ZOMBIE ARMY 4 ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΦΑΣΗ

Είναι λογικό μετά τα πολλά PvP shooters που έχουν βγει τα τελευταία δύο χρόνια, να χρειαζόμαστε ένα παιχνίδι χαλάρωσης με την παρέα, που θα μας κρατήσει όμως στο... κλίμα με πιστολίδι. Γι αυτό έσπευσα να ασχοληθώ με το Zombie Army 4, συνέχεια της σειράς Zombie Army της Rebellion (Sniper Elite, Strange Brigade).

Τα zombie games δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη ιδέα στην εποχή μας, αλλά εξακολουθούν να έχουν πιστό κοινό. Τα Zombie Army βασίζονται στην ιδέα πως ο Χίτλερ αντί να αυτοκτονήσει στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποφάσισε μετά από υπερφυσικές έρευνες να ανοίξει μια πύλη στον Κάτω Κόσμο και έτσι να ξεχυθούν από μέσα οι νεκροί υπό τη μορφή ζόμπι. Ακόμα κι αν δεν έχετε παίξει τα προηγούμενα ZA, κατά την έναρξη του campaign το παιχνίδι σας βάζει στο κλίμα με ένα εισαγωγικό βίντεο. Παρόλο, λοιπόν, που ο Χίτλερ (o οποίος πλέον διακατέχεται από κάποιο υπερφυσικό πνεύμα) στάλθηκε στην Κόλαση, τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν για τους ζωντανούς κατοίκους της Γης. Οι νεκροί συνεχίζουν να περπατούν, αυξανόμενοι τω αριθμώ και μάλιστα άρχισαν να γίνονται αρκετά πιο ισχυροί. Οπότε τα μέλη της σωτήριας επαναστατικής οργάνωσης που είχε καταφέρει ισχυρό πλήγμα στο κεφάλι του κακού, καλούνται να βγάλουν πάλι το φίδι από την τρύπα και να κυνηγήσουν αυτούς που φαίνεται να έχουν αντικαταστήσει τον Χίτλερ μετά την πτώση του. Όπως καταλαβαίνετε η ιστορία δεν έχει ιδιαίτερο βάθος και μοιάζει περισσότερο με σενάριο b-movie, ωστόσο προσφέρει ικανοποιητικό υπόβαθρο για να αρχίσετε να ξεκάνετε ζόμπι.

Το campaign αποτελείται από εννέα κεφάλαια τα οποία χωρίζονται σε τέσσερα στάδια (εκτός από το πρώτο και το τελευταίο) και λαμβάνουν χώρα σε διάφορες πόλης της Ευρώπης. Το πρώτο κεφάλαιο στο Μιλάνο, λειτουργεί ως εισαγωγή στο παιχνίδι και διαδραματίζεται κυρίως μέσα σε ένα μεγάλο σταθμό τρένων. Πέρα από αυτό το εισαγωγικό κεφάλαιο, τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο ενδιαφέροντα και τα περιβάλλοντα αρκετά πιο μεγάλα. Στη συνέχεια πηγαίνετε στη Βιέννη και αργότερα επισκέπτεστε έναν ζωολογικό κήπο στην Κροατία, για να συνεχίσετε το ταξίδι σας στην μεταπολεμική αλλά γεμάτη νεκρούς Ευρώπη. Τα επίπεδα μετά την εισαγωγή είναι καλύτερα σχεδιασμένα και πιο ενδιαφέροντα.

Χαρακτήρες για όλα τα γούστα και στιλ παιχνιδιού.

Αρχικά οι εχθροί σας μπορεί να μην επιδεικνύουν ιδιαίτερη ποικιλομορφία αλλά κι αυτό βελτιώνεται όσο προχωράτε στο παιχνίδι. Το βασικό σετ από ζόμπι συνεπικουρείται από ομάδα ελεύθερων σκοπευτών, επικαλεστών και καμικάζι. Μετά έρχονται βαριά θωρακισμένοι νεκροί με φλογοβόλα, τηλεβόλα και αλυσοπρίονα. Ακόμα σας φαίνονται κλασικά αυτά έτσι; Οι screamers μοιάζουν βγαλμένοι από το The Last of Us και κυνηγούν με τον ήχο παρά με την όραση. Άλλα ζόμπι πετούν από μακριά δηλητηριώδη βροχή, ενώ οι creepers περπατούν στα τέσσερα και είναι υπερβολικά πολυάριθμοι. Τέλος, δαιμονικά κυριευμένα οχήματα προσθέτουν πολυπλοκότητα και αυξημένο κίνδυνο σε διάφορες μάχες.

Χρησιμοποιείτε όπλα του Β' Παγκοσμίου, τα οποία δυστυχώς δεν έχουν ιδιαίτερη ποικιλία. Μπορείτε όμως να τα αναβαθμίσετε βάζοντας πχ μεγαλύτερους γεμιστήρες ή σφαίρες που κάνουν ζημιά σε ευρύτερη περιοχή. Οι κατηγορίες όπλων περίπου είναι τα rifles, τα secondaries και τα πιστόλια. Τα πιστόλια και τα rifles ως προς το σχεδιασμό τους είναι πάρα πολύ απλά: υπάρχουν τα πάρα πολύ γρήγορα που όμως υστερούν στην ζημιά, αυτά που βαράνε πολύ αργά αλλά έχουν υψηλή ζημιά ανά σφαίρα, καθώς και αυτά που είναι περίπου στην μέση δηλαδή μέτρια σε όλα. Τα secondary εμφανίζουν μεγαλύτερη ποικιλία δίνοντας την επιλογή μεταξύ δύο SMG και δύο καραμπινών. Κατά την διάρκεια της μάχης έχετε ορισμένο αριθμό πυρομαχικών και έτσι χρειάζεται συχνά να επιστρέφετε σε σταθμούς ανεφοδιασμού. Όπως μας έχουν συνηθίσει τα σύγχρονα shooters τρίτου προσώπου, το πιστολίδι δεν έχει ιδιαίτερο επίπεδο και πολυπλοκότητα, ενώ μάλιστα στο PC δεν υπάρχει δυνατότητα ακριβούς εύρεσης και ορισμού της ευαισθησίας του ποντικιού. Έτσι, αν πχ επιθυμείτε ευαισθησία επιπέδου 21.5 πρέπει να αρκεστείτε είτε στο 20 είτε στο 25. Αυτό είναι πολύ σοβαρό μειονέκτημα για shooter στο PC. Τουλάχιστον παρά την έλλειψη αυτής της σοβαρής επιλογής, υπάρχει καθαρό ποντίκι στο παιχνίδι και δεν υπάρχει επιτάχυνση οπότε δεν καταστρέφεται τελείως η ικανότητά σας στο στόχο, αν για κάποιες ώρες ασχοληθείτε με αυτό.

Το παιχνίδι διαθέτει και RPG-lite στοιχεία, με σύστημα αναβάθμισης των ηρώων αλλά και των όπλων. Αρχικά κάθε ήρωας έχει δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τα οποία τον κάνουν να ξεχωρίζει, όπως πχ η πιο γρήγορη βασική κίνηση σε αντιδιαστολή με την μειωμένη αναγέννηση της υγείας του. Αυτά τα χαρακτηριστικά του κάθε ήρωα ταιριάζουν και με τον χαρακτήρα του, οπότε έχουμε τη μηχανικό Shola να είναι καλύτερη με τις παγίδες και τον ελεύθερο σκοπευτής Carl να είναι καλύτερος με τις ειδικές επιθέσεις των rifles. Έτσι, μπορείτε να διαλέξετε χαρακτήρες με βάση το δικό σας στιλ παιχνιδιού. Η εξέλιξη των χαρακτήρων επεκτείνεται με την επιλογή των perks, δηλαδή μιας ειδικής σειράς ικανοτήτων όπως το second wind και η ικανότητα διαχείρισης των βαρέων πολυβόλων που βρίσκονται σε συγκεκριμένες περιοχές κάθε επιπέδου.

Φωτιά στα σαββατόβραδα.

Για να ολοκληρωθεί το κάθε επίπεδο πρέπει να εκτελέσετε συγκεκριμένες αποστολές, δηλαδή πολύ απλά καθήκοντα όπως το να πάτε σε ένα σημείο, να βρείτε ένα αντικείμενο, να πατήσετε έναν διακόπτη, να επιβιώσετε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σε ένα συγκεκριμένο σημείο και φυσικά να σκοτώσετε τον εκάστοτε μεγάλο κακό του επιπέδου. Δεν υπάρχουν καθόλου γρίφοι. Το παιχνίδι επικεντρώνεται στην ωμή δράση και στο ατελείωτο σκότωμα εχθρών, παρά στο να προσπαθήσει να σας κάνει να σκεφτείτε έστω και λίγο για κάτι πέρα από το να κρατήσετε τον καλύτερο δυνατό στόχο. Φυσικά διάσπαρτα σε κάθε επίπεδο υπάρχουν τα λεγόμενα easter eggs και διάφορα άλλα καλούδια που μπορείτε να βρείτε. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται αναβαθμίσεις ικανοτήτων και φυσικά η εύρεση τους σας αυξάνει τη βαθμολογία που παίρνετε στο τέλος του επιπέδου. Υπάρχουν τρεις βαθμοί δυσκολίας. Πολλοί παλιοί παίκτες φαίνονται δυσαρεστημένοι με την αφαίρεση του τέταρτου επιπέδου δυσκολίας που υπήρχε στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το επονομαζόμενο Sniper Elite. Γενικά, αν και το παιχνίδι στο υψηλό επίπεδο δυσκολίας εμφανίζει κάποιο ενδιαφέρον και ορισμένη πίεση, δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κατόρθωμα αν κάποιος το βγάλει μόνος.

Το co-op αποτελεί βασικό στοιχείο του παιχνιδιού και δουλεύει σε κάθε mode, χωρίς κόπο, αφού μπορείτε ανά πάσα ώρα να συνδεθείτε με άλλους παίκτες. Υπάρχει ολοκληρωμένο matchmaking κι έτσι δεν είναι απαραίτητο να παίξετε ούτε καν το campaign μόνος. Μπορείτε για κάθε κεφάλαιο να αναζητήσετε και να βρείτε συνεργάτη, αν οι φίλοι σας δεν μπορούν να παίξουν μαζί σας. Το netcode όμως βασίζεται στην τεχνολογία host και αυτό σημαίνει πως οι συνδέσεις μπορεί να μην είναι καθόλου καλής ποιότητας ή εάν ο host εγκαταλείψει το παιχνίδι τότε χάνετε τη σύνδεση σας. Επιπρόσθετα είναι πιθανόν να υπάρχει κενό ασφαλείας βάσει του οποίου μπορούν οι άλλοι να δουν το IP σας με ότι συνέπειες συνεπάγεται αυτό.

Πέρα από το campaign υπάρχουν δύο ακόμα επιλογές για να διασκεδάσετε: το horde mode και τα εβδομαδιαία events. Το horde mode είναι παρόμοιο με ότι ξέρουμε από άλλα παιχνίδια και έχει να κάνει με το να επιβιώσετε ενάντια σε συνεχόμενα κύματα εχθρών ενώ παραμένετε σε μια ορισμένη περιοχή. Υπάρχουν τέσσερις χάρτες για αυτό το mode, βγαλμένοι μέσα από το campaign και περιλαμβάνουν τις ίδιες παγίδες και τις ίδιες δυσκολίες. Ανάλογα με το πόσο έχετε προχωρήσει ως προς τον αριθμό των κυμάτων, ξεκλειδώνονται νέες περιοχές και κιβώτια από τα οποία παίρνετε αναβαθμισμένα όπλα, Φυσικά, η δυσκολία των εχθρών αυξάνεται αναλόγως. Αφού βγάλετε και το 12ο κύμα εχθρών, σας δίνεται η επιλογή να δραπετεύσετε, αλλά εάν νιώθετε αρκετά ικανός μπορείτε να συνεχίσετε και να δείτε μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε. Τα εβδομαδιαία events διαδραματίζονται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο με συγκεκριμένους πολλαπλασιαστές εν δράσει, αλλά δίνουν περισσότερη εμπειρία και η επιτυχία σε αυτά σας επιτρέπει να ξεκλειδώσετε αποκλειστικά skins για τα όπλα σας. Η δυσκολία των events αυτών είναι μέτρια.