Mervils Review για όλους..

Όταν κυκλοφόρησε το Super Mario 64 (και υπήρξα από τους τυχερούς που το απόλαυσαν στο αξέχαστο για μένα Nintendo 64) ήταν ριζοσπαστική η μεταφορά του πιο διάσημου platformer από τις δύο διαστάσεις στις τρεις. Το πείραμα είχε τεράστια επιτυχία, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και υπήρξε έναυσμα για την επιτυχία του 3D γενικότερα. Στις μέρες μας που το VR θεωρείται αν μην τι άλλο το επόμενο μεγάλο στοίχημα της βιομηχανίας, και μέχρι τουλάχιστον να βγει κάποια στιγμή ένα VR Super Mario, έχουν ήδη κυκλοφορήσει κάποια VR platformers, με το Mervils να είναι ό,τι πιο κοντά στο είδος του διάσημου υδραυλικού. Εντάξει, δεν έχει δημιουργηθεί από υπερκολοσσό όπως είναι η Nintendo, αλλά μπορεί και να φέρνει επανάσταση στο είδος. Ή μήπως όχι;

Στο Mervils δεν έχουμε να κάνουμε με υδραυλικό, αλλά με χομπιτοειδή πλασματάκια, των οποίων ο κόσμος απειλείται από τον φοβερό και τρομερό Balazar, ένα πρώην Mervil που θα μπορούσαμε να πούμε πως πήγε στη σκοτεινή πλευρά και έγινε ένας σούπερ κακός μάγος με μοναδικό σκοπό του να καταλάβει όλους τους κόσμους και να τους γεμίσει με σκοτάδι και μιζέρια. Εσείς, ως ο ήρωας-χόμπιτ-Mervil, αναλαμβάνετε να μαζέψετε όλες τις χαμένες και διάσπαρτες σελίδες του μυστικού βιβλίου των Mervils, κάτι το οποίο εγγυάται πως θα σας βοηθήσει να νικήσετε τον Balazar. Η ιστορία, που όπως καταλαβαίνετε έχει μαζέψει υλικό από πολλά παιχνίδια/ταινίες/βιβλία, σταματάει κάπου εδώ. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω, αλλά μεταξύ μας δε χρειάζεται απαραίτητα και κάτι παραπάνω. Ο Mario σε δεκάδες παιχνίδια ακόμα την πριγκίπισσα ψάχνει. Οπότε από πλευράς ιστορίας το Mervils σίγουρα δεν πρωτοτυπεί, αλλά προσφέρει το βασικό πακέτο για την αρχή του platformer.

Και αυτό γιατί ένα platformer στηρίζεται κυρίως στο gameplay του και στους κόσμους του. Το Mervils στο σημείο αυτό πρωτοτυπεί σχετικά, συνδυάζοντας κάποια βασικά στοιχεία RPG. Έτσι, ξεκινάτε την περιπέτεια με την δημιουργία του χαρακτήρα σας. Εδώ μπορείτε να επιλέξετε την εμφάνιση του Mervil σας, αλλάζοντάς του τον σωματότυπο, τα μαλλιά, τα μούσια, αλλά και το είδος προστασίας σας (πχ περικεφαλαία, επωμίδες κτλ). Στην αρχή όντας αρχάριοι μπορείτε μόνο να επιλέξετε τα βασικά όπλα και ένα καπέλο αν θέλετε, αλλά όσο προχωράτε στο παιχνίδι και συλλέγετε τις χαμένες σελίδες και τα νομίσματα που υπάρχουν διάσπαρτα στις διάφορες πίστες, ξεκλειδώνετε περισσότερα όπλα, περικεφαλαίες και άλλα. Μη φαντάζεστε τίποτα εντυπωσιακό ή κάποιο περίπλοκο σύστημα άμυνας/επίθεσης. Αλλά όσο πιο καλή προστασία έχετε τόσο πιο πολλές καρδιές προστίθενται στην υγεία σας.

Τα Mervils αυτοπροσώπως.

Όπως προσέξατε ανέφερα νομίσματα. Γιατί όπως προείπα το Mervils ακολουθεί/αντιγράφει αρκετά πιστά το Super Mario 64. Έτσι, μπορείτε να συλλέξετε νομίσματα είτε απλά μαζεύοντας αυτά που υπάρχουν διάσπαρτα στους κόσμους του παιχνιδιού, είτε ξεκλειδώνοντας σεντούκια, είτε σκοτώνοντας εχθρικά πλάσματα που ξεπετιούνται μπροστά σας, είτε ολοκληρώνοντας κάποιες αποστολές που σας αναθέτουν τα υπόλοιπα Mervils. Με τους ίδιους τρόπους βρίσκετε και τις χαμένες σελίδες, που όπως προανέφερα είναι ο βασικός σας στόχος. Για να το κάνετε αυτό επισκέφτεστε τους διάφορους κόσμους που έχουν σχεδιάσει οι developers του παιχνιδιού με τρόπο όχι πολύ διαφορετικό από (ώ τι έκπληξη) το Super Mario 64. Αντί για πίνακες ζωγραφικής που είχε το παιχνίδι της Nintendo, έχετε κάποιες πύλες που σας οδηγούν στους κόσμους, ενώ καθένας από αυτούς έχει άλλους τρεις έτοιμους να τους ανακαλύψετε. Τα νομίσματα, όπως και τις σελίδες τα χρειάζεστε προκειμένου να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό του ήρωά σας.

Οι βασικοί κόσμοι είναι τέσσερις: Ο κόσμος της εξοχής, ο κόσμος της άγριας δύσης, ο κόσμος των πάγων και τέλος ο κόσμος της Καραϊβικής. Καθένας από αυτούς έχει διαφορετικές αποστολές, διαφορετικούς εχθρούς και βέβαια διαφορετικά bosses. Στην ουσία τους, βέβαια, δε διαφέρουν και πολύ, είναι όμως ευχάριστα ανανεωτικοί ως προς τη συνολική τους ατμόσφαιρα. Η σειρά που επισκέπτεστε τους κόσμους είναι ελεύθερη, ενώ σε κάθε έναν από αυτούς είτε ολοκληρώνετε τις αποστολές που σας αναθέτουν τα Mervils με τα οποία συνομιλείτε, είτε απλά ολοκληρώνετε την πίστα, οπότε και συγκεντρώνετε τις χαμένες σελίδες. Μερικές από αυτές είναι κρυμμένες σε διάφορα σημεία του χάρτη, οπότε το ότι ολοκληρώνετε όλες τις αποστολές δε σημαίνει απαραίτητα ότι τις εντοπίζετε και όλες. Χρειάζεται να εξερευνήσετε όλα τα σημεία κάθε πίστας και να συνομιλήσετε με κάθε Mervil για να συγκεντρώσετε όλες τις σελίδες. Κάτι το οποίο όπως καταλαβαίνετε αρχίζει λίαν συντόμως να γίνεται βαρετό. Γιατί το Mervils ναι μεν είναι από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια VR παιχνίδια μέχρι τώρα (υπολογίζετε γύρω στις οκτώ ώρες αν θέλετε να βρείτε όλες τις σελίδες), αλλά πραγματικά αποδεικνύει ότι μία καλή VR εμπειρία δεν είναι μόνο η μεγάλη σε διάρκεια εμπειρία. Το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι 50% μικρότερο και θεωρώ πως και πιο απολαυστικό θα ήταν και θα προσέφερε ό,τι καλύτερο είχε. Ειδικά στον κόσμο της εξοχής που επισκέφθηκα και πρώτο (καθώς είναι η λογική σειρά) απογοητεύτηκα και δεν κρύβω ότι πολλές φορές σκεφτόμουν να το αφήσω το παιχνίδι. Ευτυχώς οι υπόλοιποι τρεις κόσμοι είναι εντυπωσιακά καλύτεροι και βελτιώνουν σημαντικά τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού. Πιστεύω ότι ο κόσμος της εξοχής θα μπορούσε να λείπει εντελώς.

Ο περιβόητος Balazar!

Όσον αφορά στο καθαρά platforming gameplay, εκτός από το κλασικό τρίπτυχο “χοροπηδάω-σκοτώνω-μαζεύω νομίσματα”, το Mervils πρωτοτυπεί σε διάφορα σημεία προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την δύναμη του VR. Έτσι, μπαίνετε μέσα σε κανόνια και εκτοξεύεστε, οδηγείτε ένα βαγόνι ή ένα έλκυθρο σε ράγες τρένου ή πίστα πάγου αντίστοιχα, ενώ προσπαθείτε να αποφύγετε πέτρες και φωτιές που εκτοξεύουν τα bosses εναντίον σας. Όλα αυτά απαιτούν ταχύτητα, αντανακλαστικά, ενώ προσφέρουν και μία ελάχιστη δόση αδρεναλίνης λόγω VR. Τα συγκεκριμένα σημεία είναι και από τα πιο ενδιαφέροντα του παιχνιδιού. Όσο για τα bosses, η δυσκολία ποικίλει με περίεργο τρόπο. Έτσι ενώ το πρώτο boss είναι αρκετά εύκολο (ο δράκος στον κόσμο της εξοχής στο κάστρο), τα υπόλοιπα τουλάχιστον σε εμένα φάνηκαν εκθετικά δυσκολότερα. Και εκεί που πίστευα ότι ο Balazar ο ίδιος θα μου σπάσει τα νεύρα μέχρι να εξοντωθεί, αποδείχθηκε πολύ πιο εύκολος από πχ το γκόλουμ με τις πέτρες. Όπως και να έχει η δυσκολία σε όλες τις πίστες είναι καλά ισορροπημένη και καταφέρνετενα εξοντώσετε τους εχθρούς ακριβώς πριν από το κομβικό σημείο που αρχίζει να σας ανεβαίνει η πίεση.

Καθώς το Mervils πάνω από όλα είναι VR παιχνίδι, καιρός να αναφέρουμε το immersion. Προσωπικά, από τα τρία VR platformers που έχω δοκιμάσει (Mervils, Bound και Robot Rescue), μόνο το Robot Rescue θεωρώ ότι έχει ένα άψογα σχεδιασμένο gameplay προσαρμοσμένο στα πλαίσια του VR και αυτό ενδεχομένως γιατί έχει μικρή διάρκεια. Γενικά, όπως και να το κάνουμε, όταν μιλάμε για τεχνολογία VR όλοι έχουμε στο μυαλό μας μία εμπειρία πρώτου προσώπου. Όταν απλά είστε η κάμερα που ακολουθεί ένα τρίτο πρόσωπο, η εμπειρία χαλάει σχεδόν αυτόματα γιατί δε νιώθετε ότι είστε μέσα στον κόσμο. Στα πλαίσια αυτά, θεωρώ ότι το Mervils με εξαίρεση δύο τρία σημεία, δεν καταφέρνει σε καμία περίπτωση να σας κάνει να νιώσετε ότι είστε μέσα σε έναν άλλο κόσμο και ότι δεν παίζετε ένα παιχνίδι. Και με αυτή τη λογική θεωρώ ότι θα ήταν εξίσου καλό αν το έπαιζα απλά στην τηλεόρασή μου. Γιατί εκτός των άλλων, και παρότι προσφέρει όλες τις πιθανές ρυθμίσεις άνεσης, θεωρώ ότι ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι από πλευράς ναυτίας. Πολλές φορές το σταμάτησα μόνο και μόνο γιατί είχα ζαλιστεί. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να ξεκινήσετε με κάμερα στατική και σιγά σιγά να τεστάρετε τις υπόλοιπες επιλογές.

Ο κόσμος στον βυθό της Kαραϊβικής είναι μακράν ο πιο όμορφος του παιχνιδιού.

Οπτικά, το Mervils είναι φανερά μία δημιουργία μικρού ανεξάρτητου στούντιο, με χοντροκομμένα μοντέλα, σχεδόν ανύπαρκτα textures και σε μερικά σημεία μέχρι και bugs στα γραφικά. Ο κόσμος της εξοχής ειδικά μου θύμισε κάποια παιχνίδια που υλοποιούν φοιτητές στα πλαίσια εργασιών τους. Ευτυχώς και σε αυτό τον τομέα, οι υπόλοιποι κόσμοι είναι σα να βγήκαν από άλλο παιχνίδι. Πολύχρωμοι, οπτικά πρωτότυποι και με ένα λεπτό χιούμορ φτιαγμένοι, αν μην τι άλλο αποζημιώνουν για την όποια έλλειψη πιο προχωρημένων τεχνικών. Στο ίδιο μοτίβο και ο ήχος. Η μουσική ανά τους κόσμους είναι χαριτωμένη, αλλά μονότονη, χωρίς όμως να εκνευρίζει. Οι ομιλίες σε γενικά πλαίσια έιναι προφανώς ερασιτεχνικές, αν και ορισμένες (όπως του μάγου Merlyn που σας καθοδηγεί ή ακόμα και του ίδιου του Balazar) είναι κάπως καλύτερες. Κάτι που μου άρεσε σαν πρωτοτυπία, είναι ότι η μουσική σε όλες τις πίστες βγαίνει από συγκεκριμένα σημεία. Έτσι πχ στον κόσμο της εξοχής υπάρχουν διάσπαρτα γραμμόφωνα ή στον κόσμο της Καραϊβικής (στον βυθό συγκεκριμένα) υπάρχουν διάσπαρτα κοχύλια μέσα από τα οποία βγαίνει η μουσική που ακούγεται. Χαριτωμένο.