Οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να εμφανίσουν αυτοάνοσες ασθένειες, όταν ένα δυσλειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο σώμα τους – και νέα έρευνα μπορεί τελικά να εξηγήσει το γιατί. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς το σώμα χειρίζεται το επιπλέον χρωμόσωμα Χ των γυναικών, ανέφεραν ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ την Πέμπτη – ένα εύρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερους τρόπους ανίχνευσης μιας μακράς λίστας ασθενειών που είναι δύσκολο να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν.
«Αυτό αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε όλη αυτή τη διαδικασία αυτοανοσίας», δήλωσε ο ανοσολόγος του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Τζον Γουέρι. Περισσότεροι από 24 εκατομμύρια Αμερικανοί, με ορισμένες εκτιμήσεις να φθάνουν έως και 50 εκατομμύρια, έχουν μια αυτοάνοση διαταραχή – ασθένειες όπως ο λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας και δεκάδες άλλες. Περίπου 4 στους 5 ασθενείς είναι γυναίκες, ένα μυστήριο που μπερδεύει τους επιστήμονες για δεκαετίες.
Jonathan Bailey via AP
«Ένοχο» χρωμόσωμα;
Μια θεωρία είναι ότι το χρωμόσωμα Χ μπορεί να είναι ένοχος. Εξάλλου, τα θηλυκά έχουν δύο χρωμοσώματα Χ ενώ τα αρσενικά ένα Χ και ένα Υ.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell, δείχνει ότι εμπλέκεται αυτό το Χ – αλλά με απροσδόκητο τρόπο. Το DNA μας μεταφέρεται μέσα σε κάθε κύτταρο σε 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων, συμπεριλαμβανομένου αυτού του τελικού ζεύγους που καθορίζει το βιολογικό φύλο. Το χρωμόσωμα Χ είναι γεμάτο με εκατοντάδες γονίδια, πολύ περισσότερα από το πολύ μικρότερο χρωμόσωμα Υ των αρσενικών.
Κάθε θηλυκό κύτταρο πρέπει να απενεργοποιήσει ένα από τα αντίγραφα του χρωμοσώματος Χ του, για να αποφύγει τη λήψη μιας τοξικής διπλής δόσης όλων αυτών των γονιδίων. Η πραγματοποίηση αυτής της λεγόμενης αδρανοποίησης του χρωμοσώματος Χ (γίνεται από) έναν ειδικό τύπο RNA που ονομάζεται Xist.
Αυτό το RNA «σταθμεύει» σε σημεία κατά μήκος του επιπλέον χρωμοσώματος Χ ενός κυττάρου, προσελκύει πρωτεΐνες που συνδέονται με αυτό σε παράξενες συστάδες και αδρανοποιεί το χρωμόσωμα. Ο δερματολόγος του Στάνφορντ δρ Χάουαρντ Τσανγκ εξερευνούσε πώς ο Xist κάνει τη δουλειά του, όταν το εργαστήριό του εντόπισε σχεδόν 100 από αυτές τις πρωτεΐνες. Ο Τσανγκ αναγνώρισε ότι πολλά έχουν να κάνουν με αυτοάνοσες διαταραχές που σχετίζονται με το δέρμα — οι ασθενείς μπορεί να έχουν «αυτοαντισώματα» που κατά λάθος επιτίθενται σε αυτές τις κανονικές πρωτεΐνες. «Αυτό μας έκανε να σκεφτούμε: Αυτά είναι τα γνωστά. Τι γίνεται με τις άλλες πρωτεΐνες στο Xist;»
Dusan Stankovic via Getty Images
H πληροφορία που λείπει
Ίσως αυτό το μόριο, που βρίσκεται μόνο στις γυναίκες, «θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να οργανώσει τις πρωτεΐνες με τέτοιο τρόπο ώστε να ενεργοποιήσει το ανοσοποιητικό σύστημα».
Εάν αληθεύει, ο ειδικός τύπος RNA που ονομάζεται Xist από μόνος του δεν θα μπορούσε να προκαλέσει αυτοάνοση νόσο, διότι θα επηρεάζονταν όλες οι γυναίκες.
Οι επιστήμονες σκέφτηκαν εδώ και καιρό ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός γενετικής ευαισθησίας και περιβαλλοντικής πυροδότησης, όπως μια μόλυνση ή ένας τραυματισμός, για να λειτουργήσει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Για παράδειγμα, ο ιός Epstein-Barr συνδέεται με τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Η ομάδα του Τσανγκ αποφάσισε να επιστρατεύσει αρσενικά ποντίκια εργαστηρίου με τεχνητούς Xist —χωρίς να αδρανοποιήσουν το μοναδικό τους χρωμόσωμα Χ— και να δουν τι συνέβη. Οι ερευνητές εκτράφηκαν επίσης σε ειδικά ποντίκια επιρρεπή σε μια πάθηση που μοιάζει με λύκο που μπορεί να προκληθεί από ένα χημικό ερεθιστικό.
Τα ποντίκια που παρήγαγαν Xist σχημάτισαν τις χαρακτηριστικές συστάδες πρωτεϊνών και, όταν πυροδοτήθηκαν, ανέπτυξαν αυτοανοσία που μοιάζει με λύκο, σε επίπεδα παρόμοια με τους θηλυκούς οργανισμούς, κατέληξε η ομάδα των ερευνητών.
Πέρα από τα ποντίκια, οι ερευνητές εξέτασαν επίσης δείγματα αίματος από 10 ασθενείς – και αποκάλυψαν αυτοαντισώματα που «στοχεύουν» πρωτεΐνες που σχετίζονται με τον Xist, τις οποίες οι επιστήμονες δεν είχαν προηγουμένως συνδέσει με αυτοάνοσες διαταραχές. Ένας πιθανός λόγος (που συνέβη αυτό), σύμφωνα με τον Τσανγκ είναι ότι έγιναν τυπικές δοκιμές για την αυτοανοσία χρησιμοποιώντας αρσενικά κύτταρα.
Απαιτείται πολλή περισσότερη έρευνα, αλλά τα ευρήματα «μπορεί να μας οδηγήσουν πιο γρήγορα στη διάγνωση ασθενών που φαίνονται κλινικά και ανοσολογικά αρκετά διαφορετικοί», είπε ο Γουέρι. «Τώρα έχουμε βρει τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του παζλ του πλαισίου από βιολογική σκοπιά…»
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου