Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014
Εκκίνηση τον Μάιο για το Mario Kart 8
Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
Το Onslaught DLC του Call of Duty: Ghosts είναι εδώ
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014
Epic: Δεν έχουμε σταματήσει να φτιάχνουμε παιχνίδια
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Από τον σκηνοθέτη του District 9 η σειρά Halo;
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
Το παραμυθένιο Fable Anniversary
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Ποια είναι τα αγαπημένα σας adventure;
1) H σειρα Monkey Island - Δεν χρειαζεται να πω πολλα. Απιστευτοι χαρακτηρες και ιστορια.- 2) Η σειρα Sherlock Holmes -Ατμοσφαιρικα και ενδιαφεροντα μεχρι το τελος- 3) L.A Noire - Φοβερη η περισυλλογη στοιχειων αλλα και οι ανακρισεις. 4) Η σειρα Portal - Δεν εχω ασχοληθει τοσο πολυ αλλα ειναι εκπληκτικα παιχνιδια. 5) WorldSpiral LIATH - Δεν νομιζω οτι το ξερουν πολλοι. Ηταν απο τα πρωτα παιχνιδια, που ασχοληθηκα. Ειναι point and click και περιελαμβανε μαγειες και ξορκια.
Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014
Οι εξωγήινοι επιστρέφουν δριμύτεροι στο DLC του Call of Duty: Ghosts
Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014
Lego Marvel Super Heroes Review
Τα παιχνίδια Lego έχουν αγαπηθεί από το κοινό αφενός επειδή διαθέτουν ιδιαίτερο χιούμορ και αφετέρου επειδή έχουν πλούσιο περιεχόμενο, ιδιαίτερα για τους φανατικούς της εκάστοτε ταινίας, ήρωα κλπ. Το τελευταίο Legoπαίχνιδο είναι το Lego Marvel Super Heroes, το οποίο σας μεταφέρει στον κόσμο των υπερηρώων της Marvel και μπορεί εύκολα να καυχιέται ότι αποτελεί τον κορυφαίο Lego game μέχρι τώρα!
Το σενάριο του Lego Marvel Super Heroes, όπως συμβαίνει και στα αντίστοιχα κόμιξ και ταινίες, είναι μία απλή αφορμή για να ξεκινήσει η δράση. Ο Silver Surfer δέχεται επίθεση από τον Doctor Doom και η σανίδα του διαλύεται σε μικρά κοσμικά τουβλάκια στη Γη. Ο λόγος της επίθεσης είναι ότι ο Doctor Doom θέλει να χρησιμοποιήσει τα κοσμικά τουβλάκια για να δημιουργήσει ένα πανίσχυρο όπλο ονόματι... Doom Ray of Doom. Έτσι, συμμαχεί με όλους τους κακούς από τον κόσμο της Marvel για να μαζέψουν τα κοσμικά τουβλάκια και να πετύχει τα σατανικά του σχέδια. Το εμπόδιο σε όλα αυτά τα σχέδια είναι φυσικά οι υπερήρωες της Marvel που συστρατεύονται υπό την ηγεσία του Nick Fury και αναλαμβάνουν να ξεπαστρέψουν όλα τα κακοποιά στοιχεία και φυσικά τον ίδιο τον Doctor Doom.
Όπως και στα πρόσφατα παιχνίδια Legο, το Lego Marvel Super Heroes έχει μία open-world λογική στη δομή του. Η Νέα Υόρκη που είναι ο κύριος κόσμος, λειτουργεί σαν hub όπου μπορείτε να μεταβείτε στις κύριες αποστολές, στις bonus πίστες ή να ασχοληθείτε με διάφορες δραστηριότητες μέσα στην πόλη. Η δουλειά που έχει γίνει στην μεταφορά της πόλης στο παιχνίδι είναι ιδιαίτερα λεπτομερής. Θα αναγνωρίσετε εύκολα τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης όπως το Central Park και το άγαλμα της Ελευθερίας που... ζωντανεύει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού!
Wolverine, Thor, Captain America και Human Torch ποζάρουν στο φακό.
Οι 15 διαφορετικές πίστες που αποτελούν την βασική ιστορία του παιχνιδιού είναι δομημένες όπως ακριβώς περιμένΕτε από ένα παιχνίδι Lego. Έχετε στη διάθεσή σας δύο-τέσσερις σούπερ ήρωες, τους οποίους εναλλάσετε για να λύνετε γρίφους και να εξολοθρεύετε τους εχθρούς αλλά και κάποια από τα αφεντικά του παιχνιδιού όπως ο Green Goblin, o Juggernaut, o Venom, ο Sandman κ.ά. Οι ήρωες που έχετε στη διαθεσή σας σε κάθε πίστα είναι συγκεκριμένοι και οι γρίφοι κυρίως έχουν να κάνουν με την σωστή χρήση των ειδικών δυνάμεών τους, ώστε να ανοίξουν κάποιο διακόπτη, να δώσουν ενεργεια σε κάποια γεννήτρια ή να ενεργοποιήσουν κάποιο μηχανισμό που θα επιτρέψει σε όλους τους ήρωες να περάσουν στην απέναντι πλευρά σε περίπτωση που είναι μπλοκαρισμένη η διαδρομή κλπ. Μετά την ολοκήρωση κάθε πίστας μπορείτε να την ξαναπαίξετε, έχοντας όμως διαθέσιμους για να εναλλάσετε όλους τους χαρακτήρες που έχετε ξεκλειδώσει μέχρι τότε.
Η διαφορά του gameplay σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους Lego είναι αφενός η ποικιλία που δίνουν οι διαφορετικές ιδιότητες των χαρακτήρων και αφετέρου η ποικιλομορφία των περιβάλλοντων που συναντάτε μέχρι το τέλος της ιστορίας. Έτσι, περιπλανιέστε από τον πλανήτη Asgard (γεννέτειρα του Thor), μέχρι το εσωτερικό του αγάλματος της Ελευθερίας και από ένα υποβρύχιο μέσα στη θάλασσα, μέχρι ένα τροπικό δάσος προς το τέλος του παιχνιδιού! Ο βαθμός δυσκολίας παραμένει εξαιρετικά χαμηλός, κάνοντας το παιχνίδι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, αλλά ταυτόχρονα έτσι δεν προσφέρει και ιδιαίτερη πρόκληση. Αυτό το πρόβλημα εν μέρει διορθώνεται, καθώς για να μαζέψετε όλα τα καλούδια που υπάρχουν σε κάθε πίστα, όπως πχ μεγάλο αριθμό νομισμάτων, κρυμμένα minikits, να σώσετε τον Stan Lee κλπ, απαιτείται περισσότερη προσοχή, αλλά και επανάληψη της κάθε πίστας.
Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
Υπερβολική δόση από παιχνιδάρες τον Φεβρουάριο στο PS Plus
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014
Μεγάλη επιστροφή Resident Evil 4 στο PC
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
Mario Party: Island Tour Review
Το παιχνίδι προσφέρει τρείς επιλογές: Bowser's Tower, Party και Minigames. Στο πρώτο καλείστε να σκαρφαλώσετε τον πύργο του Bowser που αποτελείται από 30 πατώματα, παίζοντας mini-games με παίκτες που χειρίζεται η ΑΙ. Το πρόβλημα του Bowser's Tower είναι ότι η δυσκολία είναι μόνιμα κλειδωμένη στο easy για τα περισσότερα πατώματα και στα τελευταία, για να φανεί λίγο ότι “δυσκολεύει” το πράγμα, γυρνάει στο normal. Κοινώς, δεν έχει σημασία το αν έχετε τα κότσια να φτάσετε στην κορυφή του πύργου, αλλά το αν καταφέρετε να μείνετε ξύπνιοι με την τρελή βαρεμάρα που το διέπει. Και αυτό είναι το υποτιθέμενο “signle-player campaign” του τίτλου. Στο Party mode μπορείτε να παίξετε τόσο μόνοι σας, όσο και με φίλους. Υποστηρίζονται μέχρι και τέσσερις παίκτες με ένα μόνο αντίτυπο του παιχνιδιού. Τα boards πλέον είναι πιο εφευρετικά και ο ανταγωνισμός δεν βασίζεται σε αστέρια που μαζεύετε, αλλά το ποιος παίκτης φτάνει στο τέλος του ταμπλό γρηγορότερα. Αυτό αν και απλοποιεί τα πράγματα, προσφέρει μερικά πολύ ευφάνταστα ταμπλό με κρυφά μονοπάτια, παρακάμψεις και παγίδες. Βέβαια η γενική απλοποίηση χαλάει όλα τα παραπάνω. Δεν υπάρχουν πλέον τα 2vs2 ή τα 1vs3 mini-games. Όλα είναι free-for-all, που σημαίνει ότι ο καθένας παίζει για την πάρτη του. Στο τέλος κάθε γύρου αναγκαστικά πρέπει να παίξετε ένα τέτοιο παιχνίδι και οι νικητές μοιράζονται διάφορα αντικείμενα, τα οποία ανακατεύουν λίγο την κατάσταση μεταξύ των παικτών ώστε να μην καταλήξει σε πιτζάμα πάρτι από την πολύ βαρεμάρα...
Το τελευταίο είναι το Minigame mode στο οποίο παίζετε απλά όποιο mini-game θέλετε ή τα βάζετε σε σειρά για να παίξετε με φίλους χωρίς το ταμπλό του Party mode. Με την ευκαιρία, ας μιλήσουμε για τα mini-games τα οποία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Island Tour. Όπως προανέφερα, είναι όλα free-for-all, πράγμα που είναι αρκετά περιοριστικό όσον αφορά την εφευρετικότητα των παιχνιδιών. Δεύτερον, όλα είναι κάτω του μετρίου τόσο σε gameplay, όσο και σε τεχνικό τομέα. Πολλά μάλιστα δεν λειτουργούν καν όπως πρέπει! Ναι, υπάρχει ενσωμάτωση του γυροσκοπίου του 3DS, της οθόνης αφής και άλλων λειτουργιών, αλλά τα mini-games είναι απλά άχαρα, καθόλου διασκεδαστικά η έξυπνα και πραγματικά αποτελούν μεγάλο πρόβλημα. Δεν ξέρω βέβαια αν ο μεγάλος αριθμός τους αποτελεί θετικό στοιχείο, αφού εφόσον δεν υπάρχει ποιότητα, η ποσότητα δεν παίζει κανέναν ρόλο. Τα mini-games που στα προηγούμενα Mario Party ήταν το κυρίως πιάτο σε κάθε αναμέτρηση, τώρα είναι μια πολύ κακόγουστη σαλάτα. Εν τέλει μόνο και μόνο για το γεγονός ότι ο τίτλος αποτυγχάνει στα βασικά για Mario Party, δεν αξίζει την προσοχή σας.
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
Αρμαγεδών όνομα και πράγμα.
Αυτές οι συνθήκες είναι είτε να έχετε ξεκληρίσει μια ομάδα εχθρών που χαρακτηρίζονται από μια πράσινη λάμψη και λέγονται Keepers, είτε να έχετε υψηλό multiplier που επιτυγχάνεται σκοτώνοντας τους εχθρούς τον έναν μετά τον άλλον χωρίς διακοπή. Πολλές φορές πρέπει να σκοτώσετε Keepers με συγκεκριμένη σειρά. Με το που ελευθερώνετε τους ανθρώπους, πρέπει να τους πάτε στα κοντινότερα portals ώστε να μεταφερθούν σε ένα ασφαλές μέρος. Βέβαια υπάρχουν πολλοί τρόποι να χάσετε ανθρώπους. Αν οι Keepers μείνουν για πολύ ώρα χωρίς να τους σκοτώσετε, τότε αποχωρούν από την πίστα σκοτώνοντας τον άνθρωπο μέσα στον κλωβό του. Το παιχνίδι επίσης δεν αφήνει αδέσποτους ανθρώπους για πολύ, ενώ αν χάσετε μια ζωή ενώ κουβαλάτε έναν άνθρωπο, αυτός αυτόματα πεθαίνει. Παρόλα αυτά έχετε πολλά πράγματα που σας βοηθάνε. Οι βόμβες λειτουργούν λίγο-πολύ όπως στο Geometry Wars και καθαρίζουν την κατάσταση αν σας έχουν στριμώξει πολλοί εχθροί. Το overdrive, που φορτίζει μαζεύοντας τα πράσινα υπολείμματα των εχθρών, σας βοηθά να σκοτώσετε μεγάλες ποσότητες εχθρών, ενώ το boost σας βοηθάει να κινείστε από το ένα σημείο της πίστας στο άλλο γρήγορα, ξεφεύγοντας από δύσκολες καταστάσεις.
Υπάρχουν και διάφορα power-ups τα οποία αναβαθμίζουν το διαστημόπλοιό σας. Υπάρχουν τρία διαστημόπλοια διαθέσιμα, με το καθένα να διαθέτει διαφορετική συμπεριφορά, αλλάζοντας έτσι λίγο τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε το παιχνίδι. Η στρατηγική σημασία όλων των παραπάνω είναι τεράστια για να καταφέρετε να σώσετε όλους τους ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν παίζετε στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Μιλάμε για απόλυτα arcade λογική με αμείλικτη δυσκολία και πολλή δοκιμή, και πρέπει να “λιώσετε” πραγματικά το παιχνίδι για να καταφέρετε να τους σώσετε όλους σε όλες τις πίστες, παίρνοντας ουσιαστικά το Platinum Trophy. Αρμαγεδών όνομα και πράγμα...
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
Εικόνες του Spinal από το Killer Instinct
Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014
"Αυτοί που βγάζουν ακριβά Steam Machines δεν πιάνουν το νόημα"
Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014
Εκκίνηση F1 Race Stars στο Wii U
Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014
Έχει μέλλον το Lord of the Rings Online
Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014
Magic: The Gathering στη μεγάλη οθόνη
Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014
Επιτέλους και offline το SimCity
Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014
Contrast Review
Πολλές είναι οι φορές που ένα βιβλίο, μια ταινία, ένα παιχνίδι μας ακούγεται ωραίο έτσι όπως μαθαίνουμε γι αυτό. Ακόμα κι ο τίτλος μόνος του είναι ικανός να μας βάλει στη σωστή διάθεση. Εσάς τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε ή διαβάζετε τη λέξη “Contrast”; Εγώ σκέφτηκα κάτι το οποίο έχει να κάνει με φως (κοντά στο εξαιρετικό “Closure”), κάτι το οποίο ίσως έχει να κάνει με την αντίθεση μεταξύ του καλού και του κακού, κάτι τέλος πάντων ενδιαφέρον και αξιοπρόσεκτο. Τελικά είχα δίκιο μόνο όσον αφορά το φως, γιατί όλα τα υπόλοιπα...
Ναι λοιπόν, απογοητεύτηκα με το Contrast. Περίμενα κάτι καλό, που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και θα αποτελέσει άλλη μια αξιοπρόσεκτη προσθήκη στη μικρή μου συλλογή από indie παιχνίδια που προτείνω σε gamers και μη-gamers για την ατμόσφαιρα τους, την στιλπνάδα και τη μικρή και εύκολα διαχειρίσιμη διάρκειά τους. Θα έλεγα τί πήρα αντ' αυτού αλλά θα γίνω χυδαίος και δεν θέλω. Για αρχή, θα αναφέρω απλά πως δεν θα πρότεινα σε κανέναν ανεξαιρέτως να παίξει το Constrast. Όχι, όχι ανεξαιρέτως. Ίσως υπάρχουν μερικοί εκεί έξω οι οποίοι είναι αρκετά μαζοχιστές ή τους αρέσει να παίζουν αισχρά παιχνίδια για πλάκα ή για να βγάζουν τα απωθημένα τους. Αν ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες παικτών, ρίχτε μια ματιά στη βαθμολογία και βουρ στο ψαχνό, δεν χρειάζετε να διαβάσετε τίποτα περισσότερο!
Δεν μου αρέσει να γίνομαι άδικος και υπερβολικός χωρίς λόγο. Θα πω ότι το Contrast είχε βλέψεις, είχε μια σκέψη πίσω του - κάποιος, κάπου ήθελε να φτιάξει κάτι όμορφο. Όμως απ' ότι φαίνεται οι σχεδιαστές του παιχνιδιού και ο καλλιτεχνικός διευθυντής σε κάποια φάση τα τσουγκρίσανε. Κάτι συνέβη και το παιχνίδι όχι μόνο βγήκε μισοτελειωμένο, αλλά φαίνεται ότι και φρικτά bugs να μην είχε, και ολοκληρωμένο τέλος και μια ιστορία που να έβγαζε νόημα να είχε, κάτι θα συνέχιζε να είναι απλά λάθος στην καρδιά του παιχνιδιού.
Μια σαγηνευτικά απλή ιδέα, χάλια υλοποιημένη.
Η ηρωίδα μας είναι μια ακροβάτις η οποία έχει τρεις ιδιότητες: να πηδάει άτσαλα και χωρίς καμία ακρίβεια (φανταστείτε να μην ήταν και ακροβάτης), να είναι αόρατη σε όλους εκτός από ένα κοριτσάκι με το οποίο έχει μια περίεργη σχέση (δεν κατάλαβα αν ήταν μόνο στη φαντασία της δηλαδή), και να γίνεται ένα με τις σκιές. Η τελευταία της ικανότητα είναι και η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού: αντικείμενα μπαίνουν μπροστά σε πηγές φωτός, αυτά τα φώτα αφήνουν σκιά πάνω σε τοίχους και η ηρωίδα -η οποία φαντάζει πολύ περισσότερο σαν μια περίεργη μίξη μεταξύ dominatrix και flapper των '20s- μπορεί να μπει στη σκιά, μετατρέποντας την τρισδιάστατη πλοήγηση στον περίεργο κόσμο του Contrast ουσιαστικά δισδιάστατη. Έτσι μπορεί να λύσει γρίφους και να μαζέψει κομματάκι-κομματάκι τα στοιχεία που σας βοηθάνε να καταλάβετε τί ακριβώς είναι αυτό που βλέπετε.
Θεωρητικά, ο κόσμος του Contrast είναι ενδιαφέρων και “καλλιτεχνικός”, με περιβάλλοντα, στιλ, αρχιτεκτονική και ατμόσφαιρα η οποία είναι τελείως '20s, σκοτεινά εξπρεσιονιστική. Πρακτικά όμως αυτή η ατμόσφαιρα καταρρέει μέσα σε δευτερόλεπτα. Π.χ., καθώς παίζετε, βλέπετε τον δρόμο να καταλήγει σε έναν γκρεμό και αποκαλύπτει ότι τα πάντα απλά... αιωρούνται; Μετά από μια υπερglitchy πτώση, προσπαθείτε να καταλάβετε τί συνέβη και η έρχεται η αργή αλλα οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι αυτό δεν θα έπρεπε να έχει γίνει. Για την ακρίβεια, το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού γενικότερα δίνει την αίσθηση ότι “αυτό δεν θα έπρεπε να έχει γίνει” γενικότερα. Τα φριχτά bugs, ο απαίσιος χειρισμός της “ακροβάτισσας” (της οποίας ούτε καν θυμάμαι το όνομα) που κάνει την επίλυση των -κάποιες φορές- ενδιαφέροντων γρίφων μαρτύριο, τα μουντά περιβάλλοντα που προσπαθούν να διατηρήσουν μια αισθητική αλλά αποτυγχάνουν παταγωδώς... Όταν έχεις καταλάβει πώς λύνεται ένας γρίφος αλλά δεν μπορείς να τον λύσεις γιατί το ίδιο το παιχνίδι σε εμποδίζει, ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Και χρησιμοποιεί και την Unreal Engine 3... Mα τι διάολο κάνανε λάθος;
Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014
WRC 4 Review
Πριν από 10 χρόνια, η έλευση ενός νέου παιχνιδιού WRC θα προκαλούσε ντελίριο ενθουσιασμού στους φαν των racing games. Και αυτό γιατί η Evolution Studios είχε καταφέρει στην εποχή του PS2 να προσφέρει μια κορυφαία εμπειρία ράλι. Δυστυχώς τα παιχνίδια WRC δεν είναι αυτά που ήταν (όπως και το ίδιο το πρωτάθλημα), αφενός επειδή την τύχη της σειράς ανέλαβε η άπειρη Milestone, με αποτέλεσμα κάποιους μετριότατους τίτλους, και αφετέρου επειδή το ενδιαφέρον των παικτών μεταφέρθηκε σε πιο ολοκληρωμένους τίτλους εξομοίωσης όπως το Gran Turismo και το Forza. Το WRC 4 μπορεί να τα πηγαίνει κάπως καλύτερα από τα προηγούμενα παιχνίδια της Milestone, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί επάξια ούτε δίπλα στους μακρινούς προγόνους του, ούτε δίπλα στους σημερινούς ανταγωνιστές του.
Ξεκινώντας το WRC 4, εξαιρετική εντύπωση προκαλεί η εισαγωγή που είναι έξυπνα σκηνοθετημένη και σας βάζει γρήγορα στο πνεύμα του παιχνιδιού. Πολύ εύστοχη είναι επίσης η μουσική επένδυση που “ντύνει” τα βίντεο και τα μενού, και σας προετοιμάζει για... μεγάλα πράγματα. Μπαίνοντας όμως στη κεντρική οθόνη και βλέποντας τα διαθέσιμα modes σας έρχεται η πρώτη παγωμάρα, καθώς για τα δεδομένα της εποχής είναι απελπιστικά περιορισμένα. Επίσης όλα τα modes είναι αυστηρώς προσηλωμένα στο μοντέλο του παιχνιδιού που επιτάσσει μοναχικούς αγώνες απέναντι στο χρόνο και όχι απέναντι σε άλλους παίκτες.
