Το Tamarin είναι μια ποντικομαϊμού που ζει ειρηνικά στο δάσος με την υπόλοιπη ταμαρινοοικογένεια, ώσπου μια μέρα μυρμήγκια και λοιπά ζωύφια επιτίθενται και του καιν το σπίτι, του απαγάγουν το σόι και γενικά του αλλάζουν τα φώτα. Τα μυρμήγκια δεν καταστρέφουν έτσι για την καύλα τους, φτιάχνουν εργοστάσιο όπλων καίγοντας το δάσος και καταπνίγοντας κάθε αρνητή και εγκάθετο. Το ταμαρίν όμως δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και αποφασίζει να αναλάβει δράση και να σώσει την οικογένεια του και το δάσος του. Παραδόξως αποφασίζει να το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας όπλα. Σενάριο με βαθιά οικολογικοπολιτικοοικονομικά ζητήματα και αντικαπιταλιστικές πινελιές. Μουγκός ο πρωταγωνιστής (so 90s) και ο μόνος που έχει φωνή και λόγια είναι ένας σκαντζόχοιρος, που κάνει λαθρεμπόριο όπλων και σας βοηθάει να σηκώσετε το κόκκινο λάβαρο της επανάστασης. Βέβαια και αυτός είναι λίγο ασταθής αφού τα όπλα ή τις αναβαθμίσεις μια τα δίνει δωρεάν, μια τα δίνει με προσφορά και εκπτωτικό κουπόνι και γενικά δεν έχει συνέπεια και δεν μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί εμπορικά.
Έχουμε να κάνουμε με ένα platformer (περίπου) που μερικές φορές ξεχνάει ότι είναι platformer και γίνεται shooter τρίτου προσώπου (περίπου). Το παιχνίδι αλλάζει μηχανισμούς ανάλογα με την πίστα όπου βρίσκεστε. Ξεκινάτε πλατφορμάροντας με απλές κινήσεις πηδήματος, διπλού πηδήματος, ground slam, crouch και μια απλή επίθεση. Περνώντας όμως στο επόμενο επίπεδο το παιχνίδι μετατρέπεται σε shooter, σας δίνει όπλο και ξεχνάτε το platforming καθώς το μόνο που σας μένει είναι ένα απλό πηδηματάκι. Αυτό γίνεται εναλλάξ καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού με τις πίστες να χωρίζονται σε πίστες platforming και πίστες shooting. Διπολική διαταραχή το λένε αυτό στο Άνω Πόρτλαντ. Τώρα γιατί δεν μπορούν να συνδυαστούν και τα δύο αυτά στιλ δεν γίνεται σαφές, αφού τα κουμπιά στο χειριστήριο περισσεύουν.
Τι είναι το ταμαρίν θα μας πει κανείς;
Ο χειρισμός στις πίστες platforming είναι τουλάχιστον περίεργος. Ενώ η απόκριση είναι καλή και αυτό φαίνεται όταν σε αρκετά σημεία γίνεται απαιτητικό το παιχνίδι, υπάρχουν και σημεία με αυτόματο platforming όπου το ταμαρίν απλά πηδάει με το πάτημα ενός κουμπιού και την υπόδειξη για το πού θέλετε να μεταβείτε. Ας αποφασίσουν επιτέλους τί παιχνίδι θέλουν να φτιάξουν, δεν γίνεται από την μία να σου βγάζουν την ψυχή για να πετύχεις το σωστό άλμα και το αμέσως επόμενο να γίνεται αυτόματα. Λίγη συνέπεια δεν βλάπτει. Στις πίστες με πυροβολισμούς το παιχνίδι γίνεται shooter τρίτου προσώπου, μέτριο προς σκέτο με γάλα καρύδας. Φυσικά δεν έχει cover system (και δεν χρειάζεται), αλλά η αυτόματη στόχευση που “πουλάει” απλά δεν λειτουργεί, αφού ο στόχος στο κέντρο της οθόνης έχει μεγαλύτερη ευαισθησία και από την κάμερα σε ταινία του Λάνθιμου. Γίνεται εκνευριστικό ειδικά όταν πρέπει να κινείστε συνεχώς για να μην σας πετυχαίνουν και παράλληλα να παιδεύεστε με τον στόχο.
Μαζί με όλα τα άλλα που προέρχονται από τα μακρινά 90s είναι και η κάμερα, η οποία δεν βοηθάει καθώς είναι μόνιμα εστιασμένη στον κώλο του ταμαρίν και όποια προσπάθεια διόρθωσης την επαναφέρει αυτοστιγμεί στην φυσική της θέση, του κώλου. Η κάμερα προκαλεί πρόβλημα στο shooting γιατί σε μερικά στενά σημεία δεν ξεκολλάει από τη θέση και μπορεί ο εχθρός να είναι ακριβώς μπροστά σας και να σας κάνει σουρωτήρι. Επίσης βάζει το χεράκι της και στο platforming, αφού η εστίαση στον κώλο δεν σας αφήνει να κάνετε την καλύτερη δυνατή εκτίμηση, με πολλές φορές να πηδάτε περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο χρειάζεται (that’s what she said).
Η βιομηχανοποίηση της καθεστηκυίας τάξης και η αποξένωση από τον νατουραλισμό.
Μέτριο και το level design, με τα επίπεδα να εναλλάσσονται σε φυσικά και βιομηχανικά και με σκοπό να φαίνονται μεγάλα, όταν απλά είναι ένας αέναος κύκλος από περιοχές που συνδέονται και μάλιστα χωρίς χάρτη, απλά μπερδεύοντας τον παίκτη. Τα checkpoints είναι καμιά φορά αραιά, άλλες φορές συχνά, καθώς δεν υπάρχει συνέπεια oύτε στην αποθήκευση της προόδου, η οποία δεν μπορεί να γίνει χειροκίνητα. Το παιχνίδι καμιά φορά αποθηκεύει με σημαιάκια στιλ Super Mario, άλλες φορές αποθηκεύει όταν αποκτάτε μια πυγολαμπίδα ή όταν περνάτε στην επόμενη πίστα ή και στο άσχετο απλά αποφασίζει πού θα κάνει save μόνο του. Ελάχιστες και οι ρυθμίσεις του παιχνιδιού - δεν μπορείτε ούτε καν να αλλάξετε την κάμερα σε inverted. Ούτε τα αυτονόητα πια;
Φυσικά πλατφομιά βασισμένη στην δεκαετία του '90 χωρίς συλλογή μικροσκατουλακίων δεν γίνεται. Αλλά και πάλι κάπου χάνεται το μέτρο, αφού είναι τόσα τα collectibles που κάποια αλληλοκαλύπτονται και φτάνετε στο σημείο να μην δίνετε καν σημασία σε μερικά. Υπάρχουν memoirs, πυγολαμπίδες, τόκεν πυγολαμπίδας, βατόμουρα, μάσκες και πουλάκια. Οι πυγολαμπίδες είναι αυτές που ξεκλειδώνουν τις επόμενες πίστες. Μαζεύοντας τρία πουλάκια και τοποθετώντας τα στις φωλιές τους αποκτάτε μια πυγολαμπίδα, ενώ μαζεύοντας και τόκεν ξεκλειδώνετε επίσης μια πυγολαμπίδα. Μαζεύοντας μάσκες παίρνετε αναβαθμίσεις για το όπλο σας από τον σκαντζόχοιρο ο οποίος όμως καμιά φορά δέχεται και βατόμουρα τα οποία καμιά φορά και από μόνα τους αναβαθμίζουν την μπάρα ενέργειάς σας χωρίς μεσάζοντα τον σκαντζόχοιρο. ΟΚ;
To πολυαναμενόμενο FIFA 21 είναι εδώ. Το FIFA 21 παικτικά διαθέτει μεταξύ άλλων πιο ρεαλιστικές κινήσεις επίθεσης, περισσότερα εργαλεία για ντρίμπλες, πιο έξυπνες τοποθετήσεις, νέες επιλογές κίνησης
Ώρα για επιστροφή στον επικό κόσμο του Ghost of Tsushima. Όπως ανακοίνωσε η δημιουργός Sucker Punch, το πολυαναμενόμενο Legends co-op mode του Ghost of Tsushima προστίθεται στο παιχνίδι 16 Οκτωβρίου με το update v1.1. Το Legends δεν είναι ρεαλιστικό αλλά υπερφυσικό και βασίζεται στην ιαπωνική μυθολογία, με πρωταγωνιστές τέσσερις θρυλικούς πολεμιστές.
Ας πάρουμε μια βαρβάτη γεύση από το πολυαναμενόμενο Amnesia: Rebirth, εν όψει της κυκλοφορίας του στις 20 Οκτωβρίου. Το Amnesia: Rebirth είναι τρόμος πρώτου προσώπου και έμμεση συνέχεια του Amnesia: The Dark Descent. Το παιχνίδι διαδραματίζε
Αυτό οδήγησε στην δημιουργία μιας σειράς που μετράει 21 χρόνια και πάνω από 20 παιχνίδια. Δυστυχώς, τα πιο πρόσφατα παιχνίδια Tony Hawk είχαν μεγάλες διακυμάνσεις όσον αφορά την ποιότητα τους, με αποτέλεσμα να “αμαυρωθεί” το καλό όνομα της σειράς. Μάλιστα, δεν είναι η πρώτη φορά που έχει γίνει remake/remaster αυτών των τίτλων: το 2001 είχαμε το Tony Hawk's Pro Skater 2x στο Xbox και το 2012 το Tony Hawk's Pro Skater HD. Και τα δύο τους αποδείχθηκαν μέτρια και πλέον είναι ξεχασμένα. Έτσι λοιπόν, φτάνουμε στο 2020 και το Tony Hawk's Pro Skater 1 + 2, το οποίο είναι remake των πρώτων δύο Tony Hawk, από τη Vicarious Visions (Crash Bandicoot N. Sane Trilogy). Πάμε να δούμε λοιπόν: αντέχει ακόμα η παλιά, αγαπημένη μας σανίδα;
Μην περιμένετε ιστορία ή σενάριο εδώ. Παίζετε ως Tony Hawk/κάποιος άλλος από την λίστα διάσημων skaters (ή δημιουργείτε τον δικό σας), τρέχετε μέσα σε διάφορες πίστες, κάνετε κόλπα για μεγάλα σκορ και ολοκληρώνετε συγκεκριμένους στόχους. Τόσο απλά, τόσο άμεσα. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τρία μέρη: τo THPS 1, το THPS 2 και το Range & Free Skate. Τα πρώτα δύο είναι τα remake, με μερικά έξτρα χαρακτηριστικά που εμφανίστηκαν σε μετέπειτα παιχνίδια Tony Hawk. Η ιδέα έχει ως εξής: μπαίνετε σε μία πίστα, όπου έχετε μία ποικιλία από objectives, πχ να πετύχετε συγκεκριμένα σκορ, να μαζέψετε διάφορα collectibles, να κάνετε συγκεκριμένα tricks και combos κτλ. Κάθε φορά που παίζετε, έχετε δύο λεπτά στην διάθεση σας, οπότε μην περιμένετε να καθαρίσετε τα πάντα με την μία. Μόλις ολοκληρώσετε αρκετούς από αυτούς τους στόχους, ξεκλειδώνετε την επόμενη πίστα. Όλες οι πίστες των original είναι εδώ, ενώ έχουν προστεθεί και νέα objectives.
Όχι πια Karate Kid, μόνο Sk8er Boi.
Φυσικά, υπάρχουν οι απαραίτητες ανανεώσεις. Έχουμε πχ νέο σύστημα ελέγχου, όμως, αν ανήκετε στους hardcore τύπους και προτιμάτε το παλιό, κανένα πρόβλημα, αφού μπορείτε οποιαδήποτε στιγμή να αλλάξετε μεταξύ του καινούριου, στο στιλ του THPS 1 ή του THPS 2. Επίσης μπορείτε να ενεργοποιήσετε mods, τα οποία ουσιαστικά είναι διάφορα cheats που σας κάνουν να μην πέφτετε ποτέ, να έχετε πάντα γεμάτη την μπάρα για τα special tricks και διάφορα άλλα. Μάλιστα, αν ολοκληρώσετε όλους τους στόχους σε κάθε πίστα, ξεκλειδώνονται και καινούργια mods. Βέβαια, αν τα ενεργοποιήσετε, δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε κάποια challenges. Τα challenges επίσης συγκαταλέγονται στις νέες προσθήκες και είναι διάφορες προκλήσεις όπως πχ να κάνετε πχ 10 κόλπα, να κάνετε συγκεκριμένα combo κτλ. Αυτά μετράνε σε οποιοδήποτε mode παίζετε και κάθε φορά που ολοκληρώνετε επιτυχώς ένα από αυτά κερδίζετε XP και χρήματα.
Όσα περισσότερα XP έχετε, τόσο ανεβαίνει το level του skater σας, που σημαίνει πως έχετε πρόσβαση σε ακόμα περισσότερα customisation αντικείμενα στο skater shop. Ανεξάρτητα αν παίζετε με κάποιον από τους διαθέσιμους skaters ή φτιάξετε τον δικό σας, μπορείτε να πάτε στο skater shop και να τον εξοπλίσετε με διάφορα ρούχα, νέες σανίδες με φρέσκα designs, ρόδες και ένα σωρό άλλα καλούδια. Με λίγα λόγια, όσα περισσότερα XP και χρήματα έχετε, τόσο το καλύτερο. Και με πάνω από 700 challenges, καταλαβαίνετε πως σας περιμένουν πολλές ώρες λιωσίματος. Από εκεί και πέρα, το τρίτο μέρος του παιχνιδιού είναι το Range & Free Skate, όπου όλες οι πίστες είναι διαθέσιμες από την αρχή (με τα δικά τους, ranked challenges), χωρίς χρονικό όριο και μπορείτε να χαβαλεδιάσετε ή να εξασκηθείτε με την άνεση σας, μόνοι ή παρέα με φίλους.
