Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016
Τα δωρεάν παιχνίδια PS Plus για τον Ιούλιο
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016
Η μάχη συνεχίζεται με το Descent DLC του Call of Duty: Black Ops 3
Τρίτη 28 Ιουνίου 2016
Η επική μουσική του God of War PS4
Νέο φορητό πάρτι με Mario Party: Star Rush
Κυριακή 26 Ιουνίου 2016
Overwatch Review
Το Overwatch είναι το νέο πόνημα της Blizzard, δημιουργού των θρυλικών σειρών Warcraft, Starcraft και Diablo και μάλιστα αποτελεί το πρώτο νέο όνομα από την εταιρεία εδώ και 17 χρόνια. Στην πραγματικότητα, το Overwatch είναι ένα μικρό μόνο μέρος από το ακυρωμένο ΜΜΟ ονόματι Titan. Μπορεί να μην έχει τις μεγαλεπήβολες βλέψεις του Titan, αλλά αποδεικνύεται ένα ακόμα παιχνίδι της Blizzard που ήρθε για να μείνει, με λαμπρό μέλλον.
H ιστορία του Overwatch επικεντρώνεται στην ομώνυμη ομάδα πρακτόρων και τον αγώνα τους εναντίων των Omnics, τα οποία είναι ρομποτικές κατασκευές με ανεπτυγμένη νοημοσύνη, δημιουργημένα από ανθρώπους. Τα Omnics σε πρώτη φάση αντιτάχθηκαν κατά των ανθρώπων και κατατροπώθηκαν από την ομάδα Overwatch, γεγονός που έφερε ειρήνη και τάξη στην Γη. Δυστυχώς, εσωτερικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε μέλη της ομάδας οδήγησαν στη διάλυσή της κι έτσι τα Omnics βρήκαν την ιδανική ευκαιρία για να επιστρέψουν και να απειλήσουν εκ νέου τον πλανήτη. Τα παλιά μέλη της ομάδας Overwatch ενώνονται ξανά για να τελειώσουν τα Omnics μια και καλή. Η ιστορία δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στο παιχνίδι. Υπάρχει μόνο ένα cinematic κατά τη φόρτωση του παιχνιδιού, αλλά και κάποια σύντομα βίντεο τα οποία βρίσκονται εκτός παιχνιδιού και έχουν περισσότερες λεπτομέρειες για τους χαρακτήρες. Έτσι, σε πρώτη φάση είναι δύσκολο να ταυτιστείτε με τους χαρακτήρες. Η ύπαρξη ενός single-player campaign θα μπορούσε να βοηθήσει την κατάσταση, αλλά ακόμη και χωρίς campaign, η Blizzard θα μπορούσε να προσθέσει στο παιχνίδι κομμάτια ιστορίας για κάθε χαρακτήρα, που θα ξεκλειδώνονταν με κάποιο τρόπο, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει μέσα στο παιχνίδι.
Το Overwatch είναι hero shooter πρώτου προσώπου, όπου δύο ομάδες των έξι χαρακτήρων συγκρούονται σε διάφορες πίστες, με νικήτρια την ομάδα που πετυχαίνει το συγκεκριμένο objective που απαιτείται σε κάθε mode. Στην ουσία είναι πνευματικός διάδοχος του διάσημου Team Fortress 2, εξελίσσοντας την πετυχημένη συνταγή της Valve και προσθέτοντας νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα μια εμπειρία πραγματικά πολύ φρέσκια. Μάλιστα το ίδιο το παιχνίδι είναι έτσι δομημένο, που το καταλαβαίνετε και το μαθαίνετε πολύ εύκολα, αλλά πιο δύσκολα το κατακτάτε ολοκληρωτικά, γεγονός που το καθιστά ιδανικό τόσο για αρχάριους, όσο και για έμπειρους παίκτες. Αυτό συμβαίνει για μία σειρά από σημαντικούς λόγους.
Ισχυς εν τη ενώσει.
Πρώτα απ’ όλα το Overwatch διαθέτει πληθώρα χαρακτήρων με διαφορετικές αρετές και αδυναμίες που κάνουν το παιχνίδι με κάθε χαρακτήρα εντελώς διαφορετικό. Συγκεκριμένα, υπάρχουν 21 χαρακτήρες που χωρίζονται σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες (defence, offence, tank, Ssupport). Κάθε χαρακτήρας έχει τρία special skills συμπεριλαμβανομένου και του ultimate skill που φορτώνει πιο αργά σε σχέση με τα υπόλοιπα, διαφορετικό όπλο, ενώ οι περισσότεροι χαρακτήρες διαθέτουν και ένα ακόμη passive skill ή δεύτερο όπλο. Η ισορροπία στο πεδίο της μάχης ήταν εξαρχής δύσκολη υπόθεση, αλλά η Blizzard τα καταφέρνει περίφημα. Δεν υπάρχουν overpowered και underpowered χαρακτήρες, με εξαίρεση ίσως τον Bastion, όχι μόνο γιατί προκαλεί τρελή ζημιά από μακριά, αλλά επειδή μπορεί και αναπληρώνει την ενέργειά του ταχύτατα. Για κάθε δράση στο παιχνίδι υπάρχει και αντίδραση, οπότε ακόμη και ο Bastion βρίσκει τον μάστορά του όταν πάρετε έναν sniper χαρακτήρα, όπως η Widowmaker και τον στοχεύσετε από μακριά χωρίς να σας εντοπίσει. Ομοίως, χαρακτήρες που προκαλούν τρομερή ζημιά, είτε έχουν αδύναμο ultimate skill (όπως ο Roadhog), είτε είναι υπερβολικά αργοί (Reaper σε σένα μιλάω), οπότε μπορούν να αποτελoύν εύκολους στόχους για γρήγορους χαρακτήρες όπως ο Soldier: 47 και η Tracer κτλ.
O τρόπος που συμπεριφέρεστε στο πεδίο της μάχης διαφέρει σε τεράστιο βαθμό ανάλογα με τον χαρακτήρα που επιλέγετε, οπότε πρέπει να χρησιμοποιείτε το περιβάλλον, να μελετάτε τις ικανότητες των αντιπάλων για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων και να κινείστε έξυπνα και στο σωστό χρόνο για να εκμεταλλεύεστε στο έπαρκο τα skills του χαρακτήρα σας. Η Blizzard σκέφτεται έξυπνα και προσφέρει από έναν “εύκολο” σε διαχείριση χαρακτήρα για κάθε μία κατηγορία (Soldier: 47, Bastion, Junkrat και Mercy), ώστε και οι λιγότερο έμπειροι σε multiplayer FPS να μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί. Ένα επιπλέον “τυράκι” που πετάει η Blizzard για να σας εθίσει στο Overwatch είναι το γεγονός ότι τόσο τα kills που κάνετε, όσο και η απλή συμμετοχή σας σε αυτά χρεώνονται ως eliminations, οπότε είναι πολύ εύκολο να έχετε περισσότερα από 15 eliminations σε κάθε παιχνίδι, κάνοντάς σας να νιώθετε σημαντικοί, ακόμη κι αν δεν έχετε κάνει κάτι το φοβερό. Το παιχνίδι “καμουφλάρει” τους μέτριους παίκτες, αφού δεν έχετε πρόσβαση στα συνολικά στατιστικά του κάθε ματς, παρά μόνο σε συγκεκριμένα challenges που εκτέλεσαν επιτυχημένα είτε συμπαίκτες, είτε αντίπαλοι. Μάλιστα μπορείτε να ψηφίζετε και τον καλύτερο παίκτη, αλλά και να απολαμβάνετε το “play of the game” που συνήθως είναι κάποιο σωστά εκτελεσμένο ultimate skill. Η δυνατότητα ψήφου και το play of the game είναι ωραίες προσθήκες, αλλά η έλλειψη προβολής των στατιστικών όλων των παικτών ώστε να έχετε πλήρη εικόνα του ματς είναι λανθασμένη.
Εξαιρετικό level design.
Πέρα από την επιλογή χαρακτήρα, τεράστια σημασία στην επιτυχημένη έκβαση κάθε μάχης έχει και η ομάδα και ο τρόπος που συνδυάζονται οι διαφορετικοί ήρωες για να εκπληρώνουν το objective. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που δίνει πόντους στην εμπειρία είναι η δυνατότητα να αλλάζετε τον χαρακτήρα σας όταν πεθαίνετε, ώστε να επιλέγετε κάποιον άλλον που χρειάζεται η ομάδα τη δεδομένη στιγμή. Για παράδειγμα αν η αντίπαλη ομάδα έχει παρατεταγμένη στη ζώνη άμυνας χαρακτήρες tank και turrets, τότε έχετε την δυνατότητα να επιλέξετε snipers για να τους σκοτώνετε από απόσταση. Αντίστοιχα, αν θέλετε να ρίξετε μια τελευταία σπρωξιά στο όχημα που συνοδεύετε για να τελειώσετε το ματς, τότε μπορείτε κάλλιστα να επιλέξετε τον Reinhardt για να χρησιμοποιήσετε την ασπίδα του κτλ. Οι επιλογές τακτικής είναι πραγματικά αναρίθμητες σε κάθε φάση του παιχνιδιού.
Η ποικιλια των modes είναι με την πρώτη ματιά ικανοποιητική, αλλά παίζοντας καταλαβαίνετε ότι και τα τέσσερα διαθέσιμα modes είναι επί της ουσίας παραλλαγές ενός τρόπου παιχνιδιού, γεγονός που απογοητεύει. Συγκεκριμένα, υπάρχει το escort στο οποίο η ομάδα που επιτείθεται μετακινεί ένα όχημα με στόχο να το φτάσει μέχρι την εχθρική βάση, το assault στο οποίο η ομάδα που επιτίθεται πρέπει να κατακτήσει τις δύο ζώνες που καταλαμβάνει η ομάδα που αμύνεται, το hybrid που είναι συνδυασμός των escort και assault και τέλος το control όπου και πάλι στόχος είναι να ελέγξετε μια ζώνη πριν την αποκτήσουν οι αντίπαλοι και να παραμείνετε σε αυτήν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αντίθετα με τα υπόλοιπα modes, στο control παίζετε σε γύρους, οπότε νικήτρια είναι η ομάδα που κάνει δύο νίκες.