Πρωτού προχωρήσω παρακάτω, να σας πω ότι πρέπει οπωσδήποτε να μεταβείτε στις ρυθμίσεις του παιχνιδιού και να αυξήσετε τη δυσκολία, αφού η προκαθορισμένη κλίμακα δεν προσφέρει ουδεμία πρόκληση ακόμη και για κάποιον που πρωτοπιάνει racing στα χέρια του. Άλλο ένα παράξενο με την αυξομείωση της δυσκολίας είναι ότι παρόλο που αλλάζετε επίπεδα δυσκολίας (στο παιχνίδι μεταφράζονται ως driving styles και χωρίζονται σε beginner, intermediate και advanced), το επίπεδο των αντιπάλων σας δεν αλλάζει και πρέπει εσείς να το ορίσετε, με κλίμακα από 1 έως 10. Αυτό σημαίνει ότι στους πρώτους σας αγώνες πρέπει να αναλωθείτε σε δοκιμές για να ανακαλύψετε ποιο είναι το πιο ισορροπημένο επίπεδο των αντίπαλων οδηγών για σας.
Όμορφα με περιβάλλοντα, με αρκετές λεπτομέρειες.
Περνώντας στα modes, τα πράγματα είναι μάλλον απογοητευτικά. Μπορείτε να μεταβείτε σε μία τυχαία πίστα και να τρέξετε κάποιον αγώνα, να συμμετάσχετε στο rally mode όπου διαλέγετε τον αγαπημένο σας οδηγό και παίζετε είτε σε ένα rally είτε στο πρωτάθλημα, να παίξετε το career mode, και multiplayer τοπικό ή online. To career είναι πιθανότατα το μοναδικό mode με το οποίο θα ασχοληθείτε σε βάθος και παρά τα ενδιαφέροντα στοιχεία που υπάρχουν στη δομή του, είναι ιδιαίτερα χρονοβόρο και δεν έχει ευχάριστες εκπλήξεις που θα σας εθίσουν για να συνεχίσετε να παίζετε. Δυστυχώς ελάχιστες είναι και οι ρυθμίσεις που μπορείτε να κάνετε στο αυτοκίνητό σας.
Ξεκινάτε στο Junior WRC και αν τα πάτε καλά κερδίζετε πόντους (reputation points) που στο τέλος της σεζόν σας βοηθούν να υπογράψετε συμβόλαιο με κάποια ομάδα ανώτερης κατηγορίας. H ομάδα σας αναθέτει στόχους για κάθε rally, οι οποίοι έχουν να κάνουν με το να τερματίσετε σε κάποια συγκεκριμένη θέση και πάνω, ενώ ο general manager σας θέτει επιπλέον στόχο να προσπεράσετε στη συνολική κατάταξη κάθε rally έναν οδηγό που σας υποδεικνύει. Αν και στην αρχή όλη αυτή η δομή του παιχνιδιού είναι ενδιαφέρουσα, ενδέχεται να σας κουράσει γρήγορα, καθώς για να παίξετε στην πρώτη κατηγορία πρέπει να έχετε περάσει τουλάχιστον δύο επιτυχημένες σεζόν (δηλαδή περισσότερους από 50 αγώνες). Επιπλέον, τα mail που σας στέλνει ο general manager είναι πάντα τα ίδια, ενώ απουσιάζει οποιαδήποτε αλληλεπίδραση με τα media ή με άλλους οδηγούς.
Το multiplayer επίσης δύσκολα ενθουσιάζει, καθώς δεν υπάρχει κάποιο mode να δώσει έναν άλλο τόνο στην εμπειρία σε σχέση με το single-player. Συνεπώς, στο online δεν τρέχετε σε αγώνες με άλλους παίκτες, αλλά ουσιαστικά συναγωνίζεστε τους χρόνους που έχουν κάνει, αφού στην πίστα βλέπετε τα φαντάσματα των αντιπάλων με τα οποία βέβαια δεν μπορείτε να αλληλεπιδράσετε. Αν και θεωρητικά μπορούν να συμμετάσχουν μέχρι και 16 παίκτες σε κάθε τέτοιο αγώνα, πρακτικά δεν θα βρεθείτε με περισσότερους από τρεις-τέσσερις αντιπάλους, αφού δεν υπάρχει πολύς κόσμος στο online. Όσον αφορά το τοπικό multiplayer, τα πράγματα είναι ακόμη πιο προβλέψιμα και άνοστα, καθώς εσείς και μέχρι τρεις ακόμη φίλοι σας αγωνίζεστε με σειρά, για να κερδίσει ο παίκτης με τον καλύτερο χρόνο.
Δυστυχώς λίγα μοντέλα είναι σωστά σχεδιασμένα.
Είναι κρίμα, γιατί κατά τα άλλα το WRC 4 έχει να δώσει πράγματα σε όσους ασχοληθούν μαζί του. Κι αυτό γιατί αν και κατά βάση είναι arcade racer, διαθέτει αρκετά στοιχεία εξομείωσης που έχουν μεταφερθεί άρτια στο gameplay. Ο τρόπος που στρίβει το αυτοκίνητο στις απότομες στροφές, η αντίδρασή του στις διαφορετικές επιφάνειες του εδάφους, αλλά και η αίσθηση της ταχύτητας είναι αρτιότατη και σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με τις προηγούμενες απόπειρες της Milestone. Οι διαφορετικές καιρικές συνθήκες όπως βροχή και χιόνι αυξάνουν τον ρεαλισμό, ενώ το μοντέλο ζημιών δουλεύει καλά, με το αυτοκίνητό σας να στραπατσάρεται ακριβώς στο σημείο της σύγκρουσης.
Κατά τ' άλλα, ο τεχνικός τομέας αφήνει ανάμικτες εντυπώσεις. Από την μία έχουμε εξαιρετικής ομορφιάς και ποικιλίας περιβάλλοντα και από την άλλη μέτρια σχεδιασμένα αυτοκίνητα που σε ορισμένες περιπτώσεις θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε. Απογοητευτική είναι και η άποψη της κάμερας από τη θέση του οδηγού, καθώς το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι τόσο άδειο που πραγματικά σοκάρει. Τουλάχιστον το frame rate δεν αφήνει κανένα παράπονο. Αντίθετα, οι χρόνοι φόρτωσης είναι πραγματικά ανυπόφοροι, σε σημείο που ξεπερνούν τα 60 δευτερόλεπτα μέχρι να ξεκινήσει ο αγώνας. Όσο για τον ηχητικό τομέα, οι ήχοι των αυτοκινήτων είναι εκτός πραγματικότητας και εκνευρίζουν. Το ίδιο και η φωνή του συνοδηγού σας, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν πείθει ότι βρίσκεται δίπλα σας την ώρα που αγωνίζεστε.
Εν κατακλείδι, το WRC 4, αν και βελτιωμένο στο gameplay εντός των αγωνιστικών διαδρομών και σχετικά όμορφο, αποτυγχάνει να κάνει το βήμα παραπάνω. Συνολικά, είναι μία ακόμα μέτρια προσπάθεια που απλά αφήνει μία ηλιαχτίδα ελπίδας για τα επόμενα παιχνίδια WRC στη νέα γενιά.
Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014
Νέα αμάξια για το Forza Motorsport 5
Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014
Next-gen παιχνίδι από τους δημιουργούς του Castlevania: LoS
Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014
Η The Farm 51 ταράζει τα νερά στα FPS με το Get Even
Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014
Ζήστε τις περιπέτειες της ζωής σας με τη συλλογή Far Cry
Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014
Η παρουσίαση της Sony στη CES 2014
Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014
Moonstone: A Hard Days Knight
Το ρητό “δεν υπάρχει παρθενογένεση” αποτελεί πάντοτε Μήλον της Έριδος στα “πηγαδάκια” των gamers, με την έννοια του ότι το ένα game φέρνει το άλλο κι ότι όλα εμπνεύστηκαν από κάπου. Επειδή κανείς δεν βρίσκεται μέσα στο μυαλό των developers για να γνωρίζει την αλήθεια, δεν θα πάμε μακριά την κουβέντα, απλά θα καταθέσουμε τα εξής στοιχεία. Το 1991 αποτέλεσε χρονιά-σταθμός για τα games των υπολογιστών, καθώς γεννήθηκαν δύο σημαντικά είδη που σήμερα βρίσκονται στην κορυφή των προτιμήσεων των PC gamers. Το Dune II της Westwood που κυκλοφόρησε για PC και μία χρονιά μετά για Amiga “γέννησε” τα real-time strategy. Αντίστοιχα, το Moonstone που θα εξετάσουμε σήμερα, ακολούθησε αντίστροφη πορεία. Κυκλοφόρησε το 1991 για Amiga και ένα χρόνο μετά για PC.
Δεν γνωρίζουμε τι θα είχε συμβεί αν η Mindscape ακολουθούσε την τακτική της Westwood. Η τελευταία, καθότι είχε έδρα το Λας Βέγκας, αποφάσισε να επεκταθεί πρωτίστως στο δυτικό κοινό, ώσπου κατέληξε να εξαγοραστεί από την Electronic Arts. Αντίθετα, οι γαλλικές καταβολές της Mindscape, επέβαλαν να δώσει βάρος σε μια Amiga version, έχοντας σαφή απήχηση στο ευρωπαϊκό κοινό, αλλά χωρίς να κερδίσει τον σεβασμό των αμερικανών. Για την ιστορία, η Mindscape έκλεισε το 2011, αλλά σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να αποθέσουμε έναν φόρο τιμής στο συγκεκριμένο δημιούργημά της, καθώς αποτελεί ένα από τα πρώτα Action Hack ‘n’ Slash RPG μεσαιωνικής εποχής, από το οποίο εμπνεύστηκαν πολλοί μετέπειτα τίτλοι.
Δεν γνωρίζουμε τι θα είχε συμβεί αν η Mindscape ακολουθούσε την τακτική της Westwood. Η τελευταία, καθότι είχε έδρα το Λας Βέγκας, αποφάσισε να επεκταθεί πρωτίστως στο δυτικό κοινό, ώσπου κατέληξε να εξαγοραστεί από την Electronic Arts. Αντίθετα, οι γαλλικές καταβολές της Mindscape, επέβαλαν να δώσει βάρος σε μια Amiga version, έχοντας σαφή απήχηση στο ευρωπαϊκό κοινό, αλλά χωρίς να κερδίσει τον σεβασμό των αμερικανών. Για την ιστορία, η Mindscape έκλεισε το 2011, αλλά σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να αποθέσουμε έναν φόρο τιμής στο συγκεκριμένο δημιούργημά της, καθώς αποτελεί ένα από τα πρώτα Action Hack ‘n’ Slash RPG μεσαιωνικής εποχής, από το οποίο εμπνεύστηκαν πολλοί μετέπειτα τίτλοι.
Ανατριχίλα…
Η συσκευασία του Moonstone είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχετε δει σε παιχνίδι για Amiga. Μέσα σε ένα άσπρο κουτί 23x19 εκατοστών περικλείονται τρεις δισκέτες. ένα manual 60 σελίδων σε αγγλική, γαλλική, γερμανική και ιταλική γλώσσα, καθώς και ο χάρτης του παιχνιδιού. Εισάγοντας την πρώτη δισκέτα θα βρεθείτε μπροστά στα εναρκτήρια cutscenes που σας παρουσιάζουν μια ιερή τελετουργία. Τα cutscenes αυτά που αποτελούν πρωτοποριακό επίτευγμα για τη χρονιά εκείνη, δεν σταματούν εκεί αλλά σας συνοδεύουν σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, μαζί με εύστοχες ατάκες που εμφανίζονται κατά τοloading της μάχης. Όλα αυτά συμβάλουν τα μέγιστα στο να σας εντάξουν στο κλίμα ενός κόσμου μυθικού, κάνοντάς σας να αισθάνεστε ότι είστε μέρος του. Ένας ιππότης μόνος, χωρίς συμμάχους, που καλείται να εκπληρώσει το καθήκον του.
Το σενάριο είναι ελλειπέστατο χωρίς να αποκαλύπτεται καν η ονομασία του κόσμου στον οποίο βρίσκεται. Η μόνη πληροφορία που γνωρίζετε είναι ότι είστε ένας από τους τέσσερις ιππότες που καλούνται να βρουν την Moonstone. Η χώρα σας διαθέτει ισάριθμα home villages στις γωνίες της, καθεμία εκ των οποίων είναι διαθέσιμη μόνο για τον ιππότη της. Ο χάρτης χωρίζεται σε 24 περιοχές όπου κατοικούν mobs, καθώς και σε ορισμένες επιπλέον πόλεις όπου συναντάτε NPC για τις καθιερωμένες συναλλαγές σας. Στους ουρανούς της χώρας σας ίπταται ένας κόκκινος δράκος, ο οποίος μπορεί να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε από τους τέσσερις ιππότες.
Στόχος των τεσσάρων ιππότων είναι να αποκτήσουν την πολυπόθητη Moonstone. Για να το καταφέρουν αυτό θα πρέπει πρώτα να συλλέξουν τέσσερα κλειδιά (από τα 6 που είναι διάσπαρτα στις 24 περιοχές) και να ξεκλειδώσουν την είσοδο για την Valley of the Gods, μια περιοχή που βρίσκεται στο κέντρο του χάρτη. Το τι θα ακολουθήσει από εκεί κι έπειτα δεν το αναφέρουμε για λόγουςspoiler. Οι ιππότες ελέγχονται είτε από την CPU, είτε από άλλους παίκτες, κάτι που επιλέγετε εξ αρχής. Δεν υπάρχουν όμως group battles, καθώς μια μάχη διεξάγεται είτε μεταξύ ενός ιππότη και των τεράτων μιας περιοχής (PvE), είτε ανάμεσα σε δύο ιππότες (PvP) αλλά όχι ανάμεσα σε τέρατα και δύο ή περισσότερους ιππότες, στοιχείο που ενδεχομένως θα άξιζε να προστεθεί μέσω ενός expansion.
Η συσκευασία του Moonstone είναι μία από τις μεγαλύτερες που έχετε δει σε παιχνίδι για Amiga. Μέσα σε ένα άσπρο κουτί 23x19 εκατοστών περικλείονται τρεις δισκέτες. ένα manual 60 σελίδων σε αγγλική, γαλλική, γερμανική και ιταλική γλώσσα, καθώς και ο χάρτης του παιχνιδιού. Εισάγοντας την πρώτη δισκέτα θα βρεθείτε μπροστά στα εναρκτήρια cutscenes που σας παρουσιάζουν μια ιερή τελετουργία. Τα cutscenes αυτά που αποτελούν πρωτοποριακό επίτευγμα για τη χρονιά εκείνη, δεν σταματούν εκεί αλλά σας συνοδεύουν σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού, μαζί με εύστοχες ατάκες που εμφανίζονται κατά τοloading της μάχης. Όλα αυτά συμβάλουν τα μέγιστα στο να σας εντάξουν στο κλίμα ενός κόσμου μυθικού, κάνοντάς σας να αισθάνεστε ότι είστε μέρος του. Ένας ιππότης μόνος, χωρίς συμμάχους, που καλείται να εκπληρώσει το καθήκον του.
Το σενάριο είναι ελλειπέστατο χωρίς να αποκαλύπτεται καν η ονομασία του κόσμου στον οποίο βρίσκεται. Η μόνη πληροφορία που γνωρίζετε είναι ότι είστε ένας από τους τέσσερις ιππότες που καλούνται να βρουν την Moonstone. Η χώρα σας διαθέτει ισάριθμα home villages στις γωνίες της, καθεμία εκ των οποίων είναι διαθέσιμη μόνο για τον ιππότη της. Ο χάρτης χωρίζεται σε 24 περιοχές όπου κατοικούν mobs, καθώς και σε ορισμένες επιπλέον πόλεις όπου συναντάτε NPC για τις καθιερωμένες συναλλαγές σας. Στους ουρανούς της χώρας σας ίπταται ένας κόκκινος δράκος, ο οποίος μπορεί να επιτεθεί ανά πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε από τους τέσσερις ιππότες.
Στόχος των τεσσάρων ιππότων είναι να αποκτήσουν την πολυπόθητη Moonstone. Για να το καταφέρουν αυτό θα πρέπει πρώτα να συλλέξουν τέσσερα κλειδιά (από τα 6 που είναι διάσπαρτα στις 24 περιοχές) και να ξεκλειδώσουν την είσοδο για την Valley of the Gods, μια περιοχή που βρίσκεται στο κέντρο του χάρτη. Το τι θα ακολουθήσει από εκεί κι έπειτα δεν το αναφέρουμε για λόγουςspoiler. Οι ιππότες ελέγχονται είτε από την CPU, είτε από άλλους παίκτες, κάτι που επιλέγετε εξ αρχής. Δεν υπάρχουν όμως group battles, καθώς μια μάχη διεξάγεται είτε μεταξύ ενός ιππότη και των τεράτων μιας περιοχής (PvE), είτε ανάμεσα σε δύο ιππότες (PvP) αλλά όχι ανάμεσα σε τέρατα και δύο ή περισσότερους ιππότες, στοιχείο που ενδεχομένως θα άξιζε να προστεθεί μέσω ενός expansion.
Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014
Πατέντα για την δημιουργία minigames βασισμένων σε παλιότερα games
Κατ'αυτόν τον τρόπο οι παίκτες θα έχουν την ευκαιρία να ξανασχοληθούν με παλαιότοτερους τίτλους, να ξαναβιώσουν παλαιότερες εμπειρίες αλλά υπό το πρίσμα νέων προκλήσεων. Μάλιστα το πιο εντυπωσιακό είναι πως υπάρχει ανεξαρτησία πλατφόρμας. Με βάση τα όσα αναφέρονται στα έγγραφα τα minigames μπορεί να προέρχονται από εντελώς διαφορετική πλατφόρμα, ακόμη και αν δεν ανήκει στην οικογένεια του PlayStation (PlayStation 1,2,3) συμπεριλαμβανομένων και των φορητών συστημάτων (PSP, PS Vita).
Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014
Microsoft: Γιατί μια κονσόλα να μην προσφέρει και άλλες μορφές ψυχαγωγίας;
Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014
Και σε δίσκο το Metal Gear Solid 5: Ground Zeroes για next-gen
Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014
Το Warframe στο Xbox One
Street Fighter: Assassin's Fist
Επίσης, η σειρά φτιάχνεται από fans του Street Fighter και έχουν υποσχεθεί ότι οι χαρακτήρες που θα δούμε θα είναι όσο πιο κοντά γίνεται με τους αντίστοιχους των παιχνιδιών. Το σενάριο της σειράς θα ακολουθεί τους Ryu και Ken καθώς ανακαλύπτουν το παρελθόν του δασκάλου τους Gouken. Οι δύο ήρωες μας μαθαίνουν ότι είναι οι τελευταίοι που εξασκούν το στυλ μάχης Ansatsuken (Assassin's Fist) και στο ταξίδι τους θα μάθουν την τραγική και σκοτεινή κληρονομιά αυτού του στυλ μάχης. Το 2010 κυκλοφόρησε μια ταινία μικρού μήκους στο Youtube (μπορείτε να την δείτε στο παρακάτω βίντεο) ως ένδειξη ότι η σειρά θα γυριστεί.
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014
Need For Speed: Rivals (PS4)
Choose your side
Οι περισσότεροι από εσάς που έχετε παίξει προηγούμενα games της σειράς θα έχετε καταλάβει ότι υπάρχει μια μεγάλη αντιπαλότητα ανάμεσα στους παράνομους οδηγούς και στους αστυνόμους του Need for Speed. Μέχρι τώρα, συνήθως παίρνατε τον ρόλο του οδηγού. Φέτος, μέσω του Need for Speed: Rivals θα έχετε την δυνατότητα να δείτε την κόντρα μεταξύ αστυνόμων και οδηγών από πρώτο χέρι, αφού το campaign θα σας βάλει μία στη θέση του ενός και μία στη θέση του άλλου, κάτι που είχαμε δει και στο τελευταίο Need for Speed: Hot Pursuit. Οι παράνομοι οδηγοί κυκλοφορούν αμέριμνοι στη πόλη, ανεβάζουν βίντεο στο internet όπου δηλώνουν την κυριαρχία τους και ισχυρίζονται ότι οι αστυνομικοί δεν μπορούν να τους σταματήσουν. Έτσι, καλείστε να αναλάβετε το μέρος της μίας πλευράς και είτε να γκαζώσετε γεμάτοι ανδρεναλίνη, είτε να σταματήσετε την παράνομη και επικίνδυνη δράση τους και να επαναφέρετε την ησυχία και την ασφάλεια στην Redview County. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι στο GameWorld σας είχαμε ενημερώσει από την πρώτη στιγμή για το Need for Speed: Rivals στο σχετικό review των εκδόσεων για PC, PS3 και Xbox 360, που μπορείτε να διαβάσετεκάνοντας κλικ εδώ.
Στο παρόν review θα επικεντρωθούμε μόνο στις ελάχιστες διαφορές ανάμεσα στις εκδόσεις των κονσολών έβδομης και όγδοης γενιάς. Τα αμάξια χάρις στην δυνατότητα να διαλέξετε είδος βαφής (μεταλλική, χρωμίου κτλ) φαίνονται ακόμα πιο αληθινά και μοναδικά. Με το DualShock 4 στο PS4, η εμπειρία οδήγησης γίνεται ακόμη πιο απολαυστική, καθώς τα L2 και R2 (trigger buttons) εγκλωβίζουν τα δάχτυλα στέκονται πλέον πολύ πιο σταθερά στα χέρια σας, κάτι που θα σας βοηθήσει ιδιαίτερα στις στροφές. Πρακτικά δεν υπάρχουν άλλες διαφορές στο χειρισμό, καθώς το R2 χρησιμεύει για το γκάζι, το L2 για το φρένο και το τετράγωνο για χειρόφρενο. Οι κάμερες παραμένουν δυστυχώς δύο για μία ακόμη έκδοση.
