν εξαιρετικά συμπαθή χαρακτήρα σε πλήρη αντιδιαστολή με τον πρωταγωνιστή.