Dungeon Siege III review

Όταν το 2002 κυκλοφόρησε το Dungeon Siege, αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα RPG της γενιάς του. Η Gas Powered Games μας έδωσε με τον καλύτερο τρόπο το epic feeling και το ευχάριστο gameplay που τόσο χρειαζόμασταν. Η συνέχεια δεν ήταν η ίδια, καθώς το sequel που ακολούθησε τρία χρόνια μετά ναι μεν ήταν αξιόλογο, αλλά υστερούσε σε θέματα πρωτοτυπίας. Ωστόσο, μας κράτησε για πάρα πολλές ώρες και μπορούμε να πούμε ότι άφησε θετικά συναισθήματα.
Τι γίνεται όμως φέτος; Γνωρίζαμε ότι τα δικαιώματα της σειράς τα οποία κατείχε η Microsoft, αγοράστηκαν από την Square Enix. Πάει λοιπόν και η συνεργασία με την Gas Powered Games και το τιμόνι ανέλαβε η Obsidian Entertainment. Κάπου εκεί το παραμύθι τελειώνει. Διότι η προγραμματιστική εταιρεία που έχει ειδικότητα στο να καταστρέφει sequels (βλέπε Neverwinter Nights 2 και Fallout: New Vegas), δεν θα μπορούσε παρά να αποτύχει για άλλη μια φορά. Δείτε λοιπόν τι μας επιφυλάσσει το τρίτο μέρος που αποδεικνύεται ταυτόχρονα και φαρμακερό.
Παρουσίαση
Έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια οι αφηγήσεις σεναρίων στα RPG να παρουσιάζονται με την μορφή στατικών σκίτσων. Δεν καταλαβαίνω τι ενδιαφέρον βρίσκουν οι εταιρείες σε αυτό. Δεν γίνεται να έχουμε μεγαλώσει με το Diablo II που περιείχε ατμοσφαιρικά cutscenes και ξαφνικά να βλέπουμε μπροστά μας προχειροδουλειές, που όχι μόνο δεν σας δένουν με το σενάριο, αλλά σας αφήνουν πολλά ερωτηματικά για το ποιος είστε, που πάτε και τι σκοπό έχετε στη ζωή σας.
Για όσους έχουν παίξει έστω ένα από τα δύο προηγούμενα games, η υπόθεση είναι γνωστή. Βρισκόμαστε στο βασίλειο του Ehb, 150 χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου Dungeon Siege. Η 10η Λεγεώνα, που παρείχε προστασία στο βασίλειο για τέσσερις αιώνες, έχει σχεδόν αφανιστεί. Σε αυτό έβαλε το χεράκι της η Jeyne Kassynder, κόρη του βασιλιά της χώρας σας, η οποία κατηγόρησε τον στρατό ότι ήταν υπαίτιος για τον θάνατο του πατέρα της και βρήκε ευκαιρία να τον αφανίσει. Από τον πόλεμο επέζησε μόνο μία μικρή ομάδα λεγεωνάριων, στους οποίους ηγείται ο Venerable Odo, ένας πρώην κατάσκοπος. Ο Odo φρόντισε να κρατήσει τους απόγονους των στρατιωτών του μακριά από την Jeyne Kassynder. Στο ξεκίνημα του Dungeon Siege III, ο στρατός ανασυντάσσεται κι εσείς φτάνετε πάνω στην ώρα. Δηλαδή την στιγμή που οι μισθοφόροι στρατιώτες της Kassynder επιτίθενται στο σημείο ανασύνταξης.
Χαρακτήρες-Κάμερα
Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού καλείστε να κάνετε επιλογή ανάμεσα σε τρία επίπεδα δυσκολίας και τέσσερις ήρωες. Τους Lucas Montbarron (Warrior), Anjali (Mage), Reinhart Manx (Mage) και Katarina (Firearms). Ο Lucas είναι ο κλασικός χαρακτήρας για melee επιθέσεις και προτείνεται στους περισσότερους, καθώς σε single-player παιχνίδι, όταν όλοι ορμάνε κατά πάνω σας το κυνηγητό δεν είναι κι ότι καλύτερο. Η Anjali είναι μισή human και μισή fire-elemental (με ικανότητες τύπου Palladin), ο Reinhart «ξερός» μάγος και τέλος η Katarina ειδικεύεται στην χρήση των όπλων. Οκ, ξέρουμε ότι τα πιστόλια και τα δίκαννα δεν προσδίδουν epic feeling, είναι όμως κάτι το διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Ο φετινός χειρισμός έχει αλλάξει αρκετά σε σχέση με το Dungeon Siege II. Για την ακρίβεια είναι βασισμένος περισσότερο στα δεδομένα μιας κονσόλας. Δεν υπάρχει η top-down κάμερα, αλλά διαλέγετε εσείς το πως θα προβάλλεται ο χαρακτήρας σας. Στο PC, με τα πλήκτρα WASD η κάμερα «κλειδώνει» στην πλάτη σας, ενώ αν δίνετε εντολές μόνο μέσω του mouse τότε ο χαρακτήρας φαίνεται στο πλάι κι εσείς κινείτε την κάμερα χειροκίνητα. Ο πρώτος τρόπος είναι και ο πιο ασφαλής, ενώ με την ροδέλα του ποντικιού μπορείτε να κάνετε Zoom In/Zoom Out. Γενικά όμως η κάμερα δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με αυτή των προηγούμενων Dungeon Siege, εκεί όπου υπήρχε σαφώς καλύτερη αίσθηση του χώρου.