Ξεκινάτε σε ένα δωμάτιο της έπαυλης χωρίς ρεύμα, με μόνο σύμμαχο ένα κερί και το κινητό σας τηλέφωνο. Αυτά τα δύο πράγματα είναι ουσιαστικά και ο οδηγός επιβίωσής σας στο εφιαλτικό ταξίδι. Το κερί είναι η μοναδική πηγή φωτός που έχετε στο παιχνίδι, ενώ το κινητό σας τηλέφωνο είναι ο μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας που έχετε με την Chloe (υπό την μορφή γραπτών μηνυμάτων) και ο βοηθός σας στην εξέλιξη της ιστορίας. Βέβαια, πρέπει να προετοιμαστείτε ψυχολογικά γιατί αυτά δεν πρόκειται να σας σώσουν από τα jump scares που έχει να προσφέρει το παιχνίδι. Όσο εξερευνάτε την έπαυλη νιώθετε στις σκιές μια απειλητική παρουσία.
Παράθυρα να χτυπάνε, πόρτες να κλείνουν απότομα, απειλητικά πορτραίτα να σας κοιτάζουν σαν να έχουν ζωή μέσα τους και πολλές άλλες περιπτώσεις στις οποίες αν δεν είστε παρατηρητικοί μπορεί να τις προσπεράσετε, αλλά βρίσκονται εκεί και είναι και ένα από τα ωραία στοιχεία του παιχνιδιού. Ο διάβολος, λένε, βρίσκεται στις λεπτομέρειες και εδώ το παιχνίδι τα καταφέρνει πολύ καλά. Αλλοιωμένες φιγούρες μέσα από το πρίσμα του καθρέπτη, αλλαγές στις θέσεις των αντικειμένων, στις στάσεις των αγαλμάτων, τρομακτικά ντοκουμέντα που βρίσκετε στην πορεία, όλα αυτά και πολλά άλλα δίνουν μια γερή ώθηση στο παιχνίδι που σας δημιουργεί δυσφορία ουκ ολίγες φορές. Δυστυχώς όμως, παρόλο που το Don't Knock Twice ξεκινάει δυνατά, ξεθυμαίνει γρήγορα. Μόλις βρείτε το τσεκούρι με το οποίο μπορείτε να ανοίγετε οποιαδήποτε πόρτα και κυρίως όταν καταλάβετε πως ότι και να δείτε μπροστά σας, ότι κι αν κάνετε, δεν υπάρχει τρόπος να πεθάνετε, το παιχνίδι χάνει το ενδιαφέρον του. Γνωρίζοντας ότι είστε ουσιαστικά άτρωτος, τα πάντα γίνονται γραμμικά και απλά πηγαίνετε από δωμάτιο σε δωμάτιο, τρομάζετε και συνεχίζετε μέχρι να δείτε το τέλος. Και πιστέψτε με, δεν θα αργήσετε. Το παιχνίδι είναι μια πολύ σύντομη εμπειρία, ούτε δύο ώρες συνολική διάρκεια, κάτι που αποτελεί και την μεγαλύτερη αδυναμία του. Τουλάχιστον λειτουργεί αρκετά καλά.
Μπορείτε με ευκολία να φωτίζετε με το κερί σας τους διαδρόμους της έπαυλης, να ελέγετε το τηλέφωνό σας και να διαβάζετε τα σημαντικά έγγραφα που βρίσκετε. Μπορείτε να αλληλεπιδράτε με σχεδόν όλα τα αντικείμενα, αλλά, λόγω και της σκοτεινής φύσης του παιχνιδιού, είναι πολύ πιθανό να μην ανακαλύψετε κάποια αντικείμενα που φαίνονται αμυδρά ή είναι μικροσκοπικά. Ο χειρισμός και ορισμένοι μηχανισμοί είναι λίγο δύστροποι σε μερικά σημεία (σε ένα σημείο αναγκάστηκα να βγω στο κεντρικό μενού και να ξαναμπώ στο παιχνίδι γιατί δεν μπορούσα να περάσω από μια ανοιχτή πόρτα) και σε κάποιους γρίφους, αλλά με την ενασχόλησή σας και προχωρώντας προς το τέλος δεν αντιμετωπίζετε ουσιαστικό πρόβλημα. Τα γραφικά, με τις απλοϊκές τους υφές, κρίνονται ικανοποιητικά και καταφέρνουν να δημιουργήσουν την απαιτούμενη στοιχειωμένη ατμόσφαιρα. Να σημειωθεί ότι το παιχνίδι υποστηρίζει και VR, προσφέροντας μια πιο έντονη εμπειρία τρόμου που αντισταθμίζει κάπως την μικρή διάρκεια και τα όποια προβλήματα. Ο ήχος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και με την ξαφνική παρουσία του και τα απόκοσμα ξεσπάσματά του στέλνει σε κάθε σας βήμα σύγκρυο στη ραχοκοκαλιά σας.
Το Don’t Knock Twice έχει στοιχεία που θα καθηλώσουν εσάς και την παρέα σας στην οθόνη για ένα βράδυ τρόμου. Αλλά δυστυχώς... μέχρι εκεί. Η πολύ μικρή διάρκεια σε συνδυασμό με την υψηλή τιμή και κάποια κακώς κείμενα στον χειρισμό και τους μηχανισμούς, ενώ δεν καταστρέφουν πλήρως την εμπειρία, σίγουρα αφαιρούν πολλούς πόντους. Ασχοληθείτε μόνο αν έχετε VR συσκευή. Διαφορετικά, δείτε την ταινία στην οποία βασίζεται το παιχνίδι, μάλλον κρατάει περισσότερο.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου