SBK X Superbike World Championship

Με το MotoGP 09/10 να έχει κυκλοφορήσει πριν από περίπου δύο μήνες προσφέροντας μία πιο χαλαρή racing εμπειρία, το μεγάλο ζητούμενο για τις Milestone και Black Bean Games ήταν το simulation κομμάτι, όπως άλλωστε συνέβαινε και στο περσινό SBK 09.
Η εξομοίωση κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο με το δικό της ανεξάρτητο mode που το παιχνίδι σε καλεί να επιλέξεις αν αισθάνεσαι ότι έχεις τα κότσια. Επιλέγοντας «full simulation» (το δυσκολότερο από τα τρία επίπεδα σε αυτό το mode) θα διαβάσετε ότι το συγκεκριμένο απευθύνεται «…σε όσους λατρεύουν το ρεαλισμό και θέλουν να νιώσουν ότι οδηγούν αληθινή μοτοσικλέτα, χωρίς βοήθειες, ενώ τα λάθη δεν επιτρέπονται…». Και ναι, όντως, το παιχνίδι ανταποκρίνεται στην έννοια της «δυσκολίας»: ο χειρισμός με το γκάζι και το φρένο πρέπει να είναι ακριβής, οι αλλαγές ταχυτήτων πρέπει να είναι υπολογισμένες, η ταχύτητα στις στροφές πρέπει να είναι ιδανική. Αλλιώς τα λάστιχα φθείρονται (αφήνοντας γόμα στην άσφαλτο με όσες συνέπειες έχει αυτό), η μοτοσικλέτα δεν αποδίδει ή, ακόμη χειρότερα, φεύγει απ’ τον δρόμο, καταστρέφεται, ο οδηγός τραυματίζεται – γενικώς υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να μην τερματίσεις στον αγώνα.
Στις ελεύθερες κούρσες μπορείτε να επιλέγετε την θέση εκκίνησής σας (ναι, ακόμη και πρώτη). Αλλά όμως, όσο προκλητικό ή συναρπαστικό και να ακούγεται, θα είναι playable σε βαθμό ώστε να μην γίνεται εκνευριστικό; Ευτυχώς το simulation mode, εκτός από τα τρία επίπεδα δυσκολίας δίνει την δυνατότητα να ρυθμίσουμε αρκετές παραμέτρους. Αυτόματες ταχύτητες; Τσεκ. Να μην παίζει ρόλο το βάρος του αναβάτη στην απόδοση; Υπάρχει. Να μην φθείρονται τα ελαστικά, η μοτοσικλέτα και ο αναβάτης. Ναι, όλα αυτά γίνονται. Έτσι το simulation κομμάτι του SBK X μπορεί να διαβαθμιστεί από εκνευριστικά απαιτητικό έως και «arcade με ολίγον από εξομοίωση». Αναλόγως, λοιπόν, της εξοικείωσής που έχετε με τέτοιου είδους παιχνίδια – και ειδικά αν έχετε γράψει χιλιόμετρα στο SBK 09 – θα βρείτε το simulation αρκετά ενδιαφέρον και προσιτό. Το ζήτημα, βέβαια, με τις απαιτήσεις της εξομοίωσης οδήγησης μοτοσικλέτας εντοπίζεται στον χειρισμό. Όσο ο ρεαλισμός ανεβαίνει, οι αναλογικοί μοχλοί και τα πλήκτρα ενός gamepad αποδεικνύονται «λίγα». Ο χειρισμός γενικά δεν είναι κακός. Αλλά εφόσον εδώ έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις όπου σε μία μοναδική στιγμή η πίεση στο μοχλό σε συνδυασμό με την απέριττη αυξομείωση ταχύτητας και φρένων (για κάθε τροχό ξεχωριστά, βεβαίως) πρέπει να είναι συγκεκριμένη, αλλιώς θα οδηγήσει σε αστάθεια της μοτοσικλέτας, γίνεται σαφές ότι το gamepad απλώς δεν αρκεί. Για τον λόγο αυτό υποπτεύομαι ότι δεν θα ασχοληθούν πολλοί με τα πιο hardcore settings του simulation – ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποιος θα το έκανε.
Παρότι γενικώς ακολουθούν τις βασικές γραμμές, οι ΑΙ αναβάτες είναι αρκετά αξιόμαχοι και στο simulation θα χρειαστεί να κάνετε το κάτι παραπάνω για να προσπεράσετε.It’s my bike!
Πάντως από την στιγμή που θα «ψηθείτε» (έστω και αν είναι με το πιο εύκολο επίπεδο), δεν θα αργήσετε να ξεκινήσετε και τα πειράματα με το στήσιμο της μοτοσικλέτας, αφού οι επιλογές είναι αρκετές και μάλιστα κάνουν την διαφορά. Αναρτήσεις, τιμόνι, ταχύτητες, αλυσίδα, φρένα και λάστιχα, μπορείτε να τα ρυθμίσετε αναλόγως του πώς σας βολεύει να οδηγείτε αλλά και αναλόγως των απαιτήσεων της πίστας. Το κομμάτι αυτό είναι αρκετά «δυνατό» και ενδεχομένως να περνάτε περισσότερη ώρα στο γκαράζ μιλώντας με τους μηχανικούς και στην πίστα κάνοντας δοκιμές και συλλέγοντας δεδομένα, παρά στον ίδιο τον αγώνα. Αν κάπου μέσα σας κρύβεται το «μικρόβιο του μηχανικού» θα το ευχαριστηθείτε, αφού το παιχνίδι σας δίνει διάφορες συμβουλές για τα εξαρτήματα της μοτοσικλέτας ώστε να μπείτε στο νόημα ακόμη και αν είστε εντελώς αρχάριοι. Το κομμάτι του simulation περιλαμβάνει τα πιο «επαγγελματικά» modes, όπως είναι το career και το championship, ενώ για προπόνηση θα μπορείτε να τρέξετε σε quick race ή να πάρετε μέρος σε race weekends (που είναι μεν ελεύθερα, αλλά περιλαμβάνουν όλες τις δραστηριότητες του αγωνιστικού τριημέρου: ελεύθερα δοκιμαστικά, κατατακτήρια και αγώνα).