Resistance: Burning Skies

Ένα από τα ανησυχητικά φαινόμενα που αρχίζουν και αποκτούν όλο και μεγαλύτερη υπόσταση στην τρέχουσα γενιά, είναι η τάση μεγάλων εταιριών να αναθέτουν επιφανή franchises σε μικρότερα, σχεδόν άγνωστα, στούντιο. Το κάνει η Capcom, το κάνει η Konami, το κάνει η Ubisoft και τελευταία στο "χορό", μπήκε και η Sony. Ερμηνεία σε τέτοιες κινήσεις σαφώς μπορεί να δοθεί: στις περισσότερες φορές υπερισχύει η επιθυμία για μικρότερες δαπάνες -"low budget" το λένε οι χαρτογιακάδες των εταιριών. Γιατί, άλλο να φτιάχνει ένα νέο Resistance η Insomniac και άλλο να το δίνει "εργολαβία" στην άγνωστη Nihilistic Software.
Το Resistance: Burning Skies είναι το υιοθετημένο παιδί της Insomniac, που από μία άξια οικογένεια, πέρασε σε ένα σαφέστατα λιγότερων δυνατοτήτων σπιτικό, αυτό της Nihilistic. Στο πρόσφατο preview μας για τον αποκλειστικό τίτλο του PS Vita, το Burning Skies δε μας άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Δυστυχώς, η τελική έκδοση, πέραν του multiplayer που μπορέσαμε και δοκιμάσαμε, δεν παρουσιάζει κάποιες τρομερές αλλαγές, ούτε φυσικά και εκπλήξεις.
Καλώς τους Chimera...
Η ανθρωπότητα κινδυνεύει και πάλι. Η εξωγήινη ύπαρξη, ονόματι "Chimera", έχει ήδη σαρώσει Ευρώπη και Ασία, και τώρα κατευθύνεται προς την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι Αύγουστος του 1951 και παίρνουμε το ρόλο του Tom Riley, ενός πυροσβέστη που αμέσως μετά την εισβολή των Chimera, έχασε τα ίχνη της οικογένειάς του (γυναίκα και κόρη). Πολύ γρήγορα θα βρεθούμε μέσα στην καρδιά της αντίστασης και των σφοδρών μαχών των ανθρώπινων δυνάμεων ενάντια στην εξωγήινη απειλή.
Το σενάριο προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον πόνο του χωρισμού μίας οικογένειας -όπως συνέβη και στο Resistance 3- αλλά δεν καταφέρνει να πείσει, ούτε στο ελάχιστο, καταφεύγοντας σε πολύ κλισέ σκηνικά που βλέπαμε σε τίτλους του 2000. Κάποιες ελάχιστες ενδιαφέρουσες ανατροπές προς το τέλος, δυστυχώς δεν είναι αρκετές για να μας "ταρακουνήσουν".
Το Burning Skies είναι το πρώτο first-person shooter φορητής συσκευής που κάνει χρήση δύο αναλογικών μοχλών. Ο χειρισμός στο σύνολό του είναι ικανοποιητικός, ενώ το shooting μέρος υποβοηθάται από ένα απαλό aim assistance, προσφέροντας έτσι μία ομαλή και, σχεδόν, απροβλημάτιστη εμπειρία -δεδομένου πάντα ότι δεν κρατάμε Dual Shock, αλλά μία φορητή συσκευή. Περνώντας στο οπλοστάσιο που έχει διαθέσιμο ο τίτλος, όσοι έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με κάποιο κεφάλαιο της σειράς, πάνω-κάτω, ξέρουν τι περίπου να περιμένουν. Μία πληθώρα από ανθρώπινα και εξωγήινα όπλα είναι διαθέσιμα και ικανά για να ξεσκίσουν τις σάρκες των Chimera, με τα περισσότερα από αυτά να ενσωματώνουν, είτε αμυντικές, είτε επιθετικές δευτερεύουσες λειτουργίες (secondary fire). Αναφορά πρέπει να γίνει και στο πυροσβεστικό τσεκούρι του Riley, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή ως melee επίθεση όταν κάποιος άτυχος Chimera πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής.