Tearaway Unfolded Review

Ξεκινώντας την κριτική του Tearaway, όταν αυτό είχε κυκλοφορήσει για το PS Vita, είχα γράψει πως είναι σπάνιο για ένα παιχνίδι να εκμεταλλεύεται τόσο έξυπνα όλα τα χαρακτηριστικά μιας κονσόλας. Αυτό ήταν το βασικότερο γνώρισμα του παιχνιδιού, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν προσέφερε τίποτε άλλο. Για την ακρίβεια, το Tearaway ήταν (και είναι) ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS Vita, μόνο που πλέον δεν αποτελεί αποκλειστικότητά του. Το Tearaway γίνεται Tearaway Unfolded και έρχεται στο PS4 με τόσο πολλές αλλαγές που κερδίζει επάξια τον τίτλο του ουσιώδους remake.

Το Tearaway είναι από τα παιχνίδια που δεν έχουν σταθερά δομημένο σενάριο. Η μόνη κατεύθυνση που σας εμφανίζεται εν είδει αποστολής είναι πως πρέπει να καθοδηγήσετε τον αξιαγάπητο ήρωα (Iota αν επιλέξετε να είναι αγόρι, Atoi αν επιλέξετε κορίτσι) να παραδώσει ένα μήνυμα σε εσάς. Ακούγεται ελαφρώς μπλεγμένο μα δεν είναι. Εσείς, ο παίκτης δηλαδή, έχετε και έναν δεύτερο ρόλο: είστε ο “You”, μία οντότητα που οι κάτοικοι του κόσμου του παιχνιδιού λατρεύουν. Σας λατρεύουν, όχι λόγω κάποιου θεολογικού κισμέτ ή από φόβο, αλλά γιατί καθοδηγείτε έτσι τον Iota (μένω με τον Iota για λόγους κατανόησης) ώστε να επέμβετε και να τους διευκολύνετε ή να τους βοηθήσετε. Συνοπτικά δηλαδή, στο Tearaway δεν κάνετε τίποτε άλλο από το να καθοδηγείτε τον Iota ανάμεσα από τα εμπόδια που εμφανίζονται ώστε να σας πει ένα μυστικό. Το μυστικό αυτό βεβαίως δεν θα σας το αποκαλύψω, μόνο και μόνο γιατί αξίζει να το βιώσετε οι ίδιοι. Είναι όμως μια πανέξυπνη, σχεδόν συγκινητική, κατάληξη, αντάξια της εμπειρίας.

Δίνοντας σας λοιπόν δύο ρόλους, το παιχνίδι εκ των προτέρων χωρίζεται σε δύο μέρη. Πρώτο είναι αυτό στο οποίο καλείστε να ενεργείτε ως παίκτης. Εδώ τα πράγματα είναι απλά, σχεδόν αναμενόμενα. Σε στιγμές, το Tearaway είναι ένα αυθεντικό, τρισδιάστατο, πλην όμως απλοϊκό platformer. Ο Iota δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα από μόνος του, παρά μόνο να πηδά και να γίνεται μια σφαίρα που κυλά στο έδαφος. Ακόμα και αυτά όμως, πρέπει να τα μάθει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Με άλλα λόγια, περνάτε αρκετή ώρα απλά περιπλανώμενοι στον κόσμο του παιχνιδιού και μόνο από τη μέση περίπου και έπειτα η κατάσταση ας πούμε πως σοβαρεύει και το Tearaway γίνεται κάπως πιο απαιτητικό.

Ένας υπέροχος, χάρτινος κόσμος.

Το άλλο μέρος είναι μακράν πιο ενδιαφέρον και αυτό που ξεχωρίζει το Tearaway Unfolded από την έκδοση του PS Vita. Αφού είστε μια ανώτερη οντότητα έχετε την ικανότητα να χρησιμοποιείτε ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες δυνάμεις για να βοηθάτε τον Iota στο ταξίδι του. Μία από αυτές είναι ο άνεμος που προκαλείτε στον κόσμο του παιχνιδιού χαϊδεύοντας το touchpad του χειριστηρίου (η φορά του ανέμου αντιστοιχεί στη φορά του χαδιού) ενώ μια άλλη είναι η δυνατότητα να κάνετε κάποια σημεία του κόσμου να γίνονται τραμπολίνα με το πάτημα του touchpad, ώστε ο Iota να παίρνει φορά να και πηδάει πιο ψηλά. Φυσικά, αυτά δεν είναι οι μόνες δυνάμεις που έχετε ως “You”, αλλά αυτές που αφορούν το platforming. Πράγματι, ειδικά στα τελευταία επίπεδα, το παιχνίδι σας ζητά να συνδυάζετε και τους δυο σας ρόλους, δηλαδή τον έλεγχο του Iota και την επέμβαση στον κόσμο του. Τότε ακριβώς είναι που το Tearaway γίνεται σχεδόν δύσκολο, ενώ με τον έξυπνο (μα σύνθετο) αυτόν διαχωρισμό παραδίδει μαθήματα εφευρετικότητας στους μεγάλους του είδους.

Κάπου ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν και κάποιες στοιχειώδεις μάχες, με πρωταγωνιστές τον Iota και ορισμένους αστείους εχθρούς, τα scraps. Το πώς εμφανίζονται τα scraps ή το τί ακριβώς είναι μην το ρωτάτε πολύ, μάλλον πρόκειται για ποιητική αδεία της Media Molecule. Αυτό που αξίζει εδώ πέρα είναι ο δεύτερος έξυπνος συνδυασμός του διττού σας ρόλου. Από τη μία, μπορείτε να εξολοθρεύετε τους εχθρούς με τις βασικές ικανότητες του Iota ή, από την άλλη, μπορείτε να τους μαγεύετε. Χρησιμοποιώντας κατάλληλα τη φωτεινή μπάρα και τα γυροσκόπια του Dualshock 4, μπορείτε να φωτίζετε τον κόσμο του παιχνιδιού, πράγμα που μαγεύει τα scraps και τα κάνει να υπακούν στη θέληση σας. Βέβαια, εδώ το θέμα μας δεν είναι το πώς να βγείτε νικητής στις ομολογουμένως εύκολες μάχες του Tearaway. Το θέμα είναι πως τόσο στo PS Vita, όσο και στο PS4, το Tearaway είναι γεμάτο καταπληκτικές ιδέες διαδραστικότητας που λειτουργούν ως επί το πλείστον άψογα.

Κατά τ’ άλλα, θα έλεγε κανείς πως το Tearaway είναι ένα ήρεμο παιχνίδι με την περιήγηση στον κόσμο του να συνοδεύεται από χιούμορ, γαλήνη και πολλές χάρες στα πλάσματα που συναντάτε. Για να μαζεύει έξτρα κονφετί, που το ξοδεύετε για να αγοράζετε διάφορα αυτοκόλλητα ή νέα κοσμητικά χαρακτηριστικά για τον ήρωα, ο Iota πρέπει να παίρνει κάποια δώρα σε κάθε επίπεδο, που είτε τα βρίσκει σε απόμερα σημεία, είτε του τα δίνουν διάφορα πλάσματα μετά από κάποιες χάρες. Αυτές είναι συνήθως σχεδιαστικές εργασίες, δηλαδή καλείστε να σχεδιάσετε κάτι με τη βοήθεια του touchpad που μοιάζει κάπως στο ζητούμενο αντικείμενο (πχ σε ένα στέμμα ή στο φτερό μιας πεταλούδας). Η ιδέα αυτή με τα σχέδια είναι λιγότερο στο επίκεντρο απ’ όσο ήταν στην έκδοση του Vita, αφού με το touchpad τα αποτελέσματα είναι σχεδόν πάντα καταστροφικά. Φυσικά, πέρα από το κονφετί, κάνοντας χάρες αποκτάτε και αντικείμενα προς εκτύπωση μέσω του tearaway.me, χαρτιά δηλαδή που με την κατάλληλη χειροτεχνία μοιάζουν με ήρωες ή αντικείμενα μέσα από το παιχνίδι.

Με τις κατάλληλες κινήσεις, μπορείτε να φωτίζετε τον κόσμο του παιχνιδιού.

Το χαρτί είναι γενικά ζωτικής σημασίας στο Tearaway αφού σχεδόν τα πάντα στο παιχνίδι είναι χάρτινα! Από τους Iota/Atoi μέχρι τα scraps και από τα περιβάλλοντα μέχρι τα πλάσματα που κατοικούν στον κόσμο, όλα είναι φτιαγμένα από χαρτί και, φυσικά, αυτή είναι η βάση για μια ιδιαίτερη οπτική ταυτότητα. Όντως, το παιχνίδι είναι μια οπτασία, με ελάχιστα τεχνικά σφάλματα. Η ανάλυση 1080p σε συνδυασμό με τα 60 fps προσθέτει πολύ στην εμπειρία, ενώ η δύναμη του PS4 επιτρέπει διάφορα φίλτρα, όπως το antialiasing, να συμπληρώνουν άρτια το οπτικό σύνολο. Επίσης καταπληκτικός είναι και ο ηχητικός τομέας και κυρίως η μουσική, που συνεχίζει την καταπληκτική παράδοση της Media Molecule στον τομέα αυτό.