Pages - Menu

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2024

Σπονδυλική στήλη: Οι επεμβάσεις και οι κίνδυνοι – Τα πλεονεκτήματα της ρομποτικής αντιμετώπισης

 


Οι χειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη πραγματοποιούνται με σκοπό τη θεραπεία παθήσεων και διαταραχών που επηρεάζουν τη συγκεκριμένη περιοχή του μυοσκελετικού συστήματος αντανακλώντας, ωστόσο, σε όλη την υγεία του οργανισμού.

Οι παθήσεις αυτές είναι ευρείας γκάμας και διενεργούνται από εξειδικευμένο χειρουργό σπονδυλικής στήλης, ενώ οι επεμβάσεις επιλέγονται από τον γιατρό όταν η συντηρητική αγωγή δεν φέρνει ύφεση στα συμπτώματα, όπως τον πόνο ή την αποκατάσταση της φυσιολογικής καθημερινής λειτουργικότητας.

Πρόκειται για επεμβάσεις που απαιτούν μεγάλη ακρίβεια και εξειδικευμένες τεχνικές, ενώ εφαρμόζονται τόσο για απλούστερες παθήσεις όπως η δισκοκήλη όσο και για πιο σύνθετα προβλήματα, όπως οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση ή κύφωση), η ολίσθηση των σπονδύλων, η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα αλλά και πολλές άλλες, ιδίως όταν υπάρχει αστάθεια της σπονδυλικής στήλης ή πίεση σε νευρολογικές δομές, νωτιαίο μυελό ή ρίζες.

Πρέπει να φοβάμαι ένα χειρουργείο στην σπονδυλική στήλη;

«Η απόφαση να υποβληθεί ο ασθενής σε επέμβαση στη σπονδυλική στήλη πρέπει να βασίζεται σε σαφή επιστημονικά δεδομένα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η καταλληλότητα και η αποτελεσματικότητά της. Για τον λόγο αυτό, η αξιολόγηση των ασθενών οφείλει να είναι πλήρης, να γίνεται με προσοχή και να συνεκτιμά, μετά από κατάλληλες ιατρικές εξετάσεις, τις λειτουργικές ανάγκες του κάθε ασθενούς, σε συνδυασμό με το ιατρικό ιστορικό του, ώστε να επιβεβαιωθεί ότι μπορεί να προχωρήσει σε χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματός του», επισημαίνει ο κ. Παναγιώτης Ζουμπούλης Διευθυντής Κλινικής Παραμορφώσεων Σπονδυλικής Στήλης στο Μetropolitan Hospital και προσθέτει:

«Πρέπει φυσικά να αναφέρουμε ότι οι πρόοδοι στις χειρουργικές τεχνικές, συμπεριλαμβανομένων των ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων, όπου αυτές έχουν ένδειξη, όπως για παράδειγμα οι ενδοσκοπικές τεχνικές, έχουν βελτιώσει τα αποτελέσματα και έχουν μειώσει τους χρόνους ανάρρωσης σε πολλούς ασθενείς. Ωστόσο, οι επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη ακόμα αντιμετωπίζονται με φόβο και επιφύλαξη, καθώς παραμένουν πολύπλοκες, απαιτώντας λεπτομερείς προεγχειρητικές εκτιμήσεις, ακρίβεια κατά την εκτέλεση και προσεκτική μετεγχειρητική περίθαλψη. Όμως, παρά τις προκλήσεις, η αλήθεια είναι πως έχουν αλλάξει τη ζωή πολλών ανθρώπων, προσφέροντας ανακούφιση από τον πόνο και αποκαθιστώντας την κινητικότητα, αλλά και επιτρέποντάς τους να συνεχίσουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες με αυξημένη ποιότητα ζωής. Η χρήση ισχυρών εργαλείων και εμφυτευμάτων τα τελευταία χρόνια, έχει επιτρέψει τη διόρθωση μεγάλων παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης. Στον τομέα της ασφάλειας των επεμβάσεων στη σπονδυλική στήλη, ο διεγχειρητικός έλεγχος της λειτουργίας των νεύρων και του νωτιαίου μυελού (νευροπαρακολούθηση) έχει αποτελέσει σημαντικό ορόσημο. Ειδικά στις επεμβάσεις για τη διόρθωση παραμορφώσεων, έχει συμβάλει σημαντικά στην πρόληψη νευρολογικών επιπλοκών και στην επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων με αυξημένη ασφάλεια» υπογραμμίζει.

Οι συνήθεις επεμβάσεις της σπονδυλικής στήλης

Οι πιο συνηθισμένες επεμβάσεις της σπονδυλικής στήλης είναι οι εξής:

  • Δισκεκτομή: Αφαίρεση του τεμαχίου του δίσκου το οποίο πιέζει ένα νεύρο.
  • Αποσυμπίεση: Αφαίρεση οστικών ή συνδεσμικών στοιχείων, που πιέζουν νευρικές δομές. Ανάλογα με το είδος της αποσυμπίεσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί μια πεταλεκτομή, τρηματεκτομή, αρθρεκτομή, με ή χωρίς οστική σταθεροποίηση.
  • Σπονδυλοδεσία: Χειρουργική τεχνική που έχει σαν στόχο τη σταθεροποίηση δύο ή περισσοτέρων σπονδύλων. «Όταν στοχεύουμε στην τελική πλήρη συνοστέωση των σπονδύλων, μιλούμε για οστική σπονδυλοδεσία, ενώ όταν σταθεροποιούμε με υλικά δύο σπονδύλους, αλλά επιτρέπουμε τη μεταξύ τους κίνηση, μιλούμε για δυναμική σπονδυλοδεσία. Ενώ υπάρχει και ο συνδυασμός αυτών των τεχνικών, οπότε αναφερόμαστε σε υβριδική σπονδυλοδεσία», εξηγεί ο κ. Ζουμπούλης.
  • Κυφοπλαστική/Σπονδυλοπλαστική: Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική έγχυσης ακρυλικού υλικού, που ονομάζεται οστικό τσιμέντο, εντός ενός σπονδυλικού σώματος. Στόχος είναι η σταθεροποίηση με τη θεραπεία του πόνου και την αποκατάσταση της μορφολογίας του σπονδύλου. Χρησιμοποιείται κυρίως σε κατάγματα των σπονδύλων που προκαλούνται από μηχανική ανεπάρκεια, δηλαδή σε οστεοπορωτικά κατάγματα, ή σε κατάγματα που προκαλούνται από μεταστάσεις στη σπονδυλική στήλη.

Οι συχνότερες αιτίες που οδηγούν στην επέμβαση

Οι εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης αποτελούν τη συχνότερη αιτία χειρουργείου στη σπονδυλική στήλη και αφορά σε παθήσεις που προκαλούνται από τη φθορά της σπονδυλικής στήλης, όπως για παράδειγμα:

  • δισκοκήλη, στένωση του σπονδυλικού σωλήνα, αρθροπάθεια, σπονδυλολίσθηση κ.ο.κ..
  • Τραύμα: Σχετίζεται με κατάγματα της σπονδυλικής στήλης, όπως για παράδειγμα μετά από τροχαία ατυχήματα ή πτώσεις, περιπτώσεις οι οποίες απαιτούν συχνά χειρουργική αποκατάσταση.
  • Όγκοι σπονδυλικής στήλης και νωτιαίου μυελού: Στη σπονδυλική στήλη και το νωτιαίο μυελό μπορούν να εμφανιστούν καλοήθεις ή σπανιότερα κακοήθεις όγκοι, οι οποίοι ενδέχεται να πιέσουν το νωτιαίο μυελό και τα νεύρα μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα. Επίσης, τα οστά της σπονδυλικής στήλης αποτελούν σχετικά συχνά εστία μεταστατικών όγκων, όπως αυτών που προέρχονται από καρκίνο του μαστού ή του προστάτη.

Συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία;

Σε μη επείγουσες επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη, αυτό που συνήθως προτιμάται είναι η αντιμετώπιση μέσω συντηρητικών μεθόδων, όπως φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία και ανάπαυση.

Η εφαρμογή αυτής της συντηρητικής αγωγής δεν είναι συγκεκριμένης διάρκειας, καθώς εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, ενώ συνήθως προτείνεται για ένα διάστημα τουλάχιστον 6 έως 12 εβδομάδων.

Στην περίπτωση, ωστόσο, που, παρά τη συντηρητική θεραπεία τα συμπτώματα δεν υποχωρούν, επηρεάζοντας την καθημερινή λειτουργικότητα και ποιότητα ζωής, τότε εξετάζεται η δυνατότητα χειρουργικής επέμβασης.

Ανοιχτές ή ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές;

Παλαιότερα, η χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη απαιτούσε συνήθως μεγάλες τομές και μεγάλο χρονικό διάστημα αποθεραπείας, καθώς εκτελούνταν με ανοιχτή διαδικασία.

Τέτοιες επεμβάσεις εξακολουθούν και σήμερα να είναι απαραίτητες, αντιμετωπίζοντας μεγάλη γκάμα προβλημάτων, ιδιαίτερα στις σημαντικές παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης.

«Η σύγχρονη τεχνολογία όμως, επιτρέπει πλέον να χρησιμοποιούμε ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, όπου αυτές έχουν ιατρική ένδειξη να χρησιμοποιηθούν. Οι τεχνικές αυτές δεν περιλαμβάνουν μεγάλες τομές και αποφεύγουν την κάκωση των μυών και των ιστών που περιβάλλουν τη σπονδυλική στήλη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος και ταχύτερη ανάρρωση», αναφέρει ο ειδικός.

Ρομποτική αντιμετώπιση παθήσεων της σπονδυλικής στήλης

Μια σύγχρονη και ιδιαίτερα ελπιδοφόρα προσέγγιση για τις χειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη είναι η χρήση ρομποτικής πλοήγησης που έχει αναπτυχθεί και εφαρμόζεται, τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας την πρόοδο στη ρομποτική χειρουργική του ισχίου και του γόνατος.

Η χειρουργική στη σπονδυλική στήλη αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση στον ιατρικό χώρο, έχοντας ήδη εφαρμοστεί σε αρκετούς ενήλικες και παιδιά, παρέχοντας πλεονεκτήματα τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους γιατρούς που την επιλέγουν.

«Το κύριο όφελος είναι ο καλύτερος προεγχειρητικός σχεδιασμός, η μεγαλύτερη ακρίβεια στην τοποθέτηση των ιατρικών υλικών και επομένως η μείωση πιθανοτήτων χειρουργικών επιπλοκών που σχετίζονται με αυτά, καθώς και η πληρέστερη διεγχειρητική εκτίμηση του τελικού αποτελέσματος της χειρουργικής επέμβασης. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν χειρουργεί κάποιο ρομπότ, αλλά άνθρωποι, εξειδικευμένοι χειρουργοί, που αυτοί σχεδιάζουν, υλοποιούν και αξιολογούν το τελικό αποτέλεσμα, συλλέγοντας και αξιοποιώντας κάθε πολύτιμη βοήθεια από τη σύγχρονη τεχνολογία» σημειώνει ο κ. Ζουμπούλης.

Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου

«Η ρομποτική πλοήγηση στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητα και ακρίβεια στην τοποθέτηση των εμφυτευμάτων και επομένως να μειώσει τον συνολικό χρόνο της επέμβασης. Επιπλέον, μειώνει τον κίνδυνο νευρολογικών επιπλοκών, μειώνει σημαντικά τις απώλειες αίματος και μειώνει επίσης το άγχος του ασθενούς, αλλά και του ιατρού, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την επέμβαση. Αυτά αντανακλούν σε βραχύτερη διάρκεια νοσηλείας στο νοσοκομείο και τελικά ταχύτερη αποκατάσταση» καταλήγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου