Το πρώτο Unravel αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη, ξεχωρίζοντας για τα πανέμορφα γραφικά και τους ενδιαφέροντες μηχανισμούς του. Το Unravel 2 μας ήρθε επίσης ξαφνικά (ανακοίνωση και κυκλοφορία κατά την διάρκεια της E3 2018), υποσχόμενο μια νέα εμπειρία που να παιχτεί και με παρέα. Είναι όμως μια πραγματικά φρέσκια εμπειρία ή αποτελεί αναμάσημα των μηχανισμών του προκατόχου του; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η ιστορία του Unravel 2 ξεκινάει σε μια φορτουνιασμένη θάλασσα, όπου ο χαριτωμένος χαρακτήρας του πρώτου παιχνιδιού μάχεται για την επιβίωσή του μέσα σε μία βάρκα. Εν τέλει τα κύματα τον ξεβράζουν σε μία ακτή όπου συναντάει ένα δεύτερο μέλος του παράξενου είδος του, φτιαγμένο κι εκείνο από κλωστή και μαζί ξεκινούν μια νέα περιπέτεια. Όπως και στο πρώτο Unravel, σημασία δεν έχει η ιστορία των ηρώων, αλλά η ιστορία των ανθρώπων που δρούν στο background, η οποία ξετιλίγεται σε μορφή flashback ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αναφέρεται στη φιλία μεταξύ δύο παιδιών. Τα κοινωνικά μηνύματα της ιστορίας είναι καλοδεχούμενα και ταιριάζουν με το ύφος του παιχνιδιού.
To Unravel 2, όπως και ο προκάτοχός του, είναι platformer δύο διαστάσεων, κατά βάση χαμηλού ρυθμού, καθώς στηρίζεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στη λύση των περιβαλλοντικών γρίφων και λιγότερο στην δράση.
Υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες στιγμές όπου πρέπει να τρέξετε και να εξασκήσετε τα αντανακλαστικά σας κάνοντας άλματα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα, όταν σας κυνηγάει κάποιος εχθρός, αλλά είναι η εξαίρεση στο κανόνα του αργού ρυθμού του παιχνιδιού. Οι περιβαλλοντικοί γρίφοι, όπως και στο πρώτο παιχνίδι, στηρίζονται στα χαρακτηριστικά του ήρωα που είναι δημιουργημένος από κλωστή. Έτσι, πρέπει να χρησιμοποιείτε την κλωστή που παράγει ο ήρωας για να δένετε διαφορετικά σημεία ώστε να δημιουργήσετε ένα τραμπολίνο, να δεθείτε από διάφορα σημεία για να πάρετε φόρα και να πηδήξετε απέναντι, να μετακινήσετε αντικείμενα και μοχλούς δένοντάς τα με τις κλωστές σας κτλ.
Η ονομασία “Unravel Two” έχει κυριολεκτική σημασία, καθώς η δυνατότητα να παίζετε μαζί με έναν ακόμη παίκτη είναι η πιο μεγάλη και ουσιαστική διαφορά του παιχνιδιού σε σχέση με τον προκάτοχό του. Και η αλήθεια είναι ότι η συνεργασία δύο διαφορετικών ηρώων για την επίλυση των γρίφων λειτουργεί εξαιρετικά και προσφέρει πραγματική διασκέδαση λόγω και του ύφους αυτών των γρίφων που απαιτούν πραγματική συνεργασία μεταξύ των παικτών για να τους λύσετε χωρίς προβλήματα. Μάλιστα, η δυνατότητα να ενώνονται οι χαρακτήρες σε έναν αποτελεί μία ακόμη ευπρόσδεκτη προσθήκη, αφού σε στιγμές δράσης ένας παίκτης μπορεί να αναλάβει τον χειρισμό, όποτε δεν χάνετε από την αδράνεια ενός πιθανού άπειρου συμπαίκτη. Οπότε αν σχεδιάζετε να παίξετε το παιχνίδι πχ με την κοπέλα σας, δεν θα αναγκαστείτε να γίνετε χταπόδια παίζοντας και με τα δύο χειριστήρια. Σας το λέω έχοντας προσωπική εμπειρία.
Μία ακόμη καλή προσθήκη που ευνοεί το συνεργατικό παιχνίδι, είναι η δυνατότητα να παίρνετε μέχρι τρεις βοήθειες για κάθε γρίφο σε περίπτωση που έχετε κολλήσει σε κάποιον. Αρχικά μπορείτε να ζητήσετε μία μικρή βοήθεια, αν δεν καταλάβατε τί χρειάζεται σας δίνεται και δεύτερη βοήθεια, ενώ αν συνεχίζετε να έχετε πρόβλημα τότε το παιχνίδι σας λέει τί ακριβώς πρέπει να κάνετε για να λύσετε τον γρίφο. Αν και γενικά είμαι κατά των βοηθειών, εφόσον πρόκειται για παιχνίδι βασισμένο στη συνεργασία, ένα πιθανό μπλοκάρισμα στην πορεία σας ενδέχεται να κουράσει είτε εσάς είτε τον συμπαίκτη σας, οπότε η προσθήκη αυτής της δυνατότητας είναι θετική, αρκεί να μην το παρακάνετε και χάσετε την ουσία του παιχνιδιού.
Το Unravel 2 είναι κομμένο και ραμμένο για co-op και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από το ύφος των γρίφων που απαιτούν συνεργασία στον ίδιο χρόνο με τον συμπαίκτη σας. Εδώ γεννιέται εύλογα το ερώτημα ποια είναι η εμπειρία που αποκομίζει κάποιος παίζοντας μόνος του. Δυστυχώς η εμπειρία αμαυρώνεται σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο επειδή μειώνεται η όποια διασκέδαση, αλλά κυρίως γιατί τα πάντα στο παιχνίδι είναι φτιαγμένα για δύο παίκτες. Έτσι, αναγκάζεστε να εναλλάσετε συνεχώς χαρακτήρες για την επίλυση των γρίφων, ακινητοποιώντας τον χαρακτήρα που αφήνετε και ξαναπιάνοντάς τον όταν τελείωσετε αυτό που έχετε να κάνετε με τον άλλο χαρακτήρα, πράγμα που προσωπικά με κούρασε σε υπερθετικό βαθμό. Η φιλοσοφία μοιάζει λίγο με του Brothers: A Tale of Two Sons, με την διαφορά ότι στο Brothers με λίγη συγκέντρωση μπορούσατε να κινήσετε και τους δύο χαρακτήρες ταυτόχρονα, ενώ εδώ πρέπει συνεχώς να τους εναλλάσσετε, με αποτέλεσμα να πέφτει ακόμη περισσότερο ο ήδη αργός ρυθμός του παιχνιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου