Πέρα από την οπτική πανδαισία και τις δεκάδες ώρες παιχνιδιού που εγγυάται, το Red Dead Redemption 2 έμμεσα θέτει ένα σημαντικό ερώτημα: τα παιχνίδια οφείλουν να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα ή ένα μέσο για να “ξεφεύγουμε” από αυτήν; Λαμβάνοντας χώρα 12 χρόνια πριν το πρώτο RDR, το 1899, το Red Dead Redemption 2 ξεκινάει με τη συμμορία Van der Linde να βρίσκεται υπό κατάρρευση μετά από μια αποτυχημένη ληστεία. Όταν τα εναπομείναντα μέλη της καταφέρνουν να ξεφύγουν από το κυνηγητό και τη ξαφνική χιονοθύελλα, κατασκηνώνουν προσωρινά στο πλησιέστερο και ασφαλέστερο σημείο του αμερικάνικου νότου που μπορούν να βρουν. Ο νέος πρωταγωνιστής, Arthur Morgan, είναι το δεξί χέρι του αρχηγού Dutch Van der Linde, αν όχι κάτι παραπάνω από γιος, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Dutch.
Ως Arthur καλείστε να μαζέψετε τα κομμάτια της συμμορίας, να βοηθήσετε με αναβαθμίσεις και προμήθειες, να υποστηρίξετε όσα μέλη έχουν ανάγκη αλλά και να σταθείτε στο πλευρό του Dutch ότι κι αν συμβεί. Από τη στιγμή που κατασκηνώνετε και μετά, η συνέχεια του παιχνιδιού εξαρτάται από εσάς. Είτε αναλαμβάνετε κεντρικές αποστολές, ακολουθώντας τα μέλη της συμμορίας, είτε εξερευνάτε μόνοι σας τον κόσμο του παιχνιδιού. Το σενάριο είναι εξαιρετικό, με σταδιακή εξέλιξη όχι μόνο του ήρωα αλλά και όσων σχετίζονται με αυτόν. Μέσα από αποστολές και όσο οι συνθήκες αλλάζουν, οι επιρροές του περιβάλλοντος στην ψυχολογία είναι προφανείς. Ταξιδεύοντας και ανακαλύπτοντας νέα μέρη, γνωρίζετε δεκάδες άτομα με τα δικά τους προβλήματα, ανησυχίες και προσωπικότητες, με κανέναν να μη μοιάζει με τον άλλο. Η πορεία του Arthur θα μπορούσε εύκολα να είναι μια ταινία γουέστερν που θα θυμόμασταν για καιρό. Ωστόσο, η σχέση του Arthur με τα μέλη της συμμορίας δεν είναι ξεκάθαρη. Σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι, όπου μαθαίνατε σταδιακά όσους βρίσκονταν γύρω σας, χτίζοντας νέες σχέσεις από την αρχή με αργό ρυθμό, ο Arthur είναι ήδη εξοικειωμένος με όλους ενώ εσείς ως παίκτης τους βλέπετε για πρώτη φορά. Φυσικά, αν έχετε παίξει το πρώτο RDR αναγνωρίζετε αρκετά σημαντικά πρόσωπα, όπως τον πρωταγωνιστή του, John Marston, τον Dutch και την Abigail. Σύμφωνα με το φαινόμενο της εποχής, δύο δεκαετίες προτού αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες απεικονίζονται κυρίως ως διασκέδαση, μητέρες ή πλάσματα που δημιουργούν προβλήματα.
Οι Σουφραζέτες, το κίνημα υπέρ του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, είναι μια θετική προσθήκη, όμως δεν παρουσιάζεται με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ή σημαντικό τρόπο για να κάνει τη διαφορά. Ακόμη και μια ιστορία αγάπης του παιχνιδιού αφορά μια γυναίκα που έχει συμπεριφερθεί άκαρδα στον Arthur στο παρελθόν. Αναμενόμενο για την εποχή που καταπιάνεται το παιχνίδι να προσεγγίζει τις γυναίκες με αυτόν τον τρόπο, όμως το πρώτο RDR μεταχειριζόταν πιο αποτελεσματικά το συγκεκριμένο θέμα, εισάγοντας χαρακτήρες όπως η Bonnie MacFarlane. Υπάρχουν άτομα που της μοιάζουν, αλλά δεν εξερευνώνται αρκετά ή είναι υπερβολικά δευτερεύοντα στο σενάριο για να είναι αξιομνημόνευτα. Ακολουθώντας τα χνάρια του GTA 5, ο χειρισμός του Red Dead Redemption 2 είναι τρίτου/πρώτου προσώπου.
Αν και μοιάζει σε πολλά σημεία με του πρώτου RDR, είναι πολύ πιο απαιτητικός και ρεαλιστικός, με πολλούς διαθέσιμους συνδυασμούς και κουμπιά να αλλάζουν συμπεριφορά ανάλογα με το αν χρησιμοποιείτε ή όχι το άλογό σας. Η προοπτική πρώτου προσώπου προσφέρει μια εναλλακτική εμπειρία του κόσμου, φέρνοντας τα πάντα πιο κοντά, ειδικά σε σημεία όπου το παιχνίδι σας μεταφέρει αυτόματα σε αυτή την προοπτική. Πραγματικά αξίζει να δοκιμάσετε και τις δύο προοπτικές.
