Και τις ταινίες τις έχω δει και τα βιβλία τα έχω διαβάσει, ακόμα και σχεδόν όλα τα videogames έχω παίξει, παρόλο που τα περισσότερα ήταν κάτω του μετρίου. Μάλιστα ενθουσιάστηκα όταν στην πρώτη επίσκεψή μου στο περίφημο Durham για την παρθενική προπόνηση με τους ηρωικούς Wildcats με ξενάγησαν τα παιδιά και στον τοπικό Καθεδρικό όπου είχαν γυριστεί κάποιες σκηνές των πρώτων ταινιών (ρε συ Πετράκη και το Alnwick δυο βήματα ήταν από εμάς, γιατί δεν πήγαμε να δούμε το κάστρο που «υποδύθηκε» το Hogwarts;). Αν σε αυτό συνυπολογίσετε και το γεγονός ότι έχω παίξει όλα (ΟΛΑ, όμως!) τα LEGO-παίχνιδα της Traveller’s Tales, καταλαβαίνετε πως το ενδεχόμενο να αναλάβω εγώ την παρουσίαση του παιχνιδιού όταν έβγαινε, ήταν ισοπίθανο με το να γεμίσουν οι κινηματογραφικές αίθουσες από ενοχλητικά πιτσιρίκια που δεν θα μας αφήσουν να χαρούμε την ταινία.Σύμφωνα με έρευνα, το μέσο 11χρονο βρετανόπαιδο, καταναλώνει κατά μ.ο. 8 pints μπύρας εβδομαδιαίως. Οι μικροί μάγοι γιατί να αποτελέσουν εξαίρεση;Το ότι έχω παίξει, όπως σας ανέφερα και πιο πάνω, όλα τα LEGO-παίχνιδα από την εποχή του πρώτου LEGO Star Wars, έχει και τα μειονεκτήματά του. Βλέπετε, κάθε φορά, αισθάνομαι σαν να παίζω το ίδιο παιχνίδι ξανά και ξανά, με διαφορετικά επίπεδα και skins για τους χαρακτήρες. Περισσότερο σαν… mods μοιάζουν τα νέα μέρη της σειράς, παρά σαν καινούρια παιχνίδια και θαρρώ πως όποιος έχει παίξει έστω και δυο από αυτά μπορεί να το επιβεβαιώσει. Παρόλα αυτά, συνεχίζουν να με ελκύουν και έστω και αν έχω σταματήσει να ελπίζω στην έκπληξη της αλλαγής –ή έστω της εξέλιξης- συνεχίζω να ασχολούμαι με κάθε νέα κυκλοφορία, ειδικά αν με τραβάει και το θέμα του.
Λίγο-πολύ, αυτό συμβαίνει και με το LEGO Harry Potter: Years 1-4. Το μόνο ουσιαστικό στοιχείο που αλλάζει είναι το σενάριο, τα σκηνικά και οι πρωταγωνιστές, τα οποία όπως αφήνει να εννοηθεί και ο τίτλος, αντλούν την έμπνευσή τους από τα τέσσερα πρώτα μέρη της διάσημης σειράς βιβλίων της J.K. Rowling. Κατά τ’άλλα λοιπόν, μπορείτε να περιμένετε το γνώριμο LEGO-χιούμορ με τα –ξεκαρδιστικά, ορισμένες φορές- βιντεάκια-παρωδίες, ακατάπαυστη και ξέφρενη δράση που θα σας κάνει να σπάτε ξανά και ξανά κάθε πλαστικούρα για να συλλέξετε μέχρι και το τελευταίο stub, τους απλοϊκούς arcade γρίφους, το απολαυστικό και ανάλαφρο co-op και γενικότερα κάποιες ώρες ξέγνοιαστης και αγνής διασκέδασης.
Μέγα Σκάνδαλο: Πορνό φωτογραφίες στους διαδρόμους γνωστού ιδιωτικού σχολείου της Μ. Βρετανίας! Παράλληλα, ο πραγματικά τεράστιος αριθμός των collectibles και το γεγονός ότι για να συγκεντρώσετε πολλά από αυτά θα χρειαστείτε χαρακτήρες ή/και skills που θα τα αποκτήσετε στην πορεία εξασφαλίζει για μια ακόμα φορά ένα εξαναγκαστικό replayability, έστω και αν δεν υπάρχει κανείς που να σας υποχρεώνει στο κάτω-κάτω, να ξεκλειδώσετε τη στολή της Ερμιόνης από τον χορό του τέταρτου βιβλίου… Σε γενικές γραμμές, νομίζω πως αν διαβάσετε το κομμάτι που περιγράφει το gameplay στο review που έγραψα πρόσφατα για το LEGO Indiana Jones 2, θα καλυφθείτε και θα γλιτώσετε πολύτιμο χρόνο και από εμένα και από εσάς.
Ειλικρινά, πρέπει να ψάξω πολύ βαθιά για να βρω στοιχεία που κάνουν το LHP να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα τουβλοπαίχνιδα. Το πιο σημαντικό, είναι δίχως άλλο η εξέλιξη του hub system, κυρίως σε έκταση, αλλά και σε λειτουργίες. Από τη μια λοιπόν, έχουμε την Diagon Alley που χρησιμεύει κυρίως για τις εκτός campaign ασχολίες σας και από την άλλη το αχανές Hogwarts στο οποίο θα σας ανατίθενται οι βασικές αποστολές, αλλά θα το τριγυρίζετε και για να περνά η ώρα σας. Όπως και να έχει, σε σχέση με τα hubs των προηγούμενων τίτλων που χρησίμευαν κυρίως ως ένα ιδιόμορφο interface επιλογών, εδώ πρόκειται για ένα πλήρες και ζωντανό επίπεδο, με ουκ ολίγα πράγματα να κάνετε για να περάσετε την ώρα σας.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου