Dynasty Warriors: Strikeforce

Τα τελευταία χρόνια, μετά από κάθε κύρια Dynasty Warriors κυκλοφορία, μία σειρά συμπληρωματικών τίτλων ακολουθούν, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε ποιος στο καλό αγοράζει τόσα πανομοιότυπα παιχνίδια. Μετά το Dynasty Warriors 6 ας πούμε, -το οποίο "κολυμπούσε" στη μετριότητα- ακολούθησαν τα Samurai Warriors 2 Xtreme Legends, Dynasty Warriors 6: Empires, Dynasty Warriors: Gundam 2, Warriors Orochi 2, Dynasty Warriors: Strikeforce για PSP, και τώρα η αντίστοιχη έκδοση για κονσόλες.
Α, για να μην ξεχνιόμαστε, μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται και το Samurai Warriors 3, για το Wii. Και μετά από τα 5003 παιχνίδια που έχει αναπτύξει η Omega Force για την, πλέον, Tecmo Koei, θα περίμενε κανείς πως θα έχουν πλέον αντιληφθεί τα λάθη και τις αδυναμίες του παρελθόντος, κι έστω θα έχουν προσπαθήσει να τα διορθώσουν και, γιατί όχι, να τα βελτιώσουν. Κάτι τέτοιο δεν το είδαμε στο περσινό Strikeforce του PlayStation Portable, και ως συνέπεια, ούτε στο φετινό port (ναι port, σωστά διαβάσατε) για τις κονσόλες.
Let me tell you a story: Την οποία έχεις χιλιο-ακούσει
Τόπος δράσης, το βασίλειο της Κίνας. “Βασίλειο ποιου;”, θα ρωτήσετε. “Έλα μου ντε;”, θα απαντήσουμε. Η διαμάχη των φατριών και των οικογενειών στο σύμπαν που έχει δημιουργήσει η Koei εξακολουθεί να βγάζει όσο νόημα έβγαζε και πίσω στο Dynasty Warriors 2. Και στο κάτω κάτω, με μία τόσο τεράστια ήπειρο στα χέρια τους, γιατί δεν τη χώριζαν σε τρία τέσσερα κομμάτια, να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, και να γλιτώσουν και οι εκατοντάδες χιλιάδες generic, άμυαλοι στρατιώτες που πλησιάζουν τους ηρωικούς πολεμιστές μας στα δύο μέτρα, και απλά στέκονται εκεί, έτοιμοι να εκτοξευθούν στους αιθέρες;
Όπως και πολλά πολλά χρόνια πριν, λοιπόν, οι φατρίες που διεκδικούν την κυριαρχία στην Κίνα, εξακολουθούν να πολεμούν. Για ακόμα μία φορά θα αναγκαστούμε να υποστούμε το σπασμένο gameplay, τους σάκους του box/εχθρούς, τα χωρίς ουσία quests, το ανατριχιαστικά κακογραμμένο και εκτελεσμένο (πολλές φορές κυριολεκτικά) σενάριο και, φυσικά, τον άθλιο τεχνολογικό τομέα, ο οποίος ξέχασε να βελτιωθεί κατά τη μετάβαση του από το PSP στις next-gen κονσόλες.
Χειρισμός και δομή
Μετά από τη generic ιστορία που έχουμε βαρεθεί να ακούμε, μπαίνουμε στα χωράφια του, επίσης generic, χειρισμού. Το πως καταφέρνουν οι άνθρωποι της Omega Force να κρατάνε το gameplay στα ίδια χάλια, παιχνίδι μετά το παιχνίδι, χωρίς ίχνος βελτίωσης στον ορίζοντα, αποτελεί απορίας άξιο. Για του λόγου το αληθές, αναρωτιόμαστε αν ο κώδικας του παιχνιδιού έχει υποστεί την παραμικρή αλλαγή, ακόμα και μετά τη μετάβαση στην τρέχουσα γενιά συστημάτων. Ειλικρινά, δεν προσπαθούμε να είμαστε κακοί απέναντι στο παιχνίδι και στην ομάδα ανάπτυξης, αλλά όταν κυκλοφορείς ένα παιχνίδι σε μία περίοδο που ο ανταγωνισμός μεσουρανεί και παραδίδει αριστουργήματα, πως περιμένεις να πουλήσεις κομμάτια, και πόσο μάλλον να αντιμετωπιστεί το δημιούργημά σου θετικά από τον Τύπο; Η Koei κάνει το λάθος να στηρίζεται στο, έστω και μικρό, fan-base της σειράς, που θα αγοράσει κάθε παιχνίδι, έστω και ελάχιστα συνδεδεμένο με τον DW κόσμο.
Τίτλο ανά τίτλο, προβαίνει σε μικρές προσθήκες και μηδαμινές βελτιώσεις, αγνοώντας το μεγαλύτερο αγκάθι από όλα: Την ίδια τη μηχανή του παιχνιδιού, τις ρίζες του gameplay, αυτό που προσδίδει ταυτότητα στο παιχνίδι. Αντί για ριζικές αλλαγές λοιπόν, οι οποίες φυσικά απαιτούν χρόνο και χρήμα, σερβίρουν πιάτα ζεσταμένα στο φούρνο μικροκυμάτων, ρίχνοντας άδεια και ελπίζοντας να πιάσουν γεμάτα. Τι να το κάνουμε το Co-op τεσσάρων παικτών καλέ μου developer, όταν το παιχνίδι σου καταφθάνει στα γραφεία του εκάστοτε περιοδικού ή ιστοσελίδας, και αυτόματα μετατρέπεται σε frisbie, περνώντας από χέρι σε χέρι, με κανέναν να μην επιθυμεί να το αναλάβει;