Το δύσκολο δεν είναι το κόλπο. Είναι η προσγείωση.
Το παιχνίδι διαθέτει ακόμα ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο: μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας skate park και να το ανεβάσετε online, ώστε να παίξουν και άλλοι εκεί. Όπως αντίστοιχα μπορείτε να κατεβάσετε πάρκα που έφτιαξαν άλλοι παίκτες και να βουτήξετε με τα μούτρα στην παράνοια. Καθώς μιλάμε για online αλλά και multiplayer, να σημειωθεί πως υπάρχει τόσο local όσο και online multiplayer με ένα σωρό διαφορετικά modes, challenges και leaderboards. Κοινώς, αν το single-player έχει πολύ περιεχόμενο για να ασχοληθείτε, το multiplayer το διπλασιάζει εύκολα και προσθέτει άπειρες ώρες διασκέδασης παρέα με φίλους ή άλλους παίκτες.
Όσον αφορά τα γραφικά, δεν είναι κάτι σούπερ εντυπωσιακό ή φανταχτερό. Και δεν χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου άποψη. Η ουσία εδώ είναι το gameplay, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο οπτικός τομέας αφέθηκε στην μοίρα του. Τα πάντα έχουν φτιαχτεί από την αρχή και όπου χρειάζεται υπάρχουν ανανεώσεις τόσο στην γεωμετρία και τον σχεδιασμό των πιστών όσο και στην αισθητική τους. Μάλιστα, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν μερικά πολύ ωραία εφέ φωτισμού, που προσδίδουν ακόμα περισσότερο στη συνολική εμπειρία. Α και μία λεπτομέρεια που μου άρεσε πολύ: οι αρχικοί skaters εμφανίζονται όπως είναι τώρα και όχι όπως ήταν πριν από 20 χρόνια. Ωραία πινελιά που αναγνωρίζει το πέρασμα του χρόνου και το γιορτάζει. Αν έχω ένα παράπονο, είναι πως τα διάφορα μενού και ο σχεδιασμός τους είναι λίγο περίεργα και ίσως χρειαστεί να ψάξετε λίγο παραπάνω για να βγάλετε άκρη. Δεν είναι κάτι που ενοχλεί τόσο, αλλά αρκετά ώστε να μου κάνει εντύπωση. Μόλις τα συνηθίσετε όμως, δεν θα έχετε πρόβλημα.
Νυχτερινή ζωή στην σανίδα.
Τώρα, πολλοί από τους παλιούς οπαδούς της σειράς TH, θα αναρωτιούνται τι γίνεται με το soundtrack. Η pop/punk/alternative μουσική επένδυση των αρχικών παιχνιδιών θεωρείται θρυλική και τα soundtracks είναι αναπόσπαστο κομμάτι του DNA της σειράς. Είναι χαρά μου να σας πω πως σχεδόν όλα τα original κομμάτια επιστρέφουν και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν προστεθεί 37 νέα τραγούδια που ταιριάζουν πολύ στο παιχνίδι και ενδεχομένως να σας κάνουν να επεκτείνετε τους μουσικούς σας ορίζοντες. Ακόμα καλύτερα, μπορείτε να τροποποιήσετε την μουσική όπως θέλετε εσείς και να φτιάξετε την playlist που προτιμάτε, καθώς θα παίζετε. Υπάρχει μέχρι και ειδικό κουμπί για να παρακάμψετε το κομμάτι που παίζει εκείνη τη στιγμή.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε έναν ευφάνταστο και παράξενο κόσμο, όπου οι πρωταγωνιστές Leo και Emma, υπό τις οδηγίες του αινιγματικού μαέστρο Balan, πρέπει να επαναφέρουν τη χαρά και την ισορροπία. Κατά την διάρκεια της περιπέτειας οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν πάνω από 80 ενδυμασίες, που τους δίνουν διάφορες ειδικές δυνάμεις για να ξεπερνάνε εμπόδια και αλλάζουν τον τρόπο παιχνιδιού. Σας ενδιαφέρει;
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον μυστηριώδη σοβιετικό κατάσκοπο Perseus, τα σχέδια του οποίου καλείστε να σταματήσετε, μετά από εντολή του προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν. Δείτε παρακάτω ένα μέρος της πρώτης αποστολής του παιχνιδιού και πείτε μας γνώμη!
Με τίποτα, πώς το βρήκατε αυτό ρε παιδιά; Να τώρα είδατε τι έγινε; Ο κόσμος αρχίζει και μιλάει στα παρασκήνια ρε φίλε. Όταν μια ταινία δεν βγαίνει και τη ξεχνάς, αρχίζουν να βγαίνουν πράγματα στη φόρα. Υποτίθεται ότι κανένας δεν έπρεπε να το ξέρει...Τι να πεις.