Πέρα από το γεγονός ότι τα modes μοιάζουν μεταξύ τους, αρνητική εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν μπορείτε να διαλέγετε σε ποιο mode θα παίξετε, αφού το matchmaking είναι ενιαίο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους 12 διαθέσιμους χάρτες του παιχνιδιού, οι οποίοι με τη σειρά τους αντιστιχούν σε συγκεκριμένα modes, οπότε έχουμε τρεις χάρτες για κάθε mode. Πέρα από το matchmaking, μπορείτε να δημιουργείτε το δικό σας ματς και να παίζετε με τους φίλους σας ή να παίζετε ματς με κανονικούς συμπαίκτες ενάντια σε αντίπαλη ομάδα που ελέγχεται από το παιχνίδι για προπόνηση. Τέλος, το weekly brawl περιέχει κανονικά τα modes του παιχνιδιού, αλλά κάθε βδομάδα οι κανόνες αλλάζουν. Έτσι, την μία βδομάδα μπορείτε να παίζετε με αυξημένο το armor και μειωμένο το χρόνο που απαιτείται για να φορτώσει το ultimate skill, την άλλη βδομάδα να αλλάζει αυτόματα ο χαρακτήρας σας όταν πεθαίνετε κτλ. Το weekly brawl είναι μία ενδιαφέρουσα προσθήκη που δίνει ποικιλία στο παιχνίδι, χωρίς όμως να αλλάζει δραματικά την βασική εμπειρία. Επιπλέον, η μέχρι τώρα απουσία του competitive play (αναμένεται να προστεθεί μέσα στο καλοκαίρι) αφαιρεί περισσότερο βάθος από τον τίτλο, αφού στην πραγματικότητα παίζετε τα ίδια και τα ίδια modes χωρίς κάποιο σύστημα εξέλιξης, πέρα από τα levels που ανεβαίνετε παίρνοντας πόντους εμπειρίας.
Ο τοίχος της Mei είναι από τα πιο χρήσιμα skills για όλη την ομάδα.
Το καλοδουλεμένο πιστολίδι, αλλά και ο εκπληκτικός σχεδιασμός των χαρτών, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα multiplayer FPS. Tο πιστολίδι του Overwatch προσφέρει την απαραίτητη ακρίβεια και είναι στις περισσότερες περιπτώσεις στιβαρό, αποφεύγοντας συνάμα και τον απόλυτο ρεαλισμό που θα έκανε κάποια από τα όπλα του παιχνιδιού λιγότερο αποτελεσματικά και με κίνδυνο να χαλάσει η ισορροπία στην μάχη. Όσον αφορά το level design, η Blizzard παραδίδει μαθήματα, αφού κάθε ένας από τους χάρτες είναι έτσι δομημένος ώστε να μπορείτε να εκμεταλλεύεστε τις αρετές κάθε χαρακτήρα, προσφέροντας υψώματα για τους snipers, υπόγειους δρόμους για τους σιωπηλούς εκτελεστές που θέλουν να βγαίνουν στην πλάτη της αμυνόμενης ομάδας, πολλούς εσωτερικούς χώρους για να εκμεταλλεύεστε τον όγκο των tank απέναντι σε μικροκαμωμένους ήρωες κτλ. Σημαντικό ρόλο παίζει και η αριστουργηματική δομή των χαρτών, που συνάδει με το εκάστοτε mode, ώστε η μάχη να μην κρίνεται από νωρίς. Για παράδειγμα, στoυς χάρτες του escort, αρχικά η επιτιθέμενη ομάδα έχει το πλεονέκτημα καθώς ο χώρος που γίνονται respawn οι χαρακτήρες της είναι κοντά στο σημείο που βρίσκεται το όχημα. Όμως καθώς το όχημα προχωράει, οι επιτιθέμενοι απομακρύνονται από το χώρο των respawn και το πλεονέκτημα περνάει στην αμυνόμενη ομάδα που χρειάζεται πολύ μικρότερο χρόνο για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται πλέον το όχημα. Αυτό ισχύει σε κάθε mode, εκτός από το control όπου οι ζώνες ελέγχου είναι αρχικά ουδέτερες, οπότε δεν υπάρχουν αμυνόμενες ή επιτιθέμενες ομάδες.
Πολλή κουβέντα σηκώνει η ουσιαστική έλλειψη ανταποδοτικών οφελών, ιδιαίτερα όσο δεν υπάρχει το competitive play. Το μόνο που κερδίζετε παίζοντας, πέρα από τη χαρά του παιχνιδιού και την εκμάθηση των χαρακτήρων, είναι το τυχαίο loot box που μαζεύετε όταν ανεβαίνετε level. Κάθε loot box περιέχει διακοσμητικά στοιχεία για τους χαρακτήρες, όπως διαφορετικά skins, πόζες, γραμμές διαλόγου, stickers κτλ. Το πρόβλημα είναι ότι ξεκλειδώνονται τυχαία, χωρίς να επηρεάζεται από το πόσο έχετε παίξει κάποιον χαρακτήρα, με αποτελέσμα να σας τυχαίνουν skins και άλλα διακοσμητικά για χαρακτήρες που δεν παίζετε, οπότε πρακτικά σας είναι άχρηστα. Από ένα τέτοιο πανηγύρι δεν γίνεται να λείπουν τα microtransactions. Μπορείτε να αγοράζετε με κανονικά χρήματα loot boxes με την ελπίδα ότι θα σας τύχει το skin του χαρακτήρα που θέλετε. Προφανώς δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εφόσον αυτά τα διακοσμητικά στοιχεία δεν επηρεάζουν το gameplay. Από την άλλη, δεν κρύβεται η κουτοπονηρία της Blizzard να “παγιδεύσει” τους παίκτες, δίχως να τους δίνει τη δυνατότητα να ανταλλάζουν ή να πουλάνε τα διακοσμητικά αντικείμενα σε άλλους παίκτες μέσα από ένα auction house που θα λειτουργούσε με εικονικά χρήματα. Μιλάμε για full price τίτλο και όχι free-to-play παιχνίδι
Σάββατο 25 Ιουνίου 2016
Tacoma: Διαστημικό μυστήριο από τους δημιουργούς του Gone Home
Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016
Συμπεράσματα από την E3 2016
Το κείμενο γράφτηκε σε συνεργασία με τον person.
Η E3 2016 δεν ήταν σαν προηγούμενες Ε3 που έχουμε συνηθίσει στην μέση της γενιάς. Στην επικαιρότητα κυριάρχησαν οι τρεις(!) νέες κονσόλες που έρχονται -Xbox Scorpio, PS4 Neo, Nintendo NX- παρόλο που δεν ήταν καν εκεί και βέβαια οι νέες τεχνολογίες όπως το virtual reality. Ευτυχώς είδαμε παιχνίδια, πολλά παιχνίδια και αυτό είναι το πλέον θετικό της υπόθεσης. Ας συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την E3 2016.
Νέα τάξη πραγμάτων
Όπως σωστά σημειώνει και ο Phil Spencer, τόσο το Xbox Scorpio όσο και το PS4 Neo (παρότι δεν ήταν στην E3, ξέρουμε επίσημα πως υπάρχει), σηματοδοτούν την μετάβαση των κονσολών σε μια εποχή χωρίς γενιές. Το στοίχημα εδώ είναι αν οι Microsoft και Sony θα καταφέρουν να μας πείσουν πως υπάρχει σπουδαία ανάγκη να αλλάζουμε κονσόλες συχνότερα από ότι έχουμε συνηθίσει. Τα κινητά το έχουν πετύχει με σημαντικές αλλαγές στο λειτουργικό και με προσθήκες/βελτιώσεις σε κάθε νέο μοντέλο. Οι αναβαθμίσεις υπολογιστών κάποτε ήταν απαραίτητες κάθε τόσο, τώρα η κατάρριψη του νόμου του Moore τις έχει κάνει αμφισβητήσιμες. Οι κονσόλες τι δικαιολογία (θα) έχουν;
Όπως σωστά σημειώνει και ο Phil Spencer, τόσο το Xbox Scorpio όσο και το PS4 Neo (παρότι δεν ήταν στην E3, ξέρουμε επίσημα πως υπάρχει), σηματοδοτούν την μετάβαση των κονσολών σε μια εποχή χωρίς γενιές. Το στοίχημα εδώ είναι αν οι Microsoft και Sony θα καταφέρουν να μας πείσουν πως υπάρχει σπουδαία ανάγκη να αλλάζουμε κονσόλες συχνότερα από ότι έχουμε συνηθίσει. Τα κινητά το έχουν πετύχει με σημαντικές αλλαγές στο λειτουργικό και με προσθήκες/βελτιώσεις σε κάθε νέο μοντέλο. Οι αναβαθμίσεις υπολογιστών κάποτε ήταν απαραίτητες κάθε τόσο, τώρα η κατάρριψη του νόμου του Moore τις έχει κάνει αμφισβητήσιμες. Οι κονσόλες τι δικαιολογία (θα) έχουν;
Το VR δεν πείθει (προς το παρόν)
Το Playstation VR είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για τη διάδοση του virtual reality gaming, όμως είχε ξεκάθαρα δευτερεύοντα ρόλο στην παρουσίαση της Sony. Η δε Microsoft δεν ασχολείται καν άμεσα με virtual reality. Ακόμα και στο PC το τοπίο παραμένει θολό, παρά τις βαρυσήμαντες ανακοινώσεις τύπου Fallout 4 VR. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως το virtual reality είναι μια φούσκα που έσκασε πριν καν κυκλοφορήσει, άλλα προς το παρόν βασίζεται κυρίως σε υποσχέσεις.
Το Playstation VR είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για τη διάδοση του virtual reality gaming, όμως είχε ξεκάθαρα δευτερεύοντα ρόλο στην παρουσίαση της Sony. Η δε Microsoft δεν ασχολείται καν άμεσα με virtual reality. Ακόμα και στο PC το τοπίο παραμένει θολό, παρά τις βαρυσήμαντες ανακοινώσεις τύπου Fallout 4 VR. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως το virtual reality είναι μια φούσκα που έσκασε πριν καν κυκλοφορήσει, άλλα προς το παρόν βασίζεται κυρίως σε υποσχέσεις.
Μια ελεγεία για το Kinect
Όποιος το έχει με την ποίηση παρακαλείται να γράψει δύο-τρεις στίχους για να μνημονεύσουμε το πλέον άχρηστο περιφερειακό στην ιστορία του gaming, το Kinect. Όπως περιμέναμε, το Kinect έλαμψε δια της απουσίας του στην Ε3 2016. Κερασάκι στην τούρτα το γεγονός ότι το νέο Xbox One S δεν έχει καν θύρα Kinect και χρειάζεται... αντάπτορα για να δουλεύει με τον αισθητήρα. Και ξέρετε πως πάει: αν χρειάζεται αντάπτορας, τότε χρειάζονται και κόλυβα. Και εις άλλα με υγεία.
Όποιος το έχει με την ποίηση παρακαλείται να γράψει δύο-τρεις στίχους για να μνημονεύσουμε το πλέον άχρηστο περιφερειακό στην ιστορία του gaming, το Kinect. Όπως περιμέναμε, το Kinect έλαμψε δια της απουσίας του στην Ε3 2016. Κερασάκι στην τούρτα το γεγονός ότι το νέο Xbox One S δεν έχει καν θύρα Kinect και χρειάζεται... αντάπτορα για να δουλεύει με τον αισθητήρα. Και ξέρετε πως πάει: αν χρειάζεται αντάπτορας, τότε χρειάζονται και κόλυβα. Και εις άλλα με υγεία.
Πολλά παιχνίδια, λίγες εκπλήξεις
Δεν γνωρίζουμε αν τα παιχνίδια που είδαμε στην φετινή Ε3 θα κυκλοφορήσουν το 2016 ή το... 2026, όμως σίγουρα μας κάνουν να αισιοδοξούμε για ακόμη καλύτερες μέρες για την βιομηχανία. Κατά την προσφιλή της τακτική, η Sony ανακοίνωσε αρκετές μεσομακροπρόθεσμες κυκλοφορίες, αλλά είχε και περισσότερες εκπλήξεις σε σχέση με την Microsoft, η οποία ήταν πιο στοχευμένη και ανακοίνωσε παιχνίδια που στην πλειονότητά τους αναμένονται έως τον Μάρτιο του 2017. Πάντως, αυτό που έλειψε είναι οι μεγάλες εκπλήξεις. Ίσως και να φταίει η δύναμη του ίντερνετ και οι πολλές διαρροές των ανακοινώσεων των εταιρειών, που βγαίνουν ώρες και μέρες πριν την Ε3, ίσως να φταίει το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια που είδαμε φέτος τα είχαμε δει και πέρυσι.
Δεν γνωρίζουμε αν τα παιχνίδια που είδαμε στην φετινή Ε3 θα κυκλοφορήσουν το 2016 ή το... 2026, όμως σίγουρα μας κάνουν να αισιοδοξούμε για ακόμη καλύτερες μέρες για την βιομηχανία. Κατά την προσφιλή της τακτική, η Sony ανακοίνωσε αρκετές μεσομακροπρόθεσμες κυκλοφορίες, αλλά είχε και περισσότερες εκπλήξεις σε σχέση με την Microsoft, η οποία ήταν πιο στοχευμένη και ανακοίνωσε παιχνίδια που στην πλειονότητά τους αναμένονται έως τον Μάρτιο του 2017. Πάντως, αυτό που έλειψε είναι οι μεγάλες εκπλήξεις. Ίσως και να φταίει η δύναμη του ίντερνετ και οι πολλές διαρροές των ανακοινώσεων των εταιρειών, που βγαίνουν ώρες και μέρες πριν την Ε3, ίσως να φταίει το γεγονός ότι πολλά παιχνίδια που είδαμε φέτος τα είχαμε δει και πέρυσι.
Αλλάζεις, αλλάζεις μα δεν με τρομάζεις!
Στην φετινή Ε3 παρατηρήθηκε μία τάση που δεν συνηθίζεται στην βιομηχανία του gaming. Είδαμε σειρές να επιστρέφουν πλήρως αλλαγμένες σε σχέση με το παρελθόν. Νέο God of War με έντονες επιρροές από... The Last of Us και Dark Souls, Watch Dogs 2 που θυμίζει ελάχιστα τον προκάτοχό του σε ύφος, νέο Prey που δεν έχει καμμία σχέση με τον προκάτοχό του και βέβαια Resident Evil 7 που μοιάζει περισσότερο με πνευματικό διάδοχο του P.T. παρά με κλασικό Resident Evil (φαίνεται ότι ο Kojima “δούλεψε” και για την Capcom). Αλήθεια, τί αντίδραση λέτε να είχε η αξιοθρήνητη Konami μόλις είδε το Resident Evil 7;
Στην φετινή Ε3 παρατηρήθηκε μία τάση που δεν συνηθίζεται στην βιομηχανία του gaming. Είδαμε σειρές να επιστρέφουν πλήρως αλλαγμένες σε σχέση με το παρελθόν. Νέο God of War με έντονες επιρροές από... The Last of Us και Dark Souls, Watch Dogs 2 που θυμίζει ελάχιστα τον προκάτοχό του σε ύφος, νέο Prey που δεν έχει καμμία σχέση με τον προκάτοχό του και βέβαια Resident Evil 7 που μοιάζει περισσότερο με πνευματικό διάδοχο του P.T. παρά με κλασικό Resident Evil (φαίνεται ότι ο Kojima “δούλεψε” και για την Capcom). Αλήθεια, τί αντίδραση λέτε να είχε η αξιοθρήνητη Konami μόλις είδε το Resident Evil 7;
Ισχύς εν τη ενώσει
Ένα ακόμη σημείο των καιρών που φάνηκε έντονα στην E3 2016 είναι η προώθηση του συνεργατικού παιχνιδιού (co-op). Φαίνεται πως η επιτυχία των Destiny και The Division άνοιξε την όρεξη των εταιρειών, ενώ για την Microsoft είναι η απόλυτη ευκαιρία να προωθήσει το cross-play μεταξύ Xbox One και PC. Έτσι, είδαμε πολλά παιχνίδια που επικεντρώνονται στο co-op, όπως τα Ghost Recon Wildlands, Sea of Thieves, Scalebound, Gears of War 4, Forza Horizon 3 κ.ά. Βρείτε παρέα και απολαύστε τα όπως τους αξίζει.
Ένα ακόμη σημείο των καιρών που φάνηκε έντονα στην E3 2016 είναι η προώθηση του συνεργατικού παιχνιδιού (co-op). Φαίνεται πως η επιτυχία των Destiny και The Division άνοιξε την όρεξη των εταιρειών, ενώ για την Microsoft είναι η απόλυτη ευκαιρία να προωθήσει το cross-play μεταξύ Xbox One και PC. Έτσι, είδαμε πολλά παιχνίδια που επικεντρώνονται στο co-op, όπως τα Ghost Recon Wildlands, Sea of Thieves, Scalebound, Gears of War 4, Forza Horizon 3 κ.ά. Βρείτε παρέα και απολαύστε τα όπως τους αξίζει.
Τα ζόμπι είναι ακόμα στην μόδα
Τα ζόμπι παραμένουν μία από τις πιο αγαπημένες θεματολογίες στο gaming. Πόσο μάλλον όταν πρωταγωνιστούν σε άκρως αναμενόμενα και εντυπωσιακά παιχνίδια, όπως τα Days Gone, Dead Rising 4, State of Decay 2 και Resident Evil 7. Παρά τον σχετικό κορεσμό στο είδος των ζομποπαίχνιδων, τα συγκεκριμένα μοιάζουν όλα τους ένα κι ένα και τα περιμένουμε με ανοιχτές αγγάλες.
Τα ζόμπι παραμένουν μία από τις πιο αγαπημένες θεματολογίες στο gaming. Πόσο μάλλον όταν πρωταγωνιστούν σε άκρως αναμενόμενα και εντυπωσιακά παιχνίδια, όπως τα Days Gone, Dead Rising 4, State of Decay 2 και Resident Evil 7. Παρά τον σχετικό κορεσμό στο είδος των ζομποπαίχνιδων, τα συγκεκριμένα μοιάζουν όλα τους ένα κι ένα και τα περιμένουμε με ανοιχτές αγγάλες.
Kojima is back
Η επιστροφή του θρυλικού Hideo Kojima δεν θα μπορούσε να μην συγκαταλέγεται στις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της Ε3 2016. Ο Kojima εμφανίστηκε στην παρουσίαση της Sony, πήρε το χειροκρότημα που αξίζει και ανακοίνωσε το νέο παιχνίδι του, Death Stranding, με ένα ακατανόητο αλλά συγκλονιστικό τίζερ. Όπως φαίνεται, η αναμονή θα είναι και πάλι μακρά, αλλά θα αξίζει τον κόπο.
Η επιστροφή του θρυλικού Hideo Kojima δεν θα μπορούσε να μην συγκαταλέγεται στις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της Ε3 2016. Ο Kojima εμφανίστηκε στην παρουσίαση της Sony, πήρε το χειροκρότημα που αξίζει και ανακοίνωσε το νέο παιχνίδι του, Death Stranding, με ένα ακατανόητο αλλά συγκλονιστικό τίζερ. Όπως φαίνεται, η αναμονή θα είναι και πάλι μακρά, αλλά θα αξίζει τον κόπο.
Nintendo... μας λείπεις
Το Zelda: Breath of the Wild προκαλεί ενθουσιασμό αλλά και μελαγχολία ταυτόχρονα. Η μαγεία που βρίσκεται σε κάθε παιχνίδι της μαμάς Nintendo είναι απερίγραπτη και είναι κρίμα που το νέο Zelda αποτελεί μία ηλιαχτίδα στο θολό τοπίο που έφερε η αποτυχία του Wii U. Tα τελευταία χρόνια, σε κάθε Ε3 η Nintendo δείχνει όλο και πιο περιθωριοποιημένη, είτε λόγω των εξελίξεων, είτε από δική της επιλογή. Ninty μας λείπεις και περιμένουμε να επανέλθεις δριμύτερη!
Το Zelda: Breath of the Wild προκαλεί ενθουσιασμό αλλά και μελαγχολία ταυτόχρονα. Η μαγεία που βρίσκεται σε κάθε παιχνίδι της μαμάς Nintendo είναι απερίγραπτη και είναι κρίμα που το νέο Zelda αποτελεί μία ηλιαχτίδα στο θολό τοπίο που έφερε η αποτυχία του Wii U. Tα τελευταία χρόνια, σε κάθε Ε3 η Nintendo δείχνει όλο και πιο περιθωριοποιημένη, είτε λόγω των εξελίξεων, είτε από δική της επιλογή. Ninty μας λείπεις και περιμένουμε να επανέλθεις δριμύτερη!
Πού είναι η Ubiart Framework;
Αντέξαμε την ακατάσχετη φλυαρία στην παρουσίαση της Ubisoft και τα περίεργα παιχνίδια όπως το Eagle Flight για virtual reality όπου οι παίκτες σουλατσάρανε γύρω από τον πύργο του Άιφελ χωρίς να καταλαβαίνουμε τί ακριβώς έκαναν. Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τίποτα, είναι η αδιαφορία της Ubisoft να παρουσιάσει νέα παιχνίδια δημιουργημένα με την μηχανή γραφικών Ubiart Framework την οποία δείχνει να έχει ξεχάσει. Θυμόμαστε τί “διαμαντάκια” μας έχει δώσει η Ubiart (Rayman Origins και Legends, Child of Light, Valliant Hearts) και μας πιάνει μελαγχολία...
Αντέξαμε την ακατάσχετη φλυαρία στην παρουσίαση της Ubisoft και τα περίεργα παιχνίδια όπως το Eagle Flight για virtual reality όπου οι παίκτες σουλατσάρανε γύρω από τον πύργο του Άιφελ χωρίς να καταλαβαίνουμε τί ακριβώς έκαναν. Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τίποτα, είναι η αδιαφορία της Ubisoft να παρουσιάσει νέα παιχνίδια δημιουργημένα με την μηχανή γραφικών Ubiart Framework την οποία δείχνει να έχει ξεχάσει. Θυμόμαστε τί “διαμαντάκια” μας έχει δώσει η Ubiart (Rayman Origins και Legends, Child of Light, Valliant Hearts) και μας πιάνει μελαγχολία...
Επιτέλους The Last Guardian
Μοιάζει σαν ψέμα, αλλά το The Last Guardian είναι σχεδόν έτοιμο και κυκλοφορεί τον Οκτώβριο (εκτός απροόπτου βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις με αυτό το παιχνίδι). Ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας για το μοναδικό ταξίδι που μόνο η Team Ico μπορεί να προσφέρει. Ελπίζουμε να σας δούμε εκεί.
Μοιάζει σαν ψέμα, αλλά το The Last Guardian είναι σχεδόν έτοιμο και κυκλοφορεί τον Οκτώβριο (εκτός απροόπτου βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις με αυτό το παιχνίδι). Ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας για το μοναδικό ταξίδι που μόνο η Team Ico μπορεί να προσφέρει. Ελπίζουμε να σας δούμε εκεί.
Εσείς πώς βλέπετε το μέλλον του gaming μετά την E3 2016;
Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016
Κυνηγώντας μηχανικά πλάσματα στο Horizon Zero Dawn
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016
Sony/Microsoft: Δεν θα βγάζουμε νέες κονσόλες κάθε ένα-δύο χρόνια
Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
Ταξίδι στον κόσμο του Final Fantasy με το World of Final Fantasy
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016
Doom Review
Το 1993, η id Software έβγαλε το Doom, έναν πρωτότυπο τίτλο που συνδύαζε FPS, τρόμο και επιστημονική φαντασία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, που λένε. 23 χρόνια μετά, η σειρά Doom επιστρέφει με ένα reboot, ευελπιστώντας να μας ξανακάνει “παιδιά”, αλλά και να μυήσει τους νεότερους.
Η ιστορία του Doom ξεκινάει με μια ξαφνική και ανελέητη επίθεση δαιμόνων στη βάση της UAC (Union Aerospace Corporation) στον πλανήτη Άρη. Εσείς, ένας άγνωστος, ξυπνάτε αλυσοδεμένοι σε υπόγειο της βάσης, περιτριγυρισμένοι από ιδιαίτερα επιθετικά τέρατα. Η πραγματική δράση αρχίζει λίγο αργότερα όταν δραπετεύετε, φοράτε τη στολή praetor και μετατρέπεστε σε doom slayer. Από αυτό το σημείο και μετά, σχεδόν όλη η ιστορία παρουσιάζεται μέσα από in-game διηγήσεις, πρωτίστως μέσα από ολογράμματα και πληροφορίες που συλλέγετε σε κάθε επίπεδο. Αυτό από τη μια πλευρά οδηγεί σε συνεχή δράση και απορρόφηση στον εφιαλτικό κόσμο του παιχνιδιού, αλλά από την άλλη αυτός ο όχι ιδιαίτερα ελκυστικός τρόπος παρουσίασης στερεί βάθος από την πλοκή. Έτσι, σύντομα ενδιαφέρεστε πολύ περισσότερο για τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορείτε να συνθλίβετε το κρανίο ενός ανθρωποειδούς, παρά για το λόγο για τον οποίο το κάνετε αυτό. Όχι ότι σας πειράζει βέβαια.
Επιλέγετε από τρία αρχικά επίπεδα δυσκολίας, με δύο ακόμα να γίνονται διαθέσιμα όταν ολοκληρώσετε το campaign. Η διάρκεια του παιχνιδιού στο μέσο από τα αρχικά επίπεδα δυσκολίας είναι περίπου 15 ώρες, ανάλογα με το αν θα “κολλήσετε” λίγο παραπάνω σε κάποιο μέρος με πολλούς εχθρούς ή σε κάποιο αφεντικό. Κάτι που κάνει αμέσως εντύπωση είναι το πόσο γρήγορα κινείστε στο χώρο. Δεν περπατάτε, αλλά... “πετάτε”, με ταχύτητα που ξαφνιάζει όσους είναι συνηθισμένοι στα περισσότερα FPS της εποχής μας. Το συγκεκριμένο θέμα ίσως αποθαρρύνει κάποιους που προτιμούν κάτι πιο αργό και ατμοσφαιρικό και όχι ένα FPS που σας αναγκάζει να είστε σε διαρκή κίνηση δίχως, ταυτόχρονα, να επηρεάζεται η ακρίβεια της στόχευσής σας. Η σχεδόν αδιάκοπη κίνηση είναι από τα βασικά στοιχεία του Doom και παρόλο που φαντάζει υπερβολική, μετά από λίγες ώρες δράσης αντιλαμβάνεστε ότι έτσι πρέπει να είναι το παιχνίδι.
Δαίμονες λίγο πριν γίνουν φέτες.
Κουβαλάτε τουλάχιστον οκτώ όπλα μαζί σας, εξαπολύοντας, με αυτόν τον τρόπο, την κατάλληλη επίθεση εναντίον του κατάλληλου στόχου. Ευχάριστο γεγονός αποτελεί το ότι ο χρόνος του παιχνιδιού επιβραδύνεται όποτε αλλάζετε όπλο, έτσι ώστε να κάνετε με άνεση την επιλογή σας ή ακόμη και να χρησιμοποιήσετε διαφορετικά όπλα εναντίον του ίδιου δαίμονα. Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα κι όταν σας τελειώνουν τα πυρομαχικά, έχετε πολλές εναλλακτικές επιλογές. Το να σκοτώσετε δύο γιγάντια διαβόλια μόνο με το πιστόλι, όχι μόνο γίνεται, αλλά είναι και ιδιαίτερα συναρπαστικό κατόρθωμα. Μια ενδιαφέρουσα προσθήκη είναι τα glory kills, θεαματικά βίαια kills που αποτελούν την κύρια μέθοδο λήψης υγείας και αποτελούν βασικό στοιχείο της στρατηγικής σας. Λαμβάνετε health points ξεσκίζoντας σατανάδες στα δύο με τα ίδια σας τα χέρια, συντρίβοντας τα κρανία τους σε τοίχους, ξεριζώνοντας τα άκρα τους κτλ. Υπάρχουν επίσης διάσπαρτα power-ups με πολύ ισχυρές επιθέσεις που διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα. Κάποια από αυτά σας επιτρέπουν να διαλύετε τους εχθρούς με μία κίνηση, άλλα σας κάνουν πιο γρήγορους, ενώ όλα μπορούν να αναβαθμίζονται ώστε να γίνονται πιο αποτελεσματικά και με μεγαλύτερη διάρκεια.
Όσον αφορά τη νοημοσύνη των εχθρών, οι διάφοροι τύποι δαιμόνων συμπεριφέρονται διαφορετικά, έχοντας ξεχωριστές επιθέσεις και αδύνατα σημεία. Από τα πιο απλά μονόφθαλμα cacodemons, μέχρι το τελευταίο αφεντικό, υπάρχουν λογικοί τρόποι εξουδερέρωσης, με τα headshots να δίνουν συχνά -αλλά όχι πάντα- την πιο αποτελεσματική λύση. Ακόμα και στο μέσο επίπεδο δυσκολίας, δεν λείπουν τα απαιτητηκά μέρη, όπου δεκάδες δαίμονες διαφόρων ειδών και μεγεθών σας επιτίθενται από δυο μεριές. Όσο τρελό και δύσκολο κι αν γίνεται το παιχνίδι, ποτέ δεν παύει να είναι διασκεδαστικό.
Όσο περισσότερους δαίμονες σκοτώνετε, τόσο πιο γρήγορα συλλέγετε πόντους αναθμίσεων ώστε να επενδύετε σε mods και upgrades. Στο τέλος κάθε επιπέδου βλέπετε αν έχετε βρει όλα τα διαθέσιμα μυστικά και upgrades και αν έχετε αφήσει πολλά πίσω μπορείτε να το ξαναπαίζετε μέσω του mission select. Μολονότι τις πρώτες ώρες το user interface ίσως σας φανεί βουνό, με όλες τις αναβαθμίσεις στα όπλα και την πανοπλία και τον ειδικό εξοπλισμό της αρεσκείας σας, είναι αρκετά έυχρηστο και ξεκάθαρο μόλις το συνηθίσετε. Η πυξίδα στο επάνω μέρος της οθόνης σας καθοδηγεί συνεχώς προς το επόμενο objective, ενώ ο τρισδιάστατος χάρτης γίνεται σύμμαχός σας στην εύρεση κρυμμένων αντικειμένων. Το κάθε όπλο αναβαθμίζεται κατ' επιλογή, ενώ αν φέρετε εις πέρας το τελικό mastery challenge αποκτάτε ένα πολύτιμο upgrade για το αντίστοιχο όπλο, που ποτέ δεν πάει χαμένο. Πέρα από τα upgrades που μπορείτε να κάνετε ανά πάσα στιγμή, τα upgrades των ισχυρότερων όπλων του παιχνιδιού πρέπει πρώτα να ξεκλειδωθούν μέσω ενός ιπτάμενου drone που περιφέρεται σε διάφορα σημεία του επιπέδου. Αυτό δύναται να σας δημιουργήσει προβλήματα, κυρίως κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, όπου χρειάζεστε απεγνωσμένα τον οπλισμό που προκαλεί την μεγαλύτερη ζημιά, έχετε αρκετούς πόντους για να αναβαθμίσετε, αλλά ίσως τελικά δεν μπορέσετε να κάνετε τίποτα γι'αυτό επειδή δεν χρησιμοποιήσατε ή δεν βρήκατε το ιπτάμενο drone για να ξεκλειδώσετε το απαιτούμενο upgrade.
Όχι, το αδύνατο σημείο του κυρίου δεν είναι καθόλου εμφανές...
Πέρα από το να πυροβολάτε ό,τι κινείται, κάνετε και άλματα από την μία αποβάθρα στην άλλη, σκαρφαλώνετε σε υψηλότερα επίπεδα και σέρνεστε κάτω από ανοίγματα. Πρέπει να είστε προσεκτικοί, ιδιαίτερα όσον αφορά τις αποβάθρες, διαφορετικά κινδυνεύετε να γκρεμοτσακιστείτε και να χάσετε υγεία ή να επιστρέψετε στο τελευταίο checkpoint. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό το σκέλος του Doom λειτουργεί σαν “γρίφος” που επιβραδύνει τη δράση, αναγκάζοντάς σας να κοιτάζετε γύρω σας για την επόμενη έξοδο. Επίσης, τα σημεία αυτά γίνονται όλο και πιο μακροσκελή με την πάροδο των επιπέδων, με αποτέλεσμα να δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχουν περισσότερο για να σας καθυστερούν παρά να σας διασκεδάζουν. Ένα, ακόμη, είδος γρίφου είναι κάποιες πόρτες που ανοίγουν μόνο αφότου έχετε σκοτώσει όλους τους γύρω εχθρούς ή με κάρτα πρόσβασης αντίστοιχου χρώματος. Οι κάρτες αυτές δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν, με την αναζήτησή τους να είναι ένα παραπάνω κίνητρο για εξερεύνηση.
Η απόσταση μεταξύ των checkpoints αυξάνεται, ειδικά όσο προχωράτε τα επίπεδα. Αρκετές φορές σκοτώνετε ολόκληρες ομάδες δαιμόνων, μόνο και μόνο για να σκοτωθείτε από τον τελευταίο και να χρειαστεί να επαναλάβετε τις μάχες. Εξάλλου, δεν λείπουν και τα ευτράπελα. Μπορεί να σκοτωθείτε τη στιγμή που προσπαθείτε να ανεβείτε σε έναν ανελκυστήρα, επειδή είναι πολύ σκοτεινά για να δείτε πού πάτε ή πόσο γρήγορα σας έρχεται ο ανελκυστήρας στο κεφάλι. Άλλες φορές, ίσως σκοτώσετε γύρω στα 20 τέρατα, μετά να σκαρφαλώσετε έναν άλλο ανελκυστήρα, να κουλουριαστείτε ώστε να περάσετε μέσα από ένα άνοιγμα, να βγείτε σε ένα δωμάτιο, για να καταλήξετε στο να σας χτυπήσει “κάτι” και να σας σκοτώσει ακαριαία. Κυρίως λόγω της ταχύτητας του παιχνιδιού, το πρόβλημα με σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όσες περισσότερες φορές τα επαναλαμβάνετε, τόσο πιο απρόσεχτοι γίνεστε και σκοτώνεστε όλο και πιο γρήγορα κάθε φορά, ακόμα κι αν γνωρίζετε ακριβώς τί είναι αυτό που πρέπει να κάνετε.
Κάθε επίπεδο διαθέτει έναν αριθμό δοκιμασιών (rune trials) που σας ανταμοίβουν με ακόμη ένα χαρακτηρηστικό που σας κάνει δυνατότερους, όπως για παράδειγμα να επεκτείνει την ακτίνα συγκέντρωσης health και πανοπλίας από γύρω σας. Οι δοκιμασίες αυτές σας μεταφέρουν σε μια ξεχωριστή οθόνη, όπου σας δίνονται απεριόριστες ευκαιρίες εκπλήρωσης του στόχου, όπως πχ να σκοτώσετε 15 imps με καραμπίνα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Κάθε δοκιμασία είναι ιδιαίτερα συναρπαστική, με την μεγαλύτερη δυσκολία να είναι ότι όσο ανεβαίνετε τα επίπεδα τόσο πιο δύσκολος γίνεται ο εντοπισμός των δοκιμασιών. Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι κίνητρο για να ξαναπαίξετε την αποστολή από την αρχή.
Κόλαση.
Παρότι το Doom ξεκάθαρα επικεντρώνεται στο single-player, περιλαμβάνει και multiplayer. Ξεκινάτε με τον χαρακτήρα σας στο πρώτο επίπεδο με μηδέν βαθμούς εμπειρίας, που κατά κύριο λόγο αυξάνονται όσο περισσότερο παίζετε και ολοκληρώνετε μάχες. Η εξατομίκευση του χαρακτήρα είναι λιτή, αφού έχετε να διαλέξετε μεταξύ μόλις τριών σχεδίων πανοπλίας και εξοπλισμού στο χρώμα της αρεσκείας σας, όμως σταδιακά ξεκλειδώνονται περισσότερα μέσω XP ή αγοράς κάποιου διαθέσιμου DLC ή season pass. Τα multiplayer modes είναι αρκετά, όμως μερικά από αυτά έχουν τόσο σύντομες μάχες που ίσως σας αποτρέψουν από το να τα επιλέγετε συχνά. Tο team deathmatch είναι από τα πιο απλά και διασκεδιαστικά modes. Το freeze tag ξεχωρίζει καθώς σε αυτό παγώνετε στην κυρολεξία τους αντιπάλους σας αντί να τους σκοτώνετε και ξεπαγώνετε τους συμπαίκτες σας με το να στέκεστε δίπλα τους. Μειονέκτημα του freeze tag αποτελεί το γεγονός ότι το παιχνίδι τελειώνει μόλις στις πέντε νίκες, οπότε η ομάδα με τους πιο αδύναμους παίκτες είναι δυνατόν να χάσει μέσα σε πολύ λίγα λεπτά. Για την ώρα δεν υπάρχει δυσκολία στην εύρεση παικτών, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορείτε να κάνετε mute οποιουσδήποτε ενοχλητικούς παίκτες. Υπάρχει και το snapmap, ένα level editor με το οποίο ο καθένας μπορεί να φτιάχνει και να “ανεβάσει” τα δικά του single-player επίπεδα ή και modes. Φτιάξτε ένα μικρό δωμάτιο με 15 δαίμονες, θέστε παραμέτρους και μοιραστείτε τη δουλειά σας online.
Τα γραφικά προσφέρουν ό,τι ακριβώς περιμένουμε από ένα παιχνίδι Doom, με πρώτο και καλύτερο το υψηλό frame rate (60 fps). Αν και δεν παύει να έχει αρκετά σκοτεινά μέρη, όπως για παράδειγμα σπηλιές και χαράδρες που δεν τις βλέπει ποτέ ο ήλιος, οι λεπτομέρειες και οι φωτισμοί των περισσότερων τοποθεσιών εντυπωσιάζουν. Ένα, ακόμη, θετικό στοιχείο είναι η ποικιλία των τοποθεσιών που επισκέπτεστε, όπως αμμώδη βράχια που θυμίζουν τον κόσμου του Borderlands και φαράγγια βγαλμένα από την ίδια την κόλαση. Ο κάθε εχθρός είναι μοναδικά σχεδιασμένος, συνήθως αρκετά τρομακτικός και εύκολα αναγωρίσμος από μακριά. Οι κοντινές επιθέσεις είναι από τις πιο εντυπωσιακές οπτικά, με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους εκτέλεσης των δαιμόνων, όπως να τους σερβίρετε την ίδια τους την καρδιά για βραδινό, να τους βγάζετε τα μάτια με τα μυτερά κέρατά τους και να τους σφαλιαρίζετε με το ξεριζωμένο τους χέρι. Η προκαθορισμένη ρύθμιση του motion blur είναι αρκετά υψηλή και προσθέτει ως οπτικό εφέ, αλλά αν θέλετε μπορείτε να το απενεργοποιήσετε εντελώς. Η αντανάκλαση του φωτός επάνω στο νερό είναι εντυπωσιακή, όμως έρχεται σε αντίθεση με το ότι δεν μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη.
Από τα αρνητικά στοιχεία των γραφικών είναι η δυσανάγνωστη γραμματοσειρά για τηλεόραση και η απουσία της κλειστοφοβικής αίσθησης του αρχικού Doom. Οι περισσότεροι χώροι ειναι ανοιχτοί και ευάεροι, χωρίς να θυμίζουν πολλά από τους στενούς και σκοτεινούς διαδρόμους με τα χαμηλά ταβάνια του πρώτου παιχνιδιού. Παρόλα αυτα, το παιχνίδι δεν υστερεί σε ατμόσφαιρα. Με αιμοσταγείς δαίμονες όλων των ειδών, πότε να πετάγονται απρόσμενα καταπάνω σας από κάθε γωνιά του επιπέδου και πότε να σέρνονται προς το μέρος σας, η ατμόσφαιρα φτάνει συχνά τα επίπεδα ταινιών επιστημονικής φαντασίας και θρίλερ με ζόμπι.
Αντίθετα με το single-player, το multiplayer δεν θα σας κρατήσει ιδιαίτερα.
Στα του ήχου, η μουσική επένδυση είναι απλά καταπληκτική, θυμίζοντας το soundtrack του Mad Max και ενισχύοντας την αίσθηση της έντασης που διακατέχει τον τίτλο. Ειδικά κατά τη διάρκεια των γρήγορων challenges, όπου έχετε πολύ περιορισμένο χώρο και χρόνο αντίδρασης. Είναι προτιμότερο να χαμηλώνετε τον ήχο για να φέρετε εις πέρας τον στόχο, διαφορετικά είτε αγχώνεστε, είτε σας πιάνει τόση υπερένταση που οδηγείστε σε κάποιο λάθος. Η ακουστική του περιβάλλοντος αλλάζει στους εσωτερικούς χώρους, αποκτώντας βάθος και αντήχηση, με τα ηχητικά εφέ να κυμαίνονται στα αναμενόμενα επίπεδα. Τέλος, όπως σε κάθε Doom, ο πρωταγωνιστής δεν μιλάει ποτέ.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2016
Σφάζοντας δαίμονες στο Nioh
Σάββατο 18 Ιουνίου 2016
Gwent: Καρτομαχίες στον κόσμο του Witcher
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016
Εκκίνηση τον Αύγουστο για το F1 2016
Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016
Πόση (και τί) RAM έχει το Xbox Scorpio;
PlayStation VR: Εικονική πραγματικότητα στην Ελλάδα
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016
Zelda: Breath of the Wild - Γνωρίστε τη νέα περιπέτεια του Link
Τρίτη 14 Ιουνίου 2016
Μπείτε στην μάχη με τη beta του Halo Wars 2
Το πολυαναμενόμενο Halo Wars 2 βγαίνει το 2017, αλλά μπορείτε να το παίξετε από τώρα. Όπως ανακοίνωσε η Microsoft, η multiplayer beta του Halo Wars 2 είναι διαθέσιμη αυτή τη στιγμή και μέχρι 20 Ιουνίου στο Xbox One (απαιτεί Xbox Live Gold). Το παιχνίδι υπόσχεται μεγαλύτερα πεδία μάχης, νέες μονάδες και νέους εχθρούς. Το Halo Wars 2 κυκλοφορεί 21 Φεβρουαρίου για Xbox One και Windows 10 και αγοράζοντας την μία έκδοση παίρνετε και την άλλη δωρεάν. Κατεβάστε παίξτε τη beta και πείτε μας εντυπώσεις!
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016
Ζήστε τον ποδοσφαιρικό σας μύθο με το FIFA 17
Κυριακή 12 Ιουνίου 2016
Το ανελέητο ξύλο του Injustice 2
Σάββατο 11 Ιουνίου 2016
Cuphead: Όταν τα games συναντούν τα καρτούν του '30
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016
Το παιδί-θαύμα επιστρέφει στο Wonder Boy: The Dragon's Trap
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016
Η περιπέτεια της Faith αρχίζει στο Mirror's Edge Catalyst
Οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου Mirror's Edge, το πολυαναμενόμενο Mirror's Edge Catalyst είναι εδώ. Το Mirror's Edge Catalyst αφηγείται την μεταμόρφωση της Faith από ανέμελη runner στην ηρωίδα που πολεμάει να απελευθερώσει την πόλη Glass από την καταπιεστική ελίτ. Στο παιχνίδι εξερευνάτε τις διάφορες περιοχές της πόλης, με ρευστή κίνηση και μάχη πρώτου προσώπου. Το Mirror's Edge Catalyst είναι διαθέσιμο από 9 Ιουνίου για PS4, Xbox One και PC.
Τρίτη 7 Ιουνίου 2016
Το FIFA 17 παίζει μπάλα με Frostbite
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016
Invisible Inc. Review
Το 2015 η Klei Entertainment (Shank, Mark of the Ninja, Don't Starve) κυκλοφόρησε το Invisible Inc., ένα ξεχωριστό turn-based strategy με στοιχεία stealth και RPG. Ένα χρόνο μετά το Invisible Inc. καταφτάνει στο PS4, με στόχο να προσελκύσει όσους αναζητούν ένα παιχνίδι αυτού του σπάνιου στις κονσόλες είδους.
Βρισκόμαστε στο όχι και τόσο μακρινό 2074, με τον πλανήτη να κυβερνάται από μεγάλες επιχειρήσεις. Η Invisible Inc., είναι η μοναδική υπηρεσία κατασκοπείας που έχει ελπίδες απέναντί τους, αξιοποιώντας την Incognita, μια εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη. Ξαφνικά, η υπηρεσία μπαίνει στο στόχαστρο των πολυεθνικών και δέχεται επίθεση που την οδηγεί σε διάλυση. Μόνο το ανώτατο μέλος της υπηρεσίας, η Olivia Gladstone, καταφέρνει να ξεφύγει, μαζί με την Incognita. Με μόνο 72 ώρες και δύο εναπομείναντες πράκτορες στη διάθεσή της, η Olivia πρέπει να κατατροπώσει τους εχθρούς της Invisible Inc. πριν απενεργοποιηθεί η Incognita. Η υπόθεση ξεκινάει με μία σύντομοη καρτουνίστικη cutscene, αλλά εξελίσσεται κυρίως μέσα από διαλόγους μεταξύ των πρακτόρων, που εμφανίζονται σε chatbox κατά το ξεκίνημα και το τέλος των αποστολών. Αν και η ιστορία ξεκινάει με πολλές προοπτικές, δεν προχωράει παράλληλα με το gameplay, όπως για παράδειγμα γίνεται στα Xcom και σύντομα γίνεται αδιάφορη.
Το σύντομο αλλά και περιεκτικό tutorial είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξοικειωθείτε με τον χειρισμό και το στιλ του Invisible Inc.. Κάθε επίπεδο αποτελείται από έναν ισομετρικό χάρτη που αναπαράγεται τυχαία κάθε φορά. Έτσι, ποτέ δεν παίζετε το ίδιο επίπεδο δύο φορές, καθώς πότε βρίσκεστε σε δωμάτια που μοιάζουν με γραφεία, πότε σε εργαστήρια βιολογίας και πότε σε κάτι που συνδυάζει και τα δύο (ή περισσότερα). Ο τυχαίος αυτός σχεδιασμός της κάθε αποστολής, από την μία πλευρά κάνει κάθε playthrough μια ξεχωριστή εμπειρία, αλλά από την άλλη αφαιρεί “χαρακτήρα” και ατμόσφαιρα που είναι απαραίτητα για να απορροφηθείτε στον κόσμο του παιχνιδιού. Η τελευταία έκδοση του Invisible Inc. έρχεται με ένα campaign generator που σας επιτρέπει να διαλέγετε έναν από τρεις βαθμούς δυσκολίας (beginner, exprienced και expert) ή να δημιουργείτε το δικό σας custom campaign κάνοντας επιλογές της αρεσκείας σας, όπως τις ώρες διάρκειας του campaign, τον αριθμό των εχθρικών φρουρών, τους βαθμούς ενέργειας με τους οποίους ξεκινάτε κτλ. Λόγω της γενικής δυσκολίας και ιδιαιτερότητας του τίτλου, ο μικρός βαθμός δυσκολίας είναι η καλύτερη επιλογή για την πρώτη φορά που παίζετε, ανεξαρτήτως της εμπειρίας σας με turn-based strategy.
Μπαίνοντας στον σέρβερ της εταιρείας.
Το στήσιμο των αποστολών είναι το εξής: Φέρνετε εις πέρας τον κεντρικό στόχο, όπως να κλέψετε ένα αντικείμενο ή να κατεβάσετε δεδομένα από έναν υπολογιστή, και στη συνέχεια φεύγετε από την έξοδο. Ο κάθε πράκτορας έχει συγκεκριμένα action points για να κινείται, να επιτίθεται ή να πραγματοποιεί μια ενέργεια. Όταν όλοι οι πράκτορες έχουν “κάψει” τα ap τους, έρχεται η σειρά του εχθρού για τον δικό του γύρο. Χειρίζεστε τους πράκτορές σας τοποθετώντας έναν διάφανο 3d κέρσορα-κύβο μέσα στο επιτρεπόμενο φωτεινό πλαίσιο. Δεν σας επιτρέπεται να πατάτε το Χ για να κινείστε έξω από το πλαίσιο αυτό ώστε να κάνετε κίνηση διάρκειας δύο γύρων κι έτσι ο κάθε γύρος έχει ξεχωριστή βαρύτητα.
Στο Invisible Inc. συνήθως οι πιο σχολαστικοί παίκτες βγαίνουν κερδισμένοι. Πρέπει πάντα να κοιτάζετε από το ματάκι της κάθε πόρτας πριν την ανοίξετε, αφού ποτέ μα ποτέ δεν είστε σίγουροι για το τί ή ποιος κρύβεται πίσω από αυτήν. Τα διάσπαρτα κλειδωμένα χρηματοκιβώτια περιέχουν χρήματα (credits) και χρήσιμα αντικείμενα, όπως τσιπ υπολογιστών που απενεργοποιούν firewalls. Σχεδόν κάθε δωμάτιο παρακολουθείται από κάμερες που απενεργοποιείτε με τη βοήθεια της Incognita, χρησιμοποιώντας πολύτιμη ενέργεια που μπορείτε να αναπληρώνετε με διάφορους τρόπους, όπως να χακάρετε κονσόλες. Εκτός από τις κάμερες ασφαλείας και τις καλά διευθετημένες ΑΙ που σας περιμένουν πίσω από κάθε γωνία, περιπολούν και φύλακες, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται όσο περνούν οι γύροι και καθυστερείτε να φέρετε σε πέρας την αποστολή. Οι φύλακες αυτοί έχουν περιορισμένο τριγωνικό οπτικό πεδίο. Αυτό, όχι μόνο κάνει εύκολο τον υπολογισμό της επόμενης κίνησής τους αλλά μπορείτε επίσης να περνάτε ακριβώς από δίπλα τους χωρίς να σας εντοπίζουν, αρκεί να στέκεστε έξω από το οπτικό τους πεδίο. Πέρα από αυτό, μπορείτε να αποσπάτε την προσοχή των φρουρών, στέλνοντάς τους να εξερευνήσουν σημεία μακριά από εσάς, να τους θέτετε νοκ άουτ για μερικούς γύρους αιφνιδιάζοντάς τους, να τους σέρνετε αναίσθητους σε ένα άλλο δωμάτιο ή να τους κρατάτε στο πάτωμα για να μην ξυπνήσουν.
Κινητό και δουλειά δεν πάνε μαζί.
Όσο ο ένας γύρος διαδέχεται τον άλλο, το επίπεδο συναγερμού αυξάνεται ανεξάρτητα από τις πράξεις σας και αυτό παρουσιάζεται ως δείκτης που γεμίζει σταδιακά στο επάνω μέρος της οθόνης. Όσο περισσότερους φύλακες θέτετε προσωρινά εκτός δράσης και όσο συνεχίζετε να απενεργοποιείτε firewalls, τόσο γρηγορότερα αυξάνεται το επίπεδο συναγερμού και τόσο περισσότεροι φρουροί εμφανίζονται ξαφνικά. Με αυτό τον τρόπο σας δίνεται η εντύπωση ότι, παρόλο που το Invisible Inc. είναι turn-based, δεν έχετε την πολυτέλεια να εξερευνάτε το κάθε δωμάτιο ανενόχλητοι με τις ώρες χωρίς να χρειαστεί να βιαστείτε. Αν επιλέγετε να εξερευνήσετε ολόκληρο το επίπεδο, ώστε να μαζέψετε όλα τα credits και τον εξοπλισμό, τότε αυξάνεται η δυσκολία και η πρόκληση. Αν, πάλι, επιλέγετε απλά να φέρετε εις πέρας τους στόχους για να ολοκληρώσετε το επίπεδο το συντομότερο δυνατό, τότε κινδυνεύετε να χάσετε πολύτιμο loot που διευκολύνει τις επόμενες αποστολές. Κάτι που κάνει τη ζωή σας αρκετά εύκολη είναι η επιλογή rewind της προηγούμενης λανθασμένης κίνησής σας. Φυσικά, τα rewind δεν είναι ατελείωτα, ειδικά αν παίζετε σε ένα από τα τρία επίπεδα δυσκολίας και όχι σε custom ρύθμιση. Μετά το πέρας τους πρέπει να δέχεστε όποια επιλογή κι αν έχετε κάνει και να συνεχίζετε το επίπεδο ως έχει.
Το κλειδί για το καλύτερο αποτέλεσμα των αποστολών βρίσκεται στην ισορροπία χρήσης της ενέργειας, των ap και των ικανοτήτων του κάθε πράκτορα που ξεκλειδώνετε και αναβαθμίζετε. Το πώς ξοδεύετε τα credits, στους πράκτορες ή σε εξοπλισμό hacking και stealth, είναι επίσης σημαντικό μέρος του παιχνιδιού. Εκτός από τα credits που δίνονται στο τέλος κάθε πίστας, έχετε την ευκαιρία να αναβαθμίζετε τα skills του κάθε πράκτορα. Τα skills αυτά είτε έχουν άμεση χρήση, όπως περισσότερα ap, είτε βοηθούν στη χρήση εξοπλισμού που διαφορετικά δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Έχοντας μόνο 72 in-game ώρες στη διάθεσή σας να ετοιμαστείτε για την τελευταία αποστολή, κάθε κίνηση μετράει. Η επιλογή της κάθε αποστολής γίνεται μέσα από έναν παγκόσμιο χάρτη, όπου εμφανίζονται οι ώρες που αφαιρούνται μέχρι να φτάσετε εκεί και οι ανταμοιβές. Θα σώσετε έναν πράκτορα που αιχμαλωτίστηκε κατά τη διάρκεια αποστολής, θα προτιμήσετε το καλό loot, ή θα ανοίξετε περισσότερες περιοχές στον χάρτη;
Όπως ο χειρισμός με gamepad δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το ποντίκι-πληκτρολόγιο στο Xcom, έτσι και εδώ εξίσου πετυχημένος. Με εξαίρεση το ότι μερικές φορές πρέπει να επιλέγετε κυκλικά μέχρι να φτάσετε στο αντικείμενο ή υπολογιστή που θέλετε να απενεργοποιήσετε, η χρήση του gamepad δε θα μπορούσε να είναι πιο λογική. Αντιθέτως, η γραμματοσειρά αποτελεί πρόβλημα, αφού είναι δυσανάγνωστη σε τηλεόραση. Αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο στην ανάγνωση των υποτίτλων, αλλά και του user interface, όπου συχνά χρειάζεται να διαβάζετε περιγραφές εξοπλισμού και skills. Μια σύνδεση της κονσόλας σε μόνιτορ ή σύνδεση remote play στον υπολογιστή σας είναι η καλύτερη λύση αν σας απασχολεί το θέμα αυτό.
Κυριακή 5 Ιουνίου 2016
Battleborn Review ως το τέλος...
Το Battleborn είναι το νέο πόνημα της Gearbox, δημιουργού των εξαιρετικών Borderlands, και φαίνεται. Πλασάρεται ως “hero shooter” αλλά επί της ουσίας αποτελεί μια ρισκαδόρικη απόπειρα συνδυασμού δύο διαφορετικών ειδών παιχνιδιού, δηλαδή των FPS και των MOBA. Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; To Battleborn τα καταφέρνει παρά τα διάφορα προβλήματά του.
Η ιστορία του Battleborn υπάρχει απλά για να υπάρχει και είναι πιο κοινότυπη και από την ιστορία του Borderlands. Όλα τα αστέρια στον γαλαξία έχουν εκλείψει εξαιτίας ενός μυστηριώδους εχθρού και η μόνη πηγή σωτηρίας είναι το Solus, το τελευταίο εν ζωή αστέρι στο γαλαξία. Πέντε διαφορετικές φατρίες που μέχρι τώρα ήταν στα χαρακώματα μεταξύ τους, αποφασίζουν να συμμαχήσουν για να σώσουν το Solus και να επαναφέρουν την ισορροπία σε ολόκληρο τον γαλαξία. Προφανώς το Battleborn δεν σας κερδίσει με την ιστορία του, αλλά σας κεντρίζει το ενδιαφέρον να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες για τους ήρωες της κάθε φατρίας, ξεκλειδώνοντας μέρη του lore για τον κάθε έναν από αυτούς.
Το Battleborn είναι στημένο γύρω από την προσωπικότητα και τις ιδιαίτερες δυνάμεις των 25 διαφορετικών ηρώων του και σε αυτόν τον τομέα τα πάει πολύ καλά. Οι ήρωες έχουν τα δικά τους ξεχωριστά ενεργητικά και παθητικά skills, διαφέρουν μεταξύ τους σε ταχύτητα, όγκο, αντοχή σε χτυπήματα κτλ, με αποτέλεσμα ο κάθε ένας να προσφέρει εντελώς διαφορετικές εμπειρίες και στρατηγικές παιχνιδιού, είτε σε co-op είτε σε PvP. Ένας χαρακτήρας tank μπορεί να προκαλεί σοβαρή ζημιά, αλλά κινείται δύσκολα στο χώρο και είναι εύκολος στόχος για τους αντιπάλους. Αντίστοιχα, ένας γρήγορος χαρακτήρας sniper είναι ευκίνητος και μπορεί να στοχεύει με ακρίβεια, αλλά “πέφτει” ακαριαία όταν δεχτεί πολλά πυρά. Ένας ευκίνητος χαρακτήρας με όπλο melee είναι φονική μηχανή σε κοντινή απόσταση, αλλά αντιμετωπίζεται εύκολα από μακριά και ούτω καθεξής. Οι επιλογές είναι πολυάριθμες και παίζοντας βλέπετε ότι συγκεκριμένοι χαρακτήρες σας εξυπηρετούν καλύτερα σε συγκεκριμένα modes ή ακόμα και σε συγκεκριμένους χάρτες στους οποίους μπορείτε να εκμεταλλεύεστε καλύτερα τα προτερήματά τους.
H συνεργασία είναι το Α και το Ω.
Το Battleborn χωρίζεται χονδρικά στις story missions και στο 5v5 multiplayer 5v5, τα οποία αναλύονται στη συνέχεια. Τόσο στο pve όσο και στο pvp, βασικός πυρήνας του τίτλου είναι η κλιμακωτή ανάπτυξη του κάθε χαρακτήρα σε κάθε αποστολή ή παιχνίδι που παίζετε από το level 1 στο level 10. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level, επιλέγετε μία από τις δύο επιλογές αναβάθμισης των skills σας, μέσα από το skill tree του παιχνιδιού και οι επιλογές που κάνετε αφορούν μόνο την συγκεκριμένη αποστολή ή PvP παιχνίδι. Η επιλογή αυτή προσδίδει περισσότερες στρατηγικές προσέγγισης, αφού γνωρίζοντας καλύτερα τις ιδιότητες του χαρακτήρα σας και βλέποντας τί έχει ανάγκη η ομάδα, κάνετε τις ανάλογες αναβαθμίσεις που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της μάχης.
Παίζοντας story missions και multiplayer modes, αυξάνετε τόσο το δικό σας ενιαίο rank, όσο και το rank του χαρακτήρα που χρησιμοποιείτε. Αυξάνοντας το δικό σας rank και ολοκληρώνοντας αποστολές ξεκλειδώνετε σταδιακά όλους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, αφού αρχικά μόνο οι επτά από τους 25 είναι διαθέσιμοι. Χονδρικά χρειάζεστε γύρω στις 20-25 ώρες για να ξεκλειδώσετε όλους τους χαρακτήρες του Battleborn, χρόνος αρκετός για να έχετε καταλάβει τους μηχανισμούς του τίτλου, αλλά και να έχετε πειραματιστεί με τους περισσότερους από τους χαρακτήρες. Πέρα όμως από το ξεκλείδωμα χαρακτήρων, όταν αυξάνετε το rank σας παίρνετε και loot packages τα οποία ανοίγετε και προσφέρουν έξτρα υγεία, πιο γρήγορο γέμισμα στα πυρομαχικά κτλ σε περίπτωση που τα προσθέσετε στα loadout των χαρακτήρων. Αντίστοιχα, αυξάνοντας το rank του χαρακτήρα σας, ξεκλειδώνετε διαφορετικά mutants skills που μπορείτε να επιλέγετε στα επόμενα ματς, αλλά και διαφορετικές ενδυμασίες και πόζες. H αύξηση του rank των αγαπημένων σας χαρακτήρων είναι μια πολύ εθιστική διαδικασία, ενώ παίζοντας συνεχώς με κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και πετυχαίνοντας συγκεκριμένα challenges ξεκλειδώνετε μέρη της ιστορίας του χαρακτήρα, όπου αποσαφηνίζονται οι σχέσεις του με τους υπόλοιπους ήρωες κτλ.
Τις story missions μπορείτε να τα παίζετε είτε μόνοι σας, είτε σε συνεργασία με κάποιο φίλο σας στην ίδια κονσόλα, είτε με φίλους σας online ή μέσω matchmaking με τέσσερις άλλους παίκτες. Κάθε μία από τις αποστολές είναι ανεξάρτητη, οπότε δεν υπάρχουν ενδιάμεσες cutscenes που εξελίσσουν το σενάριο, παρά μόνο στον πρόλογο και στον επίλογο του παιχνιδιού. Οι λιγοστές αυτές cutscenes έχουν ιδιαίτερο εικαστικό που παραπέμπουν σε καρτούν της δεκαετίας του 90 και είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα. Το ιδιαίτερο χιούμορ που απολαύσαμε στη σειρά Borderlands υπάρχει και εδώ, τόσο στις cutscenes, όσο και στους απολαυστικούς διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων στο παιχνίδι. Συνολικά υπάρχουν οκτώ αποστολές και ένας πρόλογος, οπότε συνολικά χρειάζεστε γύρω στις πέντε με έξι ώρες για να βγάλετε τις αποστολές στον πρώτο βαθμό δυσκολίας. Οι story missions στηρίζονται στην επανάληψη των αποστολών σε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, η ολοκλήρωση των οποίων δίνει και καλύτερο loot σαν επιβράβευση. Πλέον διαθέσιμες για co-op μέσω matchmaking είναι και οι αποστολές σε επίπεδο δυσκολίας advanced, επιλογή που προστέθηκε μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού.
Το πιστολίδι είναι απολαυστικό, ειδικά με τον Oscar Mike.
Η δομή των αποστολών μοιάζει πολύ με των strike missions του Destiny, αφού στόχος σας είναι να αντιμετωπίζετε κύματα εχθρών μέχρι να εμφανιστούν ένα ή δύο αφεντικά που θέλουν συντονισμένες επιθέσεις για να νικηθούν. Το στοιχείο που δίνει μεγαλύτερο βάθος σε αυτές τις αποστολές είναι η προστασία συγκεκριμένων οχημάτων ή βάσεων, αφού σε περίπτωση που σας τα ανατινάξουν οι εχθροί, αυτομάτως χάνετετε την αποστολή. Αν και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, προσωπικά το βρίσκω θετικό γιατί δίνει άλλη βαρύτητα και αγωνία στις μάχες. Ένα ακόμη στοιχείο που προσδίδει ενδιαφέρον στις μάχες είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ζωές συνολικά για την ομάδα, οπότε δεν υπάρχουν αλόγιστα respawns όπως σε άλλα παιχνίδια. Αυτό κάνει την συνεργασία πιο έντονη, καθώς είναι σημαντικό να κάνετε revive κάθε μέλος της ομάδας που πέφτει, αφού σε αντίθετη περίπτωση χάνεται μία ζωή για όλοκληρη την ομάδα. Η φιλοσοφία των αποστολών στηρίζεται πολύ στη συνεργασία και δεν έχει νόημα να παίζετε μόνοι σας καθώς χάνετε το 90% της εμπειρίας, ενώ το παιχνίδι είναι και αρκετά δύσκολο για έναν μόνο παίκτη.
Η αίσθηση των όπλων και το γενικότερο πιστολίδι του Battleborn είναι ικανοποιητικό και μοιάζει με του Borderlands, αν και χάνει αρκετά σε ρεαλισμό, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείτε χαρακτήρα με βαρύ οπλισμό, όπου το όπλο του μοιάζει ελαφρύτερο απ’ ότι θα έπρεπε. Καλή δουλειά έχει γίνει και στην απεικόνιση των melee χτυπημάτων από χαρακτήρες που δεν έχουν όπλα, με τα χτυπήματα στους αντιπάλους να είναι ρεαλιστικά, όχι σα να χτυπάτε στον αέρα όπως συμβαίνει σε άλλα παιχνίδια πρώτου προσώπου. Αντίστοιχα και η νοημοσύνη των εχθρών είναι κοντά στην λογική του Borderlands, κερδίζοντας σε ποσότητα και χάνοντας σε ποιότητα, χωρίς όμως να χαλάει την γενικότερη εμπειρία, αφού οι σκηνές τρελής δράσης με τα παραγεμισμένα πεδία μάχης είναι απολαυστικές.
Οι story missions, αν και διασκεδαστικές με παρέα, έχουν κάποια προβλήματα που χαλάνε λίγο την εμπειρία του παιχνιδιού. Το πρώτο είναι η μικρή ποικιλία εχθρών, θέμα που υπήρχε εν μέρει και στο Borderlands, αλλά εδώ συναντάται σε υπερθετικό βαθμό. To δεύτερο πρόβλημα των story missions είναι το ότι δεν μπορείτε να επιλέγετε την αποστολή που θέλετε να παίξετε αν είστε με άλλους παίκτες. Το matchmaking είναι ενιαίο και αφού βρεθούν οι παίκτες ψηφίζει ο καθένας την αποστολή που θέλει μέσα από τρεις επιλογές . Έτσι όμως είναι πιθανό πολλές φόρες η αποστολή που θέλετε να παίξετε να μην είναι διαθέσιμη για επιλογή, γεγονός που ενδέχεται να σας εκνευρίσει αν έχετε παίξει πολλές φορές την αποστολή που επιλέγουν οι υπόλοιποι παίκτες.
Τα skills των χαρακτήρων είναι εντυπωσιακά στο πεδίο της μάχης.
Ο πυρήνας του Battleborn και τα έκδηλα στοιχεία MOBA που έχει φαίνονται κυρίως στο multiplayer και ιδιαίτερα στο incursion mode, το οποίο είναι από τα πιο απολαυστικά και εθιστικά modes που έχετε παίξει σε online FPS. Σε όλα τα modes, πρέπει όχι απλά να εξολοθρεύετε τους αντιπάλους, αλλά να ολοκληρώνετε τον βασικό σκοπό του κάθε mode, στρατολογώντας ισχυρά bots και προστατεύοντας τα minions που σας βοηθούν στην αναχαίτιση των εχθρών, αλλά και χτίζοντας πολεμίστρες, στοιχεία που έχουμε δει σε κλασικά MOBA και χρησιμοποιούνται με τρομερή επιτυχία στο Battleborn.
Συγκεκριμένα, στο incursion mode χωρίζεστε σε δύο ομάδες των πέντε χαρακτήρων και στόχος σας είναι να εξολοθρεύσετε τα δύο sentry bots της αντίπαλης ομάδας. Τα sentry bots είναι ογκώδεις ρομποτικές κατασκευές απίστευτα ανθεκτικές σε χτυπήματα και πρέπει να τα προσέχετε σαν κόρη οφθαλμού από τα πυρά των αντιπάλων, ενώ πρέπει να συντονίζεστε με τους υπόλοιπους παίκτες για να ορμάτε στα sentry bots των αντιπάλων. Πέρα από την περιφρούρηση μαζί με δύο τουλάχιστον παίκτες για να μην χαθεί η ισορροπία στην μάχη, στην αμυντική περιοχή κατασκευάζετε πολεμίστρες, σταθμούς που ανανεώνουν την ενέργειά σας, φτιάχνετε ισχυρά bots που βοηθούν στην αναχαίτιση των εχθρών κτλ. Αυτές τις ενέργειες μπορείτε να τις κάνετε μαζεύοντας και καταναλώνοντας shards τα οποία βρίσκονται μέσα στο χάρτη και αποτελούν το νόμισμα του παιχνιδιού. Μέσα από την κατανάλωση shards μπορείτε να ενεργοποιείτε και τις έξτρα δυνατότητες του loadout που συλλέγετε από το loot, οπότε κάθε φορά που μαζεύετε σεβαστό αριθμό από shards καλείστε να αποφασίσετε αν δουλεύετε για την ομάδα χτίζοντας πολεμίστρες και bots που αναχαιτίζουν τους αντιπάλους ή αν βελτιώνετε τον χαρακτήρα σας για περισσότερα kills.
