Blood and Truth Review

Δύο από τα πλέον ενδιαφέροντα παιχνίδια του πολυαγαπημένου μας PlayStation VR προέκυψαν από μικρά demo παιχνίδια της συλλογής VR Worlds που είχε σκοπό να επιδείξει τις δυνατότητες του PS VR. Το πρώτο είναι το Astro Bot Rescue Mission, το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερο platformer που έχουμε παίξει την τελευταία δεκαετία. Το δεύτερο είναι το Blood and Truth, μία κινηματογραφική, γκανγκστερική περιπέτεια που αποτελεί μετεξέλιξη του London Heist του VR Worlds. Αν και όχι τόσο καλό όσο το Astro Bot, το Blood and Truth είναι μία εντυπωσιακή εμπειρία στον αγγλικό υπόκοσμο.

Το παιχνίδι ξεκινάει με εσάς να βρίσκεστε σε άγνωστο μέρος και να κάθεστε σε ένα τραπέζι ανάκρισης. Απέναντί σας εμφανίζεται ο Carson, πράκτορας της CIA που σκοπό έχει να μάθει με λεπτομέρεια τα γεγονότα που σας οδήγησαν μπροστά του. Η εξιστόρηση ξεκινά. Εσείς είστε ο Ryan Marks, Βρετανός στρατιώτης σε αντιτρομοκρατική αποστολή – η οποία λειτουργεί ως tutorial για εσάς. Κατά την διάρκεια της αποστολής μαθαίνετε ότι ο πατέρας σας απεβίωσε, για την ακρίβεια δολοφονήθηκε στα πλαίσια πολέμου της βρετανικής μαφίας, οπότε επιστρέφετε το γρηγορότερο στο Λονδίνο. Βλέπετε η οικογενειακή επιχείρηση την οποία διηύθυνε ο συγχωρεμένος και πλέον κουμαντάρει η μητέρα σας είναι μάλλον βιτρίνα και έχει αντιμέτωπο έναν έτερο Βρετανό νονό της νύχτας, τον περιβόητο Tony. Ενώ, λοιπόν, θρηνείτε οικογενειακώς τον αδικοχαμένο πατέρα σας, μπουκάρει ο Tony με όλα του τα τσιράκια και αναλαμβάνει με την απειλή όπλων τον έλεγχο των επιχειρήσεών σας. Εσείς με τους υπόλοιπους διαφεύγετε στην οικογενειακή κρυψώνα, το war room κοινώς, προκειμένου να σχεδιάσετε την αντίδρασή σας ενάντια στον Tony.

Από εδώ πρακτικά ξεκινάει το ουσιαστικό μέρος της περιπέτειας, η οποία περιλαμβάνει διάφορες αποστολές, σε ποικιλία τοποθεσιών και το σημαντικότερο: με μία εξαιρετικά κινηματογραφική σκηνοθεσία. Το παιχνίδι παίρνει όλα τα θετικά του London Heist και τα ενσωματώνει σε μία πολύ μεγάλου μήκους ταινία. Η διάρκεια του παιχνιδιού ξεπερνά τις 6-7 ώρες, οπότε όπως καταλαβαίνετε θα το ευχαριστηθείτε αρκετά. Δεν είναι βέβαια όλα ρόδινα, αφού υπάρχουν κάποια αρνητικά, που όμως δεν χαλάνε την όλη εμπειρία, αλλά απλά κρατάνε τον τίτλο από το να πάρει άριστα. Μην σας επηρεάσει το ότι το περιγράφω ως “μεγάλου μήκους ταινία”. Δεν πρόκειται για walking sim, ούτε για narrative adventure game. Όπως και το London Heist, το Blood and Truth είναι action adventure πρώτου προσώπου με μπόλικο shooting και έμφαση στην εξιστόρηση. Όλα αυτά σε ένα πακέτο που δείχνει έντονα το μεγάλο budget του παιχνιδιού. Μιλάμε για blockbuster αποτέλεσμα με πολλά εφέ, επαγγελματίες ηθοποιούς που κάνουν εξαιρετική δουλειά, μουσική επένδυση ειδικά φτιαγμένη για το παιχνίδι και άλλα πολλά καλούδια.

Έτοιμος για πολύ πιστολίδι μέσα στο κλαμπ.

Το σενάριο είναι ακριβώς ό,τι περιμένουμε από μία σύγχρονη βρετανική γκανγκστερική περιπέτεια με επιρροές από Guy Richie: κωμικοτραγικό, σκληρό και με πολύ πιστολίδι και βρισίδι. Εδώ δεν υπάρχει το δράμα των αμερικάνικων ταινιών. Οι άνθρωποι πεθαίνουν και οι υπόλοιποι απλά εκδικούνται. Εσείς κυνηγάτε τον Tony και ο Tony εσάς. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Κατά την διάρκεια, βέβαια, αυτού του κυνηγητού αποκαλύπτεται ότι πίσω από τον Tony κρύβεται κάτι πολύ πιο οργανωμένο, ενώ το παιχνίδι στο τέλος αφήνει υπόνοιες για sequel, κάτι που πραγματικά εύχομαι ειδικά μετά την επιτυχημένη εμπορική του πορεία.

Το gameplay εκπλήσσει ευχάριστα καθώς εκτός από το να σκοτώνετε τους διάφορους κακούς, οι οποίοι ποικίλουν σε είδος και οπλισμό, σέρνεστε σε αεραγωγούς, σκαρφαλώνετε τοίχους, κρεμιέστε από σωλήνες και το καλύτερο: πηδάτε από παράθυρα και από μπαλκόνια στο κενό. Αυτές οι δυο-τρεις στιγμές είναι που κάνουν το παιχνίδι να “ακτινοβολεί” σαν διαμάντι. Η αίσθηση του να πέφτετε και να βλέπετε πίσω σας το κτίριο από το οποίο πέσατε και από κάτω σας το κενό είναι το κάτι άλλο σε VR. Είναι βασικά ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε το VR, για να νιώθουμε πράγματα που ποτέ δε θα κάνουμε (εκτός αν μπλέξουμε με τίποτα αγγλομαφιόζους). Στο πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ζείτε την δράση μέσα από flashbacks που εξιστορείτε στον Carson. Η δράση περιλαμβάνει επίσης οδήγηση αυτοκίνητου (μην περιμένετε... driving sim, απλά είστε στη θέση του οδηγού), ενώ είστε και συνοδηγός ουκ ολίγες φορές. Παράλληλα, κάνετε τουρ σε μία έκθεση τέχνης με πίνακες και διαδραστικές εγκαταστάσεις, τα οποία μπορείτε να βανδαλίσετε. Αυτά τα τελευταία είναι τόσο ρεαλιστικά και τόσο όμορφα υλοποιημένα, που προσωπικά εντυπωσιάστηκα, αφού ένιωσα σαν να ήμουν σε πραγματική έκθεση.

Από τα ωραία σημεία του παιχνιδιού είναι και η παρακολούθηση των εχθρών μέσα από κάμερες ασφαλείας.

Τα όπλα διακρίνονται και αυτά σε ποικιλία. Υπάρχουν τα όπλα που κρατιούνται με ένα χέρι (άρα μπορείτε να έχετε μέχρι δύο καθώς χρησιμοποιείτε και τα δύο χέρια), αλλά και μεγαλύτερα όπλα δύο χεριών. Κάθε όπλο επιδέχεται προσθήκες, αλλά προσωπικά τις βρήκα λίγες και κάπως ανούσια, με εξαίρεση ίσως τον σιγαστήρα και το laser pointer. Το γέμισμα κάθε όπλου γίνεται με αληθοφανή τρόπο, αφού πρέπει να κάνετε την κίνηση να πάρετε τον γεμιστήρα ή τις σφαίρες και να γεμίσετε το όπλο – μην περιμένετε δηλαδή αυτόματο γέμισμα πατώντας κάποιο κουμπί. Όσο παίζετε μαθαίνετε να το κάνετε αυτό τόσο γρήγορα που είστε έτοιμος για στρατιωτική εκπαίδευση. Το πρόβλημα των όπλων, βέβαια, εκτός από το κλασικό φαινόμενο του να μην πιάνει πολύ καλά το PS Move, είναι το μη ρεαλιστικό βάρος και αναπήδηση. Για την ακρίβεια, ό,τι όπλο και να κρατάτε φαντάζει σαν... πούπουλο και μπορείτε χαλαρά να πυροβολείτε μόνο με το ένα χέρι, ακόμα και αν είναι sniper rifle. Δεν είναι η καταστροφή του κόσμου, αφού το παιχνίδι δεν είναι Call of Duty ή Sniper Elite, αλλά και πάλι μια μικρή αληθοφάνεια θα την ήθελα. Αν μην τι άλλο να μην επέτρεπε να πυροβολάω με το ένα χέρι όταν κρατάω όπλο δύο χεριών.

Ως προς το ίδιο το πιστολίδι, οι πιο έμπειροι στα shooters θα βρείτε έδαφος για προπόνηση, καθώς μπορείτε να στοχεύετε μέσα από σκόπευτρα. Προσωπικά είχα κάποια θέματα με τα Move αλλά δεν διακρίνομαι για τις καλές μου βολές. Οι υπόλοιποι, σαν και εμένα δηλαδή, πυροβολείτε λίγο παραπάνω μέχρι να τους σκοτώσετε όλους αλλά με μία σχετική φειδώ. Το παιχνίδι γενικά προσφέρει μπόλικα πυρομαχικά αλλά όχι άπειρα, οπότε με σύνεση οι πυροβολισμοί στις βρούβες. Παράλληλα, υπάρχει η δυνατότητα precision, με την οποία πατώντας τα κεντρικά κουμπιά των δύο Move ταυτόχρονα μπαίνετε σε αργή κίνηση, ενώ το παιχνίδι σας βοηθάει λίγο δείχνοντάς σας που να στοχεύσετε για να κατατροπώσετε τους πιο δύσκολους εχθρούς.