Κατακτώντας τον κόσμο στο Civilization V

Προσωπικά αν κάποιος μου πει τη λέξη «strategy», δύο είναι τα franchises που θα μου ‘ρθουν πρώτα στο μυαλό: Age of Empires και Civilization. Όχι πως πρόκειται για τα αγαπημένα μου strategy, ούτε ξεχνάω άλλα, απλά οι συγκεκριμένες σειρές είναι και αυτές που στον νου μου έχουν ταυτιστεί με την έννοια του είδους. Το Civilization V όπως αντιλαμβάνεστε δεν υπήρχε περίπτωση να μου γλιτώσει αφού με είχε φάει η περιέργεια (και μαζί μ’ αυτή και ένα καλό φιλαράκι :P) να δω τι διάολο σκαρφίστηκε πάλι ο Sid Meier.
Και μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές...Και μην αρχίσετε τα «καλά, εσείς είναι δυνατόν να μην ξέρετε;» γιατί μια χαρά δυνατόν είναι. Εδώ χθες, στην παρουσίαση και δεν κατόρθωσα να μάθω, έστω και off the record, την ημερομηνία ή την περίοδο κυκλοφορίας του demo του τίτλου. Για τέτοια μυστικοπάθεια μιλάμε… Εν πάση περιπτώσει, στη gamescom πήραμε μια καλή τζούρα από το νέο Civ αφού μπορεί μεν να μην το παίξαμε αλλά τουλάχιστον «ξεναγηθήκαμε» στις ατραξιόν του έχοντας για οδηγό τον Pete Murray της Firaxis.
Το πρώτο πράγμα που με ώθησε τα φρύδια μου να κάνουν level up ήταν τα γραφικά του παιχνιδιού τα οποία είναι με διαφορά τα πιο χαριτωμένα σε παιχνίδι της σειράς. Προσοχή: δεν μιλάω ούτε για ποιότητα, ούτε για λεπτομέρεια. Στη… χαριτωμενιά εστίασα, αφού ήταν πολύ «γούτσου-γούτσου» τα άτιμα! Το παιχνίδι θα περιλαμβάνει τρεις μεγάλους χάρτες: έναν για την Αφρική, έναν για την Ευρώπη και έναν για την Ασία ενώ η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με τα Civilization του παρελθόντος, αποτελούν τα εξάγωνα (ναι, τέλος τα τετράγωνα) από τα οποία αποτελείται πλέον ο χάρτης, μια κίνηση που προσφέρει περισσότερες επιλογές στη μάχη, αρτιότερη κίνηση των μονάδων και ένα αρκετά πιο λειτουργικό τερέν.
Το Giant Stealth Robot, το πιο «τούμπανο» όπλο στο παιχνίδι.Το demo μας ξεκίνησε με τον Murray να επισκέπτεται τον βασιλιά των Μάγια για να αρχίσει μαζί του διαπραγματεύσεις. Φαντάζεστε την πλάκα μου όταν ο τύπος μίλησε σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα που δεν ήταν άλλη από τη μητρική του! Με όλους τους λαούς να εκφράζονται στη δικιά τους γλώσσα, που λέτε (να 'ναι καλά οι υπότιτλοι) οι συνομιλίες έχουν εμπλουτιστεί με τη δυνατότητα ανταλλαγής τεχνολογίας, τη λεγόμενη research agreement –η οποία πάντως αν δεν προσέξετε μπορεί να αποβεί αρκετά ζημιογόνος, γεμίζοντάς σας με φρούδες ελπίδες και ξαλαφρώνοντάς σας άσκπα οικονομικά σε περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν τηρήσει τελικά τον λόγο της.
Σε ότι αφορά τη μακροημέρευση και την ευζωία του έθνους σας, μπορείτε να επενδύσετε σε 10 κατηγορίες social policies όπως commerce, honor, liberty, tradition κλπ. Η καθεμία έχει ξεχωριστά αποτελέσματα και ευνοεί διαφορετικές στρατηγικές ενώ σε περίπτωση που φτάσετε στο ανώτατο επίπεδο σε πέντε από δαύτες (ήτοι, τις μισές) κερδίζετε αυτόματα το παιχνίδι με cultural victory. Στον χάρτη υπάρχουν και πόλεις-κράτη που παίζουν σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξη του παιχνιδιού, οπότε όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ σημαντικό να έχετε με το μέρος αυτές που συνορεύουν με ‘σας. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το ότι για να τις προσαρτήσετε στο βασίλειό σας, θα πρέπει αναγκαστικά να τους κηρύξετε πόλεμο –καλά, αυτό το ρημάδι το «peaceful annexation» δεν το ‘χετε ακουστά ‘κει πέρα στη Firaxis;