Δεν μπορώ να πω ότι έχω σε μεγάλη εκτίμηση τα movie tie-ins, πόσω μάλλον όταν προέρχονται και από ταινίες κινουμένων σχεδίων, οπότε είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι είναι προχειροδουλειές που στοχεύουν στο να πουλήσουν σε μερικά πεντάχρονα για όσο η ταινία είναι της μόδας και προβάλλεται ακόμα στους κινηματογράφους. Με το Toy Story 3 όμως, η ιστορία (pun intended) ήταν αλλιώς. Αφενός ασχολήθηκε μαζί του μια σοβαρή –τρόπος του λέγειν- εταιρεία με εμπειρία στον χώρο, η Avalanche Software (απλή συνωνυμία με τη σουηδική Avalanche Studios που έφτιαξε τα Just Cause) και αφετέρου, όσα είχα ακούσει για το παιχνίδι πριν την κυκλοφορία του –μεταξύ άλλων και από τον Πετράκη- αλλά και η ασυνήθιστα μεγάλη προβολή που έτυχε, με προδιάθεσαν για ένα παιχνίδι που δεν θα απευθύνεται αποκλειστικά σε κακόγουστα 3χρονα…Αυτό πάντως που μου τη σπάει γενικότερα με τις μεταφορές από ταινίες κινουμένων σχεδίων και δυστυχώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό η Avalanche, είναι το γεγονός ότι φτάνουν στην αγορά ταυτόχρονα με την αμερικάνικη προβολή της ταινίας, με αποτέλεσμα να μας spoiler-ιάζουν την ταινία. Παραδόξως πάντως, δεν ακολουθεί τόσο πιστά το σενάριο της ταινίας (υποθέτω δηλαδή) οπότε τις πληροφορίες που μου έδωσε για την ιστορία τις είχα ήδη μάθει -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- ακόμα και παρακολουθώντας το τρέιλερ στους κινηματογράφους: Ο Andy, ο κάτοχος των γνωστών μας παιχνιδιών μεγάλωσε και πάει πανεπιστήμιο, τα παιχνίδια δεν αντέχουν χωρίς τον αφέντη τους αφού έτσι νιώθουν άχρηστα, αποφασίζουν λοιπόν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους… μπλα-μπλα… η συνέχεια επί της οθόνης.
"Ρε παπάρα Woody, δεν σου είπα να κόψεις τις σοκολάτες; Εσύ ήσουν πετσί και... πλαστικό και τώρα δεν μπορώ να σε σηκώσω!"Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο TS3, είναι πως υπάρχει μια ευπρόσδεκτη ποικιλία στο gameplay. Ανάλογα με την πίστα, θα βρείτε καθαρά platforming κομμάτια (τόσο 3D, όσο και 2D), άλλα πιο action, ορισμένα πιο puzzle-οειδή, μέχρι και stealth και αγνά shooter-άκια διαθέτει το μενού! Στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, θα έχετε στη διάθεσή σας τους τρεις βασικούς ήρωες της ταινίες, το γνωστό δίδυμο του καουμπόη Woody και του αστροναύτη Buzz, καθώς και τη… γυναικεία εκδοχή του Woody, την Jessie. Σε ορισμένα επίπεδα μάλιστα θα χειρίζεστε και τους τρεις, σε ένα στυλ που θυμίζει –sorry για την ιεροσυλία- μια τρισδιάστατη εκδοχή του Lost Vikings. Βλέπετε, κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και ειδικές ικανότητες: Ο Buzz μπορεί να πετάξει τους άλλους δυο μακριά, ο Woody να πιαστεί από κάπου με το λάσο του και να… το παίξει Ταρζάν και η λεπτεπίλεπτη Jessie να προσγειωθεί σε σημεία που είναι απρόσιτα στους άλλους.
Αν υπάρχουν κάποια μικροπαραπονάκια με το συγκεκριμένο κομμάτι, είναι ότι ορισμένες φορές ο χειρισμός «ξεφεύγει» -ειδικά όταν ελέγχεις οχήματα- και οδηγείσαι σε αδικαιολόγητα λάθη, χάνοντας αρκετά συχνά. Βέβαια, συνήθως τα checkpoints είναι αρκετά πυκνά, όμως ας μην ξεχνάμε και πως το παιχνίδι δεν απευθύνεται κυρίως σε εμένα, αλλά σε μικρότερες ηλικίες. Ομοίως, υπάρχουν και αρκετοί arcade-ογρίφοι που δεν ξέρω πόσο εύκολο θα είναι για ένα 5χρονο να βρει τη λύση τους, αν και εδώ οφείλω να παραδεχτώ πως υπάρχει η επιλογή να προβληθούν hints ή ακόμα και η πλήρης λύση.
Όσο και αν ακούγεται περίεργο όμως, το αληθινό παιχνίδι αρχίζει όταν φύγετε από το story mode και πάτε στο Toy Box mode, ένα sandbox που φέρνει περισσότερο στο νου την πραγματική έννοια του όρου και όχι την gamer-άδικη. Πρόκειται για μια open-world πόλη, με θεματικές περιοχές που ξεκλειδώνουν όσο προχωράτε, στην οποία είστε υποτίθεται ο σερίφης και τα καθήκοντά σας είναι στην κυριολεξία, τα πάντα. Από πιο «γυναικείες» δουλειές όπως το να βάφετε και να διακοσμείτε εξωτερικά τα κτήρια που χτίζετε ή να ντύνετε και να κουρεύετε τους κατοίκους, μέχρι να πιάνετε τους Dalton-οειδείς ληστές που κλέβουν τα ταμεία της πόλης και να τους πετάτε στην φυλακή. Παράλληλα, παντού υπάρχουν μικροχαζομαρούλες για να παίζετε ώστε να περνάτε ελεύθερα την ώρα σας, όπως για παράδειγμα οι μωβ/πράσινες γλιτσομύξες, με τις οποίες μπορείτε να συρρικνώνετε ή να μεγεθύνετε οποιοδήποτε αντικείμενο.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου