Κακά τα ψέματα, ζούμε στην εποχή της... ανακύκλωσης στο gaming. 'Ίσως φταίει ότι στέρεψαν οι πρωτότυπες ιδέες, ίσως απλά η επιστροφή στο παρελθόν και η αναβίωση παλιών παιχνιδιών και αναμνήσεων είναι αναγκαίο κακό μιας μόδας των καιρών. Ότι και να είναι, το έχουμε δει να εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια με αρκετά μεγάλη επιτυχία σε πολλούς τίτλους, επιστρέφοντας λίγη από την χαμένη τους αίγλη που είχε μπαγιατέψει με τα χρόνια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την περίπτωση του Οutcast, το οποίο επιστρέφει ως Οutcast: Second Contact σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την αρχική κυκλοφορία του. H απόφαση για remake του συγκεκριμένου παιχνιδιού βέβαια, μόνο τυχαία δεν είναι. Πίσω στις καλές ανέμελες μέρες του 1999, το original Outcast κατάφερε να δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση, κερδίζοντας περίοπτη θέση στις καρδιές των παικτών, ως ένα από τα πρώτα ολοκληρωμένα open-world παιχνίδια δράσης.
Η υπόθεση παραμένει πιστή στο πρωτότυπο. Αναλαμβάνετε το ρόλο του σκληροτράχηλου πεζοναύτη Cutter Slade, ο οποίος καλείται από την κυβέρνηση να εκτελέσει μια άκρως επικίνδυνη αποστολή. Η προσπάθεια επικοινωνίας των επιστημόνων της Γης με έναν εξωγήινο πλανήτη ονόματι Adelpha και την νοήμονα ζωή του, τους Talans (οι οποίοι παρουσιάζονται αρκετά πιο εκλεπτυσμένοι σε σύγκριση με το αρχικό Outcast) είχε παταγώδη αποτυχία, δημιουργώντας μια μαύρη τρύπα που απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη μας. Έχοντας ελάχιστο χρόνο, πρέπει να συνοδέψετε μια ομάδα επιστημόνων σε ένα διαπλανητικό ταξίδι σε αυτό το παράλληλο σύμπαν, να βρείτε την πηγή του κακού αντιστρέφοντας την ζημιά και να εξασφαλίσετε την ασφαλή επιστροφή τους.
Το παιχνίδι δικαιολογεί την υστεροφημία του, καθώς διαπιστώνετε ότι από πολύ νωρίς έχετε απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Μπορείτε να κολυμπήσετε, να τρέξετε, να πηδήξετε σε σκεπές και γενικά να αλληλεπιδράσετε με τους πάντες. Κύριος σύμμαχος σας είναι φιλικά προσκείμενοι σε σας Τalans, οι οποίοι σας καθοδηγούν μέσω quests στο ταξίδι σας. Εσείς βέβαια δεν είστε υποχρεωμένοι να νιώθετε φιλικοί με κανέναν. Ο τρόπος παιχνιδιού και η χείρα βοηθείας που τείνετε ή δεν τείνετε καθορίζει τη φήμη που αποκτάτε και το πώς σας συμπεριφέρονται οι κάτοικοι του Adelpha. Η μετάβαση ανάμεσα στις περιοχές γίνεται μέσω ειδικών portals που ξεκλειδώνετε στην διάρκεια της διαδρομής, χωρίς όμως ο χάρτης να προσφέρει κάτι άλλο πέρα από μια χοντροκομμένη εικόνα με τις περιοχές. Hardcore old school στιλ ακριβώς εδώ. Ούτε πού βρίσκεστε στο χάρτη, πού είναι τα quests, οι χαρακτήρες που πρέπει να μιλήσετε, τίποτα. Μόνο αγνή, αγαπημένη αναζήτηση μέχρι να σβήσει ο ήλιος, που δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί βέβαια να έχετε υπομονή και ένα πολύτιμο αγαθό, πολύ σπάνιο στις μέρες μας: άπλετο ελεύθερο χρόνο.
Cult ποζεριά σε εξωγήινο πλανήτη.
Χρυσώνοντας το χάπι της εξερεύνησης, το παιχνίδι δίνει τουλάχιστον την δυνατότητα να αποκτήσετε mounts και να κινήστε πιο γρήγορα στο έδαφος. Όσον αφορά τη “σύσφιξη των σχέσεων” με τους εχθρικούς Talans, o Cutter συστήνεται στους ντόπιους μέσω ενός πλούσιου οπλοστασίου που περιλαμβάνει από όπλα που απλώς κοιμίζουν τους εχθρούς (για μια πιο stealth προσέγγιση) μέχρι φλογοβόλα, πυραύλους, χειροβομβίδες και νάρκες, ώστε να μπορέσετε να ξετυλίξετε όλο το τακτ και τη διπλωματία που σας δίδαξε ο Χρήστος Ζαμπούνης στο μέτωπο του πολέμου.
Ξεκινώντας το παιχνίδι δεν μπορείτε παρά να εκτιμήσετε πραγματικά την εντυπωσιακή -οπτικά- δουλειά που έχει γίνει. Το Οutcast: Second Contact είναι χάρμα οφθαλμών, κρινόμενο πάντα βέβαια σε σχέση με τον προκάτοχό του και με τις συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργήθηκε. Από τα χιονισμένα αρχικά τοπία, μέχρι την πανέμορφη τροπική χλωρίδα και πανίδα, το φωτεινό ουρανό γεμάτο βάθος και τα πετρώδη εδάφη γεμάτα καυτή λάβα, ο πλανήτης Adelpha είναι πιο όμορφος από ποτέ. Ο ηχητικός τομέας επίσης είναι σε γενικές γραμμές καλός, με εξαίρεση το θλιβερό voice acting που θυμίζει πειρατικό σταθμό των 80s όταν παίζει ασταμάτητα ζωντανές ηχογραφήσεις underground συναυλιών από διπλογραμμένες κασέτες (ποιος θυμάται τις αγαπημένες κασέτες;).
Winter is coming.
Δυστυχώς όμως η απόλαυση σταματάει στον τεχνικό τομέα, καθώς η μεγάλη προσπάθεια για την αναβάθμιση του Outcast στα σημερινά στάνταρ τερματίζεται κάπου εδώ. Ο χειρισμός του χαρακτήρα, η κίνησή του στο χώρο και το σύστημα μάχης είναι απαρχαιωμένα σε βαθμό που καθιστούν το παιχνίδι σχεδόν unplayable. Ο Cutter με τη χάρη και τη φινέτσα που πηδάει στο χώρο, σας κάνει να νιώσετε ότι δεν ζείτε μια μεγάλη περιπέτεια, αλλά ότι πηδάτε χαρούμενος γιατί κερδίσατε τον πρώτο λαχνό στο Τζόκερ. Πολλές φορές σταματάει στον αέρα από ένα αόρατο τοίχο (το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν βγαίνετε από το νερό), τρέχει μόνο στην απόλυτη ευθεία, ακόμα και το να στρίψει δεξιά ή αριστερά την κατεύθυνσή του γίνεται με στιλ σκουριασμένης μαούνας. Τα παραπάνω αντικατοπτρίζονται και κατά την διεξαγωγή των μαχών, όπου το να καταφέρετε να σημαδέψετε και να πετύχετε το στόχο σας είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι ακούγεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου