The Surge Review

Μια από τις εμβληματικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου και δη στην κατηγορία των ταινιών φαντασίας λαμβάνει χώρα στο Aliens του 1986, όταν λίγο πριν το τέλος, η Ripley βρίσκεται αβοήθητη και παγιδευμένη από το αιμοσταγές alien. Φαινομενικά, η κατάσταση φαντάζει μη αναστρέψιμη, όμως με χρήση μιας γιγαντιαίας ρομποτικής πανοπλίας η Ripley αποκτά το πάνω χέρι στην μάχη με το μοχθηρό xenomorph. 31 χρόνια πριν λοιπόν, ο James Cameron προσέθεσε ένα νέο πιόνι στην sci-fi σκακιέρα: τον εξωσκελετό. Πού να φανταζόταν ο Cameron ότι με τον ερχομό της δεύτερης χιλιετίας, η σύλληψη της ιδέας του θα ήταν πιο επίκαιρη από ποτέ; Σήμερα, η θεματολογία του εξωσκελετού τόσο στον κινηματογράφο όσο και στον κόσμο των videogames είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη και επιδραστική, έχοντας περάσει από διάφορα στάδια. Call of Duty, Titanfall, Edge of Tomorrow, Elysium, Matrix κλπ δανείζονται την ιδέα του James Cameron και πηγαίνουν το πράγμα ένα βήμα παραπέρα, με ανάμεικτα αποτελέσματα πάντως είναι η αλήθεια.

Από την σκοπιά των videogames, η γερμανική Deck 13, μετά το μέτριο Lords of the Fallen, δεν το βάζει κάτω και εμφανίζεται ταγμένη να υπηρετήσει το hardcore δόγμα της, υιοθετώντας ένα sci-fi μανδύα στο όλο εγχείρημα. Η From Software νωρίτερα, έχοντας πυροδοτήσει την δική της επανάσταση με τη σειρά Souls και το Bloodborne, έχει δείξει και ανοίξει διάπλατα το δρόμο. Όπως καλά θα καταλάβατε, το The Surge καλείται να χωρέσει και να πλασαριστεί στην απαιτητική κατηγορία των hardcore RPG, με μοναδικό όπλο το πείσμα και το μεράκι των δημιουργών του.

Το The Surge σας μεταφέρει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον όπου η Γη μαστίζεται από την εξάντληση των φυσικών πόρων της. Σταδιακά, η ανθρωπότητα πλήττεται σημαντικά από την πτωτική στάθμη των ενεργειακών κοιτασμάτων και το χάος μοιάζει προ των πυλών. Ως από μηχανής θεός, τα ηνία αναλαμβάνει η πολυεθνική εταιρεία κολοσσός CREO που δραστηριοποιείται στον τεχνολογικό και ενεργειακό τομέα για να σώσει την παρτίδα, μέσω ενός πρωτοποριακού αλλά άκρως απόρρητου προγράμματος ονόματι Project Resolve. Μέσα σε αυτήν την γενικευμένη, αινιγματική και υπαρξιακή ασάφεια, γνωρίζετε τον Warren, τον πρωταγωνιστή του παιχνιδιού. Ο παράλυτος από τη μέση και κάτω Warren, κατευθύνεται με το τρένο στις εργοστασιακές μονάδες της CREO, για την πρώτη του μέρα στη δουλειά.

Ένας τεράστιος εκσκαφέας. Ε και; Σιγά τα ωά.

Αφού περιπλανηθείτε (με αναπηρικό καροτσάκι παρακαλώ) για λίγο στις εγκαταστάσεις της CREO, σύντομα το παιχνίδι σας υποδεικνύει να επιλέξετε το είδος του εξωσκελετού που προτιμάτε: βαρύ και ανθεκτικό ή ευλύγιστο και ευάλωτο. Μην ανησυχείτε, η επιλογή σας πρακτικά δεν διαφέρει και δεν καθορίζει τίποτα επί της ουσίας. Αφού ολοκληρώσετε αυτήν την τυπική εισαγωγή, βρίσκεστε απότομα σε μια χειρουργική μονάδα και γίνεστε μάρτυρες της αιματηρής και επώδυνης “μεταμόρφωσης” ενός ανθρώπου με κινητικά προβλήματα σε φονική “μηχανή”. Για να σας προϊδεάσω λιγάκι, η συγκεκριμένη σκηνή ξυπνάει μνήμες Dead Space. Μετά την επέμβαση, ο Warren μέσω ενός κρανιακού εμφυτεύματος, διαπιστώνει ότι ο εγκέφαλός του τροφοδοτεί και καθοδηγεί κινητικά τον εξωσκελετό, δίνοντας του την ευκαιρία να περπατήσει ξανά. Για κακή του τύχη όμως, γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι στο εσωτερικό της εργοστασιακής μονάδας της CREO έχει ξεσπάσει βία και επικρατεί αναρχία παντού, συνθέτοντας έτσι μια νέα εφιαλτική πραγματικότητα στην οποία ο ίδιος καλείται να βάλει τάξη και να ανακαλύψει την πηγή του κακού. Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από στέρεα και καθαρή σεναριακή γραφή, βοηθώντας σας έτσι να κατανοείτε και όχι να υποθέτετε, όπως αντιστοίχως πράττει η From Software στα Souls και Bloodborne.

Το The Surge δεν χαρακτηρίζεται από κάποιο open-world στοιχείο και δεν διαθέτει κεντρικό χάρτη. Αντίθετα, απαρτίζεται από περιοχές τις οποίες τμηματικά επισκέπτεστε. Δεν διακατέχεται από δαιδαλώδες level design, ποικιλία και πληθώρα περιοχών όπως αντίθετα συμβαίνει με τους μεγαλοκαρχαρίες Souls και Bloodborne. Με άλλα λόγια, μην περιμένετε να “ανοίξει” το μάτι σας. Εδώ χάνεστε στα βιομηχανικά και εργαστηριακά άδυτα της CREO. Ερειπωμένα εργαστήρια, αποθήκες πλημμυρισμένες στο αίμα και στα άψυχα πτώματα, μεταλλικές πλατφόρμες, σκοτεινές στοές και μυστηριώδη δωμάτια απορρέουν ψυχεδέλεια, κλειστοφοβία, παράνοια και τρόμο συγχρόνως, καταφέρνοντας να ντύσουν ιδανικά την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Οι ρομποτικές πανοπλίες θυμίζουν κάτι από Warhammer.

To gameplay του The Surge εντυπωσιάζει και αποτελεί μια μίνι αποκάλυψη. Για να είμαι απόλυτα ακριβής, αποδεικνύεται εξαιρετικά προσεγμένο. Μετά τα Souls, Bloodborne, Nioh, ως φαίνεται ο πήχης έχει ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη και ο ανταγωνισμός καλά κρατεί. Αρχικά, πάνω αριστερά στην οθόνη βλέπετε την μπάρα ζωής, αντοχής και ενέργειας. Ενώ η μπάρα ζωής προφανέστατα συμβολίζει τις ζωτικές ενδείξεις του Warren, η μπάρα αντοχής καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την κινησιολογία του χαρακτήρα, ειδικά στις μάχες. Όταν η μπάρα αντοχής μηδενίζεται, πρέπει να σταδιακά να γεμίσει για να μπορέσετε να επιτεθείτε ξανά. Η μπάρα ενέργειας από την άλλη, συγκεντρώνει σε μεγάλο βαθμό το σύνολο των δυνάμεων του εξωσκελετού. Με κάθε εύστοχο χτύπημα, η μπάρα ενέργειας σταδιακά μεγαλώνει επιτρέποντας σε εσάς να χρησιμοποιείτε τα διάφορα είδη των drones σας (melee, range, hacking κλπ.), τα QTE finishers (ναι υπάρχουν και τέτοια) για να αποτελειώνετε ευκολότερα τους εχθρούς αλλά και τα implants του εξωσκελετού. Εν τάχει, αν και θα αναφερθώ εκτενέστερα πιο κάτω, τα implants λειτουργούν με την ιδιότητα των buffs και προσφέρουν επιπρόσθετες επιλογές στο gameplay.

Το μοτίβο πλοήγησης είναι λίγο πολύ γνωστό: ξεκινάτε σε μια περιοχή και την εξερευνάτε διεξοδικά. Ανακαλύπτετε διαφορετικές διαδρομές, σκάλες, κρυμμένα μονοπάτια, διαδρόμους, ανελκυστήρες, κλειδωμένες πόρτες, ενώ υπάρχει και τρένο με το οποίο μεταφέρεστε σε νέες περιοχές και επιστρέφετε σε προηγούμενες (backtracking). Με την πάροδο του χρόνου, αντιλαμβάνεστε πόσο άρρηκτα συνδέονται όλες οι περιοχές μεταξύ τους. Στην αρχή, λογικότατο είναι να μπερδευτείτε. Χάνετε τον προσανατολισμό σας ουκ ολίγες φορές, σας λούζει κρύος ιδρώτας ενδεχομένως γιατί νιώθετε ότι κινείστε στα τυφλά. Μην αποθαρρυνθείτε μονάχα. Με το σωστό ψάξιμο, βρίσκετε τη σωστή κατεύθυνση. Το παιχνίδι απαιτεί συγκέντρωση και καλή απομνημόνευση των περιοχών.

Στη πορεία αντιμετωπίζετε ανθρώπινους εχθρούς με εξωσκελετούς, ανθρωποειδή, drones, robots, αλληλεπιδράτε με χαρακτήρες που ξεκλειδώνουν δευτερεύουσες αποστολές, μαζεύετε tech scraps κοινώς “ψυχές” α λα Souls και collectables. Σημαντικό ατού στο οποίο αξίζει να σταθώ είναι το εύρος και πλήθος των εχθρών. Προσωπικά περίμενα ότι τα είδη των εχθρών θα είναι περιορισμένα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι δημιουργοί επιδεικνύουν ταλέντο, ζήλο και μαεστρία, προσφέροντας έναν αριθμητικά πλούσιο και διόλου ευκαταφρόνητο εχθρικό “οικισμό”. Τα μοντέλα των εχθρών εναλλάσσονται κάπως υποτονικά στην αρχή. Σταδιακά όμως διαπιστώνετε ότι ποικίλουν και διαφέρουν σημαντικά. Υπάρχουν εχθροί που σας αποτελειώνουν με ένα μόνο χτύπημα, εχθροί ιδιαιτέρως γρήγοροι που όταν ξεκινήσουν δεν σταματούν να σας χτυπούν, εχθροί που εκ πρώτης όψεως κινούνται αργά και ξαφνικά εξαπολύουν μπαράζ ασταμάτητων χτυπημάτων, εχθροί που κουβαλούν ασφυξιογόνα και φλογοβόλα, εχθροί που συνδυάζουν range και melee επιθέσεις κλπ. Σας συνιστώ να προσέχετε γιατί οι εχθροί είθισται να κρύβονται σε απίθανες γωνίες, ξεπετάγονται από το πουθενά, οδηγώντας σας έτσι σε ουρανοκατέβατα game over. Προσωπικά, έριξα κάμποσα, δυνατά μπινελίκια απόγνωσης με τα “καμπέρια”. Όταν ξεψαχνίσετε καλά την εκάστοτε περιοχή, επόμενο είναι να πέσετε πάνω και σε κάποιο boss.

Αέρα στα πανιά σας.

Ενδιάμεση στάση και προσωπικό σας καταφύγιο είναι το ops, ένα εργαστήριο στο οποίο εισέρχεστε, ακούτε audio logs, συνομιλείτε με χαρακτήρες και ακολούθως μπορείτε να κάνετε αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό σας (πχ crafting όπλων και εξωσκελετών), αποθηκεύετε tech scraps μέσω του tech banking, ανεβάζετε level (power core στο παιχνίδι) τον Warren και τέλος μπορείτε να προσθαφαιρείτε implants. Με τα διάφορα implants λοιπόν, μπορείτε να αυξάνετε τον αριθμό των medkits και να βλέπετε την γραμμή ζωής του εχθρού. Υπάρχουν implants που σχετίζονται με QTE finishers τα οποία όταν επιτυγχάνονται, επιστρέφουν μέρος της ζωής σας πίσω στο health bar. Επίσης, διαχειρίζεστε επιπλέον implants που καταναλώνουν λιγότερη αντοχή και ενέργεια, ενισχύουν την δύναμη του όπλου σας, παγώνουν για λίγο το χρόνο και άλλα πολλά. Γενικότερα, υπάρχουν πολλές δυνατότητες και επιλογές σχετικά με την παραμετροποίηση των implants. Για να μπορέσετε να τοποθετήσετε και να θέσετε σε ισχύ καλύτερα και περισσότερα implants πρέπει να έχετε πάντα κατά νού την ένδειξη που προβάλλει την κατανάλωση ενέργειας του εξωσκελετού του Warren την οποία πρέπει διαρκώς να αυξάνετε μέσω του level up. Στην κάθε περιοχή υπάρχει μόνο ένα ops, όπερ σημαίνει ότι πρέπει να ανακαλύπτετε μονοπάτια και διαδρομές που σας οδηγούν πίσω στο συγκεκριμένο ops αλλιώς έχετε μεγάλο πρόβλημα, ιδίως αν κουβαλάτε μεγάλο αριθμό από tech scraps. Εδώ δεν είναι Bloodborne, Souls και Nioh που προσφέρουν απλόχερα checkpoints και upgrades. Η ιστορία με το ops και τα tech scraps εξοργίζει, ειδικά με αυτό που περιγράφω παρακάτω.

Το σύστημα μάχης του The Surge όχι μόνο εκπλήσσει ευχάριστα αλλά καταφέρνει να εντυπωσιάσει, προσφέροντας μάλιστα μια ένεση αδρεναλίνης σε ένα ολιγομελές γκρουπ παιχνιδιών αυστηρά συντηρητικό. Όταν τα Souls και Bloodborne, ως τα αδιαμφισβήτητα κορυφαία της κατηγορίας, αποφεύγουν να δοκιμάσουν νέες προκλήσεις σε ότι έχει να κάνει με την εξέλιξη του συστήματος μάχης, πρωτίστως το Nioh και δευτερευόντως το The Surge τολμούν πράγματα και δικαιώνονται. Αν πρέπει κάπου να κατατάξω το The Surge βάσει του ρυθμού του συστήματος μάχης του, θα έλεγα ότι φέρνει περισσότερο σε Bloodborne και λιγότερο σε Souls, καθώς οι ταχύτητες εδώ είναι αισθητά πιο “πειραγμένες”.

Οι κύριες επιθέσεις χωρίζονται σε οριζόντιες (light) και κάθετες (heavy), ενώ ο συνδυασμός τους παράγει combos για περισσότερο damage. Υπάρχουν τα πατροπαράδοτα dodge και block με τα οποία αποφεύγετε και αποκρούετε ορισμένες από τις επιθέσεις των εχθρών, με τίμημα βέβαια να δαπανήσετε μέρος από την μπάρα αντοχής του Warren. Το στήσιμο του συστήματος μάχης εκεί που σας παροτρύνει και ωθεί να ακολουθήσετε πιο επιθετικές πρακτικές, έρχεται να υπενθυμίσει και να σας προσγειώσει ανώμαλα στη σκληρή και άδικη πραγματικότητα του παιχνιδιού όπου δεν χωρούν λάθη, αστοχίες και βιασύνες. Δεν σας κρύβω ότι άρπαξα ξύλο, πολύ ξύλο. Οι πρωτάρηδες στο συγκεκριμένο είδος θα την ακούσετε, δεν υπάρχει περίπτωση. Οι περισσότερο μυημένοι με παιχνίδια τύπου Souls, πάλι θα την ακούσετε, αλλά η μετάβαση γίνεται ομαλότερα. Σας προετοιμάζω για πολλά game over, νεύρα και ενδεχομένως απογοήτευση. Δώστε τόπο στην οργή όμως και εξοπλιστείτε με υπομονή και γρήγορα αντανακλαστικά, αν θέλετε να ζήσετε την εμπειρία του The Surge.

Αυτή τη σπάθα, τη θέλω.

Παίζοντας το The Surge, ξεχνάτε αυτομάτως και δια ροπάλου καταστάσεις one-man army και ένας-εναντίον-πολλών, αλλιώς θα γράψει πολλά “χιλιόμετρα” το κοντέρ. Πρέπει να είστε πάντα ταπεινοί και προσεκτικοί στο πώς αντιμετωπίζετε τους εχθρούς, από τον πιο εύκολο μέχρι τον πιο δύσκολο. Παλικαρισμούς, γιούρια και ταρζανιές το παιχνίδι δεν σηκώνει. Προσεγγίζοντας έναν εχθρό τη φορά λοιπόν, πρώτο σας μέλημα είναι να τον κεντράρετε με τον αναλογικό μοχλό, ειδάλλως κινδυνεύετε να βαράτε στο γάμο του Καραγκιόζη. Αφού πράξετε αναλόγως, το παιχνίδι σας επιτρέπει να εστιάσετε τις επιθέσεις σας σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός του (χέρια, πόδια, κεφάλι, κυρίως σώμα κλπ.) τα οποία φωτίζονται από δύο χρωματισμούς, μπλε και κίτρινο.

Εξηγούμαι: αν επιλέξετε να επιτεθείτε στο μπλε χέρι για παράδειγμα, αυτό σημαίνει ότι ο εχθρός στο συγκεκριμένο σημείο είναι ευάλωτος με αποτέλεσμα να κάνετε περισσότερο damage. Αν αποφασίσετε να επιτεθείτε στο κίτρινο πόδι, σημαίνει ότι στο εν λόγω σημείο ο εχθρός έχει εξωσκελετική θωράκιση και δέχεται λιγότερο damage, πολλαπλασιάζοντας τις πιθανότητες να διακόψει τον ρυθμό των επιθέσεων σας με δικά του χτυπήματα που σας οδηγούν σε αναπάντεχο θάνατο. Κόβοντας το εν λόγω άκρο μέσω QTE, αφενός μεν εξολοθρεύετε τον εχθρό, αφετέρου δε αποκτάτε το σχεδιάγραμμα του συγκεκριμένου τμήματος του εξωσκελετού και με τα κατάλληλα υλικά που συλλέγετε σκοτώνοντας και μαζεύοντας, μπορείτε να το φτιάξετε στο ops. Αυτό είναι το σκεπτικό που ακολουθείτε καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού προκειμένου να αποκτήσετε τα υπόλοιπα σετ των εξωσκελετών. Η συγκεκριμένη ιδέα πάντως λειτουργεί άψογα και μαζί με την άπλετη βία δημιουργεί ένα χορταστικό και άκρως απολαυστικό θέαμα. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το παιχνίδι ενθαρρύνει τους σαδιστικούς διαμελισμούς και τα ατελείωτα λουτρά αίματος